۱۴۲۶/۷/۵ قمری – ۱۳۸۴/۵/۲۱شمسی – درباره خودم (رسیدن به حقیقت در اثر تزکیه نفس)

درباره خودم

"از چپ به راست نيمرخی از آيه الله کورانی و اينجانب و آيه الله زاده گلپايگانی و آيه الله خزعلی"

بسمه تعالي…….. در جلسات مختلفي كه با علماء در حوزه علميه قم داشتيم مسائل علمي و فقهي و تفسيري بسياري مطرح مي‏شد كه بعضي از آنها در اينجا قابل ذكر است. مثلاً درباره اين كه در فقه آيا خون را بايد از نجاسات دانست يا خير، من مدعي بودم كه چون اكثر انواع خون پاك است و تنها يك نوع از خون نجس است نمي‏شود خون را بطور مطلق يكي از نجاسات معرفي كرد همانگونه كه چون دو نوع از حيوانات (سگ و خوك) نجس‏ اند، نمي‏توان حيوان را از نجاسات دانست. زيرا بدون ترديد خون حشرات پاك است. خون حيواني كه نفس سائله ندارد پاك است و دهها نوع ديگر خون كه همه پاك‏ اند و تنها يك نوع خون نجس است و آن خوني است كه از حيوان زنده ‏اي كه وقتي رگش را مي‏زنند از رگ او خون جستن مي‏كند. بر اين اساس اگر خوني مشكوك بود كه آيا از آن يك نوع خون مشخص است يا از ساير خون‏ها است حمل بر طهارتش مي‏شود و يا در معارف آيا اگر ما در تفسير قرآن مجيد به روايات اكتفا كرديم كار صحيحي كرده‏ ايم يا لازم است حتماً از فلسفه در تفسير قرآن استفاده كنيم و چون فلسفه افكار بشري است و به روايات كاري ندارد طبيعتا اگر از فلسفه در تفسير قرآن استفاده شد تفسير به رأي است و مذموم خود قرآن و شارع مقدّس است اتفاقا اين دو بحث فقهي و علمي در همين مجلس كه آيه اللّه خزعلي و آيه اللّه زاده گلپايگاني و اينجانب و آقاي حاج شيخ علي كوراني حضور داشتند اشاره شد و مشروح آن را در كتابهايم نقل كرده‏ ام، ولي حقيقت اين است كه اگر انسان نفسش را تزكيه كند و به كمالات روحي برسد اين بحث‏ها را كناري مي‏گذارد و به نقطه حساسي كه فرموده ‏اند: «العلم نقطة كثرها الجاهلون» مي‏رسد و به حقيقت رسيده و اين حجابها را از بين برده است.