۱۴۲۷/۳/۱۵ قمری – فراز اول از بیانات حضرت آیت الله ابطحی در جمع سالکین الی الله در دفتر قم

فراز اول از بیانات حضرت آیت الله ابطحی در جمع سالکین الی الله در دفتر قم         

بسمه تعالي……………… حضرت آيت الله ابطحي مدظله العالي در روز جمعه ۱۵ ربيع الاول سال ۱۴۲۷ در دفتر قم و در جمع سالكين الي الله ضمن قرائت آيه شريفه « وَ ذَكِّرْ فَإِنَّ الذِّكْرَي تَنْفَعُ الْمُؤْمِنِينَ وَ مَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ » ذاريات/۵۵و۵۶ فرمودند : يكي از چيزهاي كه خيلي به پيشرفت ما در سير الي الله كمك مي كند، اين است كه بدانيم همه حقايق و معارفي كه بشر در دنيا براي امتحان دادن و در آخرت براي زندگي كردن لازم داشته ، در عالم ارواح به او تعليم داده اند . ولي در بدو ورود به دنيا و تولد ، دچار يك فراموشي نسبي شده و لذا نام قرآن و پيغمبر اكرم صلي الله عليه و اله را ذكر و مذكِّر بمعناي ياد آوري كننده گذاشته اند . تمام دستورات اسلام در فطرت انسان كه همان خلقت اوست قرار گرفته و لذا دين مقدس اسلام يك دين فطري است . يعني در روز اولي كه خداي تعالي ارواح همه انسانها را مساوي با هم از همه نظر ، چه در استعداد و چه در فهم و شعور، خلق فرمود ، همه علوم مورد نيازش را براي زندگي ابدي به او تعليم داد « وَ نَفْسٍ وَ مَا سَوَّاهَا فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَ تَقْوَاهَا » شمس/۷و۸  و ۲۰۰۰ سال براي تثبيت اين معارف و حقايق فرصت داد كه اين دوهزار  سال مطابق سالهاي دنيايي است ، چون خداي تعالي و خاندان عصمت عليهم السلام در اين دنيا اين مطلب را به ما فرموده اند . پس علوم مورد نياز دنيا را هم به ما تعليم داده اند ولي ما فراموش كرده ايم و بخش بسيار كوچكي از آن را خاندان عصمت عليهم السلام به ما تذكر داده اند، اما بدليل كم ظرفيتي مردم و عدم آمادگيشان براي پذيرش بيشتر آن علوم، بقيه اش را در زمان ظهور، حضرت بقية الله ارواحنا فداه يادآوري مي نمايند . يعني به يادمان مي آورند كه خدا چه صفاتي دارد و خاندان عصمت عليهم السلام چه خصوصياتي دارند و اسرار عالم هستي را به ما متذكر مي شوند. اين مقدار از علوم دنيايي كه امروز به ما رسيده، در مقابل آنچه بعد از ظهور متوجه مي شويم بسيار ناچيز است. همانطور كه ۲۰۰ سال قبل اگر به مردم مي گفتيد كه ممكن است يك نفر آن طرف كره زمين حرف بزند و شما در طرف ديگر كره زمين، همه حركات و حرفهايش را ببينيد و بشنويد، باورشان نمي شد، ما هم الان باورمان نمي شود كه بعد از ظهور چقدر علوم دنيايي پيشرفت مي كند. ولي با همه اينها خداي تعالي اسم اين علوم دنيايي را لهو و لعب گذاشته و فرموده : « إِنَّمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا لَعِبٌ وَ لَهْوٌ » محمد/۳۶ دنيا هر چه هست، با همه عظمت و اسرار و پيچيدگي هايي كه دارد، همه اينها تذكراتي است براي زندگي عالم آخرت. چون جزء معتقدات مسلم ماست كه انسان بي نهايت در عالم هستي باقي مي ماند و همانطور كه ما نهايت زندگي مان را نمي دانيم، همانطور نهايت پيشرفت علمي كه به آن دست خواهيم يافت را نيز نمي دانيم و بايد در اين دنيا زمينه ساز آن رشد و كمال بي نهايت باشيم.