بایگانی ماه آگوست, 2023

اعوذ بالله من الشیطان‌الرجیم

بسم الله الرحمن‌الرحیم

الحمدلله و الصلاة و السلام علی رسول‌الله و علی آله آل‌الله لا سیما علی بقیة‌الله روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداء و اللعنة‌الدائمة علی اعدائهم اجمعین من الان الی قیام یوم‌الدین.

اعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ، وَ اضْرِبْ لَهُمْ مَثَلَ الْحَیاةِ الدُّنْیا کماءٍ انْزَلْناهُ مِنَ السَّماءِ فَاخْتَلَطَ بِهِ نَباتُ الْارْضِ فَاصْبَحَ هَشیما تَذْرُوهُ الرِّیاحُ وَ کانَ اللَّهُ عَلی کلِّ شَی‌ءٍ مُقْتَدِرا، الْمالُ وَ الْبَنُونَ زینَةُ الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ الْباقِیاتُ الصَّالِحاتُ خَیرٌ عِنْدَ رَبِّک ثَوابا وَ خَیرٌ امَلا (کهف/45و46)

غالباً صحبت‌هایی که در جلسات می‌شود درباره‌ی مراحل تزکیه‌ی نفس است، ولی این مراحل یک مسائل جنبی هم دارد که غالباً دوستان دوست دارند که آن‌ها مطرح بشود و کمتر هم مطرح می‌شود، لذا از امروز ان‌شاءالله آن مسائل جنبی که مِن‌جمله تقوا و شرح صدر و ایمان است درباره‌اش بحث می‌شود و آقایان خوب دقت کنند، این مطالب را یاد بگیرند و خود را زیاد معطل بعضی از مسائل دیگر نکنند.

تقوا و لزوم آن در سیر الی الله

اول تقوا است؛ از لحظه‌ای که انسان مراحل تزکیه‌ی نفس را شروع می‌کند مسئله‌ی تقوا مطرح است. تقوا به معنای نگه داشتن خود از بدی‌ها است و در روایات و آیات قرآن بسیار به آن اشاره شده و گاهی هم خود ما درباره‌ی آن صحبت کرده‌ایم ولی آن‌طوری که تحقیقی باشد و منظم باشد نبوده است. از آن لحظه‌ای که شما شروع به سیر الی الله می‌کنید باید یک زاد و توشه‌ای همراه داشته باشید که اسم آن تقوا است. در آیات قرآن از تقوا به زاد و توشه تعبیر شده، به لباس تعبیر شده و بسیاری از مَثَل‌ها را برای اهل تقوا و متقین و حقیقت تقوا بیان کرده‌اند. تقوا به معنای همان جمله‌ای است که در دفاتر شما در مرحله‌ی اول تذکر داده می‌شود؛ اول جمله‌ای که در دفتر شما که اهل تزکیه‌ی نفس هستید باید نوشته شود و نوشته می‌شود که غالبا در مرحله‌ی یقظه و در مرحله توبه بیشتر تذکر داده می‌شود این است که به هیچ وجه گناه نکنید و واجبات خود را صحیح و کامل و اول وقت انجام دهید، عمل به این مسئله‌ تقوا است، یعنی ما اگر می‌خواست با یک کلمه بگوییم که باید در مرحله‌ی اول چه بکنید، بدون توضیح می‌خواست بگوییم: تقوا داشته باشید. «تَزَوَّدُوا فَانَّ خَیرَ الزَّادِ التَّقْوی» (بقره/197) زاد و توشه داشته باشید زیرا بهترین زاد و توشه تقوا است. انسان قبل از این‌که به مسافرتی حرکتی کند، مخصوصا راهی که خطرناک باشد، در راه زاد و توشه‌ای نباشد، انسان دشمن زیادی در راه داشته باشد، می‌بینیم که در چنین مسافرتی انسان از شب قبل به فکر غذای فردای خود می‌افتد که چه غذایی برداریم؟ چه لباسی بپوشیم؟ آیا هوای آن‌جا گرم است یا سرد؟ چه چیزهایی نیاز است که در این سفر انسان داشته باشد و چه چیزهایی نیاز نیست؟ بنابراین اولین کار باید تقوا باشد. اگر دفاتر کسانی که در بیست سال قبل یا کمتر، مثلا پانزده سال قبل نوشته شده است نگاه کنید می‌بینید که ما اول جمله‌ای را که نوشته‌ایم این است: گناه نکنید و واجبات خود را انجام بدهید. معنای تقوا این است، زاد و توشه‌ی تقوایی یعنی این، آن‌قدر هم در روایات و در آیات قرآن و در احادیث و خطبات ائمه‌ی اطهار علیهم الصلاة و السلام به این مسئله تاکید شده که شاید از هر چیزی بیشتر به آن توجه شده است.

تقوا و اعتصام درمراحل تزکیه‌ی نفس

این تقوا قدم به قدم در تمام مراحل با شما می‌آید. تقوا در مرحله‌ی یقظه یک معنا دارد، تقوا در مرحله‌ی توبه یک معنا دارد، تقوای در مرحله‌ی استقامت و همین‌طور مراحل بعد به تدریج کنار مراحل شما حرکت می‌کند و اگر تقوا تضعیف شود، یعنی شما به اصطلاح یک مرحله جلو رفته‌اید ولی تقوا همراه شما نیامده است، این مرحله‌ی شما بی‌اساس است، بی‌ارزش است، فایده‌ای ندارد و این تقوایی که مورد صحبت هست از مرحله‌ی یقظه که شروع می‌شود یک وقت شما چشم باز می‌کنید می‌بینید خودتان مثلا در مرحله‌ی عبودیت هستید و تقوای شما هم همراه شما آمده، در کنار حالات روحی شما حرکت کرده و اسم این تقوا عوض شده، اسم آن اعتصام شده است. ببینید یک مَثَلی برای شما می‌زنم، انسان گاهی به مسافرت می‌خواهد برود، چون اهل گردش و تفریح و مثلا کارهای ناصحیح و باطل است دوست دارد یک نفری هم‌بزم خود او همراهش باشد، مثلا فرض کنید معتاد است، یک نفر معتاد را همراه خودش برمی‌دارد و با او حرکت می‌کند تا بتواند در هر کجا که می‌خواهد مثل کار خودش را او هم انجام بدهد و به اصطلاح با هم هم‌پیاله باشند، با یکدیگر هم‌منقل باشند، با هم بگویند و بخندند و غیبت کنند و بگذرانند و تفریح آن‌ها این است، اما اگر شما یک نفری را با همین آدم همراه کردید که جداً مخالف همه‌ی این کارها بود، مخالف همه‌ی این اعمال ناپسند بود، وقتی که با هم حرکت کردند، در روزهای اول بسیار به آن شخص مسافر سخت می‌گذرد، هر کاری می‌خواهد بکند می‌گوید: آقا نکن، این کار درست نیست، هرچه می‌خواهد بگوید جلوی او را می‌گیرد؛ غیبت نکن، تهمت نزن، حرف لغو نگو، کار گناه نکن، مثلا اگر معتاد است باید دیگر تو اعتیاد نداشته باشی، اقلا در حضور من نباید کاری که به اعتیادت توجه بشود انجام بدهی و امثال این‌ها، کاملا موی دماغ است، کاملا مزاحم است، برای چنین فردی خیلی سخت است با یک چنین شخصی که دارای تمام صفات حمیده است حرکت کند، اما او را مجبور کرده‌اند، مثلا اداره به او گفته است حتما باید با این شخص باشی، یک استادی دارند گفته است حتما باید با این حرکت کنی، از حرف این هم تجاوز نکنی، فرمانده همه‌ی مسائل تو این شخص باشد، اگر تو ملتزم شدی روزهای اول خیلی سخت می‌گذرد اما کم‌کم به آن عادت می‌کنی، تقوا هم همین است، اگر می‌خواهید سالک الی الله باشید باید با تقوا حرکت کنید، آقای تقوا را همراه خود بردارید، خیلی هم به شما سخت می‌گذرد اما باید این راه را بروید، برای منافعتان هم که شده باید این قدم را بردارید، چه کنیم؟ یک همسفری داریم که همه جا ترمز می‌کند و نمی‌گذارد من قدم از قدم بردارم جز در راه صحیح. روزهای اول خیلی سخت است، افرادی که غالبا عقب می‌زنند به خاطر این است که نمی‌توانند تحمل این مسئله را بکنند، لذا گفته می‌شود حالا که تو فهمیدی باید این راه را بروی، حالا که فهمیدی که این راه برای تو مفید است باید باتقوا باشی. شما بگویید من باید با جناب آقای تقوا حرکت کنم، خدای تعالی هم فرموده که «انَّما یتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنَ الْمُتَّقینَ» (مائده/27) خدا از متقین این سفر را قبول می‌کند، متقین چه کسانی هستند؟ آن‌هایی که تقوا همراه دارند، تقوا را همراه برداشتند و حرکت کردند،

اگر تقوا با شما نباشد بلاها بر سر شما خواهد آمد

اگر تقوا نداشته باشید این را بدانید که دزدها، آن‌هایی که می‌خواهند شما را به جهنم ببرند، آن‌هایی که می‌خواهند پول جیب شما را خالی کنند و وسط بیابان شما را تنها بگذارند، آن‌هایی که می‌خواهند سر از تن شما جدا کنند، آن‌هایی که می‌خواهند در یک دره‌ای شما را پرت کنند که کسی از شما اطلاعی پیدا نکند، اگر آقای تقوا با شما نباشد، همین بلاها را سر شما درمی‌آورد. شیطان قوی‌ترین کسی است که در راه به کمین شما نشسته، قسم خورده است که من آن‌ها را گمراه می‌کنم، «فَبِعِزَّتِک لَاغْوِینَّهُمْ اجْمَعینَ» (ص/82) ای خدا! به عزت تو قسم همه را گمراه می‌کنم، پرت می‌کنم، نمی‌گذارم به لقاء تو موفق بشوند؛ اما اگر تقوا همراه شما باشد مصونیت دارید، تقوا به یک عبارت دیگر همان ولایتی است که خدا فرموده است: «وِلایةُ علی بن ابیطالب حِصْنِی فَمَنْ دَخَلَ حِصْنِی امِنَ مِنْ عَذَابِی» (عیون اخبارالرضا، ج 2، باب 38) معنی ولایت را برای شما گفته‌ام، ولایت علی بن ابیطالب یک حصار محکمی است که اگر کسی داخل این حصار شد، داخل این زره شد، داخل این مصونیت شد، از عذاب‌هایی که خدا برای منحرفین قرار داده این شخص محفوظ است، محال است که شما بتوانید قدمی را در راه سیر و سلوک بردارید جز آن‌که تقوا همراه شما باشد.

باید صددرصد حواس‌تان جمع باشد که با تقوا حرکت کنید

نگذارید تقوا عقب بیفتد، نگذارید تقوا جلو بیفتد، تقوا عقب نمی‌افتد، با شما همراه است، ولی نگذارید جلو بیفتد،‌ شما عقب نمانید. چطور ممکن است انسان از تقوا عقب بماند؟ حواسش پرت می‌شود، دیدید در مسافرت یک جمعی دارند می‌روند و تمام فکر و هوش و حواس آن‌ها این است که به مقصد برسند، اما در این بین یک نفر هست که حواسش پرت است، گاهی به این درخت نگاه می‌کند، گاهی مثلا با آن فردی که در یکی از دهات در راه هست حرف می‌زند، گاهی با دزدها صحبت می‌کند، یک وقتی می‌بیند که قافله رفته و این عقب مانده است. آقایان! از چیزهایی که باید صددرصد حواس شما نسبت به آن جمع باشد این است که با تقوا حرکت کنید. شما می‌خواهید وارد یک رستوران در راه بشوید، از قبل سفارش شده است که اگر این شخص با آقای تقوا وارد شد او را راه بدهید والّا او را راه ندهید،

کار ثواب را خدا از متقین می‌پذیرد

«انَّما یتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنَ الْمُتَّقینَ»، شخصی در مدینه پیدا شده بود، بسیار معروف شد که مرد خوبی است – چون ملاک‌ها از نظر ما با ملاک‌هایی که اسلام و ائمه علیهم السلام دارند فرق می‌کند، که اگر فکر بکنیم همه‌ی ملاک‌ها…، اگر بگوییم همه‌ی ملاک‌ها زیادی نگفتیم، حالا احتیاطا اکثر ملاک‌هایی که در نزد ما مربوط به اسلام است و دین است و واقعیت است و پاکی است، این‌ها با ملاک‌های اسلامی فرق می‌کند. یک شخصی اگر همیشه نماز بخواند،‌ یک تسبیح دستش باشد ذکر بگوید، یک مقدار سرش را از تَه تراشیده باشد و یک محاسن زیبایی هم داشته باشد، یک عبا هم به دوش بیندازد، ولی هیچ کاری نه برای مردم و نه برای خود بکند، می‌گوییم بسیار آدم خوبی است، چنین فردی در مدینه پیدا شده بود- مردم هم دور او جمع می‌شدند، خیلی به او محبت می‌کردند، کسی هم حق آزار او را نداشت، کسی هم حق اعتراض به او نداشت، یک روز امام صادق علیه الصلاة و السلام دید دارد از کنار خیابان می‌رود، حضرت از آن دور مواظب او بودند ببینند کجا می‌رود، رفت کنار مغازه‌ی بقالی، دو تا انار برداشت بدون این‌که صاحب مغازه متوجه بشود، زیر عبایش گذاشت، عبا هم که تقریبا ستارالعیوب است. از آن‌جا عبور کرد،‌ کنار مغازه‌ی نانوایی – سابقا نان‌ها را روی منبر می‌ریختند، اسم آن هم منبر بود، یعنی یک چیزی درست می‌کردند، چون نان‌ها زیاد بود آن‌جا می‌ریختند- رفت از آن‌جا هم دو تا نان برداشت و باز زیر عبای خود کرد و رفت. حضرت هم دورادور مواظب او بودند. وارد یک خرابه‌ای شد، این نان و انار را داد به فقیری که آن‌جا افتاده بود و خیلی نیازمند بود، این هم او را دعا کرد و او هم رفت. حضرت جلو رفتند گفتند: این چه کاری بود کردی؟ عرض کرد: مگر تو قرآن نخواندی؟ – انسان مغرورِ نافهم به امام زمانش می‌گوید: مگر تو قرآن نخواندی! انسانی که معرفت ندارد به امام زمانش، این که فرموده‌اند: «مَاتَ مِیتَةً جَاهِلِیةً» (الکافی، ج ‌1، ص 377) به مرگ زمان جاهلیت مُرده است، این‌طوری است- حضرت فرمود: چرا قرآن خوانده‌ام، عرض کرد: خدا در قرآن – اجتهاد را ببینید، اجتهاد بعضی از افرادی که مدعی اجتهاد هستند و اهل تزکیه‌ی نفس نیستند این‌گونه می‌شود- فرموده است: «مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ امْثالِها» (انعام/160)، کسی که کار خوب بکند ده برابر مزد می‌گیرد و کسی که کار بد بکند یک برابر عذاب می‌کشد و به او اعتراض می‌شود. ما دو تا نان دادیم به این فقیر، ده تا اجر، دو تا انار هم باز به این فقیر دادیم، این هم ده تا، پس می‌شود بیست تا اجر، و دو تا گناه کردیم که دزدی کردیم، آن دو تا را از این بیست تا کم می‌کنیم، هیجده اجر برای ما می‌ماند! جواب شما چیست؟ می‌گویید: همان جوابی که امام صادق فرمود و همان چیزی که امروز دارم برای شما توضیح می‌دهم، فرمود: «انَّما یتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنَ الْمُتَّقینَ»، کار ثواب را خدا از متقین می‌پذیرد، یعنی اگر در وقتی که درِ مغازه‌ی نانوایی بودی تقوا همراه تو بود، وقتی که درِ مغازه‌ی بقالی بودی تقوا همراه تو بود این کار ثواب تو قبول می‌شد، درست بود، مُزد به تو می‌دادند و اگر تقوا همراه تو بود آن‌قدر دقیق بودی که بدون رضایت صاحب مغازه حتی به نان او دست نمی‌زدی، دست به انار او نمی‌زدی، حتی تا این حد که یک مقدار انار او را فشار بدهی. درِ مغازه‌ی بقالی رفته بودند، خربزه‌های مشهد این‌طور است که یک مقداری باید فشار بدهند ببینند صدا می‌کند، اگر صدا کرد خوب است، یک کسی سؤال می‌کرد اشکال دارد؟ با رضایت صاحب مغازه اشکال ندارد، اما همان‌جا باید از صاحب مغازه بپرسید که اجازه می‌دهید ما ببینیم این سر خربزه تُرد است؟ صدا می‌کند یا نمی‌کند؟ ببینید تقوا این‌جا با شما است،

تقوا جانشین خداست و همه جا باید باشد

تقوا در همه جا هست، تقوا جانشین خداست، خدا «اهْلُ التَّقْوی» است، «یا اهْلُ التَّقْوی وَ اهْلُ الْمَغْفِرَةِ» (عدة الداعي و نجاح الساعي، ج 1، ص 182)، خدا اهل تقوا است، یعنی اگر شما می‌خواهید خدا همراه شما باشد، تقوا همراه شما باشد. به شما اجازه نمی‌دهد که چشم شما یک لحظه بیشتر به زن نامحرم بماند، تقوا به شما اجازه نمی‌دهد که کوچکترین کاری که حتی مکروه است انجام بدهید. یک موجودی است با انسان و صددرصد مواظب انسان، عایق برای انسان، همه چیز برای انسان و کنترل‌چی عجیبی برای انسان است، لذا سفارش کردند که تقوا داشته باشید، متقین را خدا دوست دارد، تو اگر وارد هر جا بشوی، تقوا همراه تو نباشد خدا تو را دوست ندارد، اجازه هم نمی‌دهد که آن‌جا وارد بشوی، در خانه‌ی خدا اگر با بی‌تقوایی وارد شدی می‌دانی چه می‌شود؟ داری طواف می‌کنی، طبق رسومات و نه برای خدا، یک زن کنار تو هست و او هم دارد طواف می‌کند، چون تقوا همراه تو نیست، تقوا تو را نگه نداشته است، می‌بینی که بدت نمی‌آید خودت را به او نزدیک کنی. در مسجدالحرام، کنار کعبه، اگر تقوا همراهت نبود بدان که نمی‌توانی با خدا باشی، نیمه‌ی شب برای نماز شب از خواب بلند شدی، اگر تقوا هم بیدار بود، همراه تو بود، نماز تو برای خدا خواهد بود، عبادت تو برای خدا خواهد بود، اما اگر کاری به تقوا نداشته باشی، یا ریاء می‌کنی یا همان‌جا به فکر خیانت هستی یا لااقل طوری نماز شب می‌خوانی که اگر فردا خواستی در بین مردم آن را تعریف کنی دروغ نگفته باشی، ریائاً. کوشش کنید که تقوا را هیچ وقت از دست ندهید، همه جا باتقوا باشید، اصلا فکر کنید یک آقایی همراه شما است به نام تقوا، چون خدای تعالی دو تا مَلک بر ما موکل قرار داده است، متاسفانه این دو تا مَلک را ما نمی‌بینیم، صدای آن‌ها را نمی‌شنویم و آن‌ها کنترل ما را ندارند، فقط می‌نویسند، «ما یلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ» (ق/18) حتی یک کلمه‌ای از زبان شما خارج نمی‌شود «الا لَدَیهِ» مگر اینکه کنار او رقیب و عتید هست و این‌ها حفظ می‌کنند؛ خب حفظ کنند، دیروز تا حالا حفظ کردند چه اثری داشته است؟ به جایی هم که نمی‌گویند… اول به خدای تعالی عرضه می‌کنند، خدا هم که ستارالعیوب است، پروردگار متعال «اظْهَرَ الْجَمِیلَ» (الکافی، ج ‌2، ص 578) است، کارهای خوب تو را همیشه ظاهر می‌کند، حتی در دعای کمیل می‌گویید: «وَ کمْ مِنْ ثَنَاءٍ جَمِیلٍ لَسْتُ اهْلًا لَهُ نَشَرْتَهُ» (اقبال الاعمال، ج ‌2، ص 707) خدای مهربان این‌طوری است که علی بن ابیطالب عرض می‌کند: چقدر ثنای جمیلی که من اهل آن نبودم ولی تو در بین مردم پخش کردی و من را خوب معرفی کردی. چیزی که شما را کنترل می‌کند تقوا است، تقوایی که در دل شما باشد. تقوا ظاهری هم نیست، باید در دل آن را جا بدهید، کنار روحتان، کنار نفستان باید باشد.

فوائد تقوا

حالا اگر تقوا با شما بود ان‌شاءالله فواید آن را عرض می‌کنم، فواید زیادی دارد. اول سوره‌ای که در قرآن بعد از سوره‌ی حمد می‌خوانید؛ «ذلِک الْکتابُ»، در تفسیر این «ذلِک» اهل ادب در مجلس هستند، حتی من در ترجمه‌ی اول به یاد دارم، حالا اشتباه شده بود یا بلد نبودم، نوشتم «این کتاب»، آن‌ها به من گفتند: «ذلِک» به معنای آن است، بعد رفتم روی آن کار کردم دیدم «آن» باید باشد، «آن کتاب»، «ذلِک الْکتابُ». «ذلِک» یعنی آن. این کتاب جلوی من است، پس چرا آن؟‌ آن کتابی که دست تو نرسیده است! آن کتابی که باید به دست تو برسد، آن کتابی که همه‌ی آن حکمت است، آن کتابی که وقتی تقوا همراه انسان بود آن کتاب را به او نشان می‌دهند، «ذلِک الْکتابُ لا رَیبَ فیهِ»، وقتی آن کتاب را ببیند آن‌وقت هیچ شکی برای احدی باقی نمی‌ماند، «هُدی لِلْمُتَّقینَ»، آن کتاب برای کسی که تقوا همراه او هست هدایت است، ببینید خیلی راحت، تقریبا اولین آیه، اولین سوره، – سوره‌ی حمد تقریبا به عنوان مقدمه‌ی قرآن است، فاتحة الکتاب است ولی- سوره‌ی اول قرآن سوره‌ی بقره است: «ذلِک الْکتابُ لا رَیبَ فیهِ هُدی لِلْمُتَّقینَ» (بقره/2)، پس تقوا خیلی مهم است.

اگر می‌خواهید هدایت بشوید تقوا داشته باشید

کوشش کنید که اگر می‌خواهید هدایت بشوید، این راهتان را سهل و آسان بروید‌ تقوا را داشته باشید. چه اشکالی دارد هرشب بنشینید با خودتان صحبت کنید، ببینید آیا امروز تقوا همراه شما بوده است یا نبوده است؟ شما همه جا رفتید، همه کس را دیدید، همه‌ی افکار در مغز شما آمد، کجای آن تقوا بود و کجا نبود؟ هر جا نبوده است خیلی متاسف باشید و نگذارید فردا او از شما فاصله بگیرد.

محاسبه و مراقبه برای تقوا

امیرالمؤمنین فرمود: «لَیسَ مِنَّا مَنْ لَمْ یحَاسِبْ نَفْسَهُ فِی کلِّ یوْمٍ [مَرةَ]» (الکافی، ج ‌2، ص 453) از ما نیست کسی که لااقل در شبانه‌روز یک مرتبه حساب نکند، و الّا سالک الی الله باید دائما محاسبه داشته باشد، دائما مراقبت داشته باشد، ولی حالا در شبانه‌روز، برای این‌که امروز تقوا همراه من بود یا نه؟ اگر من تقوا می‌داشتم آن کار اشتباه را که کردم و به من می‌گفتند: تو کردی؟ نمی‌گفتم: نه من نکردم، فلانی کرده است، اگر تقوا همراه من بود. اگر تقوا همراه من بود وقتم را به بطالت نمی‌گذراندم، اگر تقوا همراهم بود فلان حرف لغو را نمی‌گفتم، اگر تقوا همراهم بود من فلان نگاه بی‌جا را نمی‌کردم، فلان کلام ناصحیح را نمی‌شنیدم، این‌طوری می‌شدید. حساب کنید، شب بنشینید، به نفس خود خطاب کنید که فلان جا چرا تقوا را همراه خود نداشتی؟ بعضی از عرفا را می‌گویند…، ولو شماها الحمدلله راهی که می‌روید شاید نیازی نداشته باشید که مثلا یک چوبی بگذارید این طرف، یک خنجری آن طرف، نفس خود را به محاکمه بکشید، بعضی‌ها این کار را می‌کردند که چرا فلان جا رفتی؟ آقایان! خدای من شاهد است، من معتقد هستم، حالا شما می‌خواهید اعتقاد داشته باشید یا نداشته باشید، یک روزی می‌رسد که همه‌ی این‌ها سؤال می‌شود، ما به تو گفتیم همه جا باتقوا باش، فلان جا چرا بدون همراهی تقوا رفتی؟ فلان حرف را چرا بدون اجازه‌ی تقوا گفتی؟ «لا یغادِرُ صَغیرَةً وَ لا کبیرَةً الا احْصاها» (کهف/49)، نامه‌ی اعمال انسان وقتی به دست او داده می‌شود آدم تعجب می‌کند، عجب آدم سخت‌گیری! ما یک انگشتمان را زدیم به دهانمان و زدیم در این شکرها ببینیم چه مزه‌ای می‌دهد، این را برداشتند نوشتند که تو یک انگشت نمک یا شکر گذاشتی در دهانت. یک کسی که بخواهد سخت بگیرد این‌طوری است،

بیاییم با داشتن تقوا با خدا صفا داشته باشیم

بیاییم با خدا صفا داشته باشیم، صمیمیت داشته باشیم، روایت دارد که اگر شما یک مهمانی را به خانه دعوت کردید، ناهار مفصلی به او دادید، موقع رفتن با شما درگیر شد، خیلی هم به شما بد و بی‌راه گفت، شما اگر یک فرد کریمی باشید هیچ وقت نمی‌گویید: من به تو ناهار دادم، من به تو غذا دادم، دو تا نان خریده بودم، مثلا سه تا ظرف برای تو چیده بودم و امثال این‌ها، نمی‌گویید، مگر خیلی انسان را اذیت کند، خیلی انسان را اذیت کند، خیلی باید انسان دشمنی بکند تا این‌ها را هم حساب کنند. خدای مهربان روز قیامت می‌فرماید: من از نعمت‌های خود از مردم سؤال می‌کنم، امام این جمله را در ضمن یک آیه‌ی شریفه می‌فرماید، ولی در ذیل آیه‌ی «لا یغادِرُ صَغیرَةً وَ لا کبیرَةً الا احْصاها»، در مقابل آن‌هایی که هیچ تقوا را همراه خود نبرده بودند طبعا همه چیز مورد سؤال است. چرا فلان کار را کردی؟ چرا فلان جا رفتی؟ چرا فلان چیز را خوردی؟ چرا؟ ببینید تمام آن چرا است، برای اینکه با تقوا نبودید، تقوا همراه شما نبود. پس کوشش کنیم… ان‌شاءالله از عرائض امروزمان این نتیجه را برداریم و جدی باشیم و از امروز یک چیزی مثل این‌که همراه ما باشد، در خلوت، در جلوت، در هر کجا که هستیم، یک شخصی که همه‌ی قوانین الهی را در دست گرفته و ما را راهنمایی می‌کند، به نام تقوا. در هر مرحله‌ای هم که هستید باشید، چون این کنار شماست، در یقظه باشید تقوا باید داشته باشید، در توبه باشید تقوا باید داشته باشید، در استقامت… اصلا استقامت برای تقوا است، باید تقوا داشته باشید، در صراط مستقیم حرکت می‌کنید اگر تقوا نداشته باشید منحرف می‌شوید و تا آخر. امیدواریم خدای تعالی همه‌ی ما را اهل تقوا و اهل مغفرت قرار دهد،

ما امام‌المتقین زمان‌مان را ضعیف قرار داده‌ایم

و خدا ما را با متقین قرار دهد که امام‌المتقین؛ علی بن ابیطالب علیه الصلاة و السلام و حضرت علی بن موسی الرضا و سایر ائمه‌ی اطهار علیهم الصلاة و السلام هستند، این‌ها امام‌المتقین هستند. به‌دلیل این‌که متقین درجاتی دارد، این‌ها عِباد‌ الرحمانی هستند که عرض می‌کنند: «وَ اجْعَلْنا لِلْمُتَّقینَ اماما» (فرقان/74)، خدایا! ما را برای متقین امام قرار بده. ائمه‌ی اطهار علیهم الصلاة و السلام که از «عِبادُ الرَّحْمنِ» هستند و درجه‌ی اعلای آن هستند می‌خواهند برای متقین امام باشند. در ضمن یک حدیث که البته این مربوط به تحریف قرآن نیست بلکه مربوط به قرائت است، امام می‌فرماید: «وَ اجْعَلْ لَنَا مِنَ الْمُتَّقِینَ امَاما» (بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم السلام، ج 67، ص 276) – آیه ممکن است این‌طور باشد- خدایا! برای ما از متقین یک امامی قرار بده. یکی از مشکلات ما در زمان غیبت حضرت بقیةالله این است که ما امام ظاهری نداریم و برای این جهت باید روزهای جمعه بگوییم: «فَلْیبْک الْبَاکونَ وَ ایاهُمْ فَلْینْدُبِ النَّادِبُونَ وَ لِمِثْلِهِمْ فَلْتذرف الدُّمُوعُ وَ لْیصْرُخِ الصَّارِخُونَ وَ یضِجَّ الضَّاجُّونَ وَ یعِجَّ الْعَاجُّونَ» (اقبال الاعمال، ج ‌1، ص 297) برای این جهت «اینَ الْحَسَنُ، اینَ الْحُسَینُ»، درست است آن‌ها قدر ندانستند اما ما که قدر می‌دانیم،‌ اگرچه معلوم نیست… «اینَ ابْنَاءُ الْحُسَینِ… اینَ بَقِیةُ‌اللَّهِ»، ای خدا! می‌شود یک روزی این امام متقین به عنوان امامت کل که تمام دنیا را امامت کند… ما که جزء مستضعفین هستیم، جزء کسانی هستیم که ضعیف واقع شدیم، مستضعفین به معنای واقعی هستیم نه به معنای اصطلاحی، چون در زمان ما مستضعف کسی است که گدا باشد، فقیر باشد، از جهت مادّی چیزی نداشته باشد، نه! ممکن است ثروتمندترین مردم مستضعف فکری و ایمانی باشد و ممکن است خود حضرت بقیةالله ارواحنا فداه به خاطر این ندانم‌کاری‌هایی که ما داریم مستضعف باشد، مضطر باشد، ما او را تضعیف کردیم، این امام‌المتقین کجای زندگی ما دخالت دارد؟‌

دشمنی ها علیه امام زمان علیه‌السلام

اگر او را ضعیف نکردیم فقط به اسم او اکتفاء می‌کنیم و نام مقدس او را می‌بریم که همان هم مایه‌ی حرف است، بعضی‌ها حرف می‌زنند… چرا تو اسم امام زمانت را روی سر خود نزدی؟ می‌گویند: این برای انجمن حجتیه است! نمی‌دانم این انجمن حجتیه چه کار کرده؟ ما که اصلا اطلاعی از آن‌ها نداشتیم. نفوذی‌های از غیر مسلمان‌هایی که با امام زمان مخالف هستند تا هر کس اسم امام عصر ارواحنا فداه را می‌برد فورا می‌گویند: این‌ها جزء انجمن حجتیه هستند! انجمن حجتیه مگر چه کرده؟ اول جُرم‌ها را ثابت کنید، کفر آن‌ها را ثابت کنید، بعد یک نفر را به او نسبت بدهید، آن هم بی جهت. من که نمی‌دانم چه کار کردند، شما می‌دانید خب بگویید تا ما بیشتر از آن‌ها تبری کنیم، البته به همین اندازه هم که می‌کنیم واقعیت این است که تقوا همراه ما نیست. خدا لعنت کند آن کسی را که با نداشتن تقوا چه جمعیتی را، چه فردی را، چه اجتماعی را می‌خواهد از امام زمان دور کند و نگذارد که نام مقدس حضرت بقیةالله در بین مردم برده بشود. دیدم یک شخصی یک کتابی نوشته است، نوشته بود: به کوری چشم تو ما امام زمان را دیدیم! در آن قضایای مربوط به ملاقات‌های با حضرت ولی‌عصر است. یک عده دارند کور می‌شوند، چرا این همه مردم به جمکران می‌روند؟ می‌گویند: معلوم نیست مسجد جمکران اساسی داشته باشد! تو اساس داری ولی آن اساس ندارد که هزار و چند سال است همه‌ی مراجع و بزرگان و علما رفتند آن‌جا حاجت گرفتند؟ آن‌وقت توی بی‌ارزش اساس داری ولی آن اساس ندارد؟ همه جا منزل عشق است؛ همین سفر که من موفق شدم به لبنان رفتم، برای زیارت آن مسجدی که حضرت در آن‌جا فرموده بودند: من آمدم این‌جا با شما نماز خواندم، از غذای شما خوردم. یک نادانی برای این‌که دو تا نقطه یک مقدار عقب و جلو شده است گفته: این خط برای حضرت نیست، این چه نیست، همه‌ی همت‌شان را گذاشتند برای این که مردم را از امام زمان دور کنند، چرا؟ به خاطر این‌که اهل تقوا نیستند و با امام‌المتقین کاری ندارند. امیدواریم که یک مقداری همراه تقوا باشیم، خدای من شاهد است گاهی می‌خواهم یک حرفی بزنم مخصوصا نسبت به مردم، دوست دارم یک طوری بگویم که بر دامن او یک گَرد اتهام ننشیند، همین‌طور نشستید، بدون این‌که خبر داشته باشید… تمام شماها می‌دانید آن‌قدری که من به ولایت فقیه اهمیت می‌دهم شاید هیچ مجتهدی، هیچ مرجعی این‌قدر اهمیت ندهد، بردارید کتاب‌های من را نگاه کنید. شنیدند که «مرگ بر ضد ولایت فقیه»، چون می‌خواهند به من بگویند: «مرگ بر تو» پس می‌گویند فلانی ضد ولایت فقیه است، باشد، تشکر، نوش جان. عجیب است، من نمی‌خواستم این حرف‌ها را بزنم، خدای من شاهد است اصلا تصمیم داشتم که نزنم ولی مثل اینکه آقای تقوا یک مقداری از ما فاصله گرفته است، ان‌شاءالله امیدواریم که ایشان هیچ وقت ما را ترک نکند.

این ماه متعلق به حضرت رضا علیه السلام است

امیدواریم همه‌ی شما زیر سایه‌ی علی بن موسی الرضا باشید که این ماه متعلق به آن حضرت است، این ماه مربوط به امام رضا علیه الصلاة و السلام است که اول ماه، تولد حضرت معصومه، خواهر عزیزش بود، یازدهم این ماه تولد وجود مقدسش بود، بیست و سوم این ماه که ظاهرا روز چهارشنبه است زیارتی مخصوص آن حضرت است، حالا چرا؟ به هر دلیل. خوشا به حال آن کسانی که زیارت می‌روند و روز دحوالارض، روز بیست و پنجم این ماه افضل اعمال آن روز، زیارت علی بن موسی الرضا است و روز آخر این ماه هم روز وفات امام جواد است. امیدواریم ان‌شاءالله همه‌ی شما موفق به زیارت حضرت علی بن موسی الرضا بشوید ولو از راه دور، چون امام دور و نزدیک ندارد، همان‌طوری که پروردگار متعال همه جا هست، ولی کعبه و مسجدالحرام یک حساب دیگری دارد، خدا در کعبه که نیست، در مسجدالحرام که نیست، همین‌طور حرم مطهر علی بن موسی الرضا یک حساب دیگری دارد. یک سنّی به من گفت: در این ضریح چیست که شما این‌طور آن را می‌بوسید؟ گفتم: در خانه‌ی کعبه چیست که شما این‌قدر آن را می‌بوسید؟ آن را که نمی‌تواند مُنکر بشود، باز این‌جا لااقل، ولو چند روزی، بدنی از امام ما بوده است، اما آن‌جا از خدا بدنی نبوده است. اگر هم چیزی بوده است سه روز علی بن ابیطالب علیه الصلاة و السلام آن‌جا تشریف داشتند و الّا چیز دیگری نیست. خدایا زیارت خانه‌ات، زیارت ائمه‌ی اطهار در بقیع، در کربلا، در نجف، در کاظمین، در سامراء، در مشهد، نصیب همه‌ی ما بفرما.

دعای ختم مجلس

نسئلک و ندعوک باعظم اسمائک و بمولانا صاحب‌الزمان؛ یاالله یاالله یاالله یاالله یاالله یاالله یاالله یاالله یاالله یاالله یاالله، خدایا! به آبروی خاندان عصمت و طهارت ما را با تقوا به محضر امام زمانمان مشرف بفرما. خدایا! تعجیل در فرج آن حضرت بفرما. پروردگارا! همه‌ی ما را از بهترین اصحاب و یاوران او قرار بده. خدایا! روز جمعه است، مهمان آن حضرت هستیم، پروردگارا! با قضاء حوائج ما، امام ما از ما بهترین پذیرایی را بفرماید. پروردگارا! به آبروی آقای ما حجة بن الحسن، به آبروی آقایمان امام زمان، حوائج این جمع برآور. لحظه‌ای ما را از تقوا دور مفرما. خدایا! به آبروی آقای ما حجة بن الحسن این جمع را به لقاء خودت موفق بفرما. پروردگارا! به آبروی آقای ما حجة بن الحسن مریض‌های اسلام شفاء مرحمت بفرما. مرض‌های روحی ما شفاء عنایت بفرما. مریض‌های منظور، مریضه‌ی منظوره الساعه لباس عافیت بپوشان. امواتمان غریق رحمت بفرما. عاقبتمان ختم به خیر بفرما. «و عجل فی فرج مولانا صاحب الزمان»

جهت دانلود صوت اینجا کلیک کنید

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمدلله والصلاة والسلام علی رسول‌الله و علی آله آل‌الله لاسیما علی بقیة‌الله روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه

الفداء واللعنة الدائمة علی اعدائهم اجمعین من الان الی قیام یوم الدین

أعوذ بالله من الشیطان الرجیم

« إِنَّ إِبْراهیمَ کانَ أُمَّةً قانِتاً » (نحل/120)

خیلی خوشحالیم که باز خدمت دوستان شیراز رسیدیم و همین‌طور از همراهانمان متشکریم که در خدمتشان هستیم. نویسنده‌ی بسیار توانا و پرکار جناب حاج آقای رفیعی، سردبیر محترم مجله‌ی خورشید مکه و جناب آقای کاشانی که از نویسندگان و از دوستان بسیار قدیمی و از اساتید و همین‌طور جناب آقای امیری که بهتر از من می‌شناسید، جناب آقای جهانی و از جناب آقای کماری که از نزدیکان ما هستند و ازخوبانند و سایر دوستانی که بحمدلله هستند، جناب آقای مداح، به‌اصطلاح رئیس دفتر ما در قم و می‌ترسم یادم برود. ببخشید اگر اسم بعضی از آقایان را فراموش کردم. جناب آقای امیدی که همشهری خودتان هستند. بالاخره در خدمت آقایان اینها محبت کردند و با همه‌ی کاری که من از این دوستان سراغ دارم که خیلی فعالند و الحمدلله دوستان ما به فعالیت در حوزه‌های علمیه و در بین مردم معروفند، تشکر می‌کنم از همراهی‌شان و از شما دوستان عزیزی که امسال خیلی با آن سالی که خدمت‌تان رسیدم، در نظم‌تان، در فعالیت‌هایتان، بحمدلله بیشتر از آن موقع موفق هستید. من فقط برای چند کلمه‌ای که با دوستان هم‌صحبت باشیم و یک مقدار درباره‌ی اهدافمان با شما صحبت کنیم و به‌طور کلی در قرآن مجید افرادی به ‌عنوان بهترین‌ها معرفی شده‌اند و ان‌شاءالله طوری باشد که نام شماها هم مثل حضرت ابراهیم در کتاب علی که بسیار کتاب پراهمیتی است، همه چیز در آن درج شده، نوشته شود و از یاران خوب امام عصر ارواحنافداه باشید و زحمات جناب آقای انوار را هم ما اگر بخواهیم تشکر کنیم، می‌ترسم اجرشان نزد امام زمان کم بشود. ولی تشکر از ایشان و از شما دوستانی که می‌دانم چقدر زحمت کشیدید برای این محل و این تشکیلات، ان‌شاءالله نزد حضرت بقیة‌الله محفوظ خواهد بود و امیدواریم که هدف‌تان را با همه‌ی این مسائل فراموش نکنید. همانطوری‌که شاید احتیاج به گفتن نداشته باشد.

هدف از همه جلسات تزکیه نفس است

و باید همه‌ی شماها بدانید و می‌دانید که اساسی‌ترین مسئله‌ای که در اسلام و بلکه در تمام ادیان و بلکه برای همه‌ی انسان‌ها از ضروریات و واجبات عقلی و قرآنی و روایی است، این است که انسان خودش را از آلودگی‌ها پاک کند. هدف از همه‌ی این جلسات، در شهرهای مختلفی که بحمدلله به‌خاطر نور مقدس حضرت بقیةالله که از افق طلوع کرده و بین الطلوعین ظهور حضرت ولی‌عصر را می‌گذرانیم و در دل‌های کسانی که محب حضرت بقیةالله ارواحنا فداه هستند، این نور تابیده و اگر بخواهید ان‌شاءالله جزء بهترین‌ها باشید، باید خودتان را آنچنان شفاف کنید که وقتی خورشید وجود مقدسش از افق بیرون آمد و به شما تابید، مانند آینه که وقتی خورشید در آن می‌تابد، مانند خورشید نور می‌دهد. قلوب شماها هم ان‌شاءالله از همه‌ی زنگارها و از همه‌ی گردوغبارها و از همه‌ی آنچه که مایه‌ی نتابیدن خورشید است، در آنها پاک بشود و نور مقدس حضرت بقیةالله که خودش تمام جهان را منوّر می‌کند، دل‌های شما هم یک عده‌ای را لااقل نور ببخشد و خدای تعالی شما را از ظلمت به نور هدایت کند. آن‌قدر خدا صلوات و رحمت خاص الخاصش را بر شماها نازل کند که آن آیه‌ی شریفه را که خدای تعالی می‌فرماید: « هُوَ الَّذی یصَلِّی عَلَیکمْ وَ مَلائِکتُهُ لِیخْرِجَکمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَی النُّورِ » (احزاب/43) از ظلمت غیبت، از ظلمتی که فعلاً در آن دچار هستیم. اگر شخصی در ظلمتی قرار گرفته باشد و آینه‌ای هم داشته باشد، در آن ظلمت آینه‌اش را پاک می‌کند تا وقتی که از آن ظلمت بیرون آمد، هم خودش روشن باشد و هم دیگران را روشن کند.

در اوایل ظهور حضرت بقیةالله، دین مقدس اسلام و امام عصر ارواحنافداه به افرادی نیازمند است که مردم را با امام زمان آشنا کنند. من در همین‌جا عرض می‌کنم که از این به بعد موبایل‌هایتان را خاموش کنید. تلفن را بکشید و حتی من باشم یا نباشم، برای خودم نمی‌گویم، مجلسی که بحث علمی می‌شود، باید صددرصد حواس‌ها جمع باشد، هیچ چیز حواس‌پرت‌کننده در آن نباشد.

خدای تعالی ان‌شاءالله شماها که در این تاریکی زمان غیبت کبری دارید قلب‌هایتان را صیقل می‌زنید، دل‌هایتان را پاک می‌کنید، صفات رذیله را از خودتان دور می‌کنید، آنچنان آینه‌ی قلبتان را باید بسازید که وقتی خورشید وجود مقدس حضرت ولی‌عصر ارواحنافداه ظاهر شد، که به همین زودی‌ها ان‌شاءالله ظاهر خواهد شد، این خورشید وقتی که از افق بیرون می‌آید، اول به زمین می‌تابد.

ما یک وقتی در نجف بودیم، می‌گفتند اگر صبح زود انسان به بیابان‌های نجف برود و مخصوصاً اگر شب باران آمده باشد، خورشید که می‌تابد، یک سنگ‌ریزه‌هایی در بیابان‌های نجف هست، به‌خصوص وادی‌السلام که اینها دُرّند. تا آفتاب تابید، این دُرها خودشان را نشان می‌دهند. و می‌رفتند دُرّ نجف جمع می‌کردند، تقریباً از همان‌جا تهیه می‌شد.

عظمت آقا امام عصر ارواحنا فداه

من آن چیزی را که از شماها- به‌خصوص دوستان شیرازمان كه بیشتر جوانان هستند و بهتر وقت موفقیت دارند- می‌خواهم و همه‌ی مسائلی که شماها هم اطلاع دارید و مشکلاتی که در راه امام عصر، مشکل نیست. همان‌جایی که جناب آقای انوار فرمودند با همه‌ی مشکلاتی که فلانی دارد آمده. من در دلم گفتم در راه امام زمان هیچ‌چیز مشکل نیست. به خدا قسم اگر به‌خاطر امام زمان انسان را بگذارند کنار ديوار و گلوله در مغزش خالی کنند، لذتی دارد که حساب ندارد. امام عصر آن کسی است که از حضرت آدم تا خاتم و همه‌ی ائمه علیهم‌السلام و تمام علمای بزرگ ربانی همه مقدمه‌ی ظهور این وجود مقدس بوده‌اند. من اگر بخواهم مطالبی را که این مسئله را ثابت می‌کند از آیات و روایات شرح بدهم، باید لااقل یک ده شبی مزاحم دوستان شیراز باشم. ولی متأسفانه وقت نیست. ولی اجمالاً این را بدانید.

تا آنجا که سیدالشهداء که همه‌ی مجالس به‌خاطر آن وجود مقدس تشکیل می‌شود، در ضمن سخنانشان درباره‌ی حضرت ولی‌عصر می‌فرماید: « لوأَدرَکتُهُ لَخَدَمتُهُ أیامِ حیاتی » (الغیبة‌للنعمانی/ص246) اگر من درکش می‌کردم، زمان من با زمان او تطبیق می‌کرد، من خدمتگزارش می‌بودم. می‌فهمید چه می‌گویم؟ می‌فهمید چه می‌گوید؟ « أیام حیاتی » تمام عمرم در خدمتش بودم. آن آقایی که وقتی امام صادق یاد او را می‌کند، می‌فرماید: در کتاب علی نگاه می‌کردم، غیبتش طول می‌کشد. آن‌چنان گریه می‌کرد امام صادق و در ضمن سخنانشان می‌فرمودند که اگر من او را درک می‌کردم همیشه خدمتگزارش بودم، با او بودم. این سخنان امام معصومی است که ماسوی‌الله تحت نظر ایشان است. در حضور حضرت علی‌بن‌موسی‌الرضا وقتی اسم امام عصر برده می‌شد، دست روی سر می‌گذاشت، بلند می‌شد، سه مرتبه می‌فرمود: صلّی‌الله علیه، صلّی‌الله علیه، صلّی‌الله علیه.

با تزکیه نفس قدر خودتان را بدانید

می‌دانید چه امامی نصیب ما شده؟ « یَوْمَ نَدْعُوا کُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِم » (اسراء/71) روز قیامت هر جمعیتی را خدا با امامشان می‌خواند. ان‌شاءالله اگر در دنیا خدای نکرده نتوانستیم در محضرش باشیم، روز قیامت صدا می‌زنند اول حجة‌ابن‌الحسن را، بعد هم مأمومین‌اش را. ان‌شاءالله شماها عقب‌سر ایشان به بهشت وارد می‌شوید. آیه‌ی شریفه‌ی قرآن است: « یوْمَ نَدْعُوا کُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِم » سید حمیری که یکی از شعرای بزرگ زمان امام صادق علیه‌السلام است، همین آیه را به شعر آورده که یک پرچمی برداشته می‌شود، مال اوّلی است. یک پرچم مال دوّمی، یک پرچم مال سومی « وَ رَایةٌ یقْدُمُهَا حَیدَرٌ » (بحارالأنوار/ج47-ص331) یک پرچم هم مال حضرت علی‌بن‌ابی‌طالب است که در زمان او هنوز بقیه‌ی ائمه را مخصوصاً ایشان نمی‌شناخت و وارد بهشت می‌شوند. ولی آنها وارد جهنم می‌شوند. خیلی قدر خودتان را بدانید. خوب حالا چکار باید بکنیم؟ مثل همان درّ نجف، مثل آینه، خودتان را تمیز کنید.

هیچ احتیاجی به آمدن جلسات ما نیست، اگر کسی جدی باشد. خودت را بساز، حسودی؟ نباش، متکبری؟ نباش، استقامت نداری؟ استقامت داشته باش، در صراط مستقیم نیستی؟ در صراط مستقیم باش.

اهمیت و ارزش تزکیه نفس از نظر عقل و در قرآن

این‌ها یک مطالبی نیست که من از خودم درآورده باشم. همه‌ی مردم عاقل، نه اینکه مردم مسلمان یا شیعه، همه‌ی عقلای عالم، با این مطالبی که شما با آن کار می‌کنید موافق‌اند، همه‌ی عقلا. اگر هم یک نفری پیدا شد از روی نفهمی یک مخالفتی با آنچه شما می‌کنید کرد، آبروی خودش را برده. اگر یک نفر در وسط این شهر وقتی که خورشید دارد می‌تابد گفت که الان شب است، آبروی خودش را برده. کاری انجام نشده، می‌گویند دیوانه است. و لذا شما هیچ تذلذلی در راهتان پیدا نکنید.

خدای تعالی در قرآن شریف هیچ‌کجا یک‌چنین عملی که نسبت به تزکیه‌ی نفس کرده نسبت به هیچ‌چیز، حتی مسئله‌ی ولایت که اهمّ اشیاء است انجام نداده است. به جهتی که ولایت هم در همین است. یازده قسم پشت سر هم می‌خورد. شما را به خدا اگر یک راستگویی پهلویتان باشد، با جدّیت یک مطلبی را به شما بگوید، شما باور می‌کنید. اما اگر پشت هم قسم خورد، اگر باور نکنید، آن هم خدای تعالی، معلوم است که یک مقداری در تعقل شما حرف است. یازده‌تا قسم، « وَ الشَّمْسِ وَ ضُحاها » (شمس/1) قسم به پیغمبر اکرم، قسم به علی‌بن‌ابی‌طالب، قسم به آنچه که از شمس وجود مقدس رسول اکرم تراوش می‌کند و نورافشانی می‌کند. یازده‌تا قسم، تا آخرش قسم به نفس می‌رسد، « وَ نَفْسٍ » (شمس/7) تنها کافی است؟ نه، و آن کسی که نفس را خلق کرد. خلقت روح شما از همه‌ی خلقت‌هایی که در عالم بوده، بعد از خلقت رسول اکرم و ائمه‌ی اطهار مهم‌تر است. « وَ نَفْسٍ وَ ما سَوَّاها * فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَ تَقْواها » (شمس/7-8) که چی؟ « قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَکاها » (شمس/9) حالا اگر کسی گفت که تزکیه‌ی نفس چه است؟ این یعنی من نمی‌فهمم، من خورشید را نمی‌بینم، من دیوانه‌ام، من با خدا مخالفم، من با قرآن مخالفم.

شما اگر در سراسر جلسات ما و دوستانی که در این جلسات ما شرکت می‌کنند، یک ذره‌بین بسیار قوی بگذارید ببینید کجای کارشان اشکال دارد، به من بگویید و اگر نداشت مخالفت با اینها دیوانگی است. خیلی حواستان جمع باشد، فکر نکنید شیطان غیر از این است. شیطان، وقتی که ما در عالم ذر بودیم، خدا به او فرمود که « اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلاَّ إِبْلیس » (بقره/34) یک کاری را که همه عقلا قبول دارند، ملائکه قبول دارند. سجده بکن برای این انسانی که تزکیه‌ی نفس کرده. « وَ عَلَّمَ آدَمَ الْأَسْماءَ کلَّها » (بقره/31) تمام خوبی‌ها را به او تعلیم داده، تمام بدی‌ها را از او دور کرده است.

ملائکه خدمتگزاران شمایند اگر تزکیه نفس را جدی بگیرید

ملائکه که خدام خاندان عصمت و طهارت هستند، امام فرمود: خدام ما هستند و خدام محبین ما هستند. شب و روز این ملائکه، از همین جا تأسیس شد، دارند خدمت به شما می‌کنند. کاری هم ندارند تو خوبی یا بد. یکی دوتایشان دائماً با شما هستند. این‌ها را بد به شما معرفی نکنند. بسیار کار خوبی می‌کنند. حساب‌دار شمایند. حساب‌های کار شما را می‌کنند. « ما یلْفِظُ مِنْ قَوْل » (ق/18) شما یک لفظی از کلامتان صادر نمی‌شود الّا اینکه این حسابدارها، حسابش را دارند. تو چند کلمه حرف زدی، علیه شما نمی‌خواهند کار کنند. یک وقت با خودتان نگویید اینها دیگر چه كسی هستند. مزاحم هستند! نه، این‌ها می‌نویسند، نزد خدای رحمان و رحیم یا نزد حضرت بقیة‌الله می‌برند. آن‌ها با مهربانی‌شان « یعْفُوا عَنْ کثیر» (مائده/15) خیلی‌هایش را خط می‌زنند، می‌گویند اینها را شما نوشتید، قبول است. ولی عفوشان کنید.

خدا آن‌قدر مهربان است. من می‌ترسم بگویم خدا چقدر مهربان است، ما خودمان را گم کنیم و همین تزکیه‌ی نفسی که بر همه واجب است، این را انجام ندهیم. این خدای مهربان از بیشتر اینها می‌گذرد. ملائکه دائماً خدمتگزار شما هستند، حتی دانه‌های باران را برای شما نازل می‌کنند. هرچه که به شما از خوبی می‌رسد، از جانب پروردگار است، آن‌ها می‌آورند. این ملائکه‌ی به این خوبی را، که خداوند در قرآن تعریفشان را کرده، فرموده که « عِبادٌ مُکرَمُون » (انبياء/26) این‌ها بندگان محترم خدا هستند « لا یسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَ هُمْ بِأَمْرِهِ یعْمَلُون » (انبياء/27) در سخن بر خدا پیشی نمی‌گیرند. به امر پروردگار عمل می‌کنند. این‌ها عباد مکرمون هستند. این‌ها را خدا خدمتگزار شما قرار داده است. كه شما كار کنید. اگر شما تزکیه‌ی نفس را جدی بگیرید، که من تمام حرفم همین است.

کاری بکنید که دلتان و سر تا پای وجودتان با تزکیه نفس، امام زمانی باشد

اگر تزکیه‌ی نفس را جدی بگیرید، مثل نمازتان به آن اهمیت بدهید و بتوانید خودتان را ان‌شاءالله آن‌چنان صیقلی کنید، آن‌چنان شفاف کنید که وقتی خورشید وجود مقدس امام زمان، در همین زمان غیبت از پشت فجر که طالع شده، فجر صادق، از طلوع صبح صادق، از همان جا، همان نور مختصر که هنوز جرم خورشید بیرون نیامده، شما می‌بینید نورانی شدید. شما قبل از آفتاب می‌بينيد که یک نوری هست که می‌توانید هر تصویری را، هر عکسی را بگیرید. این نور این‌طوری است. چرا شماها شفاف نباشید، جدی باشید. کاری بکنید که ان‌شاءالله دلتان و سرتاپای وجودتان، وجود مقدس امام زمان باشد. وقتی در خانه‌تان وارد می‌شوند، همه‌جا از امام عصر نامی برده شود.

توسل و توجه به امام زمان علیه السلام

امروز یک مسجدی در شیراز شما، برای نماز رفتیم، دیدم همه جایش اسم امام زمان در در و دیوار هست، خوشحال شدم. همه‌جااین‌طوری باید باشد، همه‌جا نام حضرت باشد. در دل شما نام مقدس امام زمان باشد، بلند می‌شوید یاصاحب‌الزمان بگویید، می‌نشینید یاصاحب‌الزمان بگویید. در همین تخت فولاد اصفهان دیشب و دیروز که در اصفهان بودم صحبت شد. مرحوم کلباسی بزرگ، خدمت امام عصر علیه‌السلام می‌رسد. حضرت می‌فرمایند که هروقت خواستی که به ما متوسل بشوی بگو: « یا محمد یا علی یا فاطمه یا صاحب‌الزمان ادرکنی ولا تهلکنی ». یک آدم جلیل، ادبیات عرب را بلد، با اینکه امام معصوم است، به این جمله از نظر ادبی یک‌خرده تردید پیدا کرد که ادرکنی خطاب به یک نفر است. چهار نفر را داریم صدا می‌زنیم. باید گفته شود: « أدرکونی و لا تهلکونی » حضرت فرمودند اینها این سه نفر، یعنی پیغمبر اکرم و علی‌بن‌ابی‌طالب و فاطمه زهرا باید به امام زمان تو دستور بدهند- به تعبیر من- تا او شما را درک کند، دریابد و نگذارد شما در این غوغایی که الان در این عالم هست هلاک بشوید. از هلاکت نجاتتان بدهد. همه بگویید « الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی هَدانا لِهذا وَ ما کنَّا لِنَهْتَدِی لَوْ لا أَنْ هَدانَا اللَّه »

طلب علم یعنی تزکیه‌ی نفس و اعتقادات

خدا را شکر می‌کنیم که ما را خدا لااقل در این راه قرار داد که ما تزکیه‌ی نفس کنیم. که اگر کسی همان روز اولِ یقظه‌اش که وارد تزکیه‌ی نفس می‌شود، اجلش رسید و از دنیا رفت، خدای تعالی او را جزء شهدا قرار می‌دهد. « مَن ماتَ في طَلَبِ العِلم فَقَد مَاتَ شَهِيدا » و امام فرمود، پیغمبر اکرم فرمود: که طلب علم، یعنی تزکیه‌ی نفس، اعتقادات، همین‌هایی که شما مشغول هستید و امیدوارم همیشه مشغول باشید و تردیدی – که البته شما ندارید- شیاطین در شما ایجاد نکنند. این ملائکه‌ی با این عظمت که خدمتگزار شما هستند و حضرت آدم را سجده کردند، شیطان سجده نکرد. هرکس با برنامه‌های امام عصر ارواحنافداه، با نام مقدسش، با آنچه که مربوط به آن حضرت است و صحیح است، مخالفت کند، همان کاری را کرده که شیطان در مقابل آدم انجام داد، خدا را شکر کنید.

با تزکیه نفس نور امام زمان علیه‌السلام را به جاهای تاریک پخش کنید

بحمدلله توفیق پیدا شده، ولو بعضی از دوستان مثل جناب آقای نعمتی، نزدیک بیست سال است من خدمتگزارشان هستم، این مجله‌ی به این خوبی که ویژه‌نامه‌ی حضرت ولی‌عصر است و بحمدلله تیراژش هم خیلی زیاد است. به عربی هم ترجمه شده. از این بهتر نمی‌شود. يك دوست داريم این یک مجله‌ای به نام صاحب‌الزمان دارد، مجله‌هایی، نوشته‌هایی. این‌ها کارهای ظاهری این دوستان است. کارهای عمیق باطنی دارند که هرکدامشان چون خورشیدی می‌تابند و الحمدلله شماها هم هریکی‌تان، تک‌تکتان، ان‌شاءالله یک آینه‌ای هستید که خورشید وجود مقدس امام زمان در شما می‌تابد. شما هم آن خورشید را به جاهای تاریک برمی‌گردانید. یک‌وقتی مثلاً خورشید از پنجره تابیده، شما آینه را می‌گیرید یک‌خرده کج نگه می‌دارید به آن طرفی که تاریک است، آنجا را آینه شما روشن می‌کند. ان‌شاءالله همه‌تان همه‌جا را روشن کنید و موفق باشید. دوستانی که اینجا اکثراً هستند، مثل جناب آقای موسوی واقعاً جاهایی را روشن کردند. جاهایی که خیلی هم تاریک بوده. من اگر بخواهم اسم همه‌ی شماها را ببرم، شاید یا بلد نباشم، ولی آن کسی که همه را می‌شناسد، از قلب‌های همه اطلاع دارد.

با تزکیه نفس امام تان را بشناسید

یک وقتی علی‌بن‌ابی‌طالب علیه‌السلام در مداین با دولف‌بن‌مجیر داشتند قدم می‌زدند. مداین که الان خرابه‌ای شده، شهری است، طاق کسری آنجاست، نزدیک بغداد است، پایتخت ایران بوده است. بعد از خرابی‌اش، آنجا قدم می‌زدند. یک زمینی از مورچه سیاه شده بود. دولف پرسید آيا کسی كه تعداد این مورچه‌ها را بداند هست؟ حضرت فرمود که علاوه بر اینکه تعدادشان را می‌داند، کسی هست که در دل اینها چه می‌گذرد را هم می‌داند. گفت: دلیلی هم هست بر این موضوع؟ حضرت فرمودند:‌ آیه‌ی شریفه‌ی قرآن که « کلَّ شَی‌ءٍأَحْصَیناهُ فی إِمامٍ مُبینٍ » (یس/12) علم هر چیزی را خدا در قلب امامی که آشکار است، مبین است، قرار داده است. حیف که کورها خورشید را نمی‌بینند والّا کسی که علی‌بن‌ابی‌طالب را به عظمت نبیند، کسی که امروز امام زمانش را با عظمت نشناسد، این کور است والّا امام مبین است. بنابراین ان‌شاءالله همه‌تان جزء بیناها باشید که امام‌تان را ببینید، امامتان را بشناسید.

کورند کسانی که امام زمان شان را نمی‌بینند

یک ‌وقتی من در قم طلبه بودم، شب جمعه‌ای مسجد جمکران رفتم، شب بود. هنوز حتی برق هم در آن مسجد نکشیده بودند. خادم مسجد یک سیدی به نام آقای لسانی بود. به من گفت می‌خواهی شب بمانی؟ گفتم بله. گفت پس کلید را بگیر در را از داخل ببند که دزدی نیاید فرش‌ها را ببرد، شب جمعه! حالا شب جمعه بروید ببینید چه خبر است. شب چهارشنبه بروید ببینید چه خبر است. خیلی هم زمانی نیست، نهایت سی سال، چهل سال قبل. کورند کسانی که امام زمانشان را نمی‌بینند. به یک عالم سنی که البته بعداً مشرف به مذهب تشیع شد، بسیار عالم بزرگی بود، هنوز سنی بود آن وقتی که این جواب را به من داد. پرسیدم شما نسبت به وجود مقدس امام زمان علیه‌السلام چه اعتقادی دارید؟ ایشان گفت من هرشب می‌آیم اینجا می‌نشینم، به امید اینکه شاید چشمم به جمال مقدسش بیافتد. یک عالمی در مکه بود که من با او حرف زده بودم. از دار دنیا رفت و کور بود و جزء آن وهابی‌هایی بود که قبور ائمه‌ی بقیع را خراب کرده بود، آخرین فرد بود. تازگی از دار دنیا رفت یا به درَک واصل شد. ایشان یک کتاب نوشته درباره‌ی وجود مقدس امام زمان. آخر چقدر آدم باید کور باشد که شیعه هم باشد و به یاد امام زمانش نباشد. اگر می‌خواهید اسمش را هم بگویم، همه‌تان شنیدید لااقل، ابن باز، خیلی متعصب بود، ولی کتابش هست. یک سال من که در مکه بودم، من را دعوت کردند به ‌عنوان معتمر عالم اسلام. در آن معتمر یک شخص کیمیایی، من در کتاب مصلح غیبی این را عیناً نوشته‌ام، درباره‌ی وجود مقدس امام زمان سؤال کرده بود. تمام علمای معتمر امضا کردند که این شخص وجود دارد و در آخرالزمان خواهد آمد. حالا این امام نصیب ما شده است. روز قیامت همان‌طوری که عرض شد: « یوْمَ نَدْعُوا کلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ » ان‌شاءالله ما را با حضرت می‌خوانند. حالا چه می‌شود که آن « یوْمَ نَدْعُوا » همین دنیا باشد. امام زمانی‌ها بیایند. یک‌طوری باشید که خجالت نکشید.

همه چیزتان باید امام زمانی باشد

ما یک جایی یک روزی در تهران دعوت بودیم، صاحب‌خانه خیلی به من علاقه داشت. حدود شاید ده دقیقه پشت در ما را نگه داشت تا بعد اجازه داد ما وارد شدیم. من فهمیدم برای چه معطلم کرد. داشت وضع خانه‌اش را درست می‌کرد. عکس‌های هنرپیشه‌ها را از در و دیوار بکَند. بعضی چیزها را وقت نمی‌کرد، پارچه‌ای رویش انداخت. خانه‌هایتان را مبادا کاری کنید که اگر حضرت در منزلتان تشریف آوردند، خجالت بکشید. آن وقت آقا بگوید این که روی دیوار زدی چه هست؟ آقا بفرماید که- امام عصر است دیگر، وارد قلبت می‌شود- این صفت رذیله که در دل توست، چه است؟ این حالت بد چه است که در توست؟ این ریاکاری چه است که در توست؟ این‌ها را بیشتر می‌بیند تا یک عکسی که روی دیوار زده بشود. خیلی حواستان جمع باشد. دلتان، روحتان، قلبتان، خانه‌تان، زن‌تان، فرزندتان، همه‌اش باید امامزمانی باشد و هیچ راهی هم جز تزکیه‌ی نفس و پاک کردن دل ندارد و ان‌شاءالله امیدواریم که این محل جوابگوی مشکلات شما باشد و کوشش کنید با هرچه که عرض شد بیشتر عمل کنید.

خسته‌تان نکنم؛ وقتتان را نگیرم. امیدواریم ان‌شاءالله با یاد آن حضرت زنده باشیم، با یاد آن حضرت بیدار باشیم، با یاد آن حضرت بخوابیم و با یاد آن حضرت از دار دنیا برویم و همیشه دستمان به دامن مقدس امام عصرمان باشد.

ضمناً از جناب آقای خادمی هم تشکر می‌کنیم، مسجدی که عرض کردم، مسجد ایشان بود که امروز رفتیم.

نسئلک اللهم و ندعوک بأعظم أسمائک و بمولانا صاحب‌الزمان یا الله یا الله یا الله یا الله یا الله یا الله یا الله یا الله یا الله یا الله یا رحمان یا رحیم یا غیاث المستغیثین، پروردگارا به آبروی ولی‌عصر فرج آن حضرت را برسان. همه‌ی ما را از بهترین یاران و اصحابش قرار بده. قلب مقدسش را از ما راضی بفرما. خدایا دین و دنیا و آخرتمان را زیر سایه‌ی امام عصر از همه‌ی خطرات محفوظ بدار. خدایا دوستانمان را در پناه امام زمان به همه‌ی خوبی‌ها موفق بفرما. پروردگارا به آبروی ولی‌عصر گذشتگانمان غریق رحمت بفرما. مریض‌های اسلام شفا عنایت بفرما. مریض منظور، مریضه‌ی منظوره، طفل مریضی، الساعه لباس عافیت بپوشان. امواتمان غریق رحمت بفرما. عاقبتمان ختم به خیر بفرما و عجل فی فرج مولا.

جهت دانلود صوت اینجا کلیک کنید

اعوذ باللّه من الشیطان الرجیم

بسم اللّه الرحمن الرحیم

 الحمدللّه و الصّلوه و السلام علی رسول‌اللّه و علی آله‌ آل‌اللّه لاسیما علی بقیةاللّه روحی و ارواح‌العالمین لتراب مقدمه فداه و لعنة الدائمة علی اعدائهم اجمعین من الآن الی قیام یوم الدین.

« اعوذ باللّه من الشیطان رجیم » « فآتِ ذَا الْقُرْبى‏ حَقَّه‏ » (روم/38)

شهادت حضرت فاطمه‌ی زهرا را به همه‌ی پیروان آن حضرت تسلیت عرض می‌کنم. امیدواریم در دنیا و آخرت دستتان از دامن آن بی‌بی کوتاه نشود. و به پیشگاه مقدّس حضرت بقیة‌اللّه ارواحنافداه که صاحب عزای اصلی است، آن وجودی که همه‌ی ما هدفمان رسیدن به معرفت آن حضرت است، تسلیت عرض می‌کنم و امیدوارم در دنیا و آخرت دست پرمحبت آن حضرت بر سر ما مستدام باشد.

زن و مرد از یک ریشه و از یک اصل به وجود آمده‌اند

 در جلسه قبل که حدوداً یک ماه گذشته، با شما خواهران و محبوبه‌های الهی صحبت کردم، مطالبی در ارتباط با عظمت زن و امتیازاتی که پروردگار متعال به زن‌ها در مقابل مردها عنایت کرده، سخنانی عرض شد. من در آن سخنان نمی‌خواستم مطلب را آن‌گونه عرض کنم که دنیای غرب یا مسلمانان امروزی دوست دارند که زن‌ها را به اصطلاح خودشان در مساوی با مردها قرار بدهند، که ای کاش این کار را نمی‌کردند و امتیازات خانم‌ها را با همین شعار از بین نمی‌بردند. من نمی‌خواهم عرض کنم زن مساوی با مرد یا مرد مساوی با زن است. زن یک موقعیت خاص خودش را دارد و مرد هم موقعیت خاص خودش را دارد. هر کدام در نزد خدای تعالی یک محبوبیت خاصّی دارند. در اکثر سوره‌های قرآن که به عقیده‌ی من همه‌ی آیات و سوره‌های قرآن با « بسم‌ اللّه الرحمن الرحیم » شروع می‌شود و همه آیات قرآن شامل این دو لفظ هست. هم رحمان به معنای مهربانی خداست و هم رحیم به معنی مهربانی خداست. از امام سوال می‌شود که چرا این کلمه تکرار شده است؟ چون این دو کلمه ریشه‌اش یک مطلب و یک کلمه است. ریشه رحمان و رحیم مهربانی خداست به معنی رحمت و مهربانیست. این کلمه در همه‌ی‌ جاهایی که « بسم‌ اللّه الرحمن الرحیم » است به دو عنوان مطرح شده است: یکی « رحمان » و یکی « رحیم ». رحمان به معنی مهربانی عامی است که پروردگار به همه‌ی‌ مخلوقاتش دارد. درست است معنی رحمان همان مهربانی است، امّا از امام که سوال می‌شود که چرا این مطلب به دو لفظ تکرار شده، می‌فرماید رحمان برای مهربانی خداست و اسم مهربانی خدا بر همه‌ی موجوداتی است که در عالم خلقت باشند، ‌کافر باشد، مسلمان باشد، شیطان و شیطان‌سیرت باشد و یا مرد الهی باشد، همه را مهربانی به معنای رحمانیت و با لفظ رحمانیت شامل می‌شود. حتی شیطان الآن مشمول رحمانیت خداست، خدای تعالی به او عمر داده زندگی داده و حتی سایر افرادی که دشمن با خاندان عصمت و طهارت بوده‌اند، این‌ها مشمول مهربانی رحمانیت خدا هستند. ولی رحیمیت برای مؤمنین خاصّه است، یعنی مخصوص مؤمنین است. شما اگر مسلمان بودید، اعتقادات صحیح داشتید، به قرآن عمل کردید، هدایت قرآن را برای خود شعار قرار دادید و حتی وارد مراحل تزکیه‌ی نفس شدید، رحیمیت پروردگار که همان مهربانی خاص است به سراغتان می‌آید. می‌بینید که در یک‌جا خدای تعالی می‌فرماید: « وَ الَّذينَ جاهَدُوا فينا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنا » (عنکبوت/69) اگر کسی یا کسانی در راه رسیدن به ما کوشش کنند و به اموال و به انفسشان جهاد نمایند ما آن‌ها را هدایت خاص می‌کنیم که در بحث عقاید این مسئله گفته شد و انشاءاللّه فراموش نکرده‌اید که هدایت، هدایت عام و هدایت خاص و هدایت خاص‌الخاص است. این مطلب و این مقدمه را عرض کردم برای این بود که بگویم درست است که زن و مرد بشرند، ‌از یک جنس‌اند، « خَلَقَ مِنْها زَوْجَها » (نساء/1) حضرت آدم را که خدا خلق کرد، زنش را هم از جنس خودش خلق فرمود. زن و مرد هر دو بشرند، ‌هر دو انسانند، ‌هر دو مورد خطاب پروردگارند،‌ هر دو از یک ریشه و از یک اصل بوجود آمده‌اند. لذا پروردگار متعال در باره‌ی خلقت انسان می‌فرماید: « رَبَّكُمُ الَّذي خَلَقَكُمْ مِنْ نَفْسٍ واحِدَةٍ وَ خَلَقَ مِنْها زَوْجَها وَ بَثَّ مِنْهُما رِجالاً كَثيراً وَ نِساءً » (نساء/1) از این زن و شوهر یعنی حضرت آدم و حوّا خدای تعالی مردها و زن‌های زیادی خلق فرمود و روی زمین قرارشان داد،‌ پس ببینید تا این‌جا فرقی بین زن و مرد نیست.

چرا زن، ‌زن شد و چرا مرد، مرد شد؟

 از این‌جا به بعد چرا زن، ‌زن شد و چرا مرد، مرد شد؟ چرا فاطمه زن شد و چرا علی‌بن ابی‌طالب مرد شد؟ از این‌جا مصالحی پروردگار متعال در نظر گرفته که این کار پر مصلحتش بی‌جهت نبوده است. یکی برای عموم کارهاست، برای کار کردن در دنیا، برای کارهای سنگین و سبک، برای عمران و آبادی دنیا، که خدای تعالی می‌فرماید: ما شما را در کره‌ی زمین قرار داده‌ایم تا زمین را آباد کنید، خطاب به مردهاست. یک دسته این‌گونه هستند، مانند رحمانیت خدا همه کارها و همه موجودات را باید این‌ها متصدی باشند و تعمیر زمین را بکنند و کارهای مشکل، کارهای فنی، ‌اکتشافات، اختراعات، وسیله‌ی رفاه حال مردم باشند و این‌ها را اسمشان را با شرایط خاصی مرد گذاشت. بدن قوی‌تر، حوصله بیشتر، و قدرت نیز بیشتر، چون برای کارهای سخت و سنگین این‌ها را خدا خلق کرده است. برای همه‌ی کارها، هم می‌توانند کارهای داخلی خانه را انجام بدهند و هم کارهای بیرونی را، عیناً کلمه رحمانند، مظهر رحمانیت خدا هستند. همه چیز را باید آن‌ها تأمین کنند، شامل همه‌ی چیزها و همه‌ی کارها می‌شود. یک دسته‌ی دیگر که زن‌ها هستند این‌ها مظهر رحیمیت خدایند. زن باید مثل فاطمه‌ی زهرا درباره‌اش فکر کرد. فاطمه‌ی اطهر مطالبی دارد که با اشاره به مردم مسلمان آن مطالب را فهمانده‌اند. شاید همه‌ی زن‌ها بفهمند،‌ متأسفانه آنقدر بی‌توجهند زن‌های مسلمان که شاید ما بخواهیم خانم‌هایی که تزکیه‌ی نفس می‌کنند کم‌کم متوجه مقام مقدس فاطمه و بعد هم مقام پرعظمت زن مسلمان را درک کنند. اگر مردی کار زنانه کرد و اگر زنی کار مردانه کرد، هر دو اشتباه کردند هر دو از مسیر صراط مستقیم انحراف پیدا کرده‌اند. چرا؟ به خاطر این‌که دو موجود، دو با فضیلت مثل کلمه رحمان و رحیم هر دو به جای خود لازم، نهایت این‌ یکی جای آن یکی آمده است و آن یکی جای این‌ یکی آمده است. این‌ها را باید از هم جدا کرد. اسلام کوشش کرده تا ممکن است و تا هوای نفس مرد و زن به آن‌ها اجازه بدهد- که نباید هوای نفس داشته باشند- این‌ها را به کار خودشان دستور بدهد. دستوراتی که صادر شده، یک بخشش مربوط به خانم‌هاست و یک بخشش مربوط به آقایان است و یک بخشش مشترک. در نماز مشترک، در عبادات مشترک‌، ولی یک خصیصه‌هایی زن‌ها دارند که مرد‌ها ندارند و یک خصیصه‌هایی مردها دارند که زن‌ها ندارند. اگر تزکیه‌ی نفس کنید، اگر پاک بشوید، اگر از هوای نفس و شیطان که متأسفانه به خاطر مهربانی و رحیمیت زن، شیطان و شیطان‌سیرتان خیلی استفاده از آن‌ها می‌کنند، اگر بتوانید خودتان را به مرحله عبودیت و بندگی رسمی پروردگار برسانید که خیلی مشکل است خانم‌ها به چنین مقامی برسند و باید برسند اگر رسیدند آن‌وقت است که شیطان از زن دست می‌کشد،‌ شیطان‌سیرتان دست می‌کشند.

تبلیغات شیطانی علیه زنان

شیطان‌سیرتان به زن‌ها می‌گویند در دنیا الآن این جهت غلبه پیدا کرده، تو با این زیبایی در زیر چادر چه معنا دارد. تو باید کالاهای ما را بفروشی،‌ تو باید در منظر و مرآی مردها قرار بگیری تا از تو لذت ببرند، تو باید مورد توجه واقع شوی و گمان کرده‌اند- یعنی از ضعف فکر زن‌ها استفاده می‌کنند،‌ نه هر زنی!‌ از ضعف فکر زن‌هایی که شیطان بر آن‌ها مسلط شده و هوای نفس بر آن‌ها غلبه پیدا کرده استفاده می‌کنند- خوب‌رویان گشاده‌رو باشند،‌ تو که روبسته‌ای مگر زشتی؟ این شعار آن‌هاست. حقیقت را هم شما می‌دانید،‌ هم من می‌دانم و هر فردی که عاقل باشد می‌فهمد که مقصد این‌ها نیست!‌ شهرت به باز بودن صورت و حجم بدن نشان دادن به مردها و آرایش کردن نیست. شهرت و عظمت در داشتن علم و دانش و حقیقت است. ۱۴۰۰ سال تقریباً از زمان فاطمه‌ی زهرا و زینب کبری می‌گذرد. فاطمه زهرا هجده سال یا نوزده سال در دنیا زندگی کرده،‌ شهرتش، علمش، عظمتش بعد از ۱۴۰۰ سال می‌بینیم که در دنیا طنین انداخته است. نه صورت به مردها نشان داده، نه زینتش را به مردم نشان داده، بلکه از علم و دانش و عظمتش مردم استفاده می‌کنند. یک خطبه‌ی کوتاه خوانده، در مقابل دشمن چند جمله بیان فرموده، آن‌چنان که به صورت ظاهر علی‌بن ابی‌طالب و پیغمبر اکرم را متحیّر کرده است. شما اگر اهل تزکیه‌ی نفسید که هستید و انشاءاللّه با جدّیت بیشتری خواهید بود، باید اینطوری فکر کنید که شهرت، عظمت، بزرگی در دنیا و آخرت آن چیزی است که در فاطمه است. فاطمه زهرا آن‌قدر عظمت در زمان خودش دارد که پیغمبر اکرم می‌آید هر روز صبح دستش را در دو طرف خانه‌ی فاطمه می‌زند: « السلام علیکم یا اهل بیت النبوه ». سلام بر شما ای خاندان پیغمبر. بعد وارد می‌شود دست فاطمه را می‌بوسد می‌گوید من بوی بهشت از او استشمام می‌کنم. در میان چه مردمی این کار را می‌کرد؟ در میان مردمی که زن را در ردیف حیوانات تصور می‌کردند. اگر کسی امروز شما را آن‌قدر پست کرد که برای فروش کالاها، برای لذت بردن جوان‌ها،‌ برای این‌که در مجلس از صدای شما خوششان بیاید، آن‌قدر پستتان کرد که وادارتان به این کارها کرد،

بد حجابی نماد جاهلیت امروز

شوهری که وادار می‌کند زنش با بدحجابی یا با روی باز میان مردها برود، این با همان اولی که دخترش را از ننگ زیر خاک کرد فرقی نمی‌کند،‌ همان راه است. پدری که دخترش را حاضر شد در بین جوان‌های دانشگاهی برود، آن‌ها از قیافه‌ی او از روی او از زینت او لذت ببرند، این مرد این پدر جزء افراد زمان جاهلیت است، چرا؟ روایت داریم: اگر کسی امامش را نشناسد،‌ راه و روش امامش را نداند. امام ما علی‌بن ابی‌طالب است. راه و روشش در خصوص نگهداری زن و دختر در تمام تواریخ،‌ حتی در تواریخ اهل سنّت نوشته شده، زنش را کسی ندید، نامحرمی ندید،‌ دخترش وقتی به حرم حضرت رسول اکرم می‌خواهد مشرّف شود، امام حسن را جلو می‌فرستد، امام حسین پشت سرش،‌ مبادا چشم خائنی به قد و قامت زینب کبری بیفتد. این را حتماً شنید‌ه‌اید. اگر در تمام تاریخ اسلام نه، در تمام تواریخ غیر مسلمان‌ها یک جا پیدا کردید که علی‌بن ابی‌طالب به زنش بگوید: که با من اگر می‌خواهی راه بروی باید صورتت باز باشد، چادر نپوشی خودت را به مردها نشان بدهی، هر چه می‌خواهید به من بگویید. یک‌جا اگر پیدا کردید که علی‌بن ابی‌طالب زینب و امّ‌کلثوم را وادار کرده باشد که صورتش در مقابل مردها باز باشد و الّا ننگ من است تو با من راه بروی، اگر پیدا کردید هر چه می‌خواهید بگویید. اگر این بودید، پدر و شوهرتان این بود، در صراط مستقیمی که علی فرمود و وجود علی‌بن ابی‌طالب هست قرار گرفته‌اید. و الّا بدانید، چه شما به دختران بگویید، چه دخترتان به شما بگوید، چه شوهرتان بگوید چه مادرتان و چه پدرتان، هر کدام بگویند که این لباسی که الان به حمداللّه پس از بیست سال زحمت نسبت به بعضی، موفق شده‌اید این‌طور در جلسه حاضر شوید که من بحمداللّه در مقابل علمای بزرگ افتخار می‌کنم که در جلسه‌ی ما یک خانم بدحجاب یا یک خانمی که از نظر شرعی از صراط مستقیم خارج باشد نداریم، خدا را شکر. شاید باور نکنید از وقتی که آن ورقه‌ی تعهد را به اهل تزکیه‌ی نفس داده‌ام، شاید صد نفر از خانم‌های کارمند بسیار پرکار جای خودشان را در ادارات به مردها داده‌اند و استعفا دادند. تبریک به شما می‌گویم و فاطمه‌ی زهرا با این‌که امروز روز شهادتش است بدانید که دست مهربانیش بر سر شماست و به شما تبریک می‌گوید. این معنی صراط مستقیم است‌، ‌این معنی راه راست است. خانم‌هایی هم که در این ارتباط نق دارند ما مجبورشان نکرده‌ایم که بیایند در این برنامه‌ها وارد شوند. برای خدا منّت گذاشته بر شماها که شماها را این‌گونه قرارتان داده و در این راه قرار داده است. به پیغمبر اکرم می‌فرماید خدای تعالی، مردم منت می‌گذارند بر تو ای پیامبر که مسلمان شده‌اند، به آن‌ها بگو : « بَلِ اللّه يَمُنُّ عَلَيْكُم أَنْ هَداكُم ‏‏» (حجرات/17) خدا بر شما منت گذاشته که هدایتتان کرده،‌ چه منتی؟ بعضی به من می‌گویند من به خاطر شما رفتم استعفا دادم و چند تا مرد بیکاری که در جامعه بودند این‌ها مشغول کار شدند. می‌گویم چرا بخاطر من؟ من کیم؟ بخاطر خدا! تازه منتی نباید بر خدا داشته باشید،

زن محبوبه الهی است

خدا شما را در یک وضع خاصی قرار داده، می‌گوید ای عزیز من ای محبوبه‌ی من! این کلمه‌ی محبوبه‌ی خدا را من اختراع نکرده‌ام این در همه جا با همین لفظ و با الفاظ دیگر به زن خطاب کرده. آن‌چنان که پیغمبر اکرم با همه‌ی عظمتش که جان همه‌مان به قربانش می‌فرماید: « من از دنیای شما سه چیز را انتخاب کردم » (الخصال/ج۱-ص۱۶۷) بعضی از احمق‌ها فکر می‌کنند، انتخاب جنبه‌های مادی است،‌ خیر. وگرنه نماز را کنارش نمی‌گذاشت، نمازی که خیر موضوع است کنارش نمی‌گذاشت. از دنیای شما من سه چیز، اول: زن، چرا زن را انتخاب کرده؟‌ برای ازدواج؟‌ هر کس این را بگوید، خدا دهنش را بشکند، انتخاب پیغمبر؛ زن را برای این‌که محبوبه‌ی خداست و خواهی نخواهی محبوبه‌ی پیغمبر اکرم است و نماز را و عطر را.

امتیازدادن خدای متعال به خانمها در عالم ذر

من می‌ترسم به مردها توهین شود، بالاخره صدای ما را مردها اگر مستقیما نشنوند، به وسیله‌ی شماها خواهند شنید. و الّا می‌گفتم که در ردیف چه چیزی پیغمبر اکرم، زن را انتخاب کرده و در ردیف چه چیزی مرد را انتخاب کرده،‌ عطر است و نماز است و زن، خدا هم همینطور. در عالم ذر من گفتم آن هفته که زن را که خدا دید خیلی مهربان است، تعهدش در مهربانی این دسته از ارواح زیادند، ربوبیّت را به آن‌ها مرحمت فرمود، حوصله پرورش فرزند و پرورش دیگران و بعد هم این‌ها را در آن عالم انتخاب کرد و در قالب زن‌ها قرارشان داد. و این مهربانی ذاتی را در مردها ندید،‌ ربوبیّت هم آن‌ها نداشتند، حوصله‌اش را نداشتند. این‌که اگر می‌بینید یک مردی می‌آید روی منبر صحبت می‌کند، اولاً اکثراً مربی نیستند، یک مطالبی را از کتاب حفظ کرده‌اند. خدا رحمت کند استاد ما، به من می‌فرمود که وقتی که در اتاق تنها نشستی فکر نکن که حالا هرچه گفتی درست است، مثل یک طبیبی که در یک اتاق تنها برود صدتا نسخه جورواجور بنویسد و بعد بیاید برای مردم بخواند،‌ این‌جوری نباش!‌ مریضت را ببین،‌ بررسی کن، ببین چه کسالتی دارد، بعد با او صحبت کن و مرضش را تشخیص بده و بعد معالجه‌اش کن. اکثر این سخنرانی‌های من با بررسی کاملی بوده که سال‌ها من بررسی کردم. دیدم از نظر اعتقادات دوستان کمی ضعیف‌اند. یک دوره عقاید گفتم و بعد دیدم تزکیه‌ی نفس را باید رویش کار کنند، درست است که همه‌اش را می‌دانید، ولی شروع کردم به برنامه‌های تزکیه‌ی نفس در روز جمعه و به هرحال در هر مجلسی هم که صحبت می‌کنم، خیلی از علما به من گفته‌اند که تو منبر نرو!‌ مخصوصاً روضه‌خوانی در بین زن‌ها مثل این‌که برای بعضی ننگ است. من در مشهد نگفتم که آقایان یک روز جمع بشوند، برایشان من صحبت کنم. ولی این دفعه دوم است و انشاءاللّه اگر توفیقاتی برایم پیدا شود و همین‌طور زیاد بیاییم مشهد، زیادتر صحبت می‌کنم، برای این‌که می‌خواهم آنطوری که شما خانم‌ها لیاقتش را دارید و باید باشید آن‌طوری انشاءاللّه ترقّی کنید. اکثراً مجالس و محافل ما متأسفانه جنبه‌ی تربیتی نداریم.

مربی دیگران غیر از فرزندانتان هم باشید

ولی یک توصیه‌ای می‌خواهم این هفته برایتان بکنم،‌ در این جلسه می‌خواهم برایتان یک مطلبی بگویم،‌ باید و باید از همین الآن به فکر این باشید که امر به معروف و نهی از منکر و مربی دیگران غیر از فرزندانتان هم باشید. حالا در یک جلسه عمومی یا در جلسه خصوصی یا با یک نفر یا با ده‌ها نفر. « قُلْ إِنَّما أَعِظُكُمْ بِواحِدَة » (سبأ/46) من امروز به یک مطلب شما را موعظه می‌کنم و آن همین « أَنْ تَقُومُوا للّه مَثْنى‏ وَ فُرادى » برای خدا قیام کنید. تنهایی با کسی صحبت کنید، یک نفر پیدا کردید، می‌بینید از نظر انسانیت و اخلاق و اعتقادات خیلی دور است با او صحبت کنید، حرف بزنید. چرا این بی‌حیاهایی که حجاب ندارند، در کوچه و بازار راه می‌روند و شیطان و شیطان‌سیرتند، این‌ها این‌قدر رویشان باز باشد و پُررو باشند و به شما بخندند و شما آن‌ها را نهی از منکر نکنید. « وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ الْمُؤْمِنات‏ » (توبه/71) این‌جا جایی است که خدای تعالی مرد و زن را شریک با هم قرار داده است. « وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ الْمُؤْمِنات‏ » مؤمنین نسبت به هم، مؤمنات نسبت به هم، « وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ الْمُؤْمِناتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِياءُ بَعْض‏ » بعضی از این‌ها ولی بعضی هستند صاحب اختیارند محبت دارند امر می‌کنند. نهی می‌کنند. چه کار می‌کنند؟ « يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَر » امر به معروف می‌کنند نهی از منکر می‌کنند. شما هم همین‌ کار را کنید. خدا شما را رب قرار داده،‌ مربی قرارتان داده، تربیت‌کننده هستید،‌ در مرحله‌ی اول فرزندانتان و در مرحله بعد نزدیکانتان، این آیه‌ای که خواندم به پیغمبر اکرم گفته می‌شود: « فَآتِ ذَا الْقُرْبى‏ حَقَّه‏ » (روم/38) به صاحب قرابتت حقش را بده. حق آن چیست؟ این‌که اول باید عشیره‌اش را، نزدیکانش را که نزدیک‌تر از همه به پیغمبر، فاطمه‌ی زهرا بود، که بحمداللّه هم فاطمه‌ی اطهر خودش هم مربی است و برای همه مربی است، او را تربیتش کرد. خدا تربیتش کرد، بلکه فاطمه‌ی زهرا بقیه را تربیت کرد و حالا این‌جا یک بحثی است که حالا چه کسی،‌ چه کسی را تربیت کرده؟‌ این بماند شاید بیانش درخور فکر همه نباشد،‌ حقش را به او بدهید شما هم حقش را به او بدهید.

در مقابل انحراف فرزندانتان تند باشید

اگر می‌بینید فرزندتان راه انحراف می‌رود، بچه‌م را نمی‌شود با او تند صحبت کنم، نمی‌توانم از خودم برنجانمش، نمی‌رنجد، اگر هم برنجد موقّت است، وقتی بزرگ شد می‌گوید خداوند پدرم و مادرم را رحمت کند که من را تربیت کرده‌اند در راه راست قرار داده‌اند، نمی‌رنجد! برنجد. شخصی آمد خدمت رسول اکرم گفت پسرم هشت سالش است نماز را نمی‌خواند، من با دعوا هم به او گفتم، برای این‌که نماز را یاد بگیرد، ولی نخوانده است، آیا کتکش بزنم؟ حضرت فرمود: می‌پرسی؟ هشت ساله!- گناه می‌کند دعوایش کنم؟- می‌پرسی؟ یک مسلمان خودش نباید بفهمد؟ بچه‌اش را بیست سال در دبستان و دبیرستان و همه جا فرستاده و از همه‌ی مرض‌ها و از همه‌ی میکروب‌ها در بدنش در روحش بوجود آمده، حالا آمده پیش من حاج آقا دعا کنید این بچه‌ام خوب بشود. بیست سال اقلّاً باید دعا کرد. چون خراب کردن آسان‌تر از درست کردن است. اگر شما بخواهید این ساختمان را خراب کنید در ظرف ده روز می‌شود خرابش کرد با خاک یکسانش کرد. اما چند روز طول می‌کشد این را درستش کنید؟ تو بیست سال این را خراب کردی، اقلّاً باید صد سال زحمت بکشی تا درستش کنی. چرا از اول به فکرش نیستید؟ مربی باشید، تربیت کنید، همه‌تان باید انشاءاللّه یک روزی همین‌طوری که من امروز به آرزوی روز اولم رسیدم، حتی اگر یک خانم باحجاب حسابی بعضی جاها می‌بینم، مثلاً مشهد، تهران که خیلی عجیب است می‌گویند این‌ها از دوستان فلانی هستند. الحمدللّه که این جمعیت که من همین الآن که من سرم را بالا کردم جز چشم‌هاشان چیز دیگری دیده نمی‌شود.

مناجات با حضرت زهرا سلام الله علیها

 به‌به! یا فاطمه روز وفات توست این‌ها به تو اقتدا کردند به جان محسن سقط شده‌ات، قسمت می‌دهیم دست این‌ها را بگیر،‌ این‌ها را از خودت جدا نکن، همیشه با تو باشند و من لیاقت ندارم که بگویم این‌ها را به تو سپردم، ولی عرض می‌کنم این‌ها دوست دارند با تو مأنوس باشند، بی‌بی مادر عزیز همه‌مان.

سربلندی یک خانم این است که در کنار فاطمه‌ی زهرا باشد

مربی باشید. یک روز پیغمبر اکرم با علی‌بن ابی‌طالب دو نفری نشسته بودند، معلوم است بزرگان وقتی باهم می‌نشینند حرف کوچکی نمی‌زنند، حرف‌های بزرگ می‌زنند،‌ علمی، مهم، قطعی. رسول اکرم فرمود:‌ یا علی! ای علی‌بن ابی‌طالب! « لَأَنْ يَهْدِيَ اللّه بِكَ‏ رَجُلًا وَاحِداً خَيْرٌ لَكَ مِنَ الدُّنْيَا وَ مَا فِيهَا » (منیة المریب/ ص۱۰۱) یک جوانمرد، یک انسان اگر به وسیله‌ی تو هدایت شود- ای خانمی که به طلاآلاتت می‌نازی،‌ ای خانمی که به زندگی خوبت می‌نازی، به این جمله گوش بده، « لَأَنْ يَهْدِيَ اللّه بِكَ‏ رَجُلًا وَاحِداً خَيْرٌ لَكَ مِنَ الدُّنْيَا وَ مَا فِيهَا »- برای تو بهتر از دنیا و آن‌چه در دنیاست که همه‌اش طلا و نقره باشد. پس یک نفر را هدایت کنید، نکند خدای نکرده کسی شما را گمراه کند. محبوبه‌های خدا، محبوبه‌های پیغمبر، عزیز دل فاطمه‌ی زهرا، به شما توصیه می‌کنم، کوشش کنید کسی شما را این همه راه آمدید به خاطر دنیاتان،‌ به خاطر چند روز دنیا به خاطر مادیّاتتان منحرفتان نکند. به شما نگوید در جامعه تو فلان نحوه باشی و فلان مدرک و فلان شغل را داشته باشی، سربلندی!‌ به خدا قسم دروغ می‌گوید سربلندی یک خانم این است که در کنار فاطمه‌ی زهرا باشد، همان مرد، پدر و شوهرهایی که بی‌دین‌اند، فاسقند، منحرفند، وقتی که می‌بینند زنشان از وقتی که در راه تزکیه‌ی نفس قدم گذاشته، دروغ نمی‌گوید، غیبت نمی‌کند، امانت‌دار است، به او خیانت نمی‌کند، به خدا قسم آن‌چنان فکرشان راحت می‌شود، ولو این‌که نفهمند. خانمی برای من می‌گفت: شوهر من خیلی منحرف است، حتی معتاد است در مشهد نبود. خیلی هم با آمدن به جلسات، بخاطر این‌که من پاپیچش می‌شدم، مخالف بود. گوش نکرده بود، چون این امر تزکیه‌ی نفس یک امر واجبی است، که در واجبات نه پدر نه مادر نه شوهر، هیچ کس نمی‌تواند مخالفت کند. من هم کارم را انجام دادم، حالا در به در دنبال شما می‌گرده که دست شما را ببوسد، تشکر ‌کند گفتم من کاره‌ای نبودم. « بل‌اللّه » بلکه خدا هدایتت کرده است، هدایت را شما فکر نکنید، من یا بعضی از دوستان به عهده دارند، نه خدا این دل خوب و پاک شما را می‌بیند. یکی آمد خدمت امام صادق عرض کرد، آقا من شما را دوست دارم، راه و روش شما را دوست دارم. فرمود: به اولین نعمتی که خدا به تو داده است شکر کن. سؤال کرد اولین نعمت چه بوده است؟‌ فرمود: « طیب الولاده ». از اول پاک متولد شدی،‌ از اول دامن مادرت پاک بود از اول تو درست بودی « طیب الولاده » یعنی همه چیزت با پاکی توأم بود.

کوشش کنید در کنار فاطمه باشید، محبت فاطمه‌ی زهرا را در دلتان پرورش دهید

 لذا شما قدر این وضعتان را بدانید و امروز در خانه فاطمه‌ی زهرا رفته‌اید، من شما را به فاطمه‌ی زهرا سپردم، دستتان از دامن فاطمه‌ی زهرا کوتاه نشود. هر وقتی که مشکلی روحی برایتان پیش آمد منتظر شوید، شب شود، نصف شب در اتاق تنها سرتان را برهنه کنید، به سجده بیفتید، در مقابل عظمت فاطمه‌ی زهرا علیها‌سلام بگویید « یا مولاتی یا فاطمة اغیثینی » ای مولای من، ای خانم من، ای سیده‌ی من، ای فاطمه عزیز، « اغیثینی ». این همه‌اش برای مرض و درد و درمان نیست!‌ این « اغیثینی »، یعنی به من پناه بده، من بیایم کنار شما باشم. من بیایم طوری در کنار شما باشم که اگر با دشمن سرسختی مثل آن‌هایی که در به پهلویش زدند، روبرو می‌شود، بگوید: « يا ابن ابى‏ قحافة أفي‏ كتاب‏ اللّه‏ ان ترث أباك و لا أرث ابى‏ » (تفسیرثقلین/ج۲-ص۱۷۲) ای پسر ابی قحافه من از پدرم ارث نبرم، تو از پدرت ارث ببری؟ با این قاطعیت صحبت کنید، اگر هم در محراب عبادت ایستاده‌اید، آن‌قدر عبادت کنید، « حتى‏ تورّمت‏ قدماه‏ » (‌الخرائج‌والجرائح/ج‏2-ص۹۱۷) کوشش کنید در کنار فاطمه باشید، محبت فاطمه‌ی زهرا را در دلتان پرورش دهید، راه پرورش محبت هم این است که انسان اظهار محبت به آن حضرت کند، ‌چه اشکالی دارد صبح به صبح، بعد از نماز، مکرر در مکرر بگویید یا فاطمه قربانت شوم. پیغمبر اکرم می‌فرمود: « فداها ابوها » (بحارالانوار/ج۴۳-ص۲۰) پدرش به قربانش. چه اشکالی دارد؟ خیلی هم در فکر این نباشید ‌که مصیبت‌های تیز و تند خوانده شود، آن‌ها هم مال افرادی است که جز همین جنبه‌های ظاهری را نمی‌بینند و نمی‌فهمند و مصیبت برایشان فقط این‌ها است،‌ برای آن‌ها خوانده شود.

مصیبت فاطمه‌ی زهرا

مصیبت ما می‌دانید چیست؟ مصیبت فاطمه‌ی زهرا می‌دانید چیست؟ وقتی که زن قدر خودش را نداند. حد خودش را نداند، بخواهد فقط و فقط وسیله‌ی فروش کالای تجّار شیطان‌سیرت شود، حد خودش را نداند، از کنار فاطمه‌ی زهرا برود، کنار آن زنی که حرکت کرد با علی‌بن ابی‌طالب جنگ کرد، حالا هر کس که بود.‌ کوشش کنید که کنار فاطمه باشید، اگر جدا شدید، شما شاید زیاد دیده باشید، من هم دیده‌ام. در روز عاشورا خانمی خیلی گریه می‌کرد، بی‌حد، از او سوال کردیم چی شده؟ گفت بچه‌ام را گم کردم، خیال کردیم برای امام حسین است. یعنی شما، محبوب، مثل یک فرزند برای فاطمه‌ی زهرا نیستید؟ آن هم در امر معنوی. فاطمه‌ی زهرا همین امروز، علی‌بن ابی‌طالب به تمام دستوراتش عمل می‌کند. « من را شب غسل بده، شب کفن کن، شب به خاک بسپار، هیچ‌کس مطلع نشود » حضرت امیرالمؤمنین هم تمام این برنامه‌ها را با کمال جدّیت انجام داد. این برای یک عده مصیبت است، می‌بینید که به در و دیوار هم نوشته‌اند، که فرمود: من را شب غسل بده، شب کفن کن، شب به مرا به خاک بسپار.

مصیبت بالاتر می‌دانید این است که شما از کنار فاطمه زهرا سلام الله علیها جدا شوید

مصیبت هم هست، واقعاً هم برای مردم دنیا مصیبت است، اما مصیبت بالاتر می‌دانید چیست؟ این است که شما از کنار او جدا شوید. برای حضرت مصیبت است، به همان دلیلی که وقتی بچه‌تان را گم می‌کنید که شما مثل آن بچه هم نیستید برای فاطمه‌ی زهرا،‌ وقتی بچه‌تان از شما جدا می‌شود، حالا روز عاشورا باشد، برای فقدان او گریه می‌کنید، فاطمه‌ی زهرا می‌تواند ببیند دخترش با موی باز در کوچه و بازار راه می‌رود؟ و یا خودش را زینت می‌کند؟ که جوان‌ها سربه‌سرش بگذارند،‌ به خدا قسم این‌ها مصیبت است، مصیبت متأسفانه همیشه برای زهرا هست که در احادیث دارد که فاطمه‌ی زهرا مادر همه است، همه‌تان می‌توانید بگویید: مادرجان ما را از خودت جدا نکن؛ اعمال ما با اعمال شما یکی باشد. خدا رحمت کند، مرحوم حاج ملّاآقاجان که سکته کرد در کنار بازار، در همان لحظه در تهران یکی از دوستان دیده بود، که اعمال حاج ملّاآقاجان با اعمال ائمه عرضه کردند، باهم یکی بود. شما را به خدا قسمتان می‌دهم، خانم‌ها کاری کنید که اعمال شما با اعمال فاطمه‌ی زهرا یکی شود تا با آن حضرت در دنیا و آخرت باشید.

ذکر مصیبت

« السلام علیک یا امّاه » سلام بر تو ای مادر. تقریباً شاید چهل سال قبل مثل دیشب من یک خوابی دیدم که اکثراً‌ نقل کرده‌ام و برای خودم هم افتخار می‌دانم. فاطمه‌ی زهرا وقتی که از دار دنیا رفت، هم زباناً به علی‌بن ابی‌طالب وصیت کرد و هم نامه‌ای نوشت، که وقتی علی علیه‌السلام بستر فاطمه را کنار زد، دید این نامه زیر بستر فاطمه است،‌ معمولاً نوشته اهمّیتی بیشتر از گفتار در وصیت دارد. نگاه کرد دید همان مطالب است،‌ « حَنِّطْنِي‏ وَ غَسِّلْنِي‏ وَ كَفِّنِّي بِاللَّيْلِ وَ صَلِّ عَلَيَّ وَ ادْفِنِّي بِاللَّيْلِ وَ لَا تُعْلِمْ أَحَداً وَ أَسْتَوْدِعُكَ اللّه‏‏ » (بحارالانوار/ج۴۳-ص۲۱۴) تا این‌جا زبانی هم فرموده بود، « وَ أَقْرَأُ عَلَى وُلْدِيَ السَّلَامَ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَة » سادات مجلس در مرحله‌ی اول، آن‌هایی که مثل فرزندید برای فاطمه‌ی زهرا در مرحله دوم، امروز نامه‌ی فاطمه‌ی زهرا را علی‌بن ابی‌طالب باز کرد، به همه سلام او را رساند و به ما دستور فرموده که سلامشان را به شما برسانیم، همه بگویید « و علیک‌السلام یا امّاه ». جواب سلام واجب است سلام بر تو « السلام علیکِ ایّتها الصدّیقة الشّهیده » سلام بر تو ای صدیقه، پاک، راست، درست، که شهیدت کردند در به پهلویت زدند، علیله‌ات کردند در میان بستر انداختند. در چهل سال قبل تقریباً مثل دیشب یک خواب می‌دیدم یا مثل امشبی بوده، خواب می‌دیدم که حضرت زهرا علیهاسلام‌ را روی یک تختی خوابانده‌اند، یک شمعی روشن است، صورت علی‌بن‌ابی‌طالب دیده می‌شود و یک بخشی از بدن فاطمه‌ی زهرا هم دیده می‌شود، تمام فرزندانش، که من فکر می‌کردم که آن‌قدری جمعیت زیاد است که همه‌ی سادات تا روز قیامت جمع‌اند، تمام فرزندانش آن‌جا هستند. علی‌بن‌ابی‌طالب هم دستور داد آرام گریه کنید، آهسته گریه کنید. همه‌ی ما آرام گریه می‌کردیم، ولی نگاه می‌کردیم ببینیم، چه وقت غسل علی‌بن‌ابی‌طالب برای فاطمه‌ی زهرا تمام می‌شود، یک وقت دیدم که غسل تمام شد، امیرالمؤمنین کفن کرد، صدا زد فرزندان فاطمه بیایید با مادرتان وداع کنید، تمام این جمعیت همه صدا می‌زدند: پهلو شکسته یا فاطمه.

جهت دانلود صوت اینجا کلیک کنید

«أعوذ بالله من الشیطان الرجیم

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمد لله و الصلاة و السلام علی رسول الله و علی آله آل الله لا سیما علی بقیةالله روحی و أرواح العالمین لتراب مقدمه الفداه»

اهمیت دادن به خواندن و یادگیری و تدبر درقرآن

از محضر جناب حاج آقای حقانی استفاده کردیم و خیلی خوشحال شدیم که این همه فعالیت، این همه خدمت دربارۀ قرآن و اهل بیت (علیهم الصلاة و السلام) [انجام شده است] همانطوری که فرمودند در صدها روایت از طریق شیعه و سنّی نقل شده است که پیغمبر اکرم فرمودند «إِنِّي تَارِكٌ فِيكُمُ الثَّقَلَيْنِ كِتَابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِي مَا إِنْ تَمَسَّكْتُمْ بِهِ لَنْ تَضِلُّوا أَبَداً» در بعضی از روایات آن هست که «لَنْ يَفْتَرِقَا حَتَّى يَرِدَا عَلَيَّ الْحَوْضَ» این کلام بزرگترین کلامی است که برای مسلمان‌ها از پیغمبر اکرم باقی مانده است و در میان تمام مردم مسلمان، شیعیان علی بن ابیطالب و پیروان خاندان عصمت (علیهم الصلاة و السلام) و معتقدین به حضرت بقیةالله (أرواحنا فداه) هستند که جداً به این حدیث عمل کرده‌اند. دربارۀ قرآن شما شاید از ما بهتر بدانید، لذا تمسک شما به قرآن شریف بیشتر بوده است و بحمدلله توفیقات زیادی برای جامعة القرآن به وجود آمده است. ما هم در کنار کارهای قرآنی… چون ایشان فرمودند دربارۀ قرآن صحبت کنیم و حال اینکه من فکر می‌کنم دربارۀ قرآن نباید در نزد شماها صحبت کرد، ولی در عین حال ما هم در کنار این کار بزرگ شما دربارۀ قرآن چند سالی است که یک قدمی کوچک برداشته‌ایم.

حدود تقریباً چهار هزار نفر این‌ها ثبت‌نام کرده‌اند و ما به خاطر اینکه این‌ها هم قرآن را خوب بلد باشند و هم از رو بتوانند خوب بخوانند و هم ترجمۀ قرآن را وارد بشوند و هم تدبر در قرآن بکنند، یک دورۀ قرآن در هر روز به این‌ها گفتیم و این‌ها انجام می‌دهند، بحمدلله در اکثر شهرها هم هستند که پنجاه آیه هر روز بخوانند، یعنی روز شنبه شروع می‌کنند پنجاه آیه از اولِ فرض بفرمایید سورۀ آل عمران یا هر جایی از قرآن، یعنی دوره دارند، همۀ آن‌ها با هم، هماهنگ هم هستند. شنبه، یکشنبه، دوشنبه تا جمعه، این را از رو می‌خوانند. به هر حال هر کسی باشد [و] هر قدر هم قرآن را بلد نباشد ممکن است که با این یک هفته، یعنی هفت مرتبه پنجاه آیه را بخواند یک مقداری آشنا بشود. این دو دوره‌ای که دارم عرض می‌کنم تا به حال انجام شده است، دورۀ بعدی یک ترجمه‌ای که… من در میان ترجمه‌ها دقت کردم [و] نسبت به ترجمه‌های دیگر سلیس‌تر و موضوع‌بندی است، یعنی تیتر دارد، خود من این‌طور قرآن را ترجمه کردم و دوستان هم به من کمک کردند و یک دوره قرآن را این‌طوری با ترجمه خواندند. البته به آن‌ها تخفیف دادیم به سی آیه که سی آیه را همۀ این جمع می‌خوانند، بعد ترجمۀ آن را می‌خوانند، این‌ها به صورت جزوه برای همه در همۀ شهرستان‌ها فرستاده می‌شود.

دورۀ سوم که الآن در آن هستیم برای اینکه بتوانند تدبر در قرآن بکنند، چون مهمِ در قرآن تدبر در آن است و عمل به تدبر در قرآن است. یک آیه یا دو آیه را برای این‌ها [در نظر گرفتیم و] مثلاً ترجمۀ آن را زیر آن نوشتیم و برداشت از این آیه را هم نوشتیم، خیلی خلاصه، یعنی در این مرحله بیست آیه در هر هفته می‌خوانند، در مرحله‌ای که با ترجمه بود سی آیه می‌خوندند. بیست آیه ترجمه هست، تدبر در قرآن هم هست، یعنی نوشتۀ برداشت. برداشت نه تفسیر است، نه تأویل است و نه بنای تفسیر و تأویل و توضیح است. بنای این است که از این آیه ما چه فهمیدیم، خیلی مختصر. شاید گاهی دو آیه با دو سطر برداشتِ ما تمام می‌شود، نمونه‌های آن این‌جا هست و این چهار پنج هزار جمعیت این را هر هفته می‌خوانند و غالباً در اکثر شهرها که جمعیت‌هایی هستند که شاید حدود چهل شهر را به وسیلۀ تلفن [این] سخنرانی که در روز جمعه من در دفتر تهران دارم برای این شهرها پخش می‌شود و فکر هم می‌کنم یکی از جاهایی هم که پخش می‌شود کرج باشد، حالا نمی‌دانم آن‌جا متصدی چه کسی است، به هر حال پخش می‌شود [و] دربارۀ همین آیات و همین مسائل بحث می‌شود.

این إجمالی بود در خصوص خدمت کوچک، بسیار کوچکی که در مقابل کارهای پرعظمت شما ما انجام دادیم و این چند هزار جمعیت بحمدلله الآن از آن‌ها بپرسید معارف قرآن را می‌دانند، ترجمۀ قرآن را می‌دانند، چون مکرر این کار را انجام دادند و روخوانی قرآن را هم خوب بلد هستند.

امام زمان خود را باید جدی بگیریم

 مسئلۀ مهمتری که این‌ جمع را جمع کرده است دو چیز است که این جمع به عنوان آن ثبت‌نام شدند. آن دو چیز اول عرض ادب و ارادت به محضر مقدس حضرت بقیةالله أرواحنا فداه است، چون ما همۀ کارها را ممکن است به شوخی بگیریم ولی امام زمان خود را باید جدی بگیریم. وجود مقدسی است که در این کرۀ کوچکِ عالم تکوین با بدن ما، یعنی شکل ما، وجود دارد، هست و وجود مقدس او منتظر است که مردم به او گرایش پیدا کنند تا بیاید و مردم را در عدل و داد قرار بدهد و غالباً کسانی که از بزرگان و علمای بزرگ و شخصیت‌های بزرگ به محضر ایشان مشرف شدند همین مسئله مطرح بوده است که حضرت منتظر است که مردم گرایش به قرآن، گرایش به عمل به قرآن، گرایش به عمل به دستورات اهل بیت (علیهم الصلاة و السلام) پیدا کنند تا ایشان اقلاً وقتی تشریف بیاورند یک عده غیر از آن سیصد و سیزده نفر، یک عدۀ زیادی طرفدار داشته باشد تا کلاس درس خود را شروع کند.

من دنیای امروز را به یک کلاسی تشبیه کردم که بچه‌ها به هم ریختند، به سر و کلۀ همدیگر می‌زنند و معلم بیرون در ایستاده است تا ببیند این بچه‌ها آرام بگیرند و او بیاید درس خود را شروع کند، وإلّا حضرت بقیةالله (أرواحنا فداه) یک ساعت هم نباید غایب باشند. لذا منتظر هستند این بچه‌های زبان‌دار، بچه‌های قدرتمند… خُب خدا را شکر می‌کنیم که الحمدلله مملکت ما تحت فرمان ولی فقیه تا حدی دارد به آن سو کشیده می‌شود و إن‌شاءالله در حرم مطهر حضرت علی بن موسی الرضا دعا کنید که مردم هم این امام کوچک در مقابل امام عصر (أرواحنا فداه) را، این نایب ایشان را حرف‌های او را گوش بدهند، أقلاً معصیت نکنند، واجبات خود را انجام بدهند. خُب الحمدلله باز با مقایسۀ به قبل خود، مقایسۀ با دنیای خود، مقایسۀ با همۀ زمان‌هایی که حتی بر پیغمبرها گذشته است زمان ما، مملکت ما، اجتماع ما تحت نظارت ولی فقیه و تحت فرمان ایشان الحمدلله تا حدی به طرف فضیلت دارد پیش می‌رود. إن‌شاءالله تمام دنیا… در چندی قبل، زمانی که جنگ آمریکا با عراق شد ما دیدیم که تمام دنیا عدل می‌خواهند، جنگ نمی‌خواهند، عدالت می‌خواهند، خود این یک قدمی بود برای رسیدن به حقیقت و بحمدلله تا حدی زمان ما زمانی است که می‌شود گفت خیلی نزدیک شده است.

با تزکیه نفس خود را از نظر روحی به امام زمان نزدیک کنیم

البته آماده شدن برای وجود مقدس حضرت ولیعصر و هرچه نزدیکتر شدن به ایشان این است که انسان خود را بسازد، این مسئلۀ دومی بود که عرض کردم این دوستان با عرائض من جمع شدند. اول اینکه باید ما از یاران و اصحاب خود حضرت باشیم، حالا چه کار کنیم که این‌طوری باشیم؟ کارِ آن یک کلمه است و آن همان چیزی است که خود قرآن در سورۀ شمس بیان فرموده است که «قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكَّاها»[1] باید تزکیۀ نفس کنید، هر کس نفس خود را پاکتر کند به امام زمان نزدیکتر می‌شود، چون او پاکِ پاکان است. اگر شما با یک نفری که اخلاق شما با او نمی‌گیرد مسافرت کنید، اولاً مسافرت نمی‌کنید و اگر مسافرت کردید می‌گویید خیلی سخت گذشت، دیگر با او مسافرت نمی‌کنم، به او نزدیک نمی‌شوید. حضرت بقیةالله (أرواحنا فداه) پاکِ پاکان عالم است، آیۀ تطهیر در شأن او نازل شده است و وصیِ اوصیاء پیغمبر است که همۀ آن‌ها معصوم بودند روی این اصل ما باید کوشش بکنیم که خود را از نظر روحی با امام زمان نزدیک کنیم. دیدن مسئله‌ای نیست، البته خیلی شرافت است، خیلی بزرگان بودند که چشم آن‌ها به جمال آقای خود روشن شده است اما این تنها فضیلت نیست.

پیغمبر اکرم که بالاتر از حضرت بقیةالله بود ابوسفیان هم حضرت را می‌دید، معاویه هم می‌دید ولی معرفت مهم است، نزدیک بودن روحی مهم است. باید انسان کاری بکند که سنخیتی بین خود او و حضرت بقیةالله به وجود بیاورد.

کوشش کن که خودت را دُرست کنی

 و ما در مدت‌ها… چون دیدم حاج آقا هم با بعضی از اساتید ما آشنا هستند، مرحوم حاج ملا آقاجانی در زنجان بود که من در کتاب پرواز روح یک دهم از حالات او را نوشتم که می‌شد نوشت. آن موقع هم سن من کم بود، درست ایشان را نتوانستم درک کنم و همین مقداری که درک کرده بودم در کتاب پرواز روح و یک مقدار هم در کتاب در محضر استاد نوشتم. ایشان را خدا رحمت کند، حدود چهل و شش سال قبل فوت کرده است و در همین جا هم این فوت مرحوم آقای مظفری را تسلیت عرض می‌کنم، ایشان از کسانی بود که هر چند وقت یک مرتبه می‌آمد مرحوم حاج ملا آقا جان را از زنجان برمی‌داشت به مشهد می‌آورد و من در یک سفر ایشان را با حاج ملا آقا جان دیدم و با ایشان و حاج ملا آقاجان من سفر کربلا رفتم و آن زمان هم [سفر] طول می‌کشید. در آن سن من زنجان می‌رفتم و از محضر ایشان استفاده می‌کردم.

تمام حرف ایشان این بود که اگر می‌خواهی به خدا نزدیک بشوی، می‌خواهی به امام زمان نزدیک بشوی… ارتباط که من می‌گویم یک وقتی فکر نکنید که [منظور این است که] آقا آن اتاق نشسته باشد و من پیش ایشان بروم و بیایم، شاید اصلاً این در زمان غیبت کبری محال باشد و حضرت اجازه ندهند، آن‌هایی هم که خدمت حضرت رسیدند با اجازۀ خود ایشان بوده است، یعنی اختیار در دست امام عصر (أرواحنا فداه) است وإلّا ادعای نیابت خاصه می‌شود. [استاد من] به من می‌فرمود اگر ارتباط می‌خواهی با امام زمان داشته باشی کوشش کن که خود را درست کنی. تو یک اخلاق بد، یک حسادت، یک تکبر داشته باشی به همان مناسبت با امام زمان (علیه الصلاة و السلام) فاصله داری، با خدا فاصله داری. لذا این مطلب را من مکرر شنیده بودم، با خوبان دیگری هم مثل آیت الله کوهستانی، مثل مرحوم آشیخ حبیب الله گلپایگانی در این‌جا بودند، با بعضی‌ها برخورد کردم که بعضی از اسامی آن‌ها را هم در کتاب پرواز روح نوشتم، دیدم همه همین را می‌گویند و من سال‌ها روی یک راه عملی هم فکر کردم و به یک راهی رسیدم که حضرت عسکری (صلوات الله علیه) می‌فرماید که دربارۀ فقهاء است ولی خُب همۀ شماها هم باید فقیه باشید.

معنای فقیه این نیست که حتماً یک پیرمرد معمم عبا [پوشیده باشد] فقیه یعنی فهیم، دین را بفهمید، دینِ خود را بفهمید که درست است یا درست نیست، این اولِ آن است [و] بعد هم حقایق دین را بفهمید که ما آن برداشت‌هایی که از جزوات داریم این به خاطر همین است که یک قدری قدم به قدم این‌ها را ما به طرف فهم قرآن بیاوریم و لذا مسئلۀ تزکیۀ نفس را مطرح کردیم و یک روشی را هم البته از همین روایت استفاده کردیم. روایت این است که… شاید اکثر شما [این روایت را] حفظ باشید و شاید هم حاج آقا مکرر برای شما بیان کرده باشند که «مَنْ كَانَ مِنَ الْفُقَهَاءِ»[2] دربارۀ مرجع تقلید است، منتها فکر نکنید این فقط دربارۀ مرجع تقلید است، می‌گویند مرجع تقلید باید این‌طوری باشد، حالا دیگران هم به طریق اُولی، حتماً باید این‌طوری باشند «صَائِناً لِنَفْسِهِ» خودنگهدار باشد، استقامت داشته باشد، قوی باشد «حَافِظاً لِدِينِهِ» دین خود را حفظ بکند، راه و روش خود را حفظ بکند، صراط مستقیم داشته باشد، با نفس أمارۀ خود مخالف کند «مُخَالِفاً لِهَوَاهُ» هرچه که دل او می‌خواهد چه دربارۀ خود و چه دربارۀ دیگران این را پیاده نکند و «مُطِيعاً لِأَمْرِ مَوْلَاهُ» که آخرین مرحله مرحلۀ عبودیت است و بعد هم اگر این‌طوری شد دیگر از دست شیطان راحت است.

خود شیطان گفته است که «لَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعينَ * إِلاَّ عِبادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصينَ»[3]‏ ‏ کسی که مخلص خدا بود و پاک بود و بندۀ کامل بود این از دست شیطان… خود شیطان در مقابل مخلص اظهار عجز کرده است و خدای تعالی یک قدم هم جلوتر آمده است و فرموده است که «إِنَّ عِبادي لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطانٌ»[4] تو بر بندگان من… که این منظورِ من است «مُطِيعاً لِأَمْرِ مَوْلَاهُ» تو بر بندگان من نمی‌توانی تسلط پیدا کنی «إِنَّما سُلْطانُهُ عَلَى الَّذينَ يَتَوَلَّوْنَهُ»[5] کسی که ولایت شیطان را قبول کرده است سلطۀ شیطان را هم قبول می‌کند. بنابراین به خاطر این دو جهت، یعنی یکی مسئلۀ تزکیۀ نفس و یکی هم مسئلۀ نزدیک شدن به حضرت بقیةالله و آشنا شدن با این وجود مقدسی که در هر کجا ممکن است وجود داشته باشد، یعنی ما هر کجا می‌توانیم بگوییم «السلام علیک یا بقیةالله» و خدای تعالی در قرآن در دو آیه فرموده است «وَ قُلِ اعْمَلُوا فَسَيَرَى اللَّهُ عَمَلَكُمْ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ»[6] که مراد از مؤمنون ائمۀ اطهار (علیهم الصلاة و السلام) هستند و إن‌شاءالله در محضر حضرت رضا (علیه الصلاة و السلام) دعا بفرمایید و إن‌شاءالله با راهنمایی این بزرگواری که خدمت ایشان هستیم در حرم دعا بفرمایید که یقیناً حضرت بقیةالله آن‌جا تشریف… حالا اگر در وقتی که شما مشرف می‌شوید نباشند یک وقتی آمدند [توجه به دعاهای شما دارند.]

اختیار ملا قات فقط در دست امام زمان ارواحنافداه است

یکی از دوستان همین چند روز قبل به من می‌گفت روزهای دوشنبه حضرت تشریف می‌آورند و من مطمئن بودم که او یک چیزی می‌فهمد. حالا امروز هم دوشنبه است و روز عَرضۀ أعمال است و إن‌شاءالله از حضرت رضا (علیه الصلاة و السلام) بخواهید که چشم‌های شما هم روشن به جمال مقدس ایشان بشود و اینکه خدمت حضرت نمی‌شود رسید، البته با ارادۀ حضرت این را بسیار اشتباه می‌گویند. معنای آن این است که حضرت هم اگر اراده بفرمایند، ملاقات بدهند، باز هم نمی‌شود خدمت ایشان رسید و این حرف بسیار حرف غلطی است. آن حرفی که صحیحِ صحیح است و همۀ مسائل را هم حل می‌کند این است که اختیار ملاقات در دست ماها نیست، اگر از سلمان هم بهتر بشویم و بخواهیم اختیار ملاقات امام زمان را در دست بگیریم نمی‌توانیم، چون آقا آزاد است و تحت امر پروردگار است. اما اگر خود حضرت اراده بفرمایند و ملاقات بدهند ممکن است… در قضایا داریم که حتی یک سنّی ناصبی هم به خاطر هدایت خود ملاقات بکند. همانطوری که پیغمبر اکرم را هم ابوسفیان می‌دید و هم علی بن ابیطالب (علیه الصلاة و السلام).

بنابراین از حضرت رضا بخواهید که از حضرت ولیعصر بخواهند که ایشان إن‌شاءالله بخواهند که به شما ملاقات داده بشود و حضرت را زیارت کنی

مسجد جمکران

 و إن‌شاءالله مسجد جمکران را هم فراموش نکنید، از این جریاناتی که دارید و این سفرهای زیارتی، من الآن این را از حاج آقا تقاضا می‌کنم، حالا نمی‌دانم چقدر ممکن است برای ایشان زحمت باشد، ولی در این سفرهای زیارتی رفتن به مسجد جمکران که نزدیک به شما هم هست إن‌شاءالله قرار بدهید. امیدوار هستیم همۀ شما مورد لطف حضرت بقیةالله باشید، حتی در روایت دارد که پنجاه نفر از آن سیصد و سیزده نفر از خانم‌ها هستند و سیصد و سیزده نفر فرمانده‌های لشکر حضرت هستند وإلّا مقربین، نزدیکان، خدمتگزاران، آن‌هایی که خیلی می‌توانند حتی نزدیکتر از سیصد و سیزده نفر باشند هم وجود دارد. إن‌شاءالله همۀ شماها از آن‌ها باشید و به قرآن خدمت کنید تا خادم امام عصر (أرواحنا فداه) باشید. من از آمدن شما به این‌جا و به زحمت افتادن شما واقعاً شرمنده هستم. خود من تصادفاً… حالا معلوم است که این هم لطف حضرت رضا بوده است نسبت به من که با خوبان، با اهل قرآن همنشین بشوم.

روز گذشته در فرودگاه تهران… چون من این‌جا ساکن نیستم، فقط رفقای ما این‌جا هستند، البته این‌جا منزل بسیار قدیمی خود من هست، آن وقتی که من بیشتر مشهد بودم این‌جا زندگی می‌کردم. خدمت حاج آقا رسیدم ایشان اظهار لطف فرمودند، من وضع این‌جا را درست نمی‌دانستم لذا عرض کردم خود من خدمت شما تلفن می‌کنم و از اینکه پذیرایی نمی‌شوید، از اینکه آنطور که حق شما است و شأن شما است و باید از شما پذیرایی بشود [و نمی‌شود] معذرت می‌خواهم. خود من باز چهارشنبه برمی‌گردم چون جلسات ما در تهران همیشه برگزار می‌شود.

ارزش زیارت علی بن موسی الرضا علیه السلام

امیدوار هستیم که إن‌شاءالله همۀ شما سالم باشید، همۀ شما زیر سایۀ امام عصر محفوظ باشید و زیارت شما قبول بشود که زیارت حضرت رضا (علیه الصلاة و السلام) طبق روایات صحیحه هزار حج و هزار عمره است. چه شما یک دفعه ولو یک روز بیایید، مثلاً حاج آقا می‌خواهند امروز برگردند همین زیارت یک روزۀ حاج آقا إن‌شاءالله هزار حج و هزار عمره [محسوب می‌شود] خیلی عجیب است، حالا نه حج وعمرۀ معمولی «أَلْفِ حَجَّةٍ مَبْرُورَةٍ وَ أَلْفِ عُمْرَةٍ مَقْبُولَةٍ»[7].

حج خوب، نیکو، حجی که اولیاء خدا می‌کنند و هزار عمرۀ قبول شده و حضرت می‌فرماید من و آباء من همه روز قیامت شفعای او خواهیم بود و در یک روایت دیگر از علی بن ابیطالب نقل شده است که فرمود به زودی پارۀ تن من را، فرزند من را که اسم او علی است در شهر طوس، در أرض طوس مسموم می‌کنند و ایشان در این‌جا از دنیا می‌رود «أَلَا فَمَنْ زَارَهُ فِي غُرْبَتِهِ»[8] همه بدانند کسی که او را در شهر غربت… آن موقع‌ها خُب این‌جا نه زبان مردم و نه رفتار آن‌ها موافق با خاندان عصمت بوده است «أَلَا فَمَنْ زَارَهُ فِي غُرْبَتِهِ غَفَرَ اللَّهُ تَعَالَى ذُنُوبَهُ» خدا گناهان او را می‌آمرزد «مَا تَقَدَّمَ مِنْهَا وَ مَا تَأَخَّرَ وَ لَوْ كَانَتْ مِثْلَ عَدَدِ النُّجُومِ وَ قَطْرِ الْأَمْطَارِ وَ وَرَقِ الْأَشْجَارِ» یک وقتی یکی از دوستان ما در عالم رؤیا دیده بود که در یک زرگری وارد شده است، یک انگشتری به [زرگر] داده است که قیمت کند. آن زرگر اول برد این انگشتر را تمیز کرد، پاک کرد، چون خیلی کثیف شده بود، بعد آمد گفت این اینقدر قیمت دارد، بعد دیده بود که وارد حرم رضا شده است. حالا این تشبیه شده بود که کسی که وارد می‌شود هرچه گناه داشته باشد حضرت واسطه می‌شوند که ببخشند.

آن سریع الرضا پروردگار زودراضی، او هم راضی می‌شود و لذا حضرت رضا را هم مظهر رضای خدا هستند. بعد هم به شما برمی‌گرداند، حالا اگر دومرتبه این دل خود را بردی با گناه کثیف کرد، باز با گناه خدایی نکرده آلوده کردی این دیگر تقصیر خود تو است وإلّا این لازمۀ زیارت حضرت علی بن موسی الرضا است. امیدوار هستیم إن‌شاءالله که زیارت شما قبول باشد، اهل قرآن باشید، با قرآن باشید و همیشه یار و طرفدار قرآن باشید.

و السلام علیکم و رحمة الله و برکاته

[1]. شمس، آیۀ 9.

[2]. بحار الأنوار، ج‏ 2، ص 88.

[3]. ص، آیات 82 و 83.

[4]. حجر، آیۀ 42.

[5]. نحل، آیۀ 100.

[6]. توبه، آیۀ 105.

[7]. عيون أخبار الرضا عليه السلام، ج‏ 2، ص 256.

[8]. عيون أخبار الرضا عليه السلام، ج‏ 2، ص 259.

جهت دانلود صوت اینجا کلیک کنید