۴ شعبان ۱۴۲۶ قمری – ۱۷ شهریور ۱۳۸۴ شمسی – فضائل اهل بیت علیهم السلام

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمدللّه والصلوة و السلام علی رسول الله و علی آله آل الله لاسیما علی بقیة الله روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداه و اللعنة الدائمة علی اعدائهم اجمعین من الان الی قیام یوم الدین.

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم

” هُوَ الَّذِی یصَلِّی عَلَیكُمْ وَ مَلَائِكَتُهُ لِیخْرِجَكُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَی النُّورِ وَ كَانَ بِالْمُؤْمِنِینَ رَحِیماً ” (احزاب/44)

میلاد مسعود حضرت سید الشهداء و حضرت اباالفضل العباس و امام سجّاد علیهم السلام را به پیشگاه مقدس حضرت بقیةالله ارواحنافداه تبریك عرض می كنم و امیدواریم همه مان زیر سایه ی آن حضرت به بركات مادی و معنوی این ایام و ایامی كه در پیش داریم برسیم. ماه شعبان است و ماه پر بركت و ماه پیغمبراكرم صلی الله علیه وآله، الذی كان رسول الله صلی الله علیه وآله وسلم ” یدأب فی صیامه و قیامه “، دأب حضرت در این ماه عبادتهای گوناگونی بود و هر چه می توانست بخاطر اسوه بودنش و بخاطر اینكه آن حضرت الگوست و ما عمل كنیم، در این ماه كوشش نمود كه به خدای تعالی و اعمال عبادی بیشتر مبادرت فرماید تا ما یاد بگیریم. در این ماه، باید هر چه می توانیم غفران پروردگار را، محبّت الهی را، مهربانی خدا را به خود جلب كنیم تا در میهمانی بزرگ الهی كه ماه مبارك رمضان است جزء میهمانان خوب و با ارزش و پر احترام پروردگار باشیم. آیه ی مناسبی كه در اوّلین آیاتِ این هفته داشتید كه بسیار مناسب است همین آیه ای است كه تلاوت كردم ” هُوَ الَّذِی یصَلِّی عَلَیكُمْ ” خدا آن كسی است كه رحمت خاص الخاصش را بر شما نازل می كند، شما را بالاخص در این ماه و در ماه مبارك رمضان كاری می كند، رحمت خاصه اش فرود می آید ” لِیخْرِجَكُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَی النُّورِ “، برای اینكه شما از تاریكی به نور وارد شوید. ابرِ رحمت پروردگار همیشه روی سر ما قرار گرفته و خدای تعالی نه تنها به رحمانیتش و نه تنها به رحیمیت كه مهربانی خاص پروردگار است بلكه به رحمت خاص الخاصش مثل باران بر سر همه ی ما، مسلمان و غیرمسلمان؛ همه ی افراد بشر می ریزد، ولی به قول معروف:

باران كه در لطافت طبعش خلاف نیست   در باغ لاله روید و در شوره زار خس

رحمت خاص الخاص پروردگار، از این آیه استفاده می شود كه همیشه بر همه نازل می گردد. قرآن رحمت خاص الخاص است، حقیقتش و معنای واقعیش رحمتی است كه خیلی اهمیت دارد و همه ی افراد را به طرف نور دعوت می كند. ” لِیخْرِجَكُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَی النُّورِ “، ولی بعضی از افراد هستند كه ظرفیت دارند یا ظرفیتی برای خودشان ایجاد كرده اند، تزكیه نفس كرده اند، دلشان را پاك نموده اند و این ظرف با آن وسعتی كه دارد، تنها به رحمانیت پروردگار نمی تواند اكتفا كند، مثل یك باغ پرگُلی كه با ترشّحات آب نمی تواند زندگی كند. باید سیلابی در این باغ ریخته شود تا این گلها همیشه با نشاط و پُررُشد باشند. بعضی افراد هستند كه قلبشان پاك است، تزكیه نفس كرده اند، زمینی دارند، ظرفی دارند كه اگر به آن رسیدگی بشود، پُر از گل، پُر از ثمره، پُر از همه چیز خواهد بود. این باغ را و این دل را خدای تعالی، رحمت خاص الخاصش را از آن آب زلال بدون میكروب، از آن آب فراوان چشمه ی هدایت در این دل و باغ می ریزد، برای چه؟ برای اینكه رشدش بیشتر شود. باغی باشد ملفوف، درختها سر به هم آورده، پُر از گُل و همیشه پُر ثمر و پُر فایده باشد. همین آب و همین آب فراوان اگر انسان، انسان باشد بر دلش جاری می شود. ببینید یك باغبان اگر آب بسیار خوبی از كوهسار به طرف باغش كشانده باشد و آورده باشد در كنار این باغ یك زمین بایری كه شوره زار هم هست وجود داشته باشد، درست است كه این آب دارد از كوه می آید، فراوان هم هست شاید زیادتر از همه ی زمینهای اطرافش باشد، امّا این زمین شوره زار است. از این آب استفاده ای نمی كند، جز لجن شدن و به اصطلاح بعضی از مردم، لش شدن و بی فایده بودن، باصطلاح ما مشهدی ها لوش شدن، هیچ فایده ی دیگری ندارد. این آب را از آن طرف باغبان رد نمی كند، چون خراب می شود. هم آب از بین می رود، هم زمین لجن تر از این كه هست، می شود. آب می آید ” هُوَ الَّذِی یصَلِّی عَلَیكُمْ وَ مَلَائِكَتُهُ ” كارشان این است، خدای مهربان بشر را خلق كرده برای اینكه كمالاتی داشته باشد، به جایی برسد كه از هر باغی، باغتر باشد، از هر انسانی، انسانتر باشد. امّا وقتی كه تو این زمینه ی دلت را لجن كرده ای، كثافت در آنجا ریخته ای، هیچ كودی، هیچ چیزی كه مایه ی رشد آنچه كه ثمره ی توست وجود ندارد، این آب را نمی گذارد در آن لجن زار وارد بشود. ولی می آید، آب هست، این قنات سرشار از آن آب صادر می شود. پس آب را كجا می برد؟ می برد در باغی كه از همه جهت این باغ آمادگی برای پذیرفتن گلهای گوناگون، درختهای گوناگون، میوه جات مختلف، در آنجا این آب را روانه می كند. خدای تعالی می فرماید: ” هُوَ الَّذِی یصَلِّی عَلَیكُمْ ” بر همه ی شما خدا صلوات می فرستد، نه اینكه بر پیغمبراكرم صلی الله علیه وآله، نه اینكه بر آل پیغمبراكرم صلی الله علیه وآله، نه اینكه بر صابرین، بر همه، این مهربانیش، این مهربانی خاص الخاصش برای همه هست. یك باغ، یك دل مثل قلب مقدس حضرت اباالفضل العباس علیه السلام كه جان همه مان به قربانش، آنقدر گُل و گیاه، آنقدر ثمره، آنقدر میوه می دهد كه مردم دنیا تا به امروز از این میوه جاتش، از این ثمره اش استفاده می كنند. نه تنها مسلمانها، بلكه دیده شده و قضایای مكرّری گفته شده كه غیر مسلمانها هم وقتی كه صدا می زنند یا اباالفضل علیه السلام از میوه ی وجود او، از رحمت واسعه پروردگار كه به او عنایت كرده استفاده می كنند. من نمی خواهم قضایایی در این ارتباط عرض كنم، حضرت اباالفضل عباس علیه السلام هم یك فرزند امام است، حتّی فرزند پیغمبر نیست، از ام البنین است، از فاطمه ی زهرا سلام الله علیها نیست امّا آنقدر مقامش بالا می رود كه ” فِداكَ “، حضرت سیدالشهداء علیه السلام می فرماید: برادر به قربانت- در روز تاسوعا-. این برای چیست؟ برای اینكه به من و شما بگویند شما هم لااقل یك قدری این سرزمین دلتان را بسازید، خار و خاشاك را از آن جمع كنید، علفهای هرزه را از میان این گلها بكَنید تا این گلها، این درختهای پر ثمر، ثمر بدهد و مردم از آن استفاده كنند. اباالفضل العباس علیه السلام یك استادی است در دانشگاه عاشورا كه آنقدر درسهایش برای بشریت پرارزش است كه حتّی امروز با این همه رشد علم و دانش از سخنان حضرت اباالفضل علیه السلام دارند مردم استفاده می كنند. این كلمه ی ” یا نفس هونی والحُسین مُعطَّشُ”، این كلمه را شما به عنوان روضه گوش دادید، حق هم دارید، به حقیقتش نرسیده اید.” یا نفس هونی ” یعنی باید انسان تزكیه نفس كند، سه روز، چهار روز است آب نخورده و تشنگی لبهایش آنقدر زیاد است كه مثل چوب به هم می خورد، بعد از آن همه فشار كه چهارهزار نفر را از اطراف شریعه دور كرده وارد شریعه شده. اینجا حساب می كند، چرا باید آب بخورم؟ اگر حسین تشنه نبود می خوردم، خدا هم دوست داشت، امّا وفاداریم، محبّتم، درسی كه باید به مردم بدهم در وفاداری، اینها از بین می رود.” هونی “، هونی یعنی كوچك بشو، آسان بگیر، آسان بشو، فشار نیاور، من مطیع تو نبوده ام و نخواهم بود، اینطوری باشید. نه اینكه در آن حدّ شاید ما نتوانیم ولی لااقل ” و لَكُمْ فِی رَسُولِ الله أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ ” (احزاب/21) برای شما در پیغمبراكرم صلی الله علیه وآله كه بالاتر از اباالفضل علیه السلام است الگوی خوبی است كه آن حضرت را الگو قرار بدهید. اقلاً این اندازه باشد كه اگر می بینید همسایه تان در فشار است و شما می توانید راحتی خود را با ناراحتی همسایه تقسیم كنید، یك قدری تقسیم بكنید. صداهای مختلف، اذیتهای مختلف لااقل به همسایه تان نداشته باشید، تا دیدید نفستان به شما فشار آورد بگویید یا نفس هونی، و همسایه اذیت می شود، یا نفس هونی و حال اینكه دوستانم در فشارند، فلان دوستم گرسنه است، فلان همدینم تشنه است، گرسنه است، یا نفس هونی. بعد نفرموده و اطفال الحسین چون آنچه كه حضرت اباالفضل علیه السلام در روز عاشورا دید، العطش اطفال سیدالشهداء علیه السلام بود، این جمله را نفرمود. چون امامش از همه چیز برایش اهمیتش بیشتر است، امامش احترامش برای او از فرزندان امامش بیشتر است، ما باشیم می گوییم آن اطفال ضعیف، آنها تشنه بودند، آنها طاقت ندارند باید بیشتر به فكر آنها بود. این از نظر شاید ظاهری درست باشد امّا از نظر امام شناس واقعی، آن عبد صالحی كه خدای تعالی او را می ستاید، آن عبد صالحی كه امام به او می فرماید: ” السلام علی عبد الصالح، السلام علی اباالفضل العباس، ” سلام بر تو ای كسی كه بنده ی صالح خدا بودی، بنده ی صالح خدا اینطوری است كه وقتی امامش یك ناراحتی دارد، هیچ وقت او را بر خودش ترجیح نمی دهد.” و الحسین معطّشُ “، فرزندان حضرت سیدالشهداء علیه السلام را هم كه حضرت اباالفضل علیه السلام، یا همه ی ما دوست داریم بخاطر حضرت سیدالشهداء علیه السلام است. همه چیز دور حسین علیه السلام می چرخد، همه باید به یاد امام زمانشان باشند. ما ان شاءالله در نیمه ی شعبان كه روزِ سه شنبه ی هفته ی بعد خواهد بود، اگر آقا ظهور نكردند كه خدا نكند و اگر ظهور كردند، خودشان هر چه بفرمایند انجام خواهیم داد. ولی اگر ظهور نكردند خدای نكرده ان شاءالله قرار است شش شب و یك روز در این مكان شریف جشن بگیریم و دوستان روی نوبت تشریف بیاورند و ترتیبش هم این است- چون جای پذیرایی از همه نداریم- ترتیبش هم این است كه شبِ سه شنبه كه شب تولّد است، آنهایی كه در مرحله ی عبودیت اند- خوب دقّت كنید- در مرحله ی عبودیت اند، اینها تشریف می آورند و غیر از اینها اگر از راه دور یا نزدیك بیایند متأسفیم نمی توانیم راهشان بدهیم چون یك سخنان كلاسیكی می خواهیم برای اینها داشته باشیم و با اینها شب تولّد حضرت بقیة الله ارواحنا فداه كه اینها طبعاً نزدیكترند به بیعت با حضرت حجة ابن الحسن ان شاءالله تشریف بیاورند، كارتهایشان را هم می آورند همراه خودشان و اسامی شان هم پیش ما محفوظ است و امتحاناتشان هم که بحمدالله اكثراً خوب شده و مرحله ی عبودیت به بالا، دوشنبه، شبِ سه شنبه، شب تولّد حضرت بقیةالله ان شاءالله مرحله ی عبودیت و بندگی تشریف می آورند و اینجا یك مقدار با آنها صحبت می كنیم و امتحان و این حرفها هم در كار نیست نترسید! همه اش خوشی و خوشحالی و بارك الله و تبریك است و ان شاء الله امیدواریم كه این دوستان زودتر به حضرت ولی عصر ارواحنافداه برسند نه اینكه در ظاهر یا در زمان غیبت، نه، شما لیاقت پیدا می كنید و پیدا كرده اید كه ان شاء الله اگر حضرتش تشریف آوردند بگویید آقا ما بنده ی خالص شما هستیم و دلمان را از غیر شما پاك كردیم و می خواهیم با شما باشیم، ” معكم معكم لا مع غیركم “، روز سه شنبه یعنی روز میلاد ان شاء الله از ساعت 9 صبح تا ظهر، نهارتان را می خورید و روزِ سه شنبه برای همه آزاد است. همه تشریف بیاورند، محدودیتی ندارد و انشاءالله ما جا داشته باشیم بقیه اش مسأله ای نیست و از همه تان ان شاء الله دوستان عزیزمان پذیرایی می كنند. شب چهارشنبه كه شب بعد از روز نیمه است، یعنی سه شنبه شب، مرحله ی جهاد تشریف می آورند، آنهایی كه در مرحله ی جهاد هستند تشریف می آورند پذیرایی بشوند، تشكّر بشود از آنها و ان شاء الله هر كدامشان لیاقت خوبی از خودشان نشان داده باشند مرحله شان بالا می رود و موفق خواهند بود. شب پنج شنبه، چهارشنبه شب مرحله ی محبّت و تقوا ان شاء الله تشریف می آورند به همین ترتیبی كه عرض كردم و پذیرایی می شوند، سخنانی برایشان در همین مرحله گفته می شود و ان شاءالله موفق خواهند بود. ببینید دو مرتبه می خوانم. دوشنبه شب عید میلادِ نیمه ی شعبان مرحله ی عبودیت، سه شنبه شب شانزده شعبان جهاد با نفس، چهارشنبه شب هفده شعبان محبت و تقوا، پنج شنبه شب هیجده شعبان صراط مستقیم، جمعه شب نوزده شعبان استقامت، شنبه شب بیست شعبان مرحله ی یقظه و توبه، خوب فهمیدید یا نه؟ از ساعت چهار به بعد- چهار بعدازظهر- می توانید تشریف بیاورید منتها مجلس ما از اوّل اذان شروع می شود، چون بعضی ها مسافرند ممكن است از بعضی شهرها بخواهند بیایند و از ساعت چهار می توانید تشریف بیاورید اینجا. ولی مجلس ما از نماز مغرب و عشاء شروع می شود یك سخنرانی بعد از نماز است و پذیرایی می شوید و ان شاءالله هر كدام خواستید تشریف ببرید مانعی ندارد. حتّی جا هم برای خوابیدن و استراحت در همین جا هست و از اذان مغرب دیرتر نیایند دوستان. چون محدودیت زمانی داریم، متوجّه باشید. و روز سه شنبه نیمه شعبان هم ان شاءالله از ساعت 9 تشریف بیاورند، مدّاحان زیادتری مثل امروز نباشد، این آقایان شعر خودشان گفته بودند ولی مدّاحان زیادتری تشریف بیاورند و اشعاری می خوانند و ان شاء الله خدا به من هم توفیق بدهد، به دوستان عزیزمان هم توفیق بدهد درباره ی معرفت امام عصر ارواحنافداه صحبت كنیم و ان شاءالله بعد نمازی خوانده می شود، پذیرایی می شوید. اینكه روزهای جمعه ما نماز را اینجا اقامه نمی كنیم بخاطر اینكه آقایان زودتر اگر می خواهند به نماز جمعه برسند، بروند ولی روز سه شنبه نمازِ جمعه دیگر نیست و اینجا نماز خوانده می شود و ان شاء الله بعد نهار میل می كنند، تشریف می برند. مسأله ای كه تذكّرش خوب بود و لازم بود و من یادم رفت، اینكه این برنامه فقط برای آقایان است، برای خانمها نیست. به جهت اینكه خانمها نه اینكه ما كنار بخواهیم بزنیم، خانمها متأسفانه مشكلاتی دارند كه بعضی مخصوصاً از شهرستانها كه می آیند، برایشان مشكل است آمدن، ما یك برنامه ی خاصّی برایشان ترتیب می دهیم، همانطوری كه در امتحانات ترتیب دادیم. دیگر اگر جمعه ی هفته ی بعدی، یعنی این هفته كه می آید هست. جمعه ی هفته ی بعدی دیگر تعطیل باشد برای همان شب تشریف می آورند. روز عید خانمها، جا بعید داشته باشیم در عین حال اگر بچّه هایشان را نیاورند، جای وسیعی پیدا بشود، همسایه ما تعمیراتشان تمام بشود انشاءالله، عیبی ندارد روز عید است تشریف بیاورند. رشته ی سخن از دستمان در رفت، من هم یك قدری سرما خورده ام فقط همین آیه را تلاوت می كنم ” هُوَ الَّذِی یصَلِّی عَلَیكُمْ وَ مَلَائِكَتُهُ لِیخْرِجَكُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَی النُّورِ وَ كَانَ بِالْمُؤْمِنِینَ رَحِیماً “(احزاب/44)، این جمله خیلی مهم است كه خدای تعالی به مؤمنین، آنهایی كه زمینه فراهم كرده اند، آنهایی كه باغشان را به اصطلاح ما شخم زده اند، آنهایی كه زمین باغشان را مهیا كرده اند و ایمان دارند خدا یك مهربانی خاصّی به آنها دارد و آن قنات آب كوثر را به طرف باغ آنها سرازیر می كند. این آیه خیلی عجیب است، خیلی مطلب دارد الان همه ی ما در ظلماتیم، این را بدانید، در ظلماتی كه نه در این تاریكی خدا را می بینیم، نه ائمه اطهار علیهم السلام را می بینیم، نه حقایق را خوب درك می كنیم و در ظلمات مطلقیم، هر كسی هم برای خودش یك چیزی تصور می كند، یك سلیقه ای اظهار می كند ولی این را بدانید اگر ان شاءالله زمینه ی تزكیه نفس را در خودمان بوجود بیاوریم و صلوات خدا بر ما نازل بشود و ملائكه كه ” إِنَّ الَّذِینَ قَالُوا رَبُّنَا الله ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَیهِمُ الْمَلَائِكَةُ ” (فصلت/30) ملائكه بر ما نازل بشود ان شاءالله از ظلمات به سوی نور خارج بشویم و نورِ الهی در دل هایمان می تابد و حكمت پروردگار به وسیله ملائكه بر ما نازل می شود و ما همه ی حقایق را درك می كنیم. ” یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَدْخُلُوا بُیوتَ النَّبِی إِلَّا أَنْ یؤْذَنَ لَكُمْ ” (احزاب/53) در بیت پیغمبر صلی الله علیه و آله داخل نشوید مگر با اذن. خانه های فرزندان پیغمبر صلی الله علیه و آله خانه ی پیغمبر صلی الله علیه و آله است بدون اجازه داخل نشوید، حالا اینجا من خیلی حرف دارم كه در محدوده ی سخنان خاندان عصمت علیهم السلام، در محدوده ی دستورات آنها شما داخل نشوید و از خودتان حرف درست نكنید، از خودتان معارفی بوجود نیاورید، نگویید خدا اینطور است، پیغمبر صلی الله علیه و آله اینطور است مگر آنچه كه از جانب پروردگار و ائمه اطهار علیهم السلام رسیده و اذن به شما داده شده كه بیان كنید. و بوسیله سخنانتان و بوسیله سخنانتان، پیغمبراكرم صلی الله علیه و آله را اذیت نكنید، حرفهای بیخود در وقتی كه پیغمبر صلی الله علیه و آله طعامتان داده، این همه غذای معنوی به شما داده، ” وَ لَا مُسْتَأْنِسِینَ لِحَدِیثٍ إِنَّ ذَلِكُمْ كَانَ یؤْذِی النَّبِی “،(احزاب/53) وای به حال آنهایی كه كلمات غربی ها را می آورند كنار دینشان به بحث و گفتگو می گذارند، پیغمبر صلی الله علیه و آله حیا می كند از شما كه چیزی به شما بگوید، همه مان اسممان را مسلمان گذاشته ایم، می گوییم كه كلمات مثلاً سقراط و افلاطون اهمیت زیادی دارد. ولی كلمات خاندان عصمت علیهم السلام اهمیت ندارد،” إِنَّ ذَلِكُمْ كَانَ یؤْذِی النَّبِی فَیسْتَحْیی مِنْكُمْ وَ الله لَا یسْتَحْیی مِنَ الْحَقِّ ” یك روزی به خدا كه رسیدید خدا از حقّ حیا نمیكند، ” وَ مَا كَانَ لَكُمْ أَنْ تُؤْذُوا رَسُولَ الله “، به شما نرسیده كه پیغمبر صلی الله علیه و آله را اذیت كنید،” وَ لَا أَنْ تَنْكِحُوا أَزْوَاجَهُ مِنْ بَعْدِهِ أَبَداً إِنَّ ذَلِكُمْ كَانَ عِنْدَ الله عَظِیماً ” (احزاب/53)، ” إِنَّ الله وَ مَلَائِكَتَهُ یصَلُّونَ عَلَی النَّبِی یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَیهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلِیماً ” (احزاب/56)، در مسأله ی صلوات اینجا دو تا كلمه برایتان عرض كنم: اوّل اینكه اگر خواستید صلوات بفرستید، بلند بفرستید، همه تان بلند بفرستید، این یك. دوّم صلوات را با توجّه به اینكه از خدا دارید چیزی می خواهید بفرستید و سوّم اینكه بدانید صلوات بهترین اذكاری است كه در قرآن و در روایات و در همه جا هست. از ” لا اله الاّ الله ” بهتر، از ” لا حول و لا قوة الا بالله العلی العظیم ” بهتر، از ذكرهای دیگر، همه اش بهتر. چرا؟ بخاطر اینكه هم در آن ولایت هست، هم دعاست كه مخ عبادتست و هم ذكر خداست. بنابراین این را به شما توصیه می كنم. من گاهی واقعاً از بعضی یك قدری مكدّرم، نماز می خوانم صلوات می خواهند بفرستند یك گوشه كاملاً معلوم است كه این دسته صلوات نفرستادند، یا مثلاً دو سه نفر از این طرف صلوات فرستادند، بعضیها بخاطر اینكه- خودم را می گویم- عمامه به سرم است صلوات بلند نمی فرستیم، بعضی ها بخاطر اینكه زیاد غذا خوردند صلوات بلند نمی فرستند، بعضی ها بخاطر اینكه شخصیتشان ایجاب نمی كند صلوات بلند نمی فرستند، آن روزهایی كه انقلاب می كردید تكبیر را من یادم است، خودم در یكی از این راهپیمایی ها بودم وقتی كه الله اكبر می گفتند، آنقدر من خودم الله اكبر گفته بودم كه صدایم گرفته بود. هیچ به فكر اینكه ما آخوندیم و عمّامه به سرمان است نبودیم، برای اینكه می خواستیم كاری انجام بدهیم. حالا هم اگر می خواهید كاری انجام بدهید رحمت پروردگار را به طرف خودتان و به طرف اولاد پیغمبر و پیغمبراكرم  صلی الله علیه و آله كه اجر رسالت پیغمبراكرم صلی الله علیه و آله است بدهید، باید صلوات را بلند بفرستید. چون امام علیه السلام فرمود كه ” ارفعوا ” صدایتان را بلند كنید به صلوات بر من، چرا؟ بخاطر اینكه ” تذهب بالنفاق “، نفاق را از بین می برد. حالا یك صلوات اینطوری بفرستید ببینم. 

” نسئلك اللهم و ندعوك باعظم اسمائك و بمولانا صاحب الزمان یا الله و یا الله و یا الله و یا الله و یا الله و یا الله و یا الله و یا الله، یا رحمن یا رحیم، یا غیاث المستغیثین، یا اله العالمین یا ربّاه، یا سیداه، عجّل لولیك الفرج، عجل لمولانا الفرج ” خدایا ما خیلی عیدی طلب كاریم، دیروز، امروز، فردا، خود نیمه ی شعبان، پروردگارا همه اش را در یك ظرف بریز و آن فرج حضرت بقیة الله ارواحنافداه باشد، خدایا فرج امام زمان ارواحنافداه ما را برسان. گرفتاری های شیعیان علی بن ابیطالب علیه السلام را برطرف بفرما. امواتمان غریق رحمت بفرما. خدایا به آبروی ولی عصر ارواحنافداه همه ی این جمع را از یاران خوب امام زمان ارواحنافداه قرار بده، توفیق تزكیه نفس به همه مان مرحمت بفرما. خدایا شهداءمان با شهداء كربلا محشور بفرما. پروردگارا به آبروی امام عصر ارواحنافداه و به آبروی اباالفضل العباس علیه السلام حوائج این جمع را به وسیله باب الحوائج، حضرت اباالفضل العباس علیه السلام برآورده بفرما. مرض های روحی مان شفا مرحمت بفرما. مریضهای منظور، مریض منظور الساعه لباس عافیت بپوشان. امواتمان غریق رحمت بفرما. عاقبتمان ختم بخیر بفرما. و عجل فی فرج مولانا صاحب الزمان.