۱۴۲۵/۱۲/۲۹ قمری – ۱۳۸۳/۱۱/۲۱ شمسی – درباره خودم (دوران کودکی حضرت آیة الله ابطحی و ورود به حوزه علمیه مشهد)

درباره خودم

"اینجانب در سن ۱۴ سالگی "

 بسمه تعالي… در روزهاي قبل گفتم. پدر و مادرم صالح و متدين بودند كوشش مي‏كردند كه درباره تنها فرزند پسرشان كمال تربيت را عمل كنند و چون بحمداللّه من از حافظه خوبي برخوردار بودم بعنوان پيش دبستان مرا به مكتب خانه زنانه در سن پنچ سالگي براي ياد گرفتن قرآن فرستادند. شش ساله بودم كه روخواني قرآن را در آن مكتبخانه به پايان رساندم. خوب يادم هست كه در شهريور ۱۳۲۰ كه متفقين در جنگ جهاني دوم وارد ايران شده بودند من در همان مكتبخانه هواپيماهاي جنگي شوروي سابق را بر فراز شهر مشهد كه در پرواز بودند مشاهده مي‏كردم. پدرم براي حفظ جان ما از آنجا كه از جريانات اطلاعي نداشتيم مرا با دوچرخه به گلستان كه يكي از قريه‏ هاي اطراف مشهد بود برد ولي آنجا بخاطر فرار سربازها از پادگان‏ها و گرسنگي آنها نا امن ‏تر از مشهد بود و لذا دوباره به مشهد برگشتيم و براي مدتي فقر و گرسنگي بر مردم ايران سيطره انداخته بود تا آنكه جنگ تمام شد و پدرم مرا در سن هفت سالگي به دبستان ملي و اسلامي تدّين كه مرحوم آية اللّه شيخ غلام حسين تبريزي عبد خدائي تأسيس كرده بود و در آنجا بسيار رعايت تربيت اسلامي براي بچه ‏ها مي‏شد، فرستاد و من آنجا مشغول تحصيل شدم. دوستان من (كه امروز معروفند) در آن مدرسه آقاي مهدي عبدخدائي و آقاي سيّد محمد خامنه‏ اي بودند.

تا آنكه درس هاي ابتدايي من تمام شد سپس پدرم مرا براي تحصيل ادبيات فارسي و عربي و كتاب هاي مختلف اسلامي به مهديه آقاي حاجي عابد زاده فرستاد (نا گفته نماند مرحوم حاجي عابد زاده مرد بزرگي بود كه چهارده بناء و ساختمان مفصل مدرسه وار در مشهد ساخته بود كه در همه آنها مراسم عزاداري و تبليغ انجام مي‏شد و در ايام هفته مانند مكتبخانه‏ ها به تدريس علومي كه براي نوجوانان لازم بود آزادانه مي‏پرداخت كه مهديه يكي از آن بناها بود) من در سن چهارده سالگي وارد حوزه علميه مشهد شدم و در مدرسه ميرزا جعفر واقع در صحن عتيق در حالي كه لباس روحانيت داشتم وارد شدم و به خواندن سيوطي نزد اديب نيشابوري و آقاي مصطفوي پرداختم.