۱۴۲۶/۱۰/۲۶ قمری – ۱۳۸۳/۹/۸ شمسی – استقامت

استقامت

بسمه تعالي……..در حديثي كه در سخن گذشته عنوان شد اولين مرحله‏ اي را كه بايد سالك الي اللّه در راه تزكيه نفس در خود تثبيت كند استقامت است. در آن حديث با كلمه «صائنا لنفسه» فرموده است كه بايد يك فقيه، يك فهيم، يك كسي كه از خواب غفلت بيدار شده و همه چيز را مي‏فهمد، اگر بخواهد به كمالي برسد كه مربي و رهبر معارف و احكام مردم باشد بايد خوددار و محكم و داراي استقامت، در مقابل حوادثي كه ممكن است مانع او در پيشرفت‏هاي معنوي بشود باشد و اگر با جديت كامل به اين مسئله عمل كند وعده الهي درباره او تحقق پيدا مي‏كند. كه خداي تعالي در قرآن فرموده: «ان الذين قالوا ربنا اللّه ثم استقاموا تتنزل عليهم الملائكه الا تخافوا و لاتحزنوا و ابشروا بالحنة التي كنتم توعدون نحن اوليائكم في الحياة الدنيا و في الاخرة» يعني كساني كه در مرحله اول به زبان و دل مي‏گويند: مربي ما، پروردگار ما، خدا است و اين مطلب درباره آنها واقعا تحقق پيدا كرده و تصميم بر عمل همه خوبي‏ها و حقايق گرفته‏ اند و براي ادامه آن، استقامت پيدا كرده و استقامت را در خود تثبيت نموده‏ اند كه تثبيت حالت استقامت از اهم امور مراحل تزكيه نفس است. كه پس از اين عمل ملائكه بر او نازل مي‏شوند و معني نزول ملائكه اين نيست كه به شكل انساني از سقف فرود آيد و دو زانو در مقابل شما بنشيند و با شما حرف بزند، بلكه معنيش اين است كه انسان اگر استقامت در راه حق داشته باشد، به خوبي مشاهده مي‏كند كه وقتي مي‏خواهد خوف يا تزلزلي در مسئله ‏اي كه آن را حق مي‏داند پيدا كند ناگهان احساس مي‏كند كه چيزي جلوي او را مي‏گيرد و به او مي‏گويد تو كه متعهدي داراي استقامت باشي، پس خوف و تزلزل نداشته باش و اين كار را با جديت عملي كن و ضعف در خود راه نده و يا اگر بخواهد در كار خيري كوتاهي كند الهامات قلبي او بوسيله ملائكه او را در آن كار خير كمك و تشويق مي‏كند. اين معني نزول ملائكه و كمك آنها در زندگي دنيا است كه در آيه شريفه فوق بيان شده است. پس بايد فقيه و كسي كه از خواب غفلت بيدار شده اگر بخواهد به مقام رهبري جامعه موفق گردد و مردم از او تبيعت كنند بايد داراي آن چنان استقامتي باشد كه به هيچ بادي نلغزد و به هيچ وجه در هيچ چيز تزلزل پيدا نكند و به هيچ وجه خوف و حزني در خود راه ندهد تا ملائكه بر او نازل شوند و به او از جانب خدا تعليم حكمت دهند و او را ياري نمايند.