۱۴۲۶/۱/۷ قمری – ۱۳۸۳/۱۱/۲۹ شمسی – درباره خودم (مرحوم شیخ علی کاشانی و شهید هاشمی نژاد)

 درباره خودم

"از راست به چپ مرحوم آیه الله میر جهانی و مرحوم آیه الله شریف رازی و آقای بهشتی"

بسمه تعالي….. روزهاي قبل درباره خودم مي‏گفتم….. مرحوم آيه اللّه شريف رازي مرا كاملا با بزرگان اهل معني مانند آيه اللّه ميرجهاني و آقاي شيخ علي فريدة الاسلام كاشاني كه شرح حالي از او در كتاب پرواز روح نوشته ‏ام آشنا كرد. آقاي شيخ علي كاشاني حال توجّه فوق‏ العاده خوبي داشت و او در بين علماء و اهل معني معروف بود. مكرر خدمت حضرت بقيه اللّه ارواحنافداه رسيده بود و آن حضرت او را بنام «شيخ الشهداء» اسم برده بودند. ايشان در سن ۲۴ سالگي با سكته قلبي در رودسر از دنيا رفت. شاگرد و رفيق صميمي خوبي داشت. نامش سيّد عبدالكريم هاشمي نژاد كه دائما با او بود. فوت آن مرحوم آقاي هاشمي نژاد را بسيار محزون كرد. اين در وقتي بود كه من به سن بيست سالگي رسيده بودم و مي‏خواستم در مدرسه حجتيه حجره بگيرم. دوستان اهل معني براي من و ايشان صلاح دانستند كه با هم حجره بگيريم و با هم درس برويم و با هم مباحثه كنيم. در آن وقت من و او با هم درس خارج فقه آيه اللّه بروجردي و خارج اصول امام خميني در مسجد سلماسي مي‏رفتيم و با يكديگر با كمال صفا و صميميت در مدرسه حجتيه زندگي مي‏كرديم. من مرحوم حاج ملاآقاجان را به ايشان معرفي كردم در يك ملاقات در مشهد كه مرحوم آيه اللّه مير جهاني هم بود آقاي هاشمي نژاد سخت مريد حاج ملا آقا جان شد و كرامتي هم از ايشان ديده بود و از آنجا استادم به من توصيه كرد كه من با مرحوم شهيد هاشمي نژاد باشم و در همان سال سفر عتبات عاليات كه براي من اولين بار بود و شرح مفصلش را در كتاب «پرواز روح» نوشته ‏ام اتفاق افتاد و مرحوم شهيد هاشمي نژاد را هم همراه خود برديم (بقيه قضيه ايشان در شبهاي آينده توضيح داده مي‏شود).