۲۱ رمضان ۱۴۲۴ قمری – ۲۴ آبان ۱۳۸۲ شمسی – ۱۵ نوامبر ۲۰۰۳ میلادی

@ متن سخنرانی شب ۲۱ رمضان المبارک ۱۴۲۴ مصادف با ۲۴ آبان ۱۳۸۲ و ۱۵ نوامبر ۲۰۰۳

اَعُوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ اَلْحَمْدُ للهِ وَ الصَّلاهُ وَ السَّلامُ عَلَی رَسُولِ اللهِ وَ عَلَی آلِهِ آل الله لَاسِیَّمَا عَلَی بَقِیَّهِاللهِ رُوحِی وَ اَرْوَاحُ الْعَالَمِینَ لِتُرَابِ مَقْدَمِهِ الْفَدَاءُ وَ اللَّعْنَهُ الدَّائِمَهُ عَلَی اَعْدَائِهِمْ اَجْمَعِینَ مِنَ الْآنِ اِلَی قِیَامِ یَوْمِ الدِّینِ. «اَعُوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِی لَیْلَهِ الْقَدْرِ، وَمَا أَدْرَاکَ مَا لَیْلَهُ الْقَدْرِ، لَیْلَهُ الْقَدْرِ خَیْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ، تَنَزَّلُ الْمَلَائِکَهُ وَالرُّوحُ فِیهَا بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ کُلِّ أَمْرٍ، سَلَامٌ هِیَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ»( ) دیشب یک مقداری درباره‌ی این سوره‌ی مبارکه و نزول قرآن عرایضی عرض شد ولی عزیزانم که مقداری برای شما صحبت کردند روی کلمه‌ی قدر و لیله القدر مطالبی فرمودند که من هم در همان ارتباط یک جمله‌ای را عرض کنم اگر چه می‌بایست در بحث صراط مستقیم این جمله را بگویم ولی از باب مقدمه و از جهت این‌که در شب قدر به ما گفته‌اند که چه بکنید دعا خواستید بکنید عافیت از خدا بخواهید، عبادت خواستید بکنید طلب علم بکنید والاّ عبادت‌های معمولی تا یک مقداری هست اگر شب قدر مثلاً الان دوازده ساعت سیزده ساعت است اگر دو سه برابر هم بشود اعمال هست که ما معمولاً انجام نمی‌دهیم، در شب قدر صد مرتبه سوره‌ی دخان، هزار مرتبه سوره‌ی قدر و صد رکعت نماز که در هر رکعت ده مرتبه سوره‌ی توحید دارد، ببینید همین سه قلم خودش کلی کار است ولی همه‌ی این‌ها یک طرف اعمال امشب هم، دعای ابوحمزه ثمالی و دعاهای دهه‌ی آخر ماه رمضان هم همه یک طرف، افضل این‌ها تحصیل علم و دانش است یک چیزی را انسان نمی‌داند بداند، یک چیزی را انسان به او نرسیده برسد و از همه‌ی دعاها هم بهتر عافیت است. خدایا! ما را از نظر بدنی، «أَشْبِعْ کُلَّ جَائِعٍ»( )، همه گرسنه‌ها را سیر کن، همه‌ی برهنگان را بپوشان و مرضی متوجّه بندگان تو مخصوصاً خواص نشود و بالاخره همان عافیت در دنیا از نظر بدنی و در دنیا از نظر روحی از صفات رذیله دور شدن و در عالم برزخ از عذاب‌های برزخ عافیت داشتن و در قیامت و در حساب انسان از عافیت برخوردار بودن و بالاخره امشب بیشترین توجّه‌تان به عافیت باشد که بهترین دعاها است امام برای شب قدر تعیین کرده‌اند ولی آن کلمه‌ای که من می‌خواستم درباره‌ی قدر عرض کنم همانطوری که شنیده‌اید و فرمودند قدر به معنای اندازه است، اندازه، «وَکُلُّ شَیْءٍ عِنْدَهُ بِمِقْدَارٍ»( )، هر کاری که می‌کنید، هر عبادتی که می‌کنید، هر اعتقادی که دارید کوشش کنید در صراط مستقیم باشد، روی حساب باشد، به اندازه باشد اینی که در روایات دارد فاطمه زهرا سلام اللّه علیها لیله‌ی قدر است، یعنی بندگان خدا او را الگو قرار بدهید، حجّت برای خودتان قرار بدهید، همه‌ی ائمه قدرند، همه‌ی ائمه در تاریکی واقع شده‌اند، در شب واقع شده‌اند، شما با همه‌ی تحصیلاتی که کرده‌اید و همه‌ی معارفی را که شنیده‌اید یا الهام گرفته‌اید در مقابل معرفت امام علیه الصلوه و السلام و بالاخص فاطمه‌ی زهرا که کوثر محض است و آن کوثر در ابتدای خلقت، به نام قرآن، به نام فاطمه، به نام علی به نام هر چی که شما می‌خواهید اسمش را بگذارید بنام عقل، به نام علم پروردگار بر پیغمبراکرم نازل شد همه‌ی این‌ها برای ما مردم شب است، تاریک است، حضرت زهرا سلام اللّه علیها «اَلْمَجْهُولَهُ قَدْرًا»( )، ماها امام را نمی‌شناسیم، آیه‌ای است «إِنَّ الَّذِینَ یُؤْذُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ لَعَنَهُمْ اللَّهُ فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَهِ وَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا مُهِینًا»( )، این آیه تفسیر هم دارد و شاید همه‌تان هم می‌دانید که کی اذیّت کرد پیغمبر را، یکی از علمای سنّی نوشته بود در یکی از سایت‌ها که علی بن ابیطالب، می‌خواهم تاریکی را برایتان بگویم که چقدر انسان توی این تاریکی‌ها توی این سوراخ و آن سوراخ می‌افتد، علی بن ابیطالب دختر ابوجهل را مخفیانه می‌خواست بگیرد، فاطمه‌ی زهرا اذیّت شد، پیغمبراکرم فرمود: «من اذانی اذاها»( )، و اذیّت پیغمبر اذیّت خدا است و کسی که خدا و پیغمبر را اذیّت کند این آیه در شأن او نازل شده، خیلی عجیب است، برای شما عجیب نیست ها! یعنی شما اصلاً معرفتتان آن‌قدر بالا است که اصلاً توی ذهنتان این مطلب وارد نمی‌شود آنی هم که خودش نوشته بود و می‌خواست اوّلی و دوّمی را تبرئه کند او نوشته بود نستجیرباللّه که علی بن ابیطالب یک همچین کاری را بکند. معرفت خیلی مهم است، علمای بزرگ شیعه اگر عصمت را آن طوری که ما معنا کردیم عصمت ائمه را و اینی که می‌گویم ما معنا کردیم خدا می‌داند گاهی دوستان اظهار محبّت نسبت به من می‌کنند من اینقدر شرمنده می‌شوم، آن قدر خجالت می‌کشم پیش خدا و امام زمان که به آن‌ها عرض می‌کنم من روی صندلی که می‌نشینم یک حرف‌هایی به زبان می‌آید، والاّ شما می‌دانید من جاهل محضم، واقعاً این را عرض می‌کنم، یک جمله درباره‌ی عصمت که از قرآن گرفته شده عرض کردم و در هیچ کجای از کتاب‌ها متأسفانه نوشته نشده که اگر نوشته می‌شد یک مختصر در به معرفت ائمه علیهم الصلوه و السلام می‌رسیدیم، سنّی‌ها که این حرف‌ها را به علی بن ابیطالب نسبت می‌دهند لااقل ما شیعه پیغمبر اکرم و ائمه‌ی اطهار علیهم الصلوه و السلام را به عنوان کسی که جاهل نیست می‌شناختیم، انبیاء علیهم‌السلام معصوم از گناه، از سهو و اشتباهند و نسیان ندارند ولی این چهارده معصوم که امامِ مطلقند و خدای تعالی در قرآن فرموده است: «وَکُلَّ شَیْءٍ أحْصَیْنَاهُ فِی إِمَامٍ مُبِینٍ»( )، یا فرموده است: «وَ قُلْ اعْمَلُوا فَسَیَرَى اللَّهُ عَمَلَکُمْ وَرَسُولُهُ وَالْمُؤْمِنُونَ»( )، یا در دعای ندبه عرض می‌کنیم که «وَ اَوْدَعْتَهُ عِلْمَ مَا کَانَ وَ مَا یَکُونُ اِلَی انْقِضَاءِ خَلْقِهِ»( ) و در روایات متعدد حتّی سنی‌ها نوشته‌اند که خدای تعالی دوازده خلیفه برای پیغمبراکرم تعیین کرده که در علم و عصمت همانند اویند اگر این جمله گفته می‌شد و ان‌شاءاللّه شما برسانید، بگویید که ائمّه‌ی اطهار معصوم از جهلند در ارتباط با خلق، در مقابل پروردگار این را نمی‌خواهم عرض کنم علم خدا و علم معصومین به طور کلّی دو چیز است یک چیز نیست، این معلومات است آن علم است، آن مجرد است این باصطلاحِ تصویر آن علم است ولی نتیجه‌اش یکی است، اگر می‌بینید گفته‌اند فاطمه‌ی زهرا لیله‌ی قدر است یعنی شما بدانید این وجود مقدّس میزان اعمال است، اگر علی لیله‌ی قدر است بدانید که این وجود مقدّس صراط مستقیم است، همه‌ی کارهایتان را با این قدر، با این اندازه، اندازه بگیرید، قدر یعنی اندازه‌، با آن تطبیق بکنید این یک جمله‌ای که ان‌شاءاللّه برایتان مفید باشد و در صراط مستقیم به آن عمل بکنید، «وَ مَا آتَاکُمْ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاکُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا»( )، «لَقَدْ کَانَ لَکُمْ فِی رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَهٌ حَسَنَهٌ»( )، شما یک اسوه دارید، الگو دارید، میزان دارید، صراط مستقیم دارید، پیغمبراکرم و فاطمه‌ی زهرا و دوازده جانشینِ پُر عظمتِ پیغمبراکرم است و امروز خدای تعالی افضلشان را نه از نظر علم و عصمت، از نظر کاری که انجام خواهد داد افضلشان، بهترین‌شان، صبورترین‌شان از نظر عمل، هر چه می‌گویم از نظر عمل عرض می‌کنم، نصیب ما کرده و امشب که شب قدر است خودمان را باید با آن حضرت اندازه کنیم، اندازه‌گیری کنیم، من مکّرر در مکّرر شاید که از تکرار عرایضم بعضی‌ها ملامت پیدا کرده باشند گفتم باز هم عرض می‌کنم چون همه‌ی حقایق توی این یک کلمه است و آن یک کلمه این است که اگر امام عصر ارواحنافداه با شما روبرو شد قلبتان را نگاه می‌کند می‌گوید: بارک‌اللّه قلب سالمی داری، قیافه‌ات را نگاه می‌کند می‌گوید: بارک‌اللّه قیافه‌ی متشرعه‌ای داری، خانه‌ات را می‌آید نگاه می‌کند می‌گوید بارک اللّه عجب خانه‌ی مذهبیِ خوبی داری، فرزندانت را نگاه می‌کند بارک‌اللّه عجب فرزندانی تربیت کردی و خلاصه همه چیزت با آن چه که امام زمانت رضایت دارد تطبیق می‌کند، تو به شب قدر رسیدی، معرفتت هم اگر به همین اندازه باشد و قدر باشد، اندازه باشد که چه بهتر و اگر نیست باید کوشش کنی که معرفتت را به آن حد برسانی که امام را، امام را به هیچ چیز جاهل ندانی، مگر خودش اراده کند یک چیزی را نداند و این را هم بدانید این از مقام رفیعِ امام است که بعضی از چیزها را نمی‌خواهد بداند «لَوْ شَاءَ عَلِمُوا عَلِمُوا»( )، خیلی چیزها را نمی‌خواهد، الان ممکن است شما بگویید چطور می‌شود؟ من و شما این‌جا نشسته‌ایم ممکن است انسان از یک نفر یک چیزهایی دیده باشد خیلی توی صورتش نگاه نکند که آن طرف خجالت نکشد، نمی‌خواهم ببینمش، به خدا عرض می‌کنیم، خدایی که علمش علمی است محیط بر همه‌ی ذرّات عالم، عرض می‌کنیم «لَاتَصْرِفْ عَنِّی وَجْهَکَ»، صورت از ما نگردان، «وَ انْظُرْ اِلَیْهِ بِنَظَرِ الْوَدِّ وَ الْعَطْفِ»( ): خدایا با ما با محبت نگاه کن، با عطوفت نگاه کن، خدای تعالی خودش در قرآن می‌فرماید: «الْیَوْمَ نَنسَاکُمْ»( )، یا «نَنسَاهُمْ»( )، روز قیامت ما شما را فراموش یا آن‌ها را فراموش می‌کنیم این فراموشی در عمل است نه در علم، در عمل گاهی انسان خودش را به فراموشی می‌زند من شما را فراموش کردم، نمی‌شناسم، تو کی؟ یا برای تحقیر است که خدای تعالی به خاطر تحقیر طرف او را فراموش می‌کند، اسمش را فراموش می‌کند، یاد او را فراموش می‌کند، بس که آن‌ها خدا را در دنیا فراموش کردند، بنابراین امام اختیار آن معلوماتش را دارد که بداند همه چیز را می‌داند، من یک وقتی در صحبت‌هایم عرض کردم که اگر یک میلیارد سال دیگر یک ذرّه‌ای را باد می‌خواهد بلند کند از این‌جا به سر ده متری بیاندازد الان امام زمان ما می‌داند یک همچین علمی اما خوب بعضی‌ها را نمی‌خواهد ببیند، حالا خدای تعالی عملاً نمی‌بیند، فراموش می‌کند و از نظر ذات می‌بیند و فراموش هم نمی‌کند ائمه‌ی اطهار از نظر علمی نمی‌خواهند بدانند، دلیلی ندارد، بعضی‌ها را هم می‌دانند، حضرت امام مجتبی نخواست بداند نه این‌که می‌دانست و نخواست بداند، نه، هر چه را تمرکز کنند و بخواهند بدانند همه چیز را می‌دانند، فرق من و شما و امام این است که مثلاً از باب مثال ما هر چه تمرکز کنیم بخواهیم بفهمیم پشت این دیوار چی هست نخواهیم فهمید ولی امام تا بخواهد بداند می‌داند، نگویید اِ ما هم همین جوریم، نه، خودتان را با امام زمانتان امشب تطبیق بدهید این یکی، اگر تطبیق دادید اعتقاداً، عملاً از نظر زندگی، از نظر اخلاق به شب قدر رسید‌ه‌اید یک چند دقیقه‌ به خودتان برسید اگر اینجوری بودید من عرض می‌کنم که دیگر کاری ندارید، حتّی می‌توانید بخوابید، احیاء شب قدر مستحب است می‌توانید بخوابید «وَ نَوْمُکُمْ فِیهِ عِبَادَهٌ»، اگر اینطوری بودید و «أَنْفَاسُکُمْ فِیهِ تَسْبِیحٌ»( ) والاّ باید تلاش کنید، زحمت بکشید، این مسایل را بفهمید، درک کنید، امیدوارم امشب که شب بیست و یکم ماه مبارکِ رمضان است، شبِ شهادت امیرالمؤمنان است، شبی است که یک مقدار باید روی امشب فکر کرد، امیرالمؤمنین از دار دنیا می‌رود، اگر در زندانی یک عدّه زندانی دارای اعمال شاقّه باشند یک بزرگواری، یک فردی که این فرد هم به زندانیان رسیدگی می‌کند هم دلداری می‌دهد، هم آن‌ها را راهنمایی برای نجات از این زندان می‌کند، هم به این‌ها غذا می‌دهد، همه چیزشان، «بِیُمْنِهِ رُزِقَ الْوَرَی»، همه چیزشان تأمین می‌شود به وسیله این شخص، این از زندان آزاد بشود برای او خوب است ولی برای زندانیان، ما مردمی که توی این دنیا، «الدُّنْیَا سِجْنُ الْمُؤْمِنِ»( )، چرا باید ما در این زندان، بدون آن مهربان، بدون آن آقای بزرگوار باشیم؟ این‌جا است که من معتقدم، حالا من نمی‌توانم درست شماها را وادار به گریه کنم و گریه شما هم البته تعظیم شعائر است ولی چراغ‌ها را خاموش کنند جناب آقای فانی ان‌شاءاللّه با آن صدای گرمشان عزاداری کنید، امشب باید سه فریاد علیا وا علیا شما به ملائکه برسد آن چنان عزاداری کنید که ان‌شاءاللّه رویمان بشود علی بن ابیطالب را در خانه‌ی خدا ببریم، دل امام مجتبی را شاد کنیم، دل ابی‌عبداللّه الحسین را شاد کنیم، حضرت ابوالفضل العباس دلش شاد بشود، آن آقایی که امشب یا فردا صبح زانوهای غم را در بغل گرفته، علی بن ابیطالب دستش را به دست حسین داده، دست حسین را به دست ابوالفضل داد این‌ها را به هم سپرد، زینب کبری که داغدار همه‌ی اولیای خدا است، پیغمبراکرم، ائمه‌ی اطهار، حضرت ابی‌عبداللّه الحسین، حضرت امام حسن، مادرش فاطمه‌ی زهرا ایشان را هم خوشحال کنید، همه با توجّه از همین جا شروع کنید، علی وا علیاً وا علیّاً

جهت دانلود صوت و یا پخش آنلاین کلیک کنید