۱۴۲۶/۱۰/۶ قمری – ۱۳۸۳/۸/۱۸ شمسی – ابتكار در موفقيت تزكيه نفس

«ابتكار در موفقيت تزكيه نفس »

بسمه تعالي……..از جائي كه ما افراد بشر به روحمان كمتر از بدنمان اهميت مي‏دهيم و در نتيجه به غذاي روح كمتر از غذاي بدن، به امراض روح كمتر از امراض بدن، به معالجه روح كمتر از معالجه بدن توجّه داريم و تنها دنيا و آنچه مربوط به دنيا است را چون در مقابل چشم ما است و محسوس ما است قبول داريم و حتي تمام سعادت خود را در راحتي دنيا و خوش گذراني در دنيا مي‏دانيم و بكلي حقيقت را فراموش كرده ‏ايم، اگر كسي توانست با ابتكار فكري و استنباط از آيات قرآني و روايات اهل‏بيت عصمت و طهارت (علیهم السلام) راهي را براي سلامت قلب و تزكيه نفس پيدا كند، اين مردم براي عمل او كمترين ارزشي قائل نمي‏شوند ولو آن كه ده‏ها سال روي اين مسئله مهم علمي و نجات بخش از مرگ ابدي زحمت كشيده باشد. ولي اگر يك جوان 18 ساله يا حتي كوچكتر كاري كند كه براي دنياي مردم فائده مختصري داشته باشد، او را بعنوان دانشمند و مبتكر در رسانه‏ ها علم مي‏كنند و او را به همه دنيا معرفي مي‏نمايند….

من روزي كه چگونگي تزكيه نفس و معالجه امراض روحي را به سهل‏ترين روش ارائه دادم فكر مي‏كردم كه مردم يا لااقل متفكريني كه اهميت سلامت روح و تزكيه نفس را مي‏فهمند از من لااقل تقدير مي‏كنند ولي تقدير كه نكردند بماند، موانعي هم بوجود آوردند. من با خود گفتم شايد چون نتيجه را نديده‏ اند به آن اهميت نمي‏دهند ولي متاسفانه بعد از آن كه حدود بيست سال اين برنامه را ارائه دادم و جمعي موفق به عمل به آن شدند و بهترين زندگي را لمس نمودند، ديدم باز هم به آن توجهي نشد و اذيت و آزارهايي هم به من وارد نمودند. من از كسي گله ندارم خداي تعالي به رسول اكرم (صلی الله علیه و آله)  مي‏فرمايد: «انك لا تسمع الموتي» ولي مي‏گويم «مرا به خير تو اميد نيست شر مرسان» و لااقل مي‏خواستم دانشمندان از من كيفيت كار را سؤال مي‏كردند و يا لااقل نسنجيده مرا روي حسادت مردود نمي‏دانستند. اما من كه خداي عزيزم را هميشه منظور نموده ‏ام از خدمت به سالكين الي اللّه كوتاهي نكرده و نمي‏كنم و شاهد اين مدعاء چند هزار مردمي هستند كه به اين راه وارد شده و موفق هم گرديده‏ اند اميد است مردم ما از اين خواب غفلت برخيزند و براي دنيا و آخرت خود اهميتي قائل شوند.