۲۰ ذی القعده ۱۴۱۵ قمری – تولی و تبری
تولي و تبري. 20 ذي القعده 1415
بسم الله الرحمن الرحيم. الحمد لله وصلاة و السلام علي رسول الله و علي آله آل الله لا سیما علي بقية الله روحي و ارواح العالمين لتراب مقدمه الفداء. و اللعنة الدائمة علي اعدائهم اجمعين من الآن الي قيام يوم الدين.
اعوذبالله من الشيطان الرجيم.
ان الله و ملائكته يصلون علي النبي. يا ايهاالذين آمنوا صلوا عليه و صلموا تسليما. (الهم صل علي محمد و آل محمد وعجل فرجهم) ان الذين يعضون الله و رسوله لعنهم الله في الدنيا و آخره و اعدلهم العذاب مهينا. اين دو آية مباركه كه تلاوت شد، در حقيقت دو اصل مسلم عقلي و يا اسلامي و يا وجداني را به بشريت تعليم ميدهد و اون دو اصل يكي تولي كه معمولا معروفه ميگن تولا، و يكي هم تبري است كه ميگن تبرا. تولا و تبرا يا تولي و تبري در سابق كه در مكتب خانه‌ها به ما درس مي‌دادن فروع دين را ميگفتن ده تاكه آخريش تولي و تبري بود. مسئلة تولي و تبري خلاصه ميشه در دو موضوع، و بلكه در يك موضوع و اون محبته. انسان بايد محبت داشته باشه. به خوبيها محبت داشته باشه از بديها هم متنفر باشه. از خوبها خوشش بياد از بدها بدش بياد از علم، دانش، پاكي از صفات حميده انسان بايد دوست داشته باشه. صفات رزيله جهل، ناپاكي را انسان بايد دشمن داشته باشه. اين دو اصل از اصولي است هر كس اين دو اصل را در دل و يا قلب داشت و داشتنش فطري انسانه، هر انساني از اين دو اصل بخوردار است و دارد اما در عمل پياده كردن روي وجودش، پياده كردن روي اعمالش، اگر انجام شد اين يك انسان درست و حسابي است. شما هر چي را كه دوست داريد به قلبتون مراجعه كنيد ببينيد اين دوست داشتن شما روي چه اصلي است. آيا روي اصل ظاهري است؟ هواي نفسه؟
اينها اين محبتها، محبتهاي پايداري نيست، در حقيقت محبتهايي كه انسان روي اساس نيكي بر پا نشده و انجام نشده اين محبتها يك نحوه نيازه. مثلا گرسنه‌ايد شما غذا را دوست داريد سير كه خورديد غذاي كاملي كه خورديد ديگه غذا را دوست نداريد. و امثال اينها ديگه نميخوام تمامش را براتون بگم. شما سردتونه، لباس را دوست داريد ولي وقتي هواگرم شد از لباس بدتون مي‌ياد. اينها را ميگن نيازمندي محبت نيست. محبت، يك مسئله‌اي است كه در ذات انسان خوابيده چه انسان سرد باشه، چه براي انسان هوا سرد باشه، چه گرم باشه، چه گرسنه باشه، چه سير باشه، در تمام حالات انسان به اونچه كه در فطرتش خداي تعالي گذاشته محبت داره. مثلا شما به افراد پاك و دانشمند علاقه داريد حالا گرسنه باشيد، سير باشيد، زمستان باشه، تابستان باشه براتون فرقي نميكنه. ايني كه شما مثلا در فطرتتون گذاشته شده كه بايد عالم را دوست داشته باشيد، علم را دوست داشته باشيد، كه داريد يعني يك نفر انسان پيدا نميشه در عالم كه علم و عالم را دوست نداشته باشه. در عالم يك انسان عاقل پيدا نميشه كه پاكي و عصمت را به تعبير ما دوست نداشته باشه. علم و عصمت در كه و در چه فردي از افراد بشر امروز به طور كامل جمع شده كه ما تمام محبتمون بايد نسبت به او و نسبت به شخصيت او متمركز باشه طبيعي است به حضرت ولي عصر ارواحنا لتراب مقدمه الفدا. چرا؟ به جهت اينكه هر چه علم هست در اون حضرت خلاصه شده، هر چه پاكي و عصمت هست در وجود مقدس امام عصره. بنابر اين ما اگر بخواهيم محبتمون را تنظيم كنيم، محبتمون را سر و سامان بديم، و محبت صحيحي داشته باشيم و اين فطرتمون را به اصطلاح جلا بديم و شكوفاش كنيم بايد به ذات مقدس پروردگار كه بي نهايت علم است و بي نهايت دانش است و بي نهايت پاكي و صفات حميده، در خداي تعالي جمع شده اول و اساسا و ذاتا ذات مقدس پروردگار را دوست داشته باشيم بعد در مظاهرش اين علم و عصمت اين علم و پاكي جمع ميشه كه هر كس بيشتر مظهر پروردگار بود اون شخص بيشتر به خدا منتصبه و بيشتر آيينة جمال و جلال الهي است.
و در عالم شخصي مانند حضرت بقيه الله در زمان ما و در زمانهاي گذشته مانند ائمة اطهار عليه الصلاة السلام و هر امامي در زمان خودش اينطور آيينه و مظهر پروردگار نبوده. در اين آية شريفه كه تلاوت شد خداي تعالي به مومنين خطاب ميكند كه يا ايها الذين آمنوا صلوا عليه، آيا اين تحميله؟ به ما گفتن كه بايد ولو اينكه معناش را نمي‌فهميد ولو اينكه حقيقتش را درك نمي‌كنيد بر پيغمبر صلوات بفرستيد، اين به اين جهته يا اينكه نه به فطرت انسان، انسان را ارجاع دادن. من فكر ميكنم كه در اين آيه و آية بعدي به فطرت انسان، انسان را ارجاع دادن يعني حتي به يك بت پرست هم ميشه گفت كه يا ايها الذين آمنوا، اين ايمان هم ايمان واقعي و فطري است. خودش چه بفهمه، چه نفهمه ايمان به پاكي داره. ايمان به علم و دانش داره. يعني محبت به علم و دانش و محبت به عصمت و پاكي را خداي تعالي در تمام افراد بشر يعني هر بشري كه عقل داشته باشد وجدانش را از دست نداده باشد خداي تعالي قرار داده. بنابر اين يا ايها الذين آمنوا البته ظاهر آيه خطاب به مسلمانها و مومنينه. و حقيقتش را هم و كانونش را هم مومنين و بلكه شيعيان درك كرده‌اند يعني مي‌شناسند اونهايي را كه بايد به اونها درود بفرستند، صلوات بفرستند، اظهار ارادت كنند. اونها مي‌شناسند. اما ساير مردم اونها را نمي‌شناسند ولي اين معنا در مغزشون هست در فطرتشون هست كه عالم را بايد دوست داشت جاهل را انسان نميتونه انطوري كه عالم را دوست داره دوست داشته باشه. پاك و پاكي را انسان دوست داره و ناپاكي را انسان ازش متنفره. بنابر اين تمام مردم دنيا ولو كفار و مشركين و حتي بت پرستها اينها محبت به پيغمبر و علي و فاطمه و ائمة اطهار عليهم صلواة‌الله دارن و زياد هم محبت دارن ولي خودشون اونهايي را كه دوست دارن نمي‌شناسن.
فرق شيعه و ساير مردم در همينه كه اينها انگشت گذاشتن روي افرادي كه داراي اين دو صفت بارزند ولي ديگران جهل به اين شخصيت دارن. يعني اين شخصيت، شخصيت علم و شخيت پاكي اين را دوست دارن و لذا بعضي از روايات ميگه كه ولايت علي عليه الصلاة والسلام فطري بشر است. اصلا هر بشري را كه خدا خلق كرده در وجودش محبت علي بن ابيطالب را گذاشته. دشمني با دشمنان علي را در فطرت همه گذاشته. منتهي اينها افرادش را نمي‌شناسن. حالا يك مثال ساده بزنم تا اين مطلب كاملا براتون روشن بشه.
يك نفر را مثلا يك شخصي خيلي دوست داره، به هر جهتي وارد اين مجلس ميشه نمي‌شناسدش دوست داره، تحقيق ميكنه يا تحقيق نميكنه، تحقيق ميكنه طرف را پيدا ميكنه، يا اينكه با مصامحه ميگذره ولي در اينكه اين فرد را، اين شخص دوست داره بخاطر اون صفات حميده‌اش مثلا، مثلا حاتم طائي كه يك صفت حميدة خوبي داشته و اون سخاوت بوده اين محبوب همه است طبعا و شخصي كه وقتي وارد يك مجلس ميشه، مثلا حاتم طايي هم توي اين مجلس نشسته. براي او حاتم طايي و غير حاتم طايي فرقي نميكنه. و حال اينكه يقينا او را دوست داره. يقينا سخاوت را دوست داره. پس ميشه گفت كه محبت حاتم طايي در فطرت اين شخص خداي تعالي گذاشته. محبت علم كامل، علم كامل كه هيچ جهل نداشته باشه، محبت پاكي كامل كه هيچ رذيله‌اي كنارش نباشه، اين را خدا در فطرت همة افراد گذاشته. الا اينكه مسلمانها و بالاخص شيعيان، افرادي كه اين چنينند، اينها را مي‌شناسند و فداشون ميشوند. به امام كه ميرسند ميگويند بابي انت و امي و نفسي. پدر و مادرم به قربانت و جانم و هر چه دارم. ولي بقيه اين افراد را نمي‌شناسند.
خداي تعالي در اين دو آيه ارجاعمون داده به همانچه كه در فطرتمون قرار داده. فرموده ان الله، خدا و ملائكه‌اش، يصلون علي النبي. اينها بر نبي رحمت مي‌فرستند. كه از امام سؤال شد صلوات خدا چيه؟ امام فرمود همان فرستادن رحمت، همان رحمت را نازل كردنه از جانب خودش. صلوات ملائكه چيه؟ رحمت را واسطه شدن و رساندن به پيغمبر و آل پيغمبر. يا ايها الذين آمنوا. اي كساني كه ايمان داريد، صلوا عليه. چرا صلوا عليه؟ به جهت اينكه شما هم مثل خدا باشيد. شما هم مظهر خدا باشيد. خدا اين كار را ميكنه، شما هم بكنيد. صلوا عليه. صلوا عليه يعني صلواتتون را، طلب رحمتتون را كه امام فرمود منظور تقاضاي رحمته، اينكه بگيد اللهم صلي علي محمد و آل محمد، خدايا درودت را بر پيغمبر نازل كن، رحمتت، رحمت خاصه‌ات را بر پيغمبر اكرم نازل كن. كه اينجا يك مطلب در روايات، روايات متواترة بين شيعه و سني مورد اتفاق وجود داره و آن اينه كه اگر شما بر پيغمبر صلوات فرستاديد و بر آل پيغمبر صلوات نفرستاديد، يا كار مكروه كرديد يا كار حرام. چون پيغمبر نهي ميكنه. لا تصلوا علي صلاة مبتوره. بر من صلواة كوتاه نفرستيد. آخر نداشته باشه نفرستيد. نخواستيم صلواتتون را. كسي كه آل مرا جزء من نميدونه، كسي كه بين من و آل من جدائي مي‌اندازه، صلواتش را نخواستيم. نهي شده، لا تصلوا. نميگه صلوا علي و علي آلي. ميگه اصلا صلوات بر من، صلوات كوتاه نفرستيد و اگر كسي صلواة بدون آل فرستاد، عمل مكروه و بعضي از علماء ميگن حرام انجام داده. لا تصلوا علي. پس چيكار كنيم؟ صلوات بر من كه مي‌فرستيد، بر آلم هم بايد حتما بفرستيد. آلم را از من جدا نكنيد. كسي كه ميگه پيغمبر را من قبول دارم ولي علي را قبول ندارم. كسي كه ميگه من پيغمبر را قبول دارم، اسلام را قبول دارم، ولي امام زمان را قبول ندارم، اين شخص علاوة بر اينكه پيغمبر او را قبول نداره و او هم پيغمبر را قبول نداره، چون در مقابل پيغمبر انسان بايد تسليم باشه، علاوة بر اين، اين شخص از دائرة اسلام خارجه. فرمود لا تصلوا علي صلاة مبتوره. من را جدا نكنيد از فرزندانم، از آلم، از علي، از حسن، از حسين، از حضرت علي بن موسي الرضا عليه الصلاة و السلام كه شايد پس فردا شب، شب زيارتي مخصوص حضرت علي بن موسي الرضا عليه الصلاة و السلام باشه؛ من را از اينها جدا نكنيد. روايات متواتره. عرض كردم حتي سنيها قبول دارند. من در كتاب شبهاي مكه يك بحث مفصلي و هم در كتاب انوار زهرا، بحث مفصلي در اين زمينه كرده‌ام.
پس هروقت خواستيد صلوات بفرستيد بگيد اللهم صل علي محمد و آل محمد. خوب يك جمله هم زمان ما بخصوص، بايد اضافه بشه و هيچ اشكالي هم نداره. نه بعنوان جزئيت، بعنوان دعا در نمازهاتون هم حتي بگيد كه و عجل فرجهم. اين عجل و فرجهم اينجا چه فايده‌اي داره؟ اين عجل فرجهم هم باصطلاح تولي است هم تبري. هم بدخواستن، لعنت كردن بر دشمنانه، هم نقمت بر دشمنانه، هم رحمت براي دوستان. از خداي مي‌خوايم كه خدايا فرج آل محمد را برسون. و ان يرينا فيكم السرور و الفرج. اي آل محمد خدا به ما نشون بده يك روز ببينيم شما هم خوشحاليد. شما هم فرجتون رسيده. اينجور بگيم، شما هم آقا باشيد. يك روزي دنيا طبق همان آيات شريفة قرآن كه ان الارض يرثها عبادي الصالحون. يك روزي باشد كه بندگان صالح خدا، ائمة اطهار، كه و ان رجعت حق، و رجعتكم حق لا ريب فيها. رجعت شما حق است، شكي درش نيست. ما يك روزي ببينيم كه شما خوشحاليد. هيچوقت آل پيغمبر در دنيا خوشحال نشدند. خوشحالي واقعي آنها دارند. آنها فرض كنيد با داشتن يك خانة خوب يا فرض مثلا زندگي خوب خوشحال نميشوند. خوشحال هم بشوند آن خوشحالي واقعي نيست. خوشحالي واقعي آن است كه ائمة اطهار عليهم الصلاة و السلام يك وقتي بتونند شما را آزادانه تربيت كنند. آنجوري كه خدا ميخواد، آنجوري كه پيغمبر اكرم ميخواد، آنجوري كه قرآن دستور داده شما تربيت بشيد. شما فكر نكنيد ظهور غير از اينه. همه تربيت شديم، همه آمادة رفتن به بهشت. همه زندگي با فضيلت و با عظمت داشتن. دنيا بشه مدينة فاضله. يك زندگي صددرصد امن، راحت، بدون اذيت، بدون كلاهبرداري، بدون ناراحتي، بدون حقد، بدون طمع، بدون حسد، بدون بخل، بدون غيبت، بدون همة صفات رذيله. اين از آرزوهاي خاندان عصمت و طهارته كه يك روزي بشه كه دين كله لله. راه و روش، دين يعني راه و روش، هر فكري توي مغزتون ميآد براي خدا باشه، هر كاري كه ميكنيد براي خدا باشه، هر حرفي كه ميزنيد براي خدا باشه. كله للله. يك روزي بشه كه تمام مردم همانچه كه خدا براشون قرار داده، همان را بخوان. يك دونه گناه توي زندگي هيچ فردي از افراد بشر نباشه. عدل و داد بر تمام مردم سيطره بيندازه و مردم را تحت نفوذ عدل و داد خداي تعالي و حجة ابن الحسن قرار بده. افراد بد برن كنار، افراد گناهكار برن بيرون كه در آن دعاي شريف ميخونيم كه امام زمان را خدايا برسان براي اينكه كفار را از بين ببرد. كفار نباشند توي مردم، نه اينكه مثلا حتما كشته بشوند. نه، كافر مسلمان بشه. با همه هماهنگ باشند، با مردم پاك همدين باشند. كل دين براي خدا باشه. اين يكي از خواسته‌هاي خاندان عصمته. كل دين براي خدا. اين معناي عجل فرجهم. شما در صلواتهايتون مقيد باشيد، هيچ اشكال نداره، زحمتي نداره، و عجل فرجهم. خدايا تعجيل كن در فرج مولاي ما، در فرج خاندان عصمت و ان يرينا فيكم السرور و الفرج و ان يجمعنا و اياكم، خدا ما را با شما جمع كنه، يك جا باشيم، يك زندگي داشته باشيم، ما براي خودمون كار نكنيم، شما براي خودتون.
علي بن موسي الرضا عليه الصلاة و السلام وقتي كه در همين خراسان بود، حضرت رضا براي خودش بود بقية مردم هم براي خودشون. مأمون كار خودش را ميكرد، دين خودش را رفتار ميكرد. علي بن موسي الرضا هم دين خودش را. او تابع سياست، تابع باصطلاح مسائل روز، آنهم سياست باطل، تابع هواي نفس بود. حضرت علي بن موسي الرضا عليه الصلاة و السلام تابع خدا بود، پيرو خدا بود. اگر شما گفتيد آني كه نميگه عجل فرجهم، آني كه به اين مسئله اهميت نميده، اين را بدونيد، اين محبت به حقايق نداره. محبت به خوبيها نداره. از بديها متنفر نيست. و مشمول اين دو آية شريفه نيست كه ان الله و ملائكته يصلون علي النبي تا آخر. ان الذين يؤذون الله و رسوله. يك عده هستند كه خدا و پيغمبر را اذيت ميكنند. شما فكر نكنيد كه‌اي آقا چند تا گناه مثلا چطور ميشه. خدا ميبخشه. خدا بر فرض ببخشه. اما امام زمان شما كه الان داره به شما نگاه ميكنه، يقينا اذيت ميشه. گناه يقينا امام را اذيت ميكنه. گناه قلب مقدس امام را مجروح ميكنه. و ما نبايد مشمول اين آية شريفه بشيم.
يكي از بزرگان ميگفت كه اين لعن صد لعن در زيارت عاشورا شامل اكثر مردم ميشه، همينهايي كه زيارت عاشورا مي‌خوانند. اللهم العن اول ظالم ظلم حق محمد و آل محمد. خدايا لعنت كن اول ظالمي را كه به حق آل محمد ظلم كرد و آخر تابع و هو علي ذلك. اينهايي هم كه بعد تبعيت كردند، مگر آنها چيكار كردند؟ آنها عرضه‌اشون بيشتر بود، قدرتشون بيشتر بود، علي را خانه نشين كردند. ماها دسته جمعي، دسته جمعي، مردم كرة زمين امام زمان را در غيبت، خونه نشين كرديم. اگر ماها آماده بشيم، اگر ماها لايق بشيم، اگر ما درخواست بكنيم، اگر ما بخواهيم، يقينا حضرت وليعصر از خانه نشيني بيرون مي‌آيد. شما ببينيد ائمة اطهار يك يكشون خانه نشين ظالمين بر آل محمد عليهم الصلاة و السلام بودند. اين ظالمين حالا ميخواد مأمون باشه، ميخواد خدمتتون عرض شود كه منصور دوانيقي باشه، ميخواد اولي و دومي باشند، ميخواد خدمتتون عرض شود كه بقيه باشند. هر كي باشه. اينها يك يك ائمة اطهار را خانه نشين كردند. ما نباشيم جزء آنهائي كه حضرت وليعصر ارواحنا فداه را منزويشون كرديم. يعني كنارشون زده باشيم، يعني ايشان را در غيبت قرار بديم. و لو مختصر. اقلا، يعني شماها اهل اين مسئله نيستيد اما آمادگي هم نداريد امام زمان بياد. از جهات صفات روحي، از جهات زندگي، از جهات مختلف، بالاخره توي دلمون ميگيم حالا نياد.
همين امروز عصري يك مطلبي را يك شخصي در خواب ديده بود. خواب چون، البته حجت نيست، ولي گاهي يك جملاتي گفته ميشه كه انسان به آن جملات خيلي توجه ميكنه. من خودم خيلي تحت تأثير واقع شدم. يكي از آقايون علما گفت كه شخصي خواب ديده كه حضرت وليعصر صلواة الله عليه يك كارتي در دستشون بوده يك جمله‌اي در آنجا نوشته بود كه من اين را از ايشان گرفتم و انشاء الله تأييد آن مطلبيست كه چندي قبل، يكي دو سال قبل، آقاي نعمتيمون گفته بودند. ببينيد كارت به اين صورت بوده كه ايشان اينجوري درشون آوردند. حضرت فرمود كه انا صابر علي هذا الامر. من صبر ميكنم بر اين دوري از شما، بر اين غيبت. انا صابر علي هذا الامر. جملة دومش واقعا انسان را ميكشه. و لكن اندبوني، اندبوني، اندبوني. و لكن همه‌اتون براي من، به نيت من، براي قربت من گريه كنيد، گرية با صدا كنيد. ندبه كنيد، اندبوني، اندبوني، اندبوني، سه مرتبه اين مطلب را در اين كارتي كه به اين صورت بوده فرمودند. حالا خدا نيامرزه آنهائي را كه كوشش ميكنند كه اسم امام زمان عليه الصلاة و السلام برده نشه. تا نام مقدس امام زمان برده ميشه مبارزه ميكنند. چرا حضرت ميفرمايد كه بر من گرية با صدا بكنيد؟ چرا اين فرمايش را فرموده. من خودم مدتي نشستم، حالي داشتم، گفتم براي شما، همين امروز عصري، من قبلش هم هيچ اطلاعي نداشتم. و لكن اندبوني، ندبه كنيد بر من. امام صادق عليه الصلاة و السلام از آن زمان بر حجة ابن الحسن گريه ميكرد.
من زياد بنا نداشتم امشب حرف بزنم و عرايضم را همينجا تمام ميكنم. انشاء الله از محضر حضرت آية الله رازي، استاد بزرگوارمون استفاده ميكنيم و همين جمله را من بيشتر دوست داشتم به شما بگم. عزيزانم، رفقاي عزيز، امام زمانتون غريبه، گوشه‌گيره، در بيابانها زندگي ميكنه. گوش به حرف هر ناكس نااهل بي انصافي نديد. بر امام زمانتون گريه كنيد. از خدا بخواهيد فرج حجة ابن الحسن ارواحنا لتراب مقدمه الفداء، بگذار هر چه ميخوان بهتون بگن، حضرت فرمود بنشينيد در ميان، در ميان اطاق خلوت، در ميان جمعيت، اندبوني، اندبوني، اندبوني. آنقدر خاندان عصمت مظلومند كه خداي تعالي ميفرمايد ان الذين يؤذون الله و رسوله لعنهم الله في الدنيا و الآخره. خدا لعنت كنه آنهايي كه امام زمان را اذيت ميكنند. خدا لعنت كنه آنهايي را كه دوستان امام زمان را اذيت ميكنند، دلشون را مجروح ميكنند. لعنهم الله في الدنيا و الآخره و اعد لهم عذابا مهينا. كساني كه در رأس اين اذيتها بودند، اول ظالم ظلم حق محمد و آل محمد، آنهايي بودند كه آمدند در خانة فاطمة زهرا، در خانة وحي را آتش زدند. و مجمعي حطب علي البيت الذي لم يجتمع لولا شمل ديني. الداخلين علي المطوف و بيتها و (نامفهوم) يا بقية الله، آقاجان. شما تنها مظلوم نيستيد. مگر مادرتون زهرا وقتي…
