۱۴۲۶/۹/۷ قمری – ۱۳۸۴/۷/۱۹ شمسی – سالگرد وفات پدر بزرگوارم

 سالگرد وفات پدر بزرگوارم

"اينجانب در خدمت پدرم با سه نفر از فرزندانم در مسجد اموی در شام"

بسمه تعالي……..در روز هشتم ماه مبارك رمضان سال ۱۳۵۵ حدودا بعد از نماز ظهر پدرم در سن ۸۰ سالگي از دنيا رفت در آخرين سال فوتش در خدمتش با ماشين شخصي به مكه و مدينه و سوريه براي زيارت رفته بوديم (كه در عكس فوق در مسجد اموي با پدر بزرگوارم و بعضي از فرزندانم ديده مي‏شويم) پدرم بسيار متدين و اهل معني بود تزكيه نفس كرده بود و كسي از او كوچكترين سوء اخلاقی نديده بود معلم قرآن بود و شبها جلسات تعليم تجويد قرآن و توضيح آيات آن كه به وسيله خود او آن جلسات ترتيب داده شده بود داشت. چند هفته قبل از وفاتش به من فرموده بود كه من در روز جمعه هشتم ماه مبارك رمضان از دنيا مي‏روم و شب شنبه در عالم بعد از اين عالم مهمان دارم. من در آن زمان با اين كه امام جماعت مسجد صاحب الزمان علیه السلام بودم و تحصيلات حوزوي ام تمام شده بود درست متوجه اين قضيه نشدم ولي بعدها فهميدم و از روايات استفاده كردم كه اولياء خدا وقتي ازدار دنيا مي‏روند در بدني مانند همين بدن روحشان وارد مي‏شود و در بهشتي كه در آسمان چهارم واقع شده و اولياء خدا و صديقين و شهداء و صالحين و انبياء زندگي مي‏كنند، مي‏خورند و مي‏ آشامند و تا روز قيامت در آنجا با كمال نشاط هستند. خداي تعالي مي‏فرمايد:«و من يطع اللّه و رسوله فاولئك مع الذين انعم اللّه عليهم من النبيين و الصديقين و الشهداء و الصالحين و حسن اولئك رفيقا» اين اولياء خدا در همان لحظه اولي كه از اين دنيا مي‏روند با يك چشم بر هم زدن وارد آن عالم مي‏شوند و آباء و اجدادشان و دوستان و رفقايشان با او ملاقات مي‏كنند و همه به ديدن او مي‏ آيند و آنها در بهشت برزخي كه از اين دنيا به دلايلي پرنعمت‏ تر و دائمي‏ تر و از هر گونه امراضي دورتر و از هر ناراحتي و حزن مبري‏ تر است دور يكديگر هستند و از حكمت و حقايق با مذاكرات و گفتگو استفاده مي‏كنند و هيچ گونه خوف و حزني ندارند و خداي تعالي با آنها مستقيما حرف مي‏زند پيامبر اكرم صلی الله علیه و آله و ائمه اطهار علیهم السلام را مي‏بينند و از محضرشان استفاده‏ هاي فوق ‏العاده ‏اي مي‏كنند. اي كاش همه ما به اينها ايمان مي‏داشتيم و دنيا و آخرتمان را به اين صورت كه در زير خلاصه مي‏شود معتقد بوديم…

خداي تعالي هيچ گاه و به هيچ وجه براي كسي ناراحتي و بدي نخواسته ما را در عالم ارواح خلق فرموده سپس در عالم «ذر» روحمان را به بدن ذره‏ اي وارد كرده و هميشه در آنجا خوش و خرم بوده ‏ايم و سپس براي آن كه ما را به كمال بالاتري بعنوان خليفة اللّه برساند به دنيا آورده تا يك امتحان كوتاهي از ما به عمل بياورد تا ما خودمان را بشناسيم كه فرموده: «ليبلوكم ايكم احسن عملا» و سپس اگر امتحانمان در ايمان و تزكيه نفس خوب بود و از اولياء خدا شديم و در مقام خليفه اللهي و عبوديت موفق بوديم ما را با كمال راحتي و خوشي به عالم بالا و در بهشت برزخي ببرد و آنجا متنعم بشويم تا روز قيامت كه باز به اين دنيا برمي‏گرديم و بازديد مختصري از دنياي دني‏ّمان مي‏كنيم و بايد ببينيم كه دنيايمان به چه بدبختي افتاده يعني نه آب دارد و نه هوا و نه چيزي در آن روييده مي‏شود و سپس بدن قديمي خود را كه مانند لباس است دوباره به تن كنيم و وارد بهشت خلد كه غير قابل وصف است و بالاتر از تصور ما است و هر نعمتي كه به فكر ما برسد و يا نرسد در آنجا وجود دارد بشويم و در آنجا تا ابد بمانيم و از علم و حكمت بي‏نهايت پروردگار بي‏نهايت استفاده كنيم. فقط بايد كاري كنيم كه روحمان از صفات رذيله پاك شود و تهذيب نفس كنيم و در دنيا خود را از صالحين و صديقين قرار دهيم به اميد همه موفقيت‏ها.