بایگانی دسته ی سخن روز

يادآوري عالم ارواح – فراز اول از بيانات حضرت آيت الله ابطحي در كلاردشت          

بسمه تعالي……………….حضرت آيت الله ابطحي مدظله العالي در جمعه آخر ماه ربيع الاول سال ۱۴۲۷ و در جمع سالكين الي الله در كلاردشت، ضمن قرائت آيه شريفه « وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ » قمر/۱۷ فرمودند : يكي از خصوصيات قرآن مجيد اين است كه بسيار فصيح و بليغ است . فصاحت، صنعتي از كلام است كه بايد كلمات بيان شده با يكديگر متناسب باشند و بلاغت يعني اينكه كلام بسيار ساده و روشن براي ديگران بيان شود و منظور گوينده را بخوبي برساند . فصاحت و بلاغت قرآن در حد اعجاز است . يعني اگر جن و انس پشت به پشت هم بدهند و بخواهند كلامي در اين حد از فصاحت و بلاغت بياورند ، نمي توانند. لذا خداي تعالي مي فرمايد : « وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ » قمر/۱۷ ، «ما» قرآن را آسان قرار داديم و كار ديگران نبوده است . علت اينكه خداي تعالي قرآن را فصيح و بليغ و آسان قرار داده، اين است كه خودش فرموده: «لِلذِّكْرِ» براي تذكر و ياد آوري براي همه، چون خداي تعالي همه اسماء و نشانه ها و علوم مورد نياز بشر را در عالم ارواح، بوسيله روح مطهر پيغمبر اكرم صلي الله عليه و اله و خاندان عصمت و طهارت عليهم السلام، به ارواح همه انسانها كه تا روز قيامت در كره زمين مي آيند ، تعليم داد و ۲۰۰۰ سال براي تثبيت آن علوم و حقايق، عالم ارواح طول كشيد . البته خداي تعالي مي توانست با يك اراده ، همان طور كه علوم را بلا فاصله پس از خلقت ارواح انسانها ، به آنها تعليم فرمود ، در روحشان تثبيت هم بنمايد ولي چون انسان مختار است و بايد با اختيار خودش، خوبيها را در وجودش تثبيت و بديها را از خود دور نمايد، لذا به اختيار ما قرارش داد كه آن علوم را در وجودمان تثبيت كنيم و اين كار ۲۰۰۰ سال طول كشيد . اين مطالب، قصه و تصورات و خيال پردازي نيست، تمامش از آيات قرآن و روايات معصومين عليهم السلام است و حقايقي است كه بر ما گذشته است. 

فرازچهارم-چهارمين گردهمايي مرحله صراط مستقيم در دفتر تهران   

بسمه تعالي………….معظم له در بخش ديگري از فرمايشاتشان فرمودند : مواظب باشيد سوءظن به كسي پيدا نكنيد ،« ضع فعل اخيك علي احسنه ». عمل برادر مومنتان را تا مي توانيد حمل بر صحت نماييد. در روايتي از امام صادق عليه السلام نقل شده است كه اگر 50 نفر مومن، قسم خوردند كه فردي مرتكب گناهي شده و خود آن شخص گفت: من نكرده ام، حرف او را قبول كنيد و آن ۵۰ نفر را تكذيب نماييد. ولي در جامعه ما متاسفانه نه تنها حمل بر صحت نمي شود بلكه به شايعات و احتمالات قطعيت مي دهند و چند تا هم خودشان به آن اضافه مي كنند و ترويجش مي نمايند. بعضي اوقات اعمالي را كه حرام نيست ولي  مورد پسند عده اي در جامعه قرار نگرفته است آن چنان بزرگ و پخش مي كنند كه گاهي منجر به طرد افراد از اجتماع مي گردد. من در مقابل كسي كه از فردي نزد من بدگويي نمايد مي گويم: تو فاسقي، چون اگر حرفت درست باشد، نمّام و سخن چين هستي و اگر دروغ باشد، تهمت هم زده اي و من كلام فاسق را بر كسي كه تا بحال از او بدي نديده ام، ترجيح نمي دهم. اما اگر تحت تاثير چنين افراد نمّامي واقع شويد، كم كم از طرف مقابل، كينه اي در دل شما ايجاد مي شود و روابطتان با او سرد مي گردد و به جاهاي بدي منتهي مي گردد. اگر از كسي كينه اي پيدا كرديد، اين آيه را با خود بخوانيد كه « لَا تَجْعَلْ فِي قُلُوبِنَا غِلاًّ لِلَّذِينَ آمَنُوا »حشر/۱۰. هر قدر هم كه آن فرد به شما بد كرده باشد، باز مسلمان و شيعه علي بن ابيطالب عليه السلام است. بنابراين نبايد فردي كه در صراط مستقيم است از كسي كينه اي داشته باشد يا به كينه اش عمل نمايد و خداي نكرده سبب تفرقه شود، چون يكي از گناهان بسيار بزرگ و مهم، ايجاد تفرقه بين مومنين است. تا مي توانيد همه با هم متحد و در كمال محبت و صميميت باشيد. در مجالستان نجوا نكنيد. طوري حركت نكنيد كه موجب غبطه سايرين گردد كه محزون شدن ديگران در رشد و كمالات شما اثر منفي دارد.

فراز دوم- چهارمين گردهمايي مرحله صراط مستقيم در دفتر تهران    

بسمه تعالي…………….. معظم له در فراز دوم فرمايشاتشان فرمودند : دومين تذكر به سالكين الي الله در مرحله «صراط مستقيم» اين است كه : بايد در اعمالتان در صراط مستقيم باشيد و خود را از هر گونه افراط و تفريط حفظ نماييد . نه مبتلا به تقدس بيش از حد و وسواس باشيد و نه از آن طرف به  بي بند و باري دچار شويد . « خير الامور اوسطها »، بهترين چيزها ، اين است كه انسان ميانه رو باشد . اعمال عبادي و مستحبات را در حد و اندازه اي انجام دهيد كه برايتان خسته كننده و كسالت آور نباشد . بعضي افراد در اثر افراط در عبادت و مستحبات، خود را مريض مي كنند ، در حاليكه حتي عبادات واجب ، اگر براي بدن ضرر داشته باشد ، نه تنها ثوابي ندارد ، بلكه شايد گناه هم داشته باشد . مواظب باشيد به وسواس در نجاست و طهارت دچار نشويد ، در شهر مكه تنها يك چاه آب وجود داشت ، كه هم كفار و مشركين و هم حيوانات نجسي مثل سگها از آن استفاده مي كردند ، در هيچ تاريخ و روايتي از پيغمبر اكرم صلي الله عليه و اله نقل نشده است شكايتي درباره طهارت و نجاست و زندگي در شهر مكه نموده باشند و مسلما ايشان هم از همان چاه استفاده مي كرده اند . كسي كه به وسواس دچار است ، نمي تواند سير الي الله نمايد ، چون وسوسه از طرف شيطان است و فرد وسواسي ، پالان شيطان را روي دوشش انداخته و هر چه او مي گويد، عمل مي كند . نجاست ، اعتباري است كه خداي تعالي روي بعضي چيزها گذاشته است تا اگر متوجه آن شديد ، از آن اجتناب نماييد ، و الا اگر شما ندانيد كه مثلا لباستان نجس شده و با آن نماز بخوانيد ، نمازتان صحيح است. بنابراين نجاست داراي اصالت ذاتي نيست و نبايد نسبت به آن دچار وسواس باشيد . از آن طرف نسبت به اين مسائل ، بي توجه و بي بند و بار هم نباشيد… با مردم همان طور كه ائمه اطهار عليهم السلام معاشرت مي نموده اند ، زندگي كنيد . كسي بود كه دعوت ديگري را قبول نمي كرد، مي گفت: احتمال مي دهم او رباخوار و مالش آلوده به حرام باشد ، اين فرد اولا غيبت كرده و ثانيا شايد تهمت زده باشد ، تو كه از پيغمبر اكرم صلي الله عليه و اله و ائمه اطهار عليهم السلام بالاتر نيستي! آنها حتي به خانه كفار مي رفتند و از غذايشان تناول مي فرمودند و هيچ وقت از مردم كناره گيري و دوري نمي كردند . 

فلاح و رستگاري – فراز پنجم از فرمايشات حضرت آيت الله ابطحي در كلاردشت    

بسمه تعالي…………………. معظم له در فراز پاياني فرمايشاتشان فرمودند: بنابراين طبق دستور خدايي كه رحمان است، بايد انسان باشيم، تزكيه نفس كنيم تا روحمان تميز شود و حكمتي كه در عالم ارواح به ما تعليم داده اند به زبانمان جاري شود. چون خداي حكيم، هيچ وقت حكمت را به زبان كسي كه قلبش پر از آلودگي و صفات رذيله است جاري نمي كند. تو قلبت را از كينه توزي ها، حسادتها، تكبرها و صفات رذيله مختلف پاك كن، « إِلَّا مَنْ أَتَي اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ »شعراء/۸۹ باش تا آب حكمت، در دلت جاري شود كه فرموده است: « وَ أَنْ لَوِ اسْتَقَامُوا عَلَي الطَّرِيقَةِ لَأَسْقَيْنَاهُمْ مَاءً غَدَقاً »جن/۱۶. اگر مردم روي طريقه اسلام استقامت كنند، در صراط مستقيم حركت كنند، يك آب تميز و گوارايي به آنها مي چشانيم كه حيات آنها را تضمين مي نمايد. چون « مِنَ الْمَاءِ كُلَّ شَيْ‏ءٍ حَيٍّ »انبياء/۳۰.  حيات شما به اين آب بستگي دارد. مثل اينكه شما به اداره آب محلتان برويد و درخواست انشعاب آب بكنيد. به شما مي گويند: اول برو، لوله آبت را از كثافات تميز كن، ما آب را به تو مي دهيم، اصلا آب مال شماست. اگر بگويي من حوصله تميز كردن لوله و مجراي آب را ندارم، به رستگاري نمي رسي . چون خداي تعالي ۱۱ قسم خورده و فرموده : « قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكَّاهَا »شمس/۹. به تحقيق رستگاري مال كسي است كه تزكيه نفس كند. در ادامه خداي تعالي فرموده است « أَلَّا تَطْغَوْا فِي الْمِيزَانِ »رحمن/8. در ميزان طغيان نكنيد. منظور از ميزان، تنها ترازو نيست. بلكه در وجود خودتان، در صراط مستقيم باشيد. از افراط و تفريط دوري نماييد. « وَ أَقِيمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَ لَا تُخْسِرُوا الْمِيزَانَ »رحمن/9. يك نمونه از افراط و تفريط، همين كم فروشي است. با عدالت، وزن را انجام دهيد و كم فروشي نكنيد. در ادامه آيات، خداي تعالي با كمال مهرباني به بيان نعمت هايش پرداخته كه « وَ إِنْ تَعُدُّوا نِعْمَتَ اللَّهِ لَا تُحْصُوهَا »ابراهيم/۳۴. اگر بخواهيد نعمت هاي پروردگارتان را بشماريد، نمي توانيد حساب كنيد. « فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ »رحمن/۱۳. مكرر در اين سوره مي فرمايد: اي گروه جن و انس! كدام نعمت پروردگارتان را تكذيب مي كنيد؟ اميدواريم خداي تعالي همه ما را انسان واقعي قرار دهد و توفيق تزكيه نفس و سلامت قلب را به همه ما عنايت فرمايد. 

اهميت بيان – فراز سوم از بيانات حضرت آيت الله ابطحي در كلاردشت  

بسمه تعالي…………………. معظم له در فراز سوم از بياناتشان فرمودند : نمونه انسان ، وجود مقدس حضرت سيدالشهداء عليه السلام است كه خداي تعالي مي فرمايد: « وَ وَصَّيْنَا الْإِنْسَانَ بِوَالِدَيْهِ إِحْسَاناً حَمَلَتْهُ أُمُّهُ كُرْهاً وَ وَضَعَتْهُ كُرْهاً وَ حَمْلُهُ وَ فِصَالُهُ ثَلَاثُونَ شَهْراً » احقاف/۱۵ و انسان در اين آيه به وجود مقدس حضرت سيد الشهداء عليه السلام تفسير شده است. يا در آيه شريفه « هَلْ أَتَي عَلَي الْإِنْسَانِ حِينٌ مِنَ الدَّهْرِ لَمْ يَكُنْ شَيْئاً مَذْكُوراً » انسان/۱، انساني كه جزء نيكان است و در راس نيكان واقع شده به حضرت علي بن ابيطالب عليه السلام تفسير شده است. دوازده انسان نمونه به ما نشان داده اند كه بفهميم انسان يعني چه ، اگر انسان هميشه به فكر خوردن و خوابيدن و لذت بردن از مسائل دنيايي باشد و به فكر زندگي ابدي خود نباشد، اين انسان نيست. انساني كه همه افكارش معصيت و زشتي و انحراف است انسان نيست ، انسان آن كسي است كه اقتدا به رسول اكرم صلي الله عليه و اله كرده باشد كه خداي تعالي فرموده است : «و لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ »احزاب/۲۱ ، اقتدا به دوازده امام و فاطمه زهرا عليهم السلام كند. اگر شما يك حيواني پيدا كرديد كه كمي به انسان شبيه بود، آن را انسان نمي گوييد. انسان ارزشش، اهميتش و انسانيتش به روحش و صفات حميده اش مي باشد. همه حيوانات و آنچه در آسمان و زمين است را براي شما انسانها خلق كرده اند تا انسان باشيد ، خليفه خدا در روي زمين باشيد و داراي كرامات انساني شويد. اگر انسان به چهارده نور مقدس كه انسانهاي كامل و الگوهاي ما هستند اقتدا كند، حكمتي كه در عالم ارواح به او تعليم داده شده به زبانش جاري مي شود كه فرموده اند : « من اخلص لله اربعين صباحا جرت ينابيع الحكمة من قلبه الي لسانه ». لذا در ادامه آيات سوره «رحمن» خداي تعالي مي فرمايد : « عَلَّمَهُ الْبَيَانَ »رحمن/۴ . خداي تعالي به انسان اين امتياز را در بين همه مخلوقات داده كه بتواند حكمت هايي كه در قلبش قرار دارد بيان نمايد ، و الا بقيه حرف زدنها لغو و بيهوده است. در روايات فرموده اند : در مسجد حرف دنيا نزنيد. در موقع اذان اگر حرف دنيا زديد، زبانتان موقع مرگ بند مي آيد. « من تكلم بكلام الدنيا عند الاذان يتلجلج لسانه عند الموت »، اساسا دنيايي كه لهو و لعب است و خداي تعالي فرموده: « إِنَّمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا لَعِبٌ وَ لَهْوٌ » محمد/۳۶ ، ارزش صحبت كردن درباره اش را ندارد و از طرفی خداي تعالي درباره مومنين فرموده است: « وَ الَّذِينَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ » مومنون/3. پس خداي تعالي چرا بيان را به ما تعليم داده است ؟ براي اينكه بتوانيم حكمت هايي را كه در عالم ارواح به ما تعليم داده اند براي ديگران بيان كنيم. همچنين اين آيه دلالت بر اين دارد كه ما چيزي بلد بوده ايم كه به ديگران بگوييم و در عالم قبل از دنيا، معارف و علومي را به ما تعليم داده اند .

رحمانيت و رحيميت، فراز اول از بيانات حضرت آيت الله ابطحي در كلاردشت    

بسمه تعالي…………………. حضرت آيت الله ابطحي مدظله العالي در اولين جمعه ماه ربيع الثاني، در جمع سالكين الي الله در كلاردشت، ضمن قرائت آياتي از سوره مباركه «رحمن» فرمودند : اين سوره مباركه به ما مي فهماند كه از اول خلقت، ذات مقدس پروردگار به همه مخلوقاتش مهربان بوده ، چون در روايات تفسير آيه شريفه « بسم الله الرحمن الرحيم » فرموده اند: « رحمان » به معناي مهرباني پروردگار است به عموم مخلوقات و « رحيم » مهرباني خداي تعالي است مخصوص مومنين. مردم با ايمان، از جانب پروردگار يك مهرباني خاصي دريافت مي كنند كه سايرين ندارند. اين مهرباني ، مهرباني مادي نيست كه مثلا در دنيا افراد مومن، ثروتمندتر و سالمتر باشند و نعمتهاي ظاهري را بيشتر و بهتر از ديگران داشته باشند، بلكه در مرحله اول ، مهربانی خاص پروردگار در هدايت است ، لذا فرموده است: « وَ الَّذِينَ جَاهَدُوا فِينَا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنَا» عنكبوت/۶۹، كساني كه در راه ما جهاد بكنند ، زحمت بكشند و بر خلاف نفس اماره بالسوءشان عمل بكنند ، ما آنها را هدايت خاصي خواهيم كرد، از يك حقايقي آنها را بهرمند مي كنيم تا امام متقين باشند و بتوانند اهل تقوا را راهنمايي كنند. در ابتداي اين سوره مباركه خداي تعالي مي فرمايد: « الرَّحْمنِ » رحمن/1، يعني خدا آن كسي است كه به همه مخلوقاتش مهرباني يكساني دارد و بين خوب و بد فرقي نمي گذارد ، با مهرباني همه را خلق كرده و با مهرباني آنها را روزي مي دهد . البته مهرباني با محبت فرق دارد ، چون ممكن است خداي تعالي به چيزي مهربان باشد ولي به او محبت نداشته باشد، مثلا يزيد در آن وقتي كه قصد كرد حضرت سيدالشهداء عليه السلام را به شهادت برساند ، در آن موقع قطعا مورد غضب و تنفر خداي تعالي قرار گرفته و به هيچ وجه پروردگار متعال به او محبتي ندارد ، اما در عين حال به او نفس داده ، جان داده ، و مهرباني كرده ، يا در مثال ديگر ، شما از كوچه اي عبور مي كنيد ، سگ بسيار كثيف پر از مرض را مي بينيد كه در گوشه اي ايستاده و گرسنه است ، ممكن است شما به او غذايي روي مهرباني بدهيد ولي به هيچ وجه او را دوست نداريد . اين فرق بين مهرباني و محبت است ، كه با وجود مهرباني عام پروردگار ، فرموده است: « وَ اللَّهُ لَا يُحِبُّ الظَّالِمِينَ » آل عمران/۵۷ يا فرموده است: « إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ »بقرة/۱۹۰ ، خدا افراد فاسق ظالم فاجر را دوست ندارد، ولي به آنها روزي مي دهد، سلامتي مي دهد، نعمت مي دهد. البته اين رحمانيت، از مختصات كره زمين است، والا در قيامت آنهايي كه مورد محبت خدا نيستند ، به عذاب شديدي مبتلا مي شوند . 

تزكيه نفس، راه رسيدن به علوم كتاب علي عليه السلام – فراز چهارم  

بسمه تعالي…………………..معظم له در ادامه بياناتشان فرمودند: پس از وفات پيغمبر اكرم صلي الله عليه و اله، علي بن ابيطالب عليه السلام براي اتمام حجت و آشكار نمودن حقايق، آن كتاب را به مسجد آورد و فرمود: اين كتاب خداست. يك عده افراد ناپاك آن را نگاه كردند و ديدند با ناپاكيهايشان سازش ندارد، لذا آن را به علي بن ابيطالب عليه السلام برگرداندند و گفتند: كتاب تو براي خودت باشد. بعدها طلحه و زبير خيلي اصرار كردند ولي حضرت فرمود: ديگر اين كتاب را نخواهيد ديد مگر به دست فرزندم حضرت بقية الله ارواحنا فداه. از آن به بعد اين كتاب در دست ائمه اطهار عليهم السلام بود تا الان كه ان شاالله در زمان ظهور صغرا هستيم و اميدواريم جزء پاكان باشيم. چون اگر قبل از ظهور جدّا تزكيه نفس كنيد و خودتان را به مرحله كاملي از پاكي برسانيد و مردم و خودتان را گول نزنيد و محاسبه و مراقبه شديدي داشته باشيد به آن كتاب علي عليه السلام وصل مي شويد و كتاب علي عليه السلام هم به خداي عظيمي كه نهايت ندارد متصل است. لذا آب علم و حكمت كه از ناحيه خداي تعالي جاري شده و در قلب پيغمبر اكرم صلي الله عليه و اله وارد و از آنجا به قلب علي بن ابيطالب و ائمه اطهار عليهم السلام جاري و در كتاب علي عليه السلام تكوين شده ، به قلب شما هم سرازير مي شود ولي بايد تا مدتي قلبتان مانند سدي نفوذناپذير، آب حكمت را پشت خود ذخيره نمايد و در اين مدت به تميز كردن لوله ها و مجاري آن طرف سد بپردازيد كه بعد از پاكي « من اخلص لله اربعين صباحا جرت ينابيع الحكمة من قلبه الي لسانه » خود به خود حكمت به زبانتان جاري مي شود. چون حكمت در قلبتان هست فقط بايد ظاهر شود. نمي شود سدي پر از آب باشد و از گوشه و كنار سرريز نكند. بدست خود انسان هم نيست. با هر كس صحبت مي كنيد، اگر خداي تعالي صلاح بداند حكمت را به زبانتان جاري مي كند. بنابراين تا خودتان را پاك نكرده ايد اجازه مس و درك آن كتاب را نداريد. چون هواي نفس و آنچه در دلتان مي گذرد را با آن حقايق و حكمتها مخلوط مي كنيد. به همين علت است كه فرموده اند : «‌ من فسر القران برايه فقد كفر ». افراد پاك صد در صد تسليم پروردگارند «‌ وَ مَا تَشَاؤُنَ إِلَّا أَنْ يَشَاءَ اللَّه »دهر/۳۰. هر چه خدا مي خواهد آنها هم همان را مي خواهند و يك كلمه از خودشان حرفي نمي زنند.

كتاب علي عليه السلام – فراز دوم از تدريس حضرت آيت الله ابطحي           

بسمه تعالي…………………..معظم له در ادامه فرمايشاتشان و در توضيح كتاب علي عليه السلام فرمودند: منظور از كتاب علي عليه السلام ، نهج البلاغه نيست. چون مرحوم سيد رضي فقط بخشي از كلمات و خطبه هاي اميرالمومنين عليه السلام را كه قابل هضم براي شيعه و سني و عموم مردم بود در آن جمع آوري نموده، و الا علماي شيعه دهها جلد كتاب بعنوان مستدرك كلمات علي بن ابيطالب عليه السلام نوشته اند. با اين حال آن قدر نهج البلاغه فصاحت و بلاغت دارد كه يك دانشمند اهل سنت در جواب اين سوال كه آيا كسي مي تواند مانند قرآن را بياورد جواب مي دهد: قرآن شاگردي در فصاحت و بلاغت دارد بنام نهج البلاغه كه اگر كسي بتواند مانند آن را بياورد، ممكن است ما احتمال بدهيم مثل قرآن را هم بياورد. باز هم اينها كتاب علي عليه السلام نيست. كتاب علي بن ابيطالب عليه السلام يك كتابيست كه در روايات فرموده اند: تا هفتاد زراع طول دارد و قطر هر يك از كتابهايش به اندازه ران شتر است كه حدودا به اندازه ده هزار صفحه مي شود. در اين كتاب همه چيز هست، احكام، معارف و در يك كلمه حكمت. چرا گفته اند كتاب علي عليه السلام؟ چون به خط علي بن ابيطالب عليه السلام نوشته شده و يك حرف از آن كم و زياد نگرديده است. در روايات فرموده اند: حتي ديه خدشي كه روي دست كسي عمدا بياندازيد در آن كتاب هست. درباره نهج البلاغه گاهي اسناد بعضي رواياتش قابل خدشه است ولي كتاب علي عليه السلام يك حرفش، يك حركتش مورد اختلاف نيست. تمامش صحيح است. پيغمبر اكرم صلي الله عليه و اله فرموده و علي بن ابيطالب عليه السلام نوشته است. پيغمبر هم از جانب خودش نفرموده، خداي تعالي مي فرمايد « وَ مَا يَنْطِقُ عَنِ الْهَوَي إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَي عَلَّمَهُ شَدِيدُ الْقُوَي » نجم/۳،۴،۵.اين آيه ناظر بر اين كتاب است، يعني هر چه در اين كتاب هست از جانب خدا بوسيله جبرئيل كه امين وحي الهي است بر پيغمبر اكرم صلي الله عليه و اله نازل شده، با اين تفاوت كه كلمات قرآن معجزه است ولي كلمات آن كتاب لازم نيست معجزه باشد.

علم حقيقي- فراز پنجم از تدريس حضرت آيت الله ابطحي  

بسمه تعالي…………………….. معظم له در بخش پاياني فرمايشاتشان و در توضيح معناي علم فرمودند: در زمان پيغمبر اكرم صلي الله عليه و اله يك عده در مسجد دور فردي را گرفته بودند كه به نظر آنها خيلي دانشمند بود، تمام اشعار عرب را حفظ بود و انساب عرب را مي دانست. اگر كسي نام خود و پدرش را مي گفت او مي توانست تا حضرت آدم، اجدادش را نام ببرد. پيغمبر اكرم صلي الله عليه و اله فرمود: چه خبر است؟ گفتند: «علاّمه». يعني فردي كه خيلي علم دارد. حضرت فرمود: «و ما العلاّمة». علاّمه «چيست»؟ نفرمود: «كيست». گفتند:‌ اشعار جاهليت و انساب عرب را بلد است. حضرت فرمودند: « انما العلم ثلاثة ». منحصرا علم 3 تا است. علم خداشناسي و اعتقادات، علم تزكيه نفس و علم احكام. ما نمي گوييم علوم دنيايي مثل فيزيك و شيمي بي ارزش است ولي دانشمندترين مردم دنيا در علوم دنيايي تا زماني كه زنده است مي تواند از علمش استفاده كند. اگر هم بعد از مرگش علم او براي مردم فايده اي داشته باشد باز چون براي مردم كار كرده است بايد مزدش را از مردم طلب كند و از خدا طلبي ندارد، مگر اينكه براي خدا انجام داده باشد. اگر براي خدا باشد اين علوم فضل است، اول آن 3 علم را بياموز بعد دنبال زيادي برو. مثل اينكه شما نماز شب را بخوانيد و نماز صبح را ترك كنيد. اگر براي خدا باشد اين كار بي ارزش است، چون نماز صبح واجب است و نماز شب مستحب. سني و شيعه روايت كرده اند از پيغمبر اكرم صلي الله عليه و اله كه فرمود: « طلب العلم فريضة علي كل مسلم و مسلمة » علمي كه در اينجا فرموده اند همان علوم سه گانه است و همين علم است كه به درد دنيا و آخرتتان مي خورد و بر هر زن و مرد مسلمان، واجب است دنبال كسبش برود. شما براي ابد خلق شده ايد، نه دنيا. براي ابديت چه علمي لازم است؟ همين علوم سه گانه اي كه پيغمبراكرم صلي الله عليه و اله فرمود و عبارتند از : اعتقادات، علم تزكيه نفس و علم احكام.

قرض الحسنه – فراز سوم از بيانات حضرت آيت الله ابطحي در تدريس هفتگي

بسمه تعالي……………………..معظم له در توضيح آيه شريفه « مَنْ ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً فَيُضَاعِفَهُ لَهُ »حديد/۱۱ فرمودند: امروز متاسفانه طوري شده است كه قرض الحسنه و ثوابهاي زيادش بكلي از بين رفته، انفاق به فراموشي سپرده شده و افراد به هم اعتماد كافي ندارند. خداي تعالي در اين آيه شريفه، قرض الحسنه را به خودش نسبت مي دهد و مي فرمايد : به من قرض دهيد. اما عده اي در بين اهل تزكيه نفس هستند كه با وجود عدم توانايي شان در اداي دِين، با چك و سفته، پول مردم را مي خورند و طرف مقابل را به گرفتاري و مشكلات مي اندازند. وقتي ربا كه فرع پول است خداي تعالي درباره اش مي فرمايد: « فَأْذَنُوا بِحَرْبٍ مِنَ اللَّهِ وَ رَسُولِه »بقره/۲۷۹ اين كار كه خوردن اصل و فرع و همه پول است چه حالتي دارد؟ اگر شما يك گناه از فرد اهل تزكيه نفس ديديد، يك عمل خلاف تعهد ديديد، بدانيد كه اين فرد آدم غير متعهدي است و آدم غير متعهد، مبارز با خداست و جنگ با خدا كرده است و معنا ندارد كه در جلسات ما حضور داشته باشد. بعضي فكر مي كنند اين زرنگي است كه مال مردم را بخورند. ما در بين اهل تزكيه نفس، داريم كساني را كه مال زيادي بدستشان سپرده ايم و با وجود نيازمندي كاملي كه داشته اند هيچ استفاده اي ولو موقت از آن نكرده اند. هرچه در زندگي در اختيار شماست، ملك شما نيست، حتي بدنتان هم ملك شما نيست، ملك خداست و اگر قصد استفاده سوء و نامشروع از بدنتان، لباستان و حتي فكرتان داشته باشيد، خيانت كرده ايد و سالك الي الله اهل خيانت نيست.

توضيح آياتي از سوره مباركه حديد  در تدريس هفتگي حضرت آيت الله ابطحي

بسمه تعالي……………………..حضرت آيت الله ابطحي مدظله العالي در روز جمعه بيست و يكم ربيع الثاني سال ۱۴۲۷ ، در تدريس هفتگي خود و در جمع سالكين الي الله به توضيح آياتي از سوره مباركه « حديد » پرداخته و فرمودند: من سالها قبل، ضمن بررسي كتب فلاسفه غرب و در مقايسه مطالب آنها با آيات شريفه قرآن، مي ديدم كلمات آنها مثل هل پوچي در مقابل صدها ميليون مرواريد، در مقابل كلام الهي بي ارزش و بي محتواست و مردم مسلمان، مثل گدايي هستند كه روي گنجينه هاي بسيار پرمحتوايي خوابيده و دست گدايي بسوي افرادي فقير و محتاج دراز كرده باشند. مطالب حكمت آميز قرآن، تمامش با آخرين نظرات اهل حكمت تطبيق مي كند. در عين حال وقتي يك دانشمند غربي وارد كشور مي شود همه برايش ارزش فوق العاده اي قائلند. شما سالكين الي الله و اهل تزكيه نفس كه مي دانيد خداي تعالي فرموده است « أَ فَلَا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلَي قُلُوبٍ أَقْفَالُهَا »محمد/۲۴،  بايد در قرآن تدبر كنيد ، چرا تدبر نمي كنيد؟ آيا كليد باز كردن قفل حقايق قرآن را نداريد؟ اگرچه دوستان بحمدالله احترام ظاهر قرآن را در حد مطلوبي رعايت مي كنند و در موقع تلاوت قرآن دوزانو و مودب مي نشينند و با كسي صحبت نمي كنند، ولي احترام واقعي قرآن استفاده از كلمات حكمت آميز و درس گرفتن از مطالبش مي باشد.

فراز سوم از بيانات حضرت آيت الله ابطحي در تدريس هفتگي      

بسمه تعالي………………معظم له در ادامه مبحث تقوا فرمودند: خداي تعالي در اين آيات مي فرمايد: « وَ مَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً »طلاق/2. كسي كه تقوا داشته باشد، اولين فايده اش اين است كه خدا براي او گشايش و فرج در كارها مي رساند. منظور از فرج، تنها فرج امام زمان عليه السلام نيست، آن اساس فرجهاست. ولي فرج، براي هر شخصي در زندگي دنيا اهميت زيادي دارد. اگر تقوا داشته باشيد، خداي تعالي راه خروج از مشكلات و گرفتاريها و پيچيدگيهاي دنيا را به شما نشان مي دهد. در دنيايي كه « دار بالبلاء محفوفه »، خانه اي است به بلا پيچيده شده، از كجا بيرون برويم و چطور از بلاها فرار كنيم؟ راهش تقواست. تقوا يعني حواست جمع باشد و سر به هوا نباشي، و الا تصادف مي كني و در چاله مي افتي. تقوا اين  نيست كه در نماز و طهارت به وسواس بيافتيد، تقوا اين است كه انسان بد را بشناسد و بدي نكند. بد را انتخاب نكند، چيزي را كه بد باشد چه مردم بدانند يا خدا بداند آن را انتخاب نكند. فايده دوم تقوا اين است كه خداي تعالي مي فرمايد : « وَ يَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لَا يَحْتَسِبُ »طلاق/3. خدا روزي فرد با تقوا را از جايي كه گمانش را ندارد و حساب نمي كند برايش مي رساند. مثلا شما درآمدتان خيلي كم و مخارجتان خيلي زياد است و درآمد بيشتري هم نمي توانيد داشته باشيد. اگر تقوا داشته باشيد سر سال خمسي مي بينيد علاوه بر اينكه براي مخارجتان كسر نياورده ايد بلكه مقداري هم اضافه داريد كه بايد خمسش را بدهيد. با خودتان فكر مي كنيد من اينها را از كجا آوردم، دزدي كه نكردم، كلاه هم سر كسي نگذاشتم. ما صدها مورد از اين قبيل را مي توانيم براي شما نام ببريم. از آن طرف خداي تعالي مي فرمايد: « أَعْرَضَ عَنْ ذِكْرِي فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنْكاً »طه/124. كسي كه تقوا ندارد و ازياد خدا غافل شده، به فكر اين است كه چطور جنس بدش را به يك فرد پولدار قالب كند، خوشحال است كه كارهايش به ظاهر روبراه است، ولي سرسال كه حساب مي كند مي بيند چقدر عقب افتاده، با خود مي گويد من كه همه كارهايم رديف بود اين ورشكستگي از كجا آمده است. مرحوم آقاي شيخ جعفرشوشتري يك وقتي فرموده بودند: 124هزار پيغمبر آمدند و گفتند موحد باشيد، من مي گويم يك قدري مشرك باشيد. ايشان در توضيح اين مطلب فرمودند: همه انبياء گفتند: فقط خدا، من عرض مي كنم: قدري خدا را هم در زندگيتان وارد كنيد.

فراز پنجم از بيانات حضرت آيت الله ابطحي در تدريس هفتگي    

بسمه تعالي………………معظم له در فراز پاياني فرمايشاتشان درباره انفاق فرمودند: انفاق از «نفق» بمعناي جدا كردن است. مثلا شما امروز كاري انجام داده ايد و پولي بدست آورده ايد، بخشي از پول مربوط به مخارج خودتان و واجب النفقه تان است، بخشي را هم براي كارهاي خير و صحيح جدا مي كنيد. اين جدا كردن، همان انفاق است. بخشي از مال را جدا كنيد و در جايي كه خداي تعالي صلاح مي داند قرار دهيد. بطور كلي هر چه در اختيار شماست، از مال و اموال گرفته تا بدن و پيراهن، هيچكدام ملك شما نيست. توليتش را خداي تعالي در اختيار شما قرار داده است. ولايتش در دست شماست. مال شما نيست. اگر امشب سكته كردي و مال تو است فردا صبح نگهش دار. آنچه داريد، فقط توليتش در اختيار شماست و بايد خوب از آنها محافظت كنيد. يك متولي خوب، كسي است كه موقوفه را دقيقا حفظ كند و درآمد آن را خرج خود موقوفه كند و بخشي از آن درآمد را بعنوان حق الزحمه براي مخارج خود بردارد. انفاق دو بخش دارد: انفاق واجب و انفاق مستحب. انفاق واجب اين است كه واجب النفقه خود را كه زن و فرزندتان هستند در رفاه و آسايش كامل مطابق شئوناتشان قرار دهيد. هر چه از آن زياد آمد مي توانيد در جاهاي ديگر انفاق نماييد. امام صادق عليه السلام مي فرمايد : «ان لا يري العبد فيما خوله الله اليه ملكا يرون المال مال الله يضعونه حيث امرهم الله» بنده خدا، پول و مال را در جايي قرار مي دهد كه خدا دوست دارد و امر كرده است و براي خود مالكيتي نمي بيند. مسئله سومي كه در اين آيات به آن اشاره شد موانعي است كه بر سر راه شما در سير الي الله قرار گرفته  و بايد از جلوي پايتان برداريد. انسان ممكن است راه را بلد باشد ماشين سالمي هم داشته باشد ولي چند سنگ بزرگ سر راهش قرار گرفته كه مانع حركت او شده است و خداي تعالي در اين آيات بعضي از اين موانع را بيان فرموده است. اول: مال و اموال است كه نبايد سالك الي الله براي خود مالكيتي در اموالش ببيند. اموالتان را دور نريزيد ولي با آن در راه خدا جهاد كنيد كه فرموده است :‌«وَ جَاهِدُوا بِأَمْوَالِكُمْ وَ أَنْفُسِكُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ»توبه/۴۰. مالتان را فقط در راه خدا خرج كنيد. اول آنچه خدا واجب كرده است مثل واجب النفقه و بعد مستحبات. مانع بعدي در راه شما، همسر و فرزندانتان هستند كه بايد كوشش كنيد آنها را با زمينه سازي مناسب با خود همراه نماييد. در جريان نزول آيه «هل اتي»، حضرت اميرالمومنين عليه السلام ، اهل بيت خود را وادار به انفاق نكردند، بلكه حضرت زهرا و امام مجتبي و حضرت سيدالشهداء عليهم السلام هر كدام جدا سهم خود را به مسكين و يتيم و اسير دادند. زن و فرزندتان را طوري بسازيد كه مانع راهتان نشوند. از موانع غفلت آور خودتان را حفظ كنيد و اميدواريم همه شما موفق به اين كارها بشويد و در صراط مستقيم، توفيقاتتان روزبروز بيشتر شود.

فراز دوم از بيانات حضرت آيت الله ابطحي در تدريس هفتگي    

بسمه تعالي……………….. معظم له در توضيح مقام عصمت فاطمه زهرا سلام الله عليها فرمودند: فاطمه زهرا سلام الله عليها يقينا ذوي القربا و نزديكترين فرد به پيامبر اكرم صلي الله عليه و اله بوده است. هم از نظر بدني نزديكترين فرد بوده و هم از نظر روحي و صفات حميده و براي ما ثابت است كه پيامبر اكرم و علي بن ابيطالب و ائمه اطهار عليهم الصلوه و السلام معصوم از جهل هستند. آيه تطهير چند مرتبه نازل شده و هر بار يكي از افرادي كه اين آيه شريفه در شانش نازل شده، فاطمه زهرا سلام الله عليها بوده است و كوثر كه بمعناي خير كثير است همان فاطمه زهرا سلام الله عليهاست. يكي از علماي اهل سنت بوسيله سوره هل اتي ۱۲ دليل بر عصمت علي بن ابيطالب و حضرت فاطمه زهرا و امام مجتبي و حضرت سيدالشهدا عليهم السلام براي من ارائه نمود. فاطمه زهرا سلام الله عليها آن قدر  نزد خداي تعالي عزيز است كه وقتي خدا او را به پيغمبر اكرم صلي الله عليه و اله عنايت كرد فرمود: « إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَ » كوثر/۱. ما كوثر را به تو عطا نموديم. تمام الفاظ اين آيه بيانگر اين است كه خداي با عظمت، چيز بسيار مهم و گرانبهايي را به پيغمبرش عطا مي كند و پس از آن مي فرمايد: « فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَ انْحَر» كوثر/۲. براي پروردگارت نماز شكر بجاي آور. پروردگاري كه تو را تربيت كرده و به تو عظمت داده، و براي اين عنايتي كه به تو شده شتر قرباني كن. كه بزرگترين و مهمترين قرباني ها شتر است. همه اينها بخاطر اين است كه خداي تعالي مي خواهد فاطمه زهرا سلام الله عليها را به پيغمبرش عطا كند، آيا مي شود اين عطاي پروردگار با اين همه اهميت و عظمت، داراي نقص و جهلي باشد؟ در آخر اين سوره بظاهر كوچك ولي بسيار با عظمت، خداي تعالي مطلبي را فرموده كه هر روز بيشتر از قبل اعجازش آشكار مي شود. مي فرمايد: « إِنَّ شَانِئَكَ هُوَ الْأَبْتَر» كوثر/۳. به تحقيق دشمن تو مقطوع النسل است.

فراز چهارم از بيانات حضرت آيت الله ابطحي در تدريس هفتگي    

بسمه تعالي……………….. معظم له ضمن قرائت آيه شريفه «‌ هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولاً مِنْهُمْ يَتْلُوا عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَ يُزَكِّيهِمْ وَ يُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ إِنْ كَانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِي ضَلَالٍ مُبِينٍ»جمعه/۲. به توضيح آن پرداخته و فرمودند: خداي تعالي پيامبر اكرم صلي الله عليه و اله را فرستاد تا آيات قرآن را بر مردم امي و بيسواد تلاوت كند. شما هم همين برنامه را انجام دهيد و قرآن را براي كساني كه سواد خواندن ندارند يا براي خودتان بخوانيد. نكند خداي نكرده روز قيامت قرآن از شما شكايت كند كه : خدايا اين مردم مرا مهجور قرار دادند. سپس مي فرمايد : «‌ و يزكيهم » كه تزكيه نفس بصورت عملي و موفق همين ۷ مرحله اي است كه ارائه شده  است. بعد از تزكيه نفس تعليم كتاب و حكمت است. اگر كسي را ديديد كه تزكيه نفس نكرده بدانيد قرآن را نمي فهمد ولو بظاهر بزرگترين مفسر قران باشد. حكمت همان حقايق و معارفي است كه در عالم ارواح به ما تعليم داده اند و در دنيا هم يكبار ديگر پيامبر اكرم صلي الله عليه و اله به ما ياد مي دهد كه منظور از تعليم در اينجا همان تذكر است. در ادامه آياتي كه در اين هفته تلاوت نموديد خداي تعالي مي فرمايد : « مَثَلُ الَّذِينَ حُمِّلُوا التَّوْرَاةَ ثُمَّ لَمْ يَحْمِلُوهَا كَمَثَلِ الْحِمَارِ يَحْمِلُ أَسْفاراً بِئْسَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِ اللَّهِ وَ اللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ»جمعه/۵.  مثل آنهايي كه تورات را زير بغل مي گذارند و هر روز به كنيسه مي روند ولي عملشان عمل توراتي نيست، به خري مي ماند كه در خورجينش بار كتاب حمل نمايد. اين حيوان چقدر از مطالب كتابها استفاده مي كند؟ كوشش كنيد شما اينطور نباشيد و از مطالب قرآن استفاده و به آن عمل نماييد.  اگر يهودي ها آيات الهي را مي فهميدند و حقيقتا وليّ خدا بودند، بايد تمناي مرگ مي كردند. چنانكه خدايتعالي در ادامه آيات مي فرمايد:‌ « قُلْ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ هَادُوا إِنْ زَعَمْتُمْ أَنَّكُمْ أَوْلِيَاءُ لِلَّهِ مِنْ دُونِ النَّاسِ فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ »جمعه/۶. اما شما اگر تزكيه نفس كنيد و از اولياء خدا شويد و قرآن را خوب بفهميد، تمناي مرگ و لقاء پروردگارتان را خواهيد نمود. 

فراز دوم از تدريس هفتگي حضرت آيت الله ابطحي

بسمه تعالي………………معظم له در ادامه فرمايشاتشان فرمودند: اگر شخصي از مسافرت بيايد و شما هم مثلا يك آيت الله هستيد، براي شما عروسكي هديه بياورد كه صدايي هم مي كند. شما علاوه بر اينكه ناراحت مي شويد و از او تشكر نمي كنيد، بلكه اين مرد را بسيار بي عقل تصور مي نماييد. دنيا لهو و لعب و اسباب بازي است. اما آخرت حيات دائمي است. شما هم يك فردي هستيد كه دائما به فكر آخرت و اهل سير و سلوك و لقاء پروردگار هستيد. حالا يك نفر آمد و گفت: از فردا شما وزيري، مدير كلي، باور كنيد اگر انسان، انسان بشود و عاقل باشد، اين كار از آن عروسكي كه يك نفر براي يك آيت الله يا حكيم هديه آورده باشد مسخره تر است. اگر كسي به شما خانه و زندگي و ثروت زيادي هديه داد و فرد با تقوايي بود، بخاطر تقوايش از او متشكر باشيد، و الا هرقدر هديه اش ظاهرا بزرگ باشد، نبايد از ران ملخي كه مورچه به نزد حضرت سليمان برد، در نظر شما با ارزشتر باشد. كسي كه دنيا را همه چيز بداند و آخرت را اهميت ندهد، اين فرد فكرش پليد است. افكار پليد فقط فكر دزدي و خيانت و زنا نيست. اگر شخصي را ديديد كه مسافرتهاي طولاني در هواي گرم را تحمل مي كند و با بي دينيها مواجه مي شود تا مقداري پول بدست بياورد، فكرش پليد است. چون خداي تعالي مي فرمايد: « وَ مَا مِنْ دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ إِلَّا عَلَي اللَّهِ رِزْقُهَا وَ يَعْلَمُ مُسْتَقَرَّهَا وَ مُسْتَوْدَعَهَا كُلٌّ فِي كِتَابٍ مُبِينٍ » هود/6. دابة يعني جاندار. از آن موجود تك سلولي را شامل مي شود تا بزرگترين حيوانات همه را خدا روزي مي دهد. «علي الله رزقها» يعني بر عهده خداست كه روزي همه را بدهد.

فراز چهارم از تدريس هفتگي حضرت آيت الله ابطحي 

بسمه تعالي………………معظم له در بخش ديگري از  فرمايشاتشان فرمودند: خداي تعالي در اين آياتي كه در هفته گذشته تلاوت كرديد مي فرمايد: « وَ لَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنْسَاهُمْ أَنْفُسَهُمْ أُولَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ » حشر/۱۹. شما مثل كساني كه خدا را فراموش كرده اند نباشيد. زيرا در اينصورت  خداي تعالي اراده مي كند كه شما خودتان را فراموش كنيد. شما فكر مي كنيد مردم دنيا پرست خودشان را فراموش نكرده اند؟ خدا انسان را خلق كرده براي اينكه ابدي باشد، اگر فراموش نكرده اند چرا مرگ را نهايت و پايان زندگي مي دانند؟ چرا آخرت بي نهايت را به دنياي محدود مي فروشند؟ خودتان را فراموش نكنيد، شما انسانيد. حضرت اميرالمومنين عليه السلام مي فرمايد: « رحم الله امرء عرف قدره و علم من اين و في اين و الي اين…» حد خودتان را بدانيد، بدانيد از كجا آمده ايد، به كجا مي رويد و كجا هستيد. اگر به شما بگويند: خدا مرگت بدهد، بدتان مي آيد و حال اينكه اولياء خدا تمناي مرگ مي كنند. اگر شما به ديدن يك زنداني رفتيد و از پشت ميله هاي زندان به او گفتيد خدا تو را از زندان آزاد كند، بدش مي آيد؟ خودتان را فراموش نكنيد كه اگر فراموش كرديد فاسقيد و با  فرد فاسق و لو از نزديكان شما باشد نبايد ارتباط داشته باشيد. امام صادق عليه السلام يكي از اصحابشان را ديدند كه با كسي كه مذاق تصوف و اعتقاد به جبر داشت صحبت مي كرد. بعد كه او را ديدند فرمودند: او كه بود كه با تو صحبت مي كرد؟ او گفت : دائي من است. حضرت فرمودند: از اين به بعد يا با او حرف مي زني يا با ما. چون او قائل به جبر  و صوفي مسلك است. فرد منحرف آن قدر با شما حرف مي زند تا شما را هم با خود به جهنم ببرد. كوشش كنيد تحت تاثير متصوفه و وهابيت كه بخصوص در زمان ما ظاهر عوام پسندي پيدا كرده واقع نشويد. امام هادي عليه السلام كسالتي پيدا كردند و به اصحاب فرمودند: يك نفر به كربلا برود و براي من دعا كند. يكي از افراد با معرفت عرض كرد: شما در مقام بالايي هستيد كه خاك كربلا با قدوم شما بايد تبرك شود. حضرت فرمود: پيغمبر بالاتر است يا كعبه؟ كعبه يك مشت سنگ است ولي همين پيغمبر، دور خانه كعبه طواف مي كرد. مكانهايي هست كه خداي تعالي در آن مكانها دعا را مستجاب مي فرمايد. «‌ فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَ يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ » نور/36. يك خانه هايي هست كه خدا اجازه داده آنجا دعا مستجاب شود. لذا آن شخص به كربلا رفت و براي امام هادي عليه السلام دعا كرد و كسالت ايشان برطرف شد. پس كوشش كنيد تحت تاثير وهابيت واقع نشويد و توسلاتتان را زياد كنيد.

توضيح آياتي از سوره هاي حشر و مجادله – فراز اول از بيانات حضرت آيت الله ابطحي مدظله العالي در كلاردشت       

بسمه تعالي………………… حضرت آيت الله ابطحي مد ظله العالي در روز جمعه مورخ ۲۸ ربيع الثاني سال ۱۴۲۷ و در جمع سالكين الي الله به توضيح آياتي از سوره هاي « مجادله » و « حشر » پرداخته و فرمودند : يكي از چيزهايي كه افراد بشر همواره درصدد دستيابي به آن بوده اند، فلاح و رستگاري مي باشد. خداي تعالي در سوره مباركه مجادله مي فرمايد: « لَا تَجِدُ قَوْماً يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ يُوَادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ لَوْ كَانُوا آبَاءَ‌هُمْ أَوْ أَبْنَاءَ‌هُمْ أَوْ إِخْوَانَهُمْ أَوْ عَشِيرَتَهُمْ أُولَئِكَ كَتَبَ فِي قُلُوبِهِمُ الْإِيمَانَ وَ أَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ وَ يُدْخِلُهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ أُولَئِكَ حِزْبُ اللَّهِ أَلَا إِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ » مجادله/22. شما افرادي كه ادعاي ايمان به خدا و روز قيامت را دارند زياد ديده ايد. افرادي كه مومن و مسلمانند، ولي اظهار دوستي با دشمنان خدا مي كنند. در اين آيه شريفه خداي تعالي يك جديتي از افراد بشر براي رسيدن به فلاح و رستگاري خواسته كه اگر پدر، مادر، فرزندان، برادران و خانواده انسان، دشمني با خداي تعالي بنمايند و شما با آنها دوستي كنيد نمي توانيد ادعاي محبت به خداي تعالي بنماييد. آن قدر انسان بايد در تعهداتش محكم باشد كه اگر همه نزديكانش بخواهند جلوي تعهدات او را بگيرند، از آنها دوري كند. چنين فرد متعهدي را خداي تعالي به حزب خودش دعوت مي كند، هر كسي كه حزبي تشكيل مي دهد از افراد متعهد و پابرجا ثبت نام مي كند. «رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ» هم خدا از آنها راضي است و هم آنها از خدا راضي هستند. اگر شما دوست متعهدي داشته باشيد كه همه وظايف و تعهداتش را سر وقت انجام دهد، از او راضي مي شويد. او هم بخاطر مزد خوبي كه شما به او مي دهيد از شما راضي است. خداي تعالي متعهد است و به ما روزي مي دهد، چه بخواهيم و چه نخواهيم «‌ يا من يعطي من لم يسئله و من لم يعرفه تحننا منه و رحمة » رحمانيتش شامل همه مي شود. ما هم بايد متعهد باشيم تا اين معنا درباره ما تحقق پيدا كند.

تعهدات عالم ذر – فراز سوم از بيانات حضرت آيت الله ابطحي مدظله العالي در كلاردشت  

بسمه تعالي…………………معظم له در ادامه مبحث تعهد فرمودند: تعهد در مرحله سوم در مقابل خداي تعالي است. خداي تعالي در عالم ارواح بوسيله پيغمبر اكرم و ائمه اطهار عليهم السلام، همه علوم قرآن را به ما تعليم فرمود. در وقتي كه پروردگار متعال، حضرت آدم را خلق كرد و روح را در بدنش دميد و ارواح انسانها را در بدنهاي ذره اي وارد نمود كه به آن « عالم ذر » مي گويند، در همان ابتدا پروردگار متعال از همه انسانها تعهد و ميثاق گرفت. اين مطلب شايد حدود ۲۰۰۰ روايت داشته باشد و در قرآن هم خداي تعالي مي فرمايد :‌ « وَ إِذْ أَخَذَ رَبُّكَ مِنْ بَنِي آدَمَ مِنْ ظُهُورِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَ أَشْهَدَهُمْ عَلَي أَنفُسِهِمْ أَ لَسْتُ بِرَبِّكُمْ قَالُوا بَلَي » اعراف/۱۷۲. خداي تعالي فرمود: آيا من رب شما نيستم؟ رب، يعني مربي، سازنده، تربيت كننده. نفرمود: الست برحمانكم يا برحيمكم . همه ما گفتيم: « بلي ». چرا. تو خداي ما هستي، مربي ما هستي، ما تحت تعليمات تو قرار گرفته ايم. لذا اسم اول عالم ذر، عالم ميثاق است. البته شناخت خداي تعالي نياز چنداني به تعهد ندارد. چون همه خدا را قبول دارند، حتي بت پرستها هم خدا را قبول دارند، فقط در صفات خدا اشتباه مي كنند. خداي تعالي مي فرمايد: « وَ لَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ لَيَقُولُنَّ اَللَّهُ » لقمان/۲۵. لذا بعد از اينكه ما « بلي » را گفتيم، خداي تعالي پيغمبر اكرم صلي الله عليه و اله را به ما شناساند. اين همان كسي است كه ۲۰۰۰ سال روح شما را به اذن من تربيت كرد، بايد به نبوتش تعهد بدهيد. لذا كلمه اسلام دو كلمه است، شهادت به لااله الاالله و شهادت به رسالت پيغمبراكرم صلي الله عليه و اله و خداي تعالي هم در قرآن مي فرمايد: « أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ » نساء/59 و در سوره مباركه حشر نيز مي فرمايد : « وَ مَا آتَاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ مَا نَهَاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا » حشر/7. هر چه پيغمبر برايتان آورد، بگيريد. چون حرفهايش حكمت آميز و سخنانش صد در صد صحيح است. اين ميثاق دوم پروردگار بود كه در مرحله اول، انبياء لبيك گفتند و اجابت كردند و در مراحل بعد، ارواح همه انسانها اين تعهد را دادند.

تذكر اخلاقی – فراز پنجم از بيانات حضرت آيت الله ابطحي مدظله العالي در كلاردشت     

بسمه تعالي…………………معظم له در بخش پاياني فرمايشاتشان به يك مطلب اخلاقی كه در آيات هفتگي قرائت شده بود، اشاره نموده و فرمودند: اگر در مجلسي نشسته ايد و كسي وارد شد، به او جا بدهيد. خداي تعالي در اين آياتي كه تلاوت كرديد، مي فرمايد: « يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا قِيلَ لَكُمْ تَفَسَّحُوا فِي الْمَجالِسِ فَافْسَحُوا يَفْسَحِ اللَّهُ لَكُم » مجادله/11. در روايت مي فرمايند: كسي كه در جاي تنگ، چهار زانو بنشيند، احمق است. لذا براي ديگران جا باز كنيد. گاهي جا وسيع است و همه يك جا و خيلي تنگ نشسته اند، باز هم صحيح نيست. هر جايي كه بود بنشينيد. مجلس بالا و پايين ندارد. البته بعضي امتيازات را اسلام بوجود آورده است، مثلا هر كس با تقوا تر است، هر كس عالمتر است، بايد بيشتر احترامش كرد. خداي تعالي مي فرمايد: « يَرْفَعِ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجَاتٍ » مجادله/11. و مي فرمايد : « إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ » حجرات/13. فرزند يك فرد ظالم و ستمگر، ولو پادشاهي باشد، لايق احترام نيست. اما فرزند يك فرد عالم و متقي يا فرزندان پيغمبراكرم صلي الله عليه و اله و سادات، چون احترامشان احترام به پيغمبر است، فرموده اند به سادات احترام كنيد. پيغمبراكرم صلي الله عليه و اله فرموده است: « اكرموا اولادي صالحهم لله و طالحهم لي » فرزندان من را اكرام كنيد. صالحشان را براي اينكه تقوي دارند و معصيت كارشان را بخاطر من. البته نحوه احترام كردن بايد طوري باشد كه خود شخص بفهمد بخاطر انتسابش به پيغمبر است، نه بخاطر گناهانش. بنابراين اگر در مجالس جا باز كنيد، خداي تعالي در قيامت كه افراد بسيار در فشارند و جا كم و حرارت زياد است و در روايت دارد كه عرق بدن انسانها تا زانو مي رسد، جاي شما را باز مي كند. چون روز قيامت « يوم الجمع » است، همه انسانها از زمان حضرت آدم تا آخر بايد حاضر شوند و طبعا جمعيت خيلي زياد است، حتي انبياء هم بايد براي شفاعت بيايند. آنجا شيعيان و فرزندان پيغمبراكرم صلي الله عليه و اله يك قدري در وسعتند كه « وشيعتك علي منابر من نور مبيضة  وجوههم ». اميدوارم خداي تعالي همه ما را در صراط مستقيم و در هدايت كامل اهل يقين قرار دهد.

حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام (علم و جهل)

بسمه تعالی…………… حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام فرمودند : «صدیق کل امرء عقله و عدوه جهله » یعنی : هر انسانی که از روی علم و دانش که از جانب خدای تعالی و معصومین علیهم السلام رسیده است عمل کند بهترین صدیق و دوست را برای خود منظور کرده ولی اگر از روی جهل و نادانی زندگیش را تنظیم نماید دشمنش را برخود مسلط کرده و از همه خوبیها محروم گردیده است . پس ای عزیزان بکوشید حقیقت عقل را به دست آورید یعنی آن چه را قرآن و اهل بیت علیهم السلام به شما تعلیم داده اند بفهمید تا به همه خوبیها موفق شوید و از شیطان و ندانم کاری هایان دوری کنید و اعمال جاهلانه انجام ندهید تا جزء موفق ها و رستگار ها گردید .

زیارت حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام

بسمه تعالی  ………….. حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام امام هشتم مردم مسلمان است که پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم آن حضرت را پاره تن خود معرفی فرموده درباره عظمت آن حضرت همین بس که حضرت علی بن ابی طالب علیه السلام فرمود : به این زودی از اولاد من مردی در زمین خراسان دفن میشود که او هم نام من است و نام پدرش هم نام حضرت موسی بن عمران است کسی که قبر او را زیارت کند خدا گناهان قبل و بعد او را می آمرزد و لو آنکه به عدد ستاره های آسمان و قطرات باران و برگ درختان باشد زیرا با اظهار محبت به آن وجود مقدس انسان از همه گناهان و صفات رذیله پاک می شود و اگر آن را ادامه دهد و خود را پاک نگه دارد از اولیاء خدا خواهد بود .