بایگانی ماه آگوست, 2016

فراز سوم از بیانات حضرت آیت الله ابطحی در جمع سالکین الی الله در دفتر تهران  

    

 

بسمه تعالي………………………..حضرت آيت الله ابطحي در بخش ديگري از فرمايشاتشان درباره خرافات فرمودند :‌اگر شما اهل تزكيه نفس يك قدم كوتاه براي رسوماتي كه جزء دين نيست و در آيات و روايات تاييد نشده برداريد نبايد خودتان را به عنوان اهل تزكيه قبول داشته باشيد و من هم تزكيه شما را قبول ندارم و خدا و پيغمبر هم قبول ندارند. شما نبايد « همج رعاء‌ » باشيد كه با هر بادي بلغزيد و هر طور زمان ايجاب كرد همان طور عمل كنيد. معظم له درباره مقدمات ظهور امام زمان عليه السلام فرمودند: اين خرافات و رسومات غلط،  سدي است براي ظهور حضرت ولي عصر ارواحنا فداه و اگر مي خواهيد حضرت زودتر ظهور كند، علاوه بر دعاي « اللهم عجل لوليك الفرج » بايد اين موانع را هم برطرف كنيد. اگر حضرت الان تشريف بياورد و به مردم بفرمايد: اين عيد نوروز را بهم بزنيد، مردم به راحتي قبول نمي كنند و علت تاخير ظهور هم تا الان همين كارهاي ما و بالطبع مصلحت ندانستن خدا بوده است. و الا ما معتقديم روز بعد از شهادت امام عسگري عليه السلام ظهور بايد انجام مي شد. اگر مي خواهيد بعد از ظهور جزء ‌ياران امام زمان ارواحنا فداه باشيد قبل از ظهور بايد با بيان اين مسائل براي مردم، زمينه ظهور حضرتش را فراهم كنيد.

فراز اول از بیانات حضرت آیت الله ابطحی در جمع سالکین الی الله در دفتر تهران     

  

 

بسمه تعالي………………………..حضرت آيت الله ابطحي مدظله العالي در جمع سالكين الي الله در روز نهم صفر ۱۴۲۷ ضمن قرائت آيه شريفه « هُوَ الَّذِي أَنْزَلَ السَّكِينَةَ فِي قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ لِيَزْدَادُوا إِيمَاناً مَعَ إِيمَانِهِم» فتح/۴ درباره خرافات وارد شده در ميان مسلمانان فرمودند: يكي از خرافاتي كه بين مردم ما رواج دارد، چهارشنبه سوري است كه بجز مردم آزاري و كارهاي زشت و ايجاد مشكل براي ديگران چيزي ندارد. جوانهاي ما شايد نماز صبحشان قضا شود، قرآن بلد نباشند بخوانند، ولي خوب بلدند چطور مردم آزاري بكنند. در چه موقعيتي مردم ما سرشان به اين خرافات گرم است؟ در موقعيتي كه به پيغمبر ما جسارت شده ، در موقعيتي كه در بعضي جاها قرآن را آتش زده اند، در موقعيتي كه حرم مطهر امام هادي و امام عسگري عليهماالسلام را منفجر كرده اند، در ماه صفر كه روز اول فروردين با روز اربعين سيدالشهداء‌ عليه السلام مقارن شده و شهادت پيغمبر اكرم صلي الله عليه و اله و امام مجتبي و حضرت علي بن موسي الرضا عليهما السلام به فاصله كمي از آن قرار دارد. خداي من شاهد است اين ايام اول فروردين و چهارشنبه سوري براي اهل معنا و تزكيه نفس مصيبت بار ترين دوره در طول سال است. شما اگر سر به سجده بگذاريد و خدا را شكر كنيد كه از اين خرافات دست و پا گير نجات پيدا كرده و رها شده ايد جا دارد. معظم له در ادامه فرمايشاتشان چنين فرمودند : بدترين كار، كاري است كه انسان آن را ندانسته انجام دهد. اگر شما توانستيد توجيه عقلايي و ديني براي سيزده بدر پيدا كنيد، برويد، اشكالي ندارد. ولي حضرت ابراهيم عليه السلام وقتي به روز سيزده بدري كه در زمان او بود، برخورد كرد، فرمود:  « إِنِّي سَقِيمٌ » صافات/۸۹  من حال رفتن به بيرون شهر را ندارم. در شهر ماند و همه بتها را خراب كرد.

فراز چهارم از بیانات حضرت آیت الله ابطحی در جمع سالکین الی الله در مشهد مقدس  

 

 

بسمه تعالي……………………….معظم له در ادامه فرمايشاتشان فرمودند : مذاهب ديگر چون كتابهايشان تحريف شده اند، داراي خرافات زيادي هستند، ولي قرآن ما بحمدالله با همه دشمن هايي  كه داشته تحريف نشده و از ناحيه خداي تعالي و پيغمبر اكرم صلي الله عليه و اله و ائمه اطهار عليهم السلام بدست ما امروز رسيده و يك كلمه خرافي در آن نمي توانيد پيدا كنيد . يك كلمه كه نتوان آن را توجيه كرد، نتوان با عقل سليم درك نمود و يا به مردم فهماند وجود ندارد . تمامش حكمت است . من اين ادعا را كرده ام و حدود ۴۰ سال در كانون بحث ايستاده ام و پاسخ به سوالات و مشكلات ديني گفته ام . اگر ما اين قرآن را نداشتيم، الان دينمان حتي از بودائيها هم منحرف تر بود. هر كس مي آمد، روي هوس خود مطالبي به آن اضافه يا كم مي كرد . ولي بحمدلله مسلمانها مواظبند كه حتي يك كلمه از قرآن عوض نشود و به همين دليل ما از خرافات حفظ شده ايم . اما متاسفانه خرافات آمده و در زندگي ما وارد شده است . رعايت ادب اسلام اين است كه هر چه اسلام گفته قبول كنيم و هر چه نهي كرده از آن دوري كنيم و از خودمان چيزي در دين وارد نكنيم .خداي تعالي در قرآن مي فرمايد: « مَا آتَاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ مَا نَهَاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا » حشر/۸ من درباره روز اول فروردين فكر مي كردم كه در كتابها نوشته شده مثلا سفينه نوح در روز اول فروردين بر كوه جودي نشسته، من اضافه مي كنم كه همه عيدها و همه مصيبت ها در اين روز قرار گرفته، چون ماههاي قمري گردش مي كنند ولي ماه شمسي ثابت است. در طول تاريخ لااقل يك مرتبه بوده كه هر مناسبتي مثل عيد فطر و قربان  و عيد غدير خم و يا عاشورا و اربعين با اين روز مطابقت كرده ولي محور براي ما، ماه قمري است كه در قرآن خداي تعالي فرموده « يَسْئَلُونَكَ عَنِ الْأَهِلَّةِ قُلْ هِيَ مَوَاقِيتُ لِلنَّاسِ » بقرة/۱۹۰ وقت مردم با ماه بايد تنظيم بشود. بنابراين روز عاشورا و يا روز عيد غدير خم را با ماه تنظيم مي كنيم نه با برج . در بعضي كتابها نوشته شده كه روزه اول فروردين مستحب است. اگر روز اول فروردين با عيد فطر مطابقت كرد، آيا بايد به دستور استحباب روزه عمل نمود يا بدليل حرمت روزه در عيد فطر مستحبي را ترك نماييم؟ به فرض كه امام عليه السلام هم فرموده باشد روزه اش مستحب است، امام عليه السلام همان سال را فرموده ولي سال بعدش ۱۰ روز جابجا شده و از نطر علمي هم اين را بدانيد كه هيچ قانونگذاري در عالم قانوني جعل نمي كند كه يك روز در طول زمان با هم تضاد داشته باشد. چه رسد به خداي تعالي كه عالم به همه چيز است. بنابراين عيد نوروز و شب چهارشنبه سوري و سيزده بدر هيچ اساسي ندارد و ان شاء الله تمام كوششتان را متوجه اعياد اسلامي و برطبق ماههاي قمري نماييد. 

فراز دوم از بیانات حضرت آیت الله ابطحی در جمع سالکین الی الله  در مشهد مقدس     

 

 

بسمه تعالي……………………….معظم له در بخش ديگري از فرمايشاتشان درباره رعايت ادب فرمودند : شما دوستان و سالكين الي الله بايد در همه جا الگو باشيد و هر جا صداي قرآن بلند شد، چه در خلوت و چه در اجتماع ، ساكت باشيد . خداي تعالي مي فرمايد« وَ إِذَا قُرِئَ الْقُرْآنُ فَاسْتَمِعُوا لَهُ وَ أَنصِتُوا » اعراف/۲۰۵  حتي صلوات كه بزرگترين اذكار در اسلام است و معجوني است كه هم دعا دارد و دعا مغز عبادت است و هم ولايت دارد كه « ما نودي بشيء كما نودي بالولاية»  و حالتي در هنگام صلوات به انسان دست مي دهد كه در هيچ ذكري به انسان آن حالت دست نمي دهد كه پيغمبر با آن عظمت كه « اودعته علم ما كان و ما يكون الي انقضاء خلقك»  را محتاج خدا مي داند و عرض مي كنيم خدايا رحمت خاص الخاصت را بر پيغمبر و آل پيغمبر صلي الله عليه و اله بفرست . با اين حال هنگام قرائت قرآن، همين صلوات هم نبايد فرستاده شود . چون خداي تعالي فرموده « وَ أَنصِتُوا » حرف نزنيد. واجبش در نماز جماعت است كه موقع قرائت حمد و سوره توسط امام جماعت، شما حق نداريد حرفي و لو ارتباط با خدا باشد بزنيد. فقط بايد گوش دهيد . در محضر پيغمبر اكرم صلي الله عليه و اله هم اگر مي خواهيد حرف بزنيد « لَا تَرْفَعُوا أَصْوَاتَكُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِيِّ » حجرات/3  صدايتان را تنظيم كنيد. بلندي صداي شما بايد كمتر از بلندي صداي پيغمبر صلي الله عليه و اله باشد و آنهايي كه اين آداب را رعايت نمي كنند به صريح قرآن شعور ندارند . « إِنَّ الَّذِينَ يُنَادُونَكَ مِنْ وَرَاءِ الْحُجُرَاتِ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْقِلُونَ  » حجرات/۵  يك عده بودند مي آمدند از پشت اتاقها پيغمبر را صدا مي زدند، مي خواستند زياد معطل نشوند،  وسط مي ايستادند و داد مي زدند كه يا رسول الله ، چرا براي نماز عشاء  معطل كرده اي؟ بچه هايمان مي خواهند بخوابند و اين آيه نازل شد كه « إِنَّ الَّذِينَ يُؤْذُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ وَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذَاباً مُهِيناً » احزاب/۵۸   همين مقدار اذيت پيامبر و رعايت نكردن ادب در محضر آن حضرت موجب لعن آنها توسط پروردگار مي شود .

فراز پنجم از بیانات حضرت آیت الله ابطحی در جمع سالکین الی الله  در مشهد مقدس  

  

 

بسمه تعالي…………………………….معظم له در فراز ديگري از فرمايشاتشان درباره يقين  به آخرت  فرمودند: دنيا نسبت به آنچه كه ما عمر مي كنيم، خيلي كوتاه است . عمر شما هيچ وقت تمام نمي شود. از آن وقتي كه حدوداً ۱۲ هزار سال قبل، خداي تعالي روحتان را خلق كرد، الي الابد هستيد. من معتقدم انسان هر چه را اينجا بخواهد، خداي تعالي حتما به او مي دهد. ولي دنيا ممكن است جاي خواسته هاي ما نباشد. يعني كره زمين گنجايش خواسته هاي ما را نداشته باشد. اگر بخواهيد روي پلي چوبي، ساختماني 10 طبقه بسازيد، كار عاقلانه اي نيست. دوام ندارد. به شما مي گويند برو آن طرف تر بساز . يعني صبر كن بعد از دنيا به خواسته هايت مي رسي. خداي تعالي در توصيف مومنين مي فرمايد: «‌ وَ هُمْ بِالْآخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ » نمل/۳ اگر اين يقين را به آخرت نداشته باشيد، در سير و سلوكتان با مشكل مواجه مي شويد. اگر كسي همه عمرش زحمت بكشد و مدرك دكترا بگيرد و همان روز گرفتن مدرك بميرد، شما به حال او افسوس مي خوريد كه اين همه زحمت كشيد، بدون استفاده ماند. شما اگر فكر كنيد عمرتان محدود به زندگي دنياست و در اين مدت هم مشغول تهذيب نفس و تزكيه باشيد و بعدش هم خبري نباشد، زحمت بيجايي كشيده ايد، به دردتان نمي خورد. پس آخرتي هست و شما فقط يك لباس عوض مي كنيد. لباس پاره و كثيف دنيايي را با بهترش عوض مي كنيد. اين ايمان و يقين به آخرت خيلي براي حركت شما در مسير كمالات مهم است. فردي كه مي خواهد مثلا ۶۰ سال از مدرك دكترايش نان بخورد، سالها براي بدست آوردن مدرك تلاش مي كند، زحمت مي كشد، آن وقت شما براي زندگي بي نهايت و ابدي چقدر بايد جديت داشته باشيد؟ بي نهايت مي خواهيد پاي اين تحصيلاتتان، پاي اين زحماتتان بنشينيد و از آن استفاده كنيد. معظم له در بخش پاياني فرمايشاتشان به توضيح احاطه روحي امام عصر ارواحنافداه بر ما سوي الله پرداخته و فرمودند: الان امام زمان عليه السلام ناظر بر ماست، جايي نيست كه حضرت ولي عصر عليه السلام بر آن احاطه روحي نداشته باشد. احاطه امام بر ما سوي الله، به فرموده امام صادق عليه السلام، مانند احاطه انسان بر نگين انگشتري است كه در كف دست قرار داده باشد. حضرت امير المومنين عليه السلام در جواب دلف بن مجير به آيه « وَ كُلَّ شَيْ‏ءٍ أَحْصَيْنَاهُ فِي إِمَامٍ مُبِينٍ » يس/۱۲ استناد فرمود و به او فرمود كه علاوه بر دانستن نر و ماده بودن مورچه ها در وادي مورچگان، از اينكه هر كدام در دلشان چه مي گذرد نيز مطلع مي باشد. ان شاالله چشم دلمان را آن چنان باز كنيم كه امام زمانمان را هميشه كنار خودمان ببينيم، چهارده معصوم را ببينيم. خداي با آن همه عظمت و قدرت را كه از رگ گردن به ما نزديكتر است ببينيم و متوجه اين حقايق باشيم.

فراز سوم از بیانات حضرت آیت الله ابطحی در جمع سالکین الی الله  در مشهد مقدس   

 

 

بسمه تعالي…………………………….معظم له در ادامه بحث تحريف واژه ها به توضيح واژه نصيحت پرداخته و فرمودند : معناي نصيحت در فارسي خيرخواهي است. نصيحت در ذهن ما اين است كه فكر مي كنيم بايد از ناحيه فرد بزرگتر به كوچكتر و از يك فرد عالي به داني اعمال شود و به همين علت گاهي اوقات، افراد از اينكه نصيحت بشوند بدشان مي آيد. اصحاب مي آمدند خدمت اميرالمومنين، « النصيحة لاميرالمومنين» ما مي خواهيم براي حضرت اميرالمومنين عليه السلام خيرخواهي كنيم . حضرت هم بدش نمي آمد. نصيحت به سن و سال نيست. گاهي يك بچه انسان را نصيحت مي كند و انسان بايد نصيحتش را گوش بدهد. ممكن است خداي تعالي راهنمايي لازم براي تو را به ذهن او انداخته باشد. عالي و داني بودن در نصيحت مطرح نيست. همه بايد خيرخواه همديگر باشند، يكديگر را دوست داشته باشند . اگر شما كسي را را دوست داريد بايد خيرخواهش باشيد. خداي تعالي در قرآن مي فرمايد : « وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ الْمُؤْمِنَاتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ » توبه/۷۱ زنها و مردهاي مومن، بعضي وليّ بعض ديگرند. «وليّ» بمعناي دوستِ با محبتِ امر كننده است، يعني هم دوستت دارد و هم امر و نهيت مي كند. از انحرافاتي كه در صراط مستقيم بوجود آمده همين است كه بگوييد: تو كه هستي كه مرا نصيحت كني؟  كوچكتر كه نمي تواند بزرگتر را نصيحت كند! بزرگتر هم بايد خودش را بزرگتر بداند تا نصيحتتان كند! پس چه كسي شما را نصيحت كند؟ اگر كسي خواست نصيحتتان كند، بايد بگوييد: بسيار عالي است، چه از اين بهتر ؟ در روايات زياد داريم كه اصحاب مي خواستند پيغمبر اكرم صلي الله عليه و اله يا ائمه اطهار عليهم السلام را نصيحت كنند، البته به اندازه عقل خودشان، ائمه اطهار عليهم السلام هم قبول مي كردند. هر كس هر مقدار مي فهمد، بايد ديگراني را كه آن مقدار نمي فهمند يا فكر مي كند نمي فهمند، نصيحت كند. آن طرف هم نبايد بدش بيايد. لحن نصيحت بنا به اقتضائات فرق مي كند، گاهي بايد با ملايمت توام باشد، گاهي با قاطعيت و باصطلاح با تندي بايد همراه باشد. گاهي بايد فرد خودش را به عنوان نصيحت به ديگران معرفي كند، چنانكه حضرت عيسي عليه السلام كه طفلي بود، در اول تولد،  بزرگان بيت المقدس را نصيحت كرد و فرمود « جَعَلَنِي نَبِيًّا وَ جَعَلَنِي مُبارَكاً أَيْنَ ما كُنْتُ وَ أَوْصَانِي بِالصَّلَاةِ وَ الزَّكَاةِ ما دُمْتُ حَيًّا » مريم/۳۱و۳۲

فراز اول از بیانات حضرت آیت الله ابطحی در جمع سالکین الی الله در مشهد مقدس     

 

 

بسمه تعالي…………………………….حضرت آيت الله ابطحي مدظله العالي در روز جمعه مورخ ۲۳ صفر سال ۱۴۲۷ در جمع سالكين الي الله  در مشهد مقدس و در ادامه بحث واژه هاي تحريف شده فرمودند: يكي از واژه هايي كه در آيات قرآن به آن اشاره شده، صدقه است. معناي صدقه در ذهن ما اين است كه پول بسيار جزئي را براي سلامتي خودمان به فقيري بدهيم و فكر كنيم در ازاي آن پول، مثلا يك سال بايد همه درد و مرضهاي ما متوجه آن فقير بيچاره شود و اين معناي بسيار تحريف شده اي است. صدقه بمعناي اين است كه چيزي را به عنوان تحفه و محبت شديد به ديگري بدهيد يا از كسي بگيريد. خداي تعالي در قرآن مي فرمايد « خُذْ مِنْ أَمْوَالِهِمْ صَدَقَةً» توبه / ۱۰۳  از اموال مردم صدقه بگير « تُطَهِّرُهُمْ وَ تُزَكِّيهِمْ بِهَا» توبه / ۱۰۳ بوسيله اين صدقه پاكشان مي كني، تزكيه شان مي كني و بخاطر اين صدقه اي كه به تو داده اند، براي آنها از خدا طلب رحمت خاص الخاص بنما،  « وَ صَلِّ عَلَيْهِمْ إِنَّ صَلَاتَكَ سَكَنٌ لَهُمْ » توبه / ۱۰۳ و اين صلوات تو و اين درخواست رحمت خاص الخاص تو از خدا، براي آنها مايه آرامش است. شان نزول آيه هم مربوط به ابولبابه است كه ثلث از اموالش را بعنوان صدقه تقديم كرد تا توبه اش پذيرفته شد. از همين آيه بايد بفهميم كه صدقه، محبت كردن يك عالي به داني يا يك چيزي به فقيري دادن و يا يك فقيري را اكرام كردن نيست. چون پيغمبر اكرم صلي الله عليه و اله از اصحابش صدقه مي گرفت و صدقه را مصرف مي كرد و به اصحابش نيز صدقه مي داد. اگر خداي تعالي فرموده است «‌ إِنَّمَا الصَّدَقَاتُ لِلْفُقَرَاءِ» توبه / ۶۰ قصد تحقير فقراء را نداشته ، بلكه محبت عالي و صحيح به فقراء بايد طبق دستور انجام شود. هر چه محبت به دوستتان مي كنيد صدقه است. هر غذايي كه به دوستتان برايگان مي دهيد صدقه است. اگر براي امام زمان عليه السلام گفته اند صدقه بدهيد، فكر نكنيد كه روزي مثلا ۱۰۰ تومان بايد بدهيد و مقدار صدقه هم از اين بيشتر نيست، شما اگر تمام كره زمين را به امام زمان عليه السلام هديه بدهيد و صدقه بدهيد و اگر خدا قبول كند، مثل ران ملخي است كه آن مورچه براي حضرت سليمان برد. اين قبيل اعمال، اظهار محبتي است به محضر آن حضرت و شما نبايد فكر كنيد كه كار مهمي براي حضرتش انجام داده ايد. چون او حفظ شده خدايي است. در زيارت آل ياسين عرض مي كنيم « السلام عليك ايها الامام المامون » اي امامي كه در امن الهي هستي . ولي در آخر همين زيارت مي گوييم « و احفظه من بين يديه و من خلفه و عن يمينه و عن شماله » خدايا او را حفظ كن . اين دعاي شما اظهار محبت است. صدقه، فقط دادن پول و مال نيست. اگر كسي چيزي ياد گرفت « زكاة العلم بذله » صدقه علمش اين است كه بذلش كند و بهترين صدقه شما به دوستانتان امر به معروف و نهي از منكر نمودن آنهاست.

فرازچهارم از بیانات حضرت آیت الله ابطحی درباره ملك و ملكوت در مشهد مقدس   

   

 

بسمه تعالي…………………معظم له در فراز ديگري از فرمايشاتشان درباره ملكوت عالم فرمودند: خداي تعالي در قرآن فرموده « بِيَدِهِ مَلَكُوتُ كُلِّ شَيْ‏ءٍ » يس/۸۴ ملكوت هر چيزي در دست خداست، در تفسير آيه « يَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَيْدِيهِمْ » فتح/۱۱ فرموده اند : دست خدا علي بن ابيطالب عليه السلام است. يدالله امام عصر ارواحنا فداه است. ملكوت هر چيزي در يد خداست . يعني اگر مي خواهيد به ملكوت برسيد، قلبتان را به پاي امام زمان عليه السلام بياندازيد. بلند مي شوي، بگو يا صاحب الزمان. مي نشيني، بگو يا صاحب الزمان. به زبان نه، با قلب و توجه بگو. خداي تعالي در توصيف مومنين فرموده : « رِجَالٌ لَا تُلْهِيهِمْ تِجَارَةٌ وَ لَا بَيْعٌ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ » نور/۳۸ مومنين كساني هستند كه تجارت و بيع، آنها را از ياد خدا غافل نمي كند. چون تجارت و بيع از كارهاي ملكي است كه نياز به تمركز فكر و حواس جمع دارد كه انسان سرش كلاه نرود. در همان حالت تمركز كامل به ملك به ياد ملكوت هم باش. هميشه انسان بايد به ياد خدا باشد ولي ياد خدا از ياد امام زمان عليه السلام جدا نيست. مثلا من كه اينجا صحبت مي كنم، بدنم را از روحم مجزا نمي دانيد و نمي گوييد كه بدنش سخن گفت يا روحش سخن گفت، بلكه هر دو را با هم يكي و واحد مي دانيد. اگر چه خداي تعالي احتياجي به وسيله ندارد ولي خودش خواسته كه در تمام كارها از وسايل استفاده كند و امام زمان عليه السلام وسيله اعمال قدرت پروردگار و احاطه علمي خدا بر خلق است. امام زمان عليه السلام دست خداست و دست وسيله اعمال قدرت است. ائمه اطهار عليهم السلام دست خدا هستند، جنب الله هستند، عين الله هستند، اذن الله هستند. در دعاي ندبه مي گوييم « اين السبب المتصل بين الارض و السماء » اينها رابط بين خدا و خلق هستند. حتي نفس كشيدن ما و مرگ و زندگي ما، وسيله اش روح مقدس حضرت بقية الله ارواحنا فداه است. يك « يا الله » اگر بگوييد، با واسطه حضرت ولي عصر عليه السلام به خداي تعالي مي رسد، چون او اذن الله است. اكنون مي خواهيم يك قدم در عالم ملكوت وارد شويم، ملكوتي كه در دست خداست. به شرط اينكه راهمان بدهند. به شرط اينكه بفهميم و با چشم دل كه همان فهم است، ببينيم كه وقتي با خدا صحبت مي كنيم يا با امام زمان عليه السلام ، آنها را از هم جدا ندانيم، همانطور كه وقتي من صحبت مي كنم، روح و بدن من را از هم جدا نمي دانيد.

فراز دوم از بیانات حضرت آیت الله ابطحی در جمع سالکین الی الله  در مشهد مقدس     

 

 

بسمه تعالي…………………معظم له در ادامه فرمايشاتشان درباره ملك و ملكوت عالم فرمودند: اگر مي خواهيد به حقيقت برسيد و راه تزكيه نفس را صحيح انجام بدهيد، بايد يكي از صفات رذيله مهمي را كه در همه انسانها هست و خيلي رهايي از آن براي مردم مشكل است از خود برطرف نماييد و از اين حالت كه تحت تاثير ظواهر و عالم ملك و ديدنيها و شنيدنيها واقع شويد، خارج شده و به ملكوت و حقيقت برسيد. عالم امر را مشاهده كنيد و عالم خلق را جزئي بدانيد. عالم ملكوت را حق و حقيقت و عالم ملك را ظواهري فاني و از بين رفتني كه اهميت زيادي ندارد مشاهده نماييد. ما مسلمانها متاسفانه چون تابع ملك و پرستنده هاي آن هستيم، فكر مي كنيم تمام فلاح و رستگاري در پيروي از آنهاست. اگر مي خواهي حيوان باشي، چرا پيرو حيوانات ديگر هستي؟ لااقل خودت مستقلا حيوانيت داشته باش و دنبال سر بقيه راه نيافت كه هر كار آنها كردند من هم بكنم. شما دوست داريد در ملك و با حيوانات شريك باشيد يا با ائمه اطهار عليهم السلام و اولياء خدا هماهنگ شويد؟ بخدا قسم اكثريت مردم كوشش مي كنند كه خودشان را با حيوانات شريك كنند . نشانه اش هم اين است كه مجلات عمومي و معمولي مثلا ۵۰۰ هزار تيراژ و درخواست كننده دارد ولي مجلاتي كه دوستان ما بحمدالله تا الان ۴ مجله مختص امام زمان عليه السلام منتشر كرده اند به آن اندازه تيراژ ندارد. اي كاش فقط با حيوانات شريك مي شدند و از مرتبه آنها تنزل نمي كردند. چون حيوانات درنده و خطرناك، در موقع گرسنگي هم يكديگر را نمي درند. ولي در دنياي ما ببينيد چه خبر است؟ به جان هم افتاده اند و فرد كثيفي مثل رئيس جمهور آمريكا ادعاي منجي بودن دارد و طرفدارانش هم باور كرده اند. اگر شما تزكيه نفس كنيد، يعني خودتان را از صفات رذيله پاك كنيد و لااقل آزاري به هم نوعتان نرسانيد، حسادت و بخل و كبر و غرور نداشته باشيد و بدخواه ديگران نباشيد، اين يك قدم كوتاهي است كه براي ورود به عالم ملكوت و رسيدن به حقيقت برداشته ايد. قدم هاي بعدي مهم تر است.

فراز پنجم از بیانات حضرت آیت الله ابطحی در جمع سالکین الی الله در دفتر تهران       

 

 

بسمه تعالي…………………معظم له در بخش پاياني فرمايشاتشان درباره خصوصيات حضرت ابراهيم فرمودند : در ميان انبياء، حضرت ابراهيم خيلي اهميت دارد و بايد الگوي ما باشد . حتي خداي تعالي به پيغمبر اكرم صلي الله عليه و اله مي فرمايد « وَ اتَّبَعَ مِلَّةَ إِبْرَاهِيمَ حَنِيفاً » نساء/۱۲۶ ملت و راه و روش ابراهيم را پيروي كن . امتيازات حضرت ابراهيم يكي در توحيدش بود و يكي در خوب امتحان دادنش . منظور از موحد بودن فقط اين نيست كه بت پرست نباشيد ، كسي كه براي بدست آوردن مال دنيا حاضر است ربا بخورد ، رشوه بگيرد و هر كاري بكند ، اين فرد از بت پرست هم بدتر است . حضرت ابراهيم يك روزي كه همه از شهر خارج مي شدند از شهر خارج نشد و فرمود « اِنِّي سَقِيمٌ » صافات/۹۰ من حال ندارم . وقتي موقعيت را مناسب ديد ، به بتخانه رفت و تمام بتها را بجز بت بزرگ شكست و تبر را روي دوش بت بزرگ گذاشت و به همه گفت او اين كارها را كرده است . اين معناي توحيد است . نفر دومي كه وارد بتخانه زمان خود شد حضرت اميرالمومنين عليه السلام بود كه با همكاري پيغمبر اكرم وارد بتخانه شدند و 360 بت را از بين بردند . لذا بت پرستها تا امروز به پيغمبر اكرم توهين و جسارت مي كنند . حضرت ابراهيم را بخاطر اين كارش در آتش انداختند . ولي خداي تعالي آتش را به گلستان مبدل كرد ، حتي لباسهاي حضرت ابراهيم هم نسوخت . اگر مي خواهيد در اين آتشي كه امروز برپا شده و همه به طرف گناه و بديها مي روند، محفوظ باشيد ، ابراهيم وار متعهد باشيد امتحانتان را خوب بدهيد . حتي به جبرئيل خدا هم مستقلا تكيه نكنيد . مگر اينكه از طرف خدا مامور باشد به شما كمك كند . به حضرت ابراهيم دستور دادند فرزند عزيزش را قرباني كند . حتي چرا نگفت. نفرمود مگر اين بچه به اين خوبي چكار كرده كه بايد او را بكشيم . و چه فرزند خوبي هم داشت . عرض كرد « يَا أَبَتِ اِفْعَلْ مَا تُؤْمَرُ » صافات/۱۰۳ . نگفت شايد خوابت تعبير ديگري دارد . عرض كرد آنچه از جانب خدا به تو امر شده انجام بده . لذا خدا حضرت ابراهيم را توصيفش نموده و به عنوان خليل و دوست خود انتخابش فرموده است .

فراز سوم از بیانات حضرت آیت الله ابطحی در جمع سالکین الی الله در دفتر تهران      

 

 

بسمه تعالي…………………معظم له در ادامه فرمايشاتشان درباره آيات سوره مباركه ذاريات  فرمودند: در اين آيات، خداي تعالي قضيه حضرت لوط و حضرت ابراهيم عليه السلام را بيان مي فرمايد . بعضي ها مي گويند وقتي عذاب نازل مي شود، خشك و تر با هم مي سوزد ولي كارهاي خداي تعالي اين طور نيست و حساب و كتاب دارد. وقتي عذاب بر سر قوم لوط نازل شد، عده اي كه اهل و همراه ايشان بودند نجات يافتند. در ميان آنها همسر حضرت لوط كه اهل عذاب بود نيز قرار گرفته بود. زمين طوري از زير پاي او بلند شد كه او را بلند كرد و به اهل عذاب ملحق نمود. خداي تعالي در قرآن فرموده « وَ مَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ »صافات/۴۰  مطابق آنچه عمل كرده ايد جزا داده مي شويد يا فرموده « كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ رَهِينَةٌ » مدثر/39 هر كس در گرو اعمال خويش است و فرموده « فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَيْراً يَرَهُ  وَ مَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ » زلزله/۹. معظم له در ادامه فرمودند: لااقل در هر شبانه روز يك مرتبه وضع خودتان را بررسي نماييد. حضرت اميرالمومنين فرموده اند :‌ « ليس منا من لم يحاسب نفسه في كل يوم مرة » از ما نيست كسي كه در هر شبانه روز لااقل يكبار محاسبه نفسش را نكند. ولو اينكه سالك الي الله بايد دائما مراقبه و محاسبه داشته باشد. مثل راننده اي كه پشت فرمان نشسته و دائما مراقبه و محاسبه دارد ولي كسي كه از ماشينش استفاده نمي كند روزي يكمرتبه لااقل روغن و بنزين و ساير مسائلش را رسيدگي مي كند. معظم له همچنين در ادامه فرمودند: هدف ما اين است كه در مرحله اول اگر در اين دنيا، زمان ما با زمان ظهور حضرت بقية الله ارواحنا فداه موافق شد، لااقل حضرت ما را جزء دشمنانشان قرار ندهند و ان شاء الله جزء دوستان و ياوران نزديك ايشان باشيم و در مرحله دوم اگر زمان به ما اجازه نداد كه آن زمان را درك كنيم و از دار دنيا رفتيم طوري باشد كه بشير و مبشر از طرف پروردگار برايمان سلام بياورند « سَلَامٌ قَوْلاً مِنْ رَبٍّ رَحِيم» يس/۵۹ و جزء ‌رستگاران باشيم و به عذاب دچار نشويم و روز قيامت ما را به مسائل بسيار مبتذل و پستي مثل چهارشنبه سوري و سيزده بدر و هفت سين و امثال اينها معرفي نكنند.

فراز اول از بیانات حضرت آیت الله ابطحی در جمع سالکین الی الله در دفتر تهران  

     

 

بسمه تعالي…………………حضرت آيت الله ابطحي مدظله العالي در روز جمعه ۸ ربيع الاول سال ۱۴۲۷ در دفتر تهران ضمن قرائت آياتي از سوره مباركه ذاريات به بيان تذكراتي به سالكين الي الله پرداخته و فرمودند: شما بايد متوجه باشيد كه اهميت روح انسان از هر جهت آن قدر زياد است كه حتي قابل مقايسه با بدن نمي باشد. طبعا سلامتي و مرض روح و درمان بيماريهايش به همان نسبت با سلامتي و مرض بدن قابل قياس نيست. به جهت اينكه روح اگر سالم بود، بي نهايت از سلامتيش استفاده خواهد كرد ولي بدن اگر سالم بود، نهايتا تا وقتي در دنيا هست قابل استفاده مي باشد. متاسفانه در بين دوستان و سالكين الي الله بعضا افرادي ديده مي شوند كه به بدن بيشتر از روح و سلامتي روح اهميت مي دهند. اگر چه دنيا دار امتحان است ولي ممتحن كل، خداي تعالي، پيامبران را به عنوان مذكِّر و يادآوري كننده فرستاده تا آن حقايقي كه در كلاسهاي خاندان عصمت و طهارت عليهم السلام در عالم ارواح تعليم گرفته ايم به ما يادآوري نمايند. حتي پيغمبر اكرم صلي الله عليه و اله با همه عظمتش كه عقل كل و عالم به ما كان و ما يكون و ما هو كائن است، به دنيا تشريف آورده تا تذكرات زمان خودش را به مردم بگويد و آنها را متذكر نمايد. بلكه قرآن را كه نامش ذكر و يادآوري است در بين ما گذاشته و فقط كار ما اين است كه جوابها را برداريم و زير سوالات امتحاني پياده نماييم. با اين همه كمك از ناحيه خداي تعالي، اگر كسي اين زحمت نوشتن جوابهاي سوالات را به خود ندهد و براي زندگي ابدي خود و رفاه آن ارزشي قائل نباشد، اين فرد از دايره انسانيت خارج و حتي از حيوانات نيز پست تر مي باشد.

فراز چهارم از بیانات حضرت آیت الله ابطحی در جمع سالکین الی الله در دفتر قم  

      

 

بسمه تعالي………………معظم له در بخش ديگري از بياناتشان فرمودند: در روزي كه خداي تعالي ذريه حضرت آدم را در معرض ديد ملائكه قرار داد فرمود: « أَ لَسْتُ بِرَبِّكُم » اعراف/۱۷۲ آيا من رب شما نيستم؟ اينكه فرموده «رب» شما و نفرموده خالق شما يا اله شما، معناي دقيقي دارد. يعني آيا من مربي شما نيستم؟ آيا من شما را تربيت نكرده ام؟ واين كلام بخوبي فرق بين انسان كه تربيت شده خداي تعالي است با حيوان معلوم مي كند. آنجا ارواح تمام انسانها كه امروز كافر يا مسلمانند «بلي» گفتند و تصديق كردند. مرحوم شيخ بهايي مي گويد: در روز الست بلي گفتي…….امروز به بستر لا خفتي. امروز با تامل و استدلال زياد آن «بلي» را مي گوييد. پيغمبر اكرم صلي الله عليه و اله مذكِر و يادآوري كننده آن حقايق است. خداي تعالي در قرآن مي فرمايد: « فَذَكِّرْ فَمَا أَنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّكَ بِكَاهِنٍ وَ لَا مَجْنُونٍ » طور/۲۹  تو اي پيغمبر، همان استاد بزرگ عالم ارواح هستي كه خدا بوسيله تو، تمام افراد بشر را عالم و دانا كرد. حالا چطور شده كه در كره زمين كه مركز امتحان بشر است، در نظر انسانها كاهن و مجنون شده اي.تو اين طور نيستي، سابقه اي داري. اگر عالم ارواح و عالم ذر را بخاطر نمي آورند، پيغمبري كه ۴۰ سال در اين كره زمين بوده و با آنها زندگي كرده و نستجير بالله هيچ نشانه اي از جنون در او نيافته اند، چطور شد كه الان به او مي گويند ديوانه شده. بنابراين راه رسيدن به آن حقايق عالم ارواح، بندگي خداست. خداي تعالي در قرآن فرموده: « أَ لَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يَا بَنِي آدَمَ أَنْ لَا تَعْبُدُوا الشَّيْطَانَ » يس/۶۰  آيا من با شما عهد نكردم اي بني آدم، كه بندگي شيطان را نكنيد. « وَ أَنِ اعْبُدُونِي هَذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِيمٌ » يس/۶۱  و من را عبادت و بندگي كنيد. ممكن است شما بگوييد من تابحال نه صداي خدا را شنيده ام و نه تعهدي به او داده ام، ولي به ياد مي آوريد كه درست است، من نبايد بندگي شيطان را بكنم بلكه بندگي و عبادت خدا را بايد انجام دهم. اگر سابقه قبلي نداشتيد چطور يادتان آمد، از كسي كه ياد نگرفته بوديد. در سوره حمد مي گوييد: « اياك نعبد » حمد/۴ خدايا من تنها تو را عبادت مي كنم. چرا؟ چون در فطرت و عقل ما هست كه اگر خواستيد علمي را از عالم ترين و متخصص ترين افراد ياد بگيريد، بايد حتما اطاعتش را بكنيد و چون خداي تعالي هيچ جهلي ندارد و هر چه فرموده به نفع ماست و نفع خودش را منظور نفرموده و اشتباهي در كارش نيست، پس تمام فرموده هايش علم است و بايد منحصرا او را عبادت كنيم . 

فراز دوم از بیانات حضرت آیت الله ابطحی در جمع سالکین الی الله در دفتر قم           

 

 

بسمه تعالي……………….معظم له در ادامه فرمايشاتشان فرمودند: بدون ترديد راه رسيدن به آن حقايقي كه در فطرت ما ثبت شده، عبادت و بندگي پروردگار است. چون خداي تعالي فرموده : « وَ ذَكِّرْ فَإِنَّ الذِّكْرَي تَنْفَعُ الْمُؤْمِنِينَ وَ مَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ » ذاريات/۵۵و۵۶  جن و انس را خدا خلق نكرده مگر براي عبادت. اينكه چرا عبادت اين تاثير را دارد كه ما را به همه حقايق مي رساند بسيار واضح و كاملا عقلي است. شما اگر بخواهيد علمي را تعليم بگيريد و نزد متخصص آن علم برويد، حتما در مرحله اول براي اينكه درست مطالب را ياد بگيريد از شما مي خواهد كه به حرفش گوش بدهيد و هر چه مي گويد اطاعت كنيد. حتي اشتباهات احتمالي آن دانشمند را نيز بايد نديده بگيريد و در حين يادگيري و تعليم، ناملايماتي را كه ممكن است از ناحيه استاد بر شما وارد شود تحمل نماييد. در جريان حضرت موسي و حضرت خضر با اينكه حضرت موسي يك پيغمبر اولوالعزم بود وقتي خدمت حضرت خضر رسيد، اول چيزي كه جناب خضر به او فرمود اين بود كه « إِنَّكَ لَنْ تَسْتَطِيعَ مَعِيَ صَبْراً» كهف/۶۷  تو نمي تواني با من صبر كني و اگر مي خواهي از من علمي بياموزي بايد مطيع و گوش به فرمان باشي. پس انسان در مقابل خداي تعالي كه علام الغيوب است و علمش عين ذاتش و ذاتش بي نهايت است، بايد بدون ترديد و حتي فكر كردن عبادت كند و گوش به فرمان خدا بدهد و اطاعت پروردگار، مساوي است با رشد و كمالات و رسيدن به مقام خليفة اللهي. بخصوص كه مي دانيم خدا اشتباه نمي كند، فراموش نمي كند، « لَا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَ لَا نَوْمٌ » بقرة /۲۵۵ غفلت ندارد و از همه مهمتر ما را دوست دارد.

فراز پنجم-بیانات حضرت آیت الله ابطحی بمناسبت ميلاد پيامبر اكرم صلي الله عليه و اله و امام صادق عليه السلام      

 

 

بسمه تعالي……………………. معظم له در بخش پاياني فرمايشاتشان فرمودند: مبارزات فرهنگي پيامبر اسلام صلي الله عليه و اله با جهل، حتي از جنگ احد پر زحمت تر بود. هنوز هم جهل با كمال قدرت بر مردم تزكيه نشده و داراي نفس اماره بالسوء، مسلط است. و ديديد كه همين تازگي چهارشنبه سوري و تحويل سال و هفت سين و سيزده بدر بر مردم گذشت و چقدر جهل بر مردم احاطه داشت. تنها مردمي كه ممكن است از اين فشار پر قدرت شيطاني نجات پيدا كنند، كساني هستند كه تزكيه نفس كنند. با ورود پيغمبر اكرم صلي الله عليه و اله به دنيا انقلاب عظيمي در بشريت بوجود آمد. تا آن روز، بشر توانايي حفظ كتاب را نداشت اما خداي تعالي فرموده است « إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَ إِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ » حجر/۹  لذا پيغمبر اكرم صلي الله عليه و اله بعد از خودش قرآن را بدست كساني سپرد كه معصوم از جهل باشند و بتوانند از كلمه به كلمه قرآن محافظت كنند كه اولين آنها حضرت اميرالمومنين عليه السلام بود و همانطور كه خداي تعالي به پيغمبرش فرمود اگر به قرآن از خودش چيزي اضافه كند قطع وتينش مي نمايد، الان نيز اگر كسي بخواهد در قرآن دست ببرد حضرت بقية الله ارواحنا فداه شاهرگ حياتش را مي زند. توضيحاتي هم درباره قرآن بر پيغمبر اكرم صلي الله عليه و اله نازل شد كه جزء قرآن نبود و ايشان به علي بن ابيطالب عليه السلام مي فرمود و نامش كتاب علي شد ولي شيطان نگذاشت آن كتاب در بين مردم بماند، چون با وجود آن كتاب، ديگر جهلي در بين مردم نمي ماند و همه به حقايق پي مي بردند و آن روز همان وقت معلومي بود كه عمر شيطان پايان مي يافت. كوشش كنيد علومي را كه پيغمبر اكرم صلي الله عليه و اله فرموده و شامل اعتقادات، احكام و تزكيه نفس است ياد بگيريد تا به عقل و ايمان برسيد و آماده پذيرفتن حضرت بقية الله ارواحنا فداه باشيد و جاهل نباشيد. مسجد جمكران مدرسه اي است كه شما را با اعمال مخصوصش از جهل نجات مي دهد. پس كتاب خدا و اسم اسلام توسط ائمه اطهار عليهم السلام حفظ شده و تا امروز بدست ما رسيده و ان شاءالله در مرحله بعد كه منتظرش هستيم، به همه بشريت توسط حضرت بقيةالله ارواحنا فداه گفته مي شود : « وَ كُنْتُمْ عَلَي شَفَا حُفْرَةٍ مِنَ النَّارِ فَأَنْقَذَكُمْ مِنْهَا »آل عمران/۱۰۳ در زمان امام صادق عليه السلام آن حضرت با بيان معارف و حقايق دين اسلام، بخشي از تاريكي هاي پس از وفات پيامبر را برطرف نمود و مذهب تشيع كه حقيقت و لب اسلام است را رونق بخشيد. اينكه دشمنان مي گويند امام صادق عليه السلام رئيس مذهب جعفري است، مي خواهند امام صادق عليه السلام را هم رديف ابوحنيفه و مالك بن انس و امثال آنها قرار دهند و بگويند اين پنج نفر در اسلام، پنج مذهب ايجاد كردند و حال آنكه مذهب شيعه از زمان پيغمبر اكرم صلي الله عليه و اله و قبل از علني نمودن اسلام وجود داشت. امام صادق عليه السلام رئيس دين و امام زمان در زمان خودش بوده است، اما خطاب به حضرت بقية الله عليه السلام عرض مي كند: « سيدي غيبتك نفت رقادي » و مي فرمايد : اگر زمانش را درك مي كردم تمام عمرم خدمتگزارش بودم . و واي بر ما كه در زمان آن حضرت هستيم و خاك پاي امام صادق عليه السلام هم نيستيم و خدمتگزار حضرت بقية الله ارواحنا فداه نمي شويم.

فراز سوم-بیانات حضرت آیت الله ابطحی بمناسبت ميلاد پيامبر اكرم صلي الله عليه و اله و امام صادق عليه السلام      

 

 

بسمه تعالي……………………. معظم له در بخش ديگري از فرمايشاتشان فرمودند: شيطان بعد از درگيري با خداي تعالي به سراغ حضرت آدم رفت و او را وسوسه نمود تا از ميوه درخت منهيه بخورد. ممكن است اين كار حضرت آدم، به ظاهر ترك اولايي بيشتر نباشد و از نظر تفاسير هم عمل مكروهي انجام داده است ولي از نظر كيفيت، گناه بزرگي مرتكب شد كه با وجود آن همه نعمت در بهشت كه از طرف خداي تعالي برايش فراهم شده بود، باز هم دست به آن كار زد و لذا مطرود پروردگار شد. و خودش و همسرش و شيطان هر سه نفر از بهشت اخراج شدند. گناه شيطان هم، تنها سجده نكردن نبود. بلكه او سنگ اول را در مخالفت با خدا انداخت و اين كار را در مقابل ملائكه و همه ارواح بشر انجام داد. و آنجا انسانها فهميدند كه مي شود با خداي تعالي هم مخالفت كرد. و الا ما كجا و مخالفت با خداي با عظمت كجا. از آن روز به بعد شيطان، جهل  را در بين بني بشر گسترش داد و در مقابل انبياء، قد علم كرد و از هواي نفس اماره بالسوء مردم نيز كمك گرفت تا جايي كه مردم يك بخش از كره زمين بنام جزيرة العرب، صد در صد تابع شيطان و گرفتار جهل بودند. كه اسم آن زمان را خداي تعالي زمان جاهليت گذاشته است. اگر جهل با قدرت توام شود، آن هم جهل مطلق با قدرت تقريبا بي نهايت، اين مي تواند همه كارهاي زشت را مرتكب شود و ملائكه هم از همين مي ترسيدند. ممالك ديگر مثل ايران و روم، چون شيطان زياد با آنها كاري نداشت، قدري از علم و دانش بهره برده بودند ولي در جزيرة العرب، اميرالمومنين عليه السلام مي فرمايد: « لم يكن احد من العرب يقرء كتابا » يك نفر از اينها خواندن بلد نبود. بيسواد محض بودند. عاطفه انساني در آنها از بين رفته بود. تا جايي كه دختر بچه شيرين و نازدانه را با دست خود زير خاك مي كردند « وَ إِذَا بُشِّرَ أَحَدُهُمْ بِالْأُنْثَي ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَ هُوَ كَظِيمٌ » نحل/۵۸ اگر به مردي خبر مي دادند كه خدا به تو دختري داده، صورتش از شدت غضب سياه مي شد و از بدي اين خبر از شهر متواري مي گشت. 

بیانات حضرت آیت الله ابطحی بمناسبت ميلاد پيامبر اكرم صلي الله عليه و اله و امام صادق عليه السلام       

 

 

بسمه تعالي……………………. حضرت آيت الله ابطحي در روز ميلاد با سعادت پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله و امام صادق عليه السلام، ضمن قرائت آيه شريفه « وَ إِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِكَةِ اُسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِيسَ أَبَي وَ اسْتَكْبَرَ وَ كَانَ مِنَ الْكَافِرِينَ » بقرة/۳۴  و تبريك اين عيد بزرگ فرمودند:‌خداي تعالي در عالم ارواح، همه ارواح بشر را يكسان خلق فرمود و خصوصيات دنيايي، مثل پدر و فرزند و زن و مرد بودن را نداشتند. سپس آنها را تحت تعليمات پيغمبر معظم اسلام صلي الله عليه و آله و ائمه اطهار عليهم السلام قرار داد و همه نشانه ها و معارف را به آنها تعليم نمود كه فرموده اند: «بنا عُرِف الله و بنا عُبِد الله» خداي تعالي يكي از اين ارواح را بعنوان نمونه بشري كه قرار است خليفه خدا و نشانه پروردگار در روي زمين باشد، در بدن وارد نمود و او را در مقابل چشم دل ملائكه كه همان فهم ملائكه است قرار داد و به آنها امر فرمود كه « اُسْجُدُوا لِآدَمَ » بقرة/۳۴  در مقابل اين اولين نمونه بشريت سجده كنيد. البته سجده ملائكه براي بدن حضرت آدم نبود، بلكه بدن حضرت آدم مانند قبله اي بود و روح مقدس حضرت آدم و تمام افراد بشر منظور سجده ملائكه بوده است . لذا امام عليه السلام مي فرمايد :« الملائكه لخدامنا و خدام محبينا » ملائكه، هم در مقابل ما خدمتگزار و ساجد و متواضع هستند و هم در مقابل محبين ما، كه راه و روش ما را انتخاب كرده اند. در ميان همه ملائكه كه در حال سجده بودند، يك نفر نشسته بود و سياهي عجيبي او را احاطه كرده بود. ما انسانها كه مسجود ملائكه بوديم، اين منظره را مي ديديم. خداي تعالي به ابليس كه سجده نكرده بود خطاب فرمود: چرا به حضرت آدم كه مظهر و نمونه بشريت است سجده نكردي؟ او در جواب گفت: « خَلَقْتَنِي مِنْ نَارٍ وَ خَلَقْتَهُ مِنْ طِينٍ » ص/۷۶  من را از آتش خلق كرده اي و آتش بر خاك مزيت دارد. لذا حضرت باريتعالي ابليس را مطرودش كرد و انساني را كه به عنوان خليفة اللهي خلقش كرده بود، مزيت داد و تا امروز جنگ و ستيز حق در برابر باطل ادامه پيدا كرده و تا ظهور حضرت بقية الله ارواحنا فداه و غلبه كامل حق بر باطل، اين جنگ در بين بشريت باقي است.

راه سعادت- فراز چهارم از بیانات حضرت آیت الله ابطحی در جمع سالکین الی الله در دفتر شيراز

 

 

معظم له در ادامه فرمايشاتشان فرمودند: براي جلوگيري از اين انحراف، حضرت علي بن موسي الرضا عليه السلام پس از آن حديث شريف، جمله اي مي فرمايد كه سراسر قرآن و روايات آن را تاييد مي كنند. فرمود: « بشرطها و انا من شروطها ». يعني اگر مي خواهيد وحدانيت خدا را بفهميد، بايد آن طور كه من مي گويم معتقد باشيد. آن راهي كه من به شما نشان مي دهم صحيح است. اينجا ديگر ظن و گمان كنار مي رود و هر چه را خدا خوب بداند، شما هم خوب مي دانيد و هر چه را بد بداند، بد مي دانيد. « عَسَي أَنْ تَكْرَهُوا شَيْئاً وَ هُوَ خَيْرٌ لَكُمْ وَ عَسَي أَنْ تُحِبُّوا شَيْئاً وَ هُوَ شَرٌّ لَكُمْ » بقرة/۲۱۶ ظن و گمان، اگر در ارتباط با خداي تعالي نباشد، اگر « من دون الله » باشد و ارتباطي با حقايق نداشته باشد، هواي نفس شماست. اگر هدايت از طرف خدا نرسيده بود، اين ظن و گمان موجه بود و مورد مواخذه و سرزنش واقع نمي شديد، اما وقتي از طرف خدا هدايت آمده، هر كس كه ادعا مي كند مسلمان است و خدا را قبول دارد، بايد پيرو ظن و گمانش نباشد. اگر مي خواهيد در سير الي الله موفق باشيد، بايد اين كار را بكنيد: دكتر و مهندس و مجتهد و آيت الله و عالم و جاهل، همه بايد گمانهاي خود را دور بريزيد و از هدايت الهي پيروي كنيد. در روايات هست كه اگر كسي قرآن را به راي خودش تفسير كند، « ان اصاب فقد اخطا » اگر درست هم تفسير كند، خطا كرده است. مثلا شما از شيراز به قصد تهران، بدون گرفتن راهنمايي از يك فرد مطلع، در راهي حركت كرديد. احتمال اينكه به مقصد برسيد و درست رفته باشيد خيلي كم است. حتي اگر درست هم رفته باشيد، باز خطا كرده ايد. چون تحقيق بيشتري نكرديد. از اهلش سوال نكرديد و در تمام راه در شك هستيد كه آيا من درست مي روم يا نه. خدا و پيغمبر  و ائمه اطهار عليهم السلام ، راهنمايان ما در دين هستند. هر چيزي را كه به نظرتان درست رسيد و به خاندان عصمت عليهم السلام مراجعه كرديد و تاييد نمودند، درست است. و الا چه نظرتان درست باشد، چه نادرست، اشتباه كرده ايد. كسي كه در مرحله يقظه است، تازه از خواب بيدار شده، سر چند راهي قرار گرفته و نمي داند از كدام طرف بايد برود. لذا اولين قدم اين است كه اعتقاداتش را از راه صحيح بدست بياورد و صحيح فكر كند و آيات و روايات را بررسي كند و تاييداتي براي راه تزكيه نفس بدست بياورد كه البته كار بسيار مشكلي است. ولي خداي تعالي قرآن را خيلي سهل و آسان قرار داده و مي فرمايد: « وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ » قمر/۱۷ ما قرآن را براي يادآوري آسانش كرديم. در جلسه امتحان دنيا، با اينكه معلم را بالاي سرتان قرار داده اند تا اگر اشتباهي كرديد به شما تذكر دهند، يك كتاب هم به شما داده اند كه هر جا اشتباه كرديد از آن كتاب، جواب درست را پيدا كنيد و حتي فرموده اند: اگر چيزي را بلد بوديد واجب است به ديگران هم ياد بدهيد، در عين حال ما اشتباه مي كنيم، راه را عوضي مي رويم، چرا؟ چون « إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ » نجم/۲۳ مي خواهيم مستقلا فكر كنيم و از گمانهاي خود پيروي نماييم.

ظن و گمان – فراز دوم از بیانات حضرت آیت الله ابطحی در جمع سالکین الی الله در دفتر شيراز  

 

 

معظم له در ادامه فرمايشاتشان فرمودند: درباره ملائكه، خداي تعالي مكرر در قرآن فرموده است كه آنها زن نيستند، باز هم وقتي كه مي خواهند تصويري از ملائكه بكشند، به صورت زنهايي مي كشند كه دو تا بال دارند، درباره ي اولياء خدا، فكر مي كنند زاهد كسي است كه يك لباس كثيف و پاره اي پوشيده باشد و زندگي خوب و مرفهي نداشته باشد. مشكل كار اينجاست كه ما مي خواهيم همه ي معنويّات را با آنچه در ذهنمان هست تطبيق بدهيم. اما خداي تعالي مي فرمايد: « إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ » نجم/۲۳، مردم پيروي نمي كنند مگر از گمانهايشان « وَ مَا تَهْوَي الْأَنْفُسُ » نجم/۲۳، و هر چه هواي نفسشان بخواهد، « وَ لَقَدْ جَاءَْهم مِنْ رَبِّهِمُ الْهُدَي » نجم/23 در حاليكه كه از طرف پروردگار هدايت براي آنها آمده، ولي باز با اين حال دنبال گمانشان مي روند، « أَمْ لِلْإِنْسَانِ مَا تَمَنَّي » (نجم / ۲۴) آيا براي انسان آنچه را تمنّا مي كند خواهد بود؟ يعني شما اگر چيزي را با ظنّ و گمان و پيروي از هواي نفس خودتان تصور كرديد، به همان چيزي كه مورد نظرتان بوده مي رسيد. و حال اينكه « فَلِلَّهِ الْآخِرَةُ وَ الْأُولَي  » نجم/۲۵ از لحظه ا ي كه روح شما را خداي تعالي خلق كرد تا  برزخ و قيامت، همه در اختيار خداست. پس اگر مي خواهيد چيزي را بفهميد، اگر مي خواهيد به خدا برسيد ، برويد در خانه خدا و ظنّ و گمانتان را كنار بگذاريد. نمي شود كسي درباره ي پيغمبر يا خدا آن تصورات غلط را داشته باشد و بتواند خود را به آنها نزديك كند. پس هر كس مي خواهد نفسش را تزكيه كند و به كمالات و حقايق برسد، بايد در اوّلين قدم، ظنّ و گمانش را درباره  حقايق كه با متابعت از هواي نفس به آن معتقد شده است، كنار بگذارد، تخته ي سياه روحش را از همه خطوط مختلف و نوشته هاي بيهوده پاك  كند تا خداي تعالي و خاندان عصمت عليهم السلام حقيقت را برايش بيان كنند. براي مثال شما مي خواهيد در نماز به امام جماعتي اقتدا كنيد، فرموده اند شرطش اين است كه عادل باشد و نمازش را صحيح بخواند. اينكه قيافه اش چطور است يا قدش كوتاه و بلند است يا امثال اينها نبايد براي شما معيار باشد. اگر خواستيد به هر چيزي فكر كنيد، اوّل به خدا و كساني كه از طرف خدا حرف مي زنند مراجعه كنيد، ببينيد آنها چه فرموده اند، هر چه آنها فرمودند شما همان را محلّ فكرتان قرار بدهيد. حتي اگر درباره معرفت به ذات مقدس پروردگار، خودتان بنشينيد و ساعتها فكر كنيد، با ظن و گمان به جايي نمي رسيد.

تفاوت انسان با حيوان – فراز پنجم از بيانات حضرت آيت الله ابطحي در كلاردشت    

   

 

بسمه تعالي……………….معظم له در بخش پاياني فرمايشاتشان فرمودند: اگر كسي با وجود همه اين هدايتها و مهرباني ها و تذكرات خداي تعالي، باز هم مثل بچه اي لجبازي كند و امتحانش را درست ندهد، جايش در زباله داني است. جهنم، زباله داني است كه موجودات از حيوان پست تر را در آن مي ريزند. چون حيوان آزارش به كسي نمي رسد، اگر هم چند تايي از آنها نيشي داشته باشند، براي دفاع از خودشان است. و الا بندگي كامل خدا را مي كنند. مثلا الاغ نمي گويد حالا كه هواپيما و ماشين اختراع شده، من ديگر بار نمي برم. باز هم همان كارش را انجام مي دهد. اما دانش آموزي كه در مدرسه و جلوي معلمين، بدي هاي زيادي كرده، بعضي از معلمين را كشته، سبب غيبت و نيامدن بعضي از معلمين به سر جلسه  امتحان شده، اين فرد مانند زباله است و زباله هم زياد ماندنش، مايه فساد است. لذا بايد سوزانده شود. و بهترين جايش جهنم است. « كُلَّمَا نَضِجَتْ جُلُودُهُمْ بَدَّلْنَاهُمْ جُلُوداً غَيْرَهَا لِيَذُوقُوا الْعَذَابَ »نساء/۵۶ بايد عذاب را هم بچشد، چون از حيوانات بدتر است. لذا خداي تعالي مي فرمايد: « فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَ نُذُرِ »قمر/۱۶ عذاب من براي كسي كه عبرت نگيرد و متذكر نشود بايد چگونه باشد؟ با همه اينها، آن قدر خداي تعالي رحمان است كه مي فرمايد : اگر مردم و افراد متديني كه فقيرند، خيال نمي كردند راه رسيدن به ثروت اين است كه كافر شوند، حتي سقف و پله خانه هاي كفار و مشركين را از نقره قرار مي داديم. چون اينها در آخرت هيچ بهره اي ندارند. بعضي ممكن است فكر كنند ما كه مزاحمتي براي كسي نداريم. نماز شبمان ترك نمي شود، صفت بدي نداريم و كارهاي خوب را انجام مي دهيم. اما فقط همين نيست. چون حيوانات هم بنده اند و آزارشان به كسي نمي رسد. بايد انسان با حيوان فرق داشته باشد. دستوراتي از جانب خداي تعالي آمده؛ اگر زندگي دنيايت خراب است، وقت داري، درستش كن. در جلسه امتحان، اگر مي تواني يك نوآوري داشته باش تا به هم نوعت كمك كني. به نفر بغل دستت كه در امتحان گير كرده، كمك كن و جواب را يادش بده. « زكات العلم بذله » اگر نويسنده ايد، بنويسيد. اگر گوينده ايد، بگوييد. به جامعه خدمتي بكنيد، كارهاي مهمي در روي زمين انجام دهيد. و بهترين خدمت به مردم، اين است كه انسان مردم را به سوي خدا دعوت كند كه فرموده است « وَ مَنْ أَحْسَنُ قَوْلاً مِمَّنْ دَعَا إِلَي اللَّهِ »فصلت/۳۳ چه كسي بهتر است از كسي كه مردم را به سوي خدا دعوت كند. پس ان شاء‌الله كوشش كنيم، هم متدين باشيم، هم اعتقاداتمان خوب باشد، هم تزكيه نفس كرده باشيم، هم اعمال ديني مان خوب باشد و هم بيشترين و بهترين خدمت را به مردم انجام داده باشيم.

ورود به دنيا – فراز سوم از بيانات حضرت آيت الله ابطحي در كلاردشت      

 

 

بسمه تعالي……………….معظم له در فراز ديگري از فرمايشاتشان فرمودند : ما در عالم ذر ، راحت زندگي مي كرديم ، هيچ نزاع و دعوا و مزاحمتي نبود ، صد در صد همه چيز در اختيارمان بود ، و فقط  از روي فطرتمان كار مي كرديم ، شيطان از يك طرف دعوت به بدي مي كرد و پروردگار متعال و علومي كه فرا گرفته بوديم، از طرفي ما را به سوي خوبيها دعوت مي كردند . در اين بين ، يك عده تابع شيطان شدند . ممكن است اين سوال در ذهن شما بوجود آيد كه چطور با آن همه علم و دانش، باز هم يك عده تابع شيطان شدند . در جواب عرض مي كنيم: همانطور كه شيطان ، حضرت آدم ، نمونه اول بشريت را فريب داد و او از ميوه شجره منهيه خورد . با اينكه خداي تعالي به او امر فرموده بود: نخور . قابيل هم با فاصله زماني كمي تحت تاثير شيطان واقع شد . ما نيز فرزندان همان آدم هستيم ، همان اختياري كه باعث انحراف حضرت آدم شد و ۲۰۰ سال توبه اش طول كشيد ، همان اختيار را ما هم داريم . اختيار لازمه اش اين است كه هر كسي يك راهي را انتخاب بكند . و لذا جمعي، از همان جا تابع شيطان شدند . البته نبايد فكر كنيد جمعيت تابعين شيطان خيلي زياد است ، چون طبعا هر چه زندگي قبل از ظهور طول بكشد ، حداقل به همان مقدار، بعد از ظهور، بشر زندگي خواهد كرد و اگر در زمان قبل از ظهور، جمعيت كره زمين از يك نفر به 5/6 ميليارد نفر رسيده است ، بعد از ظهور كه مثلا با  ۷ ميليارد شروع مي شود ، چقدر خواهد شد ؟ بنابراين جمعيت خوبان هميشه زياد است و خداي تعالي فرموده « أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ » مومنون/۱۰۵. بايد روي كره زمين بندگان صالح زندگي كنند . بعد از عالم ذر ، انسانها وارد دنيا مي شوند و در اينجا، مشكلات مهمي مثل تولد سني و شيعه ، سيد و غير سيد ، فلج و غير فلج و كند فهم و خوش فهم، از نظر علمي حل مي شود . فرض كنيد ، يك دانش آموز بي ادب و بي انضباط كه در مدرسه ، از چشم معلمين خود افتاده ، وقتي وارد جلسه امتحان مي شود ، جاي پستي به او مي دهند ، زياد احترامش نمي كنند ، امتيازي برايش قائل نمي شوند ، مي گويند: هم جبران بي انضباطي مدرسه ات را بايد بكني و هم بايد امتحان بدهي . اما آن كسي كه انضباطش در مدرسه خوب بوده، وقتي وارد جلسه امتحان مي شود ، جاي بهتري به او مي دهند ، اگر هم مشكلي داشته باشد با او كنار مي آيند ، مي گويند اين فرد سابقه خوبي داشته است . وضع ورود افراد به دنيا هم بر همين اساس فرق مي كند . خداي تعالي مجازات اعمال عالم ذر را در نحوه ورود به دنيا قرار داده ، مثلا بعضي ها مي گويند چرا ما در زمان غيبت متولد شديم ، جواب اين است كه تو حتما كاري در عالم ذر كرده اي ، پيروي از شيطان كرده اي كه خداي تعالي مقرر فرموده، تو در اين زمان به دنيا بيايي .

يادآوري عالم ارواح – فراز اول از بيانات حضرت آيت الله ابطحي در كلاردشت          

 

 

بسمه تعالي……………….حضرت آيت الله ابطحي مدظله العالي در جمعه آخر ماه ربيع الاول سال ۱۴۲۷ و در جمع سالكين الي الله در كلاردشت، ضمن قرائت آيه شريفه « وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ » قمر/۱۷ فرمودند : يكي از خصوصيات قرآن مجيد اين است كه بسيار فصيح و بليغ است . فصاحت، صنعتي از كلام است كه بايد كلمات بيان شده با يكديگر متناسب باشند و بلاغت يعني اينكه كلام بسيار ساده و روشن براي ديگران بيان شود و منظور گوينده را بخوبي برساند . فصاحت و بلاغت قرآن در حد اعجاز است . يعني اگر جن و انس پشت به پشت هم بدهند و بخواهند كلامي در اين حد از فصاحت و بلاغت بياورند ، نمي توانند. لذا خداي تعالي مي فرمايد : « وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ » قمر/۱۷ ، «ما» قرآن را آسان قرار داديم و كار ديگران نبوده است . علت اينكه خداي تعالي قرآن را فصيح و بليغ و آسان قرار داده، اين است كه خودش فرموده: «لِلذِّكْرِ» براي تذكر و ياد آوري براي همه، چون خداي تعالي همه اسماء و نشانه ها و علوم مورد نياز بشر را در عالم ارواح، بوسيله روح مطهر پيغمبر اكرم صلي الله عليه و اله و خاندان عصمت و طهارت عليهم السلام، به ارواح همه انسانها كه تا روز قيامت در كره زمين مي آيند ، تعليم داد و ۲۰۰۰ سال براي تثبيت آن علوم و حقايق، عالم ارواح طول كشيد . البته خداي تعالي مي توانست با يك اراده ، همان طور كه علوم را بلا فاصله پس از خلقت ارواح انسانها ، به آنها تعليم فرمود ، در روحشان تثبيت هم بنمايد ولي چون انسان مختار است و بايد با اختيار خودش، خوبيها را در وجودش تثبيت و بديها را از خود دور نمايد، لذا به اختيار ما قرارش داد كه آن علوم را در وجودمان تثبيت كنيم و اين كار ۲۰۰۰ سال طول كشيد . اين مطالب، قصه و تصورات و خيال پردازي نيست، تمامش از آيات قرآن و روايات معصومين عليهم السلام است و حقايقي است كه بر ما گذشته است. 

فرازچهارم-چهارمين گردهمايي مرحله صراط مستقيم در دفتر تهران   

 

 

بسمه تعالي………….معظم له در بخش ديگري از فرمايشاتشان فرمودند : مواظب باشيد سوءظن به كسي پيدا نكنيد ،« ضع فعل اخيك علي احسنه ». عمل برادر مومنتان را تا مي توانيد حمل بر صحت نماييد. در روايتي از امام صادق عليه السلام نقل شده است كه اگر 50 نفر مومن، قسم خوردند كه فردي مرتكب گناهي شده و خود آن شخص گفت: من نكرده ام، حرف او را قبول كنيد و آن ۵۰ نفر را تكذيب نماييد. ولي در جامعه ما متاسفانه نه تنها حمل بر صحت نمي شود بلكه به شايعات و احتمالات قطعيت مي دهند و چند تا هم خودشان به آن اضافه مي كنند و ترويجش مي نمايند. بعضي اوقات اعمالي را كه حرام نيست ولي  مورد پسند عده اي در جامعه قرار نگرفته است آن چنان بزرگ و پخش مي كنند كه گاهي منجر به طرد افراد از اجتماع مي گردد. من در مقابل كسي كه از فردي نزد من بدگويي نمايد مي گويم: تو فاسقي، چون اگر حرفت درست باشد، نمّام و سخن چين هستي و اگر دروغ باشد، تهمت هم زده اي و من كلام فاسق را بر كسي كه تا بحال از او بدي نديده ام، ترجيح نمي دهم. اما اگر تحت تاثير چنين افراد نمّامي واقع شويد، كم كم از طرف مقابل، كينه اي در دل شما ايجاد مي شود و روابطتان با او سرد مي گردد و به جاهاي بدي منتهي مي گردد. اگر از كسي كينه اي پيدا كرديد، اين آيه را با خود بخوانيد كه « لَا تَجْعَلْ فِي قُلُوبِنَا غِلاًّ لِلَّذِينَ آمَنُوا »حشر/۱۰. هر قدر هم كه آن فرد به شما بد كرده باشد، باز مسلمان و شيعه علي بن ابيطالب عليه السلام است. بنابراين نبايد فردي كه در صراط مستقيم است از كسي كينه اي داشته باشد يا به كينه اش عمل نمايد و خداي نكرده سبب تفرقه شود، چون يكي از گناهان بسيار بزرگ و مهم، ايجاد تفرقه بين مومنين است. تا مي توانيد همه با هم متحد و در كمال محبت و صميميت باشيد. در مجالستان نجوا نكنيد. طوري حركت نكنيد كه موجب غبطه سايرين گردد كه محزون شدن ديگران در رشد و كمالات شما اثر منفي دارد.

فراز دوم- چهارمين گردهمايي مرحله صراط مستقيم در دفتر تهران    

 

 

بسمه تعالي…………….. معظم له در فراز دوم فرمايشاتشان فرمودند : دومين تذكر به سالكين الي الله در مرحله «صراط مستقيم» اين است كه : بايد در اعمالتان در صراط مستقيم باشيد و خود را از هر گونه افراط و تفريط حفظ نماييد . نه مبتلا به تقدس بيش از حد و وسواس باشيد و نه از آن طرف به  بي بند و باري دچار شويد . « خير الامور اوسطها »، بهترين چيزها ، اين است كه انسان ميانه رو باشد . اعمال عبادي و مستحبات را در حد و اندازه اي انجام دهيد كه برايتان خسته كننده و كسالت آور نباشد . بعضي افراد در اثر افراط در عبادت و مستحبات، خود را مريض مي كنند ، در حاليكه حتي عبادات واجب ، اگر براي بدن ضرر داشته باشد ، نه تنها ثوابي ندارد ، بلكه شايد گناه هم داشته باشد . مواظب باشيد به وسواس در نجاست و طهارت دچار نشويد ، در شهر مكه تنها يك چاه آب وجود داشت ، كه هم كفار و مشركين و هم حيوانات نجسي مثل سگها از آن استفاده مي كردند ، در هيچ تاريخ و روايتي از پيغمبر اكرم صلي الله عليه و اله نقل نشده است شكايتي درباره طهارت و نجاست و زندگي در شهر مكه نموده باشند و مسلما ايشان هم از همان چاه استفاده مي كرده اند . كسي كه به وسواس دچار است ، نمي تواند سير الي الله نمايد ، چون وسوسه از طرف شيطان است و فرد وسواسي ، پالان شيطان را روي دوشش انداخته و هر چه او مي گويد، عمل مي كند . نجاست ، اعتباري است كه خداي تعالي روي بعضي چيزها گذاشته است تا اگر متوجه آن شديد ، از آن اجتناب نماييد ، و الا اگر شما ندانيد كه مثلا لباستان نجس شده و با آن نماز بخوانيد ، نمازتان صحيح است. بنابراين نجاست داراي اصالت ذاتي نيست و نبايد نسبت به آن دچار وسواس باشيد . از آن طرف نسبت به اين مسائل ، بي توجه و بي بند و بار هم نباشيد… با مردم همان طور كه ائمه اطهار عليهم السلام معاشرت مي نموده اند ، زندگي كنيد . كسي بود كه دعوت ديگري را قبول نمي كرد، مي گفت: احتمال مي دهم او رباخوار و مالش آلوده به حرام باشد ، اين فرد اولا غيبت كرده و ثانيا شايد تهمت زده باشد ، تو كه از پيغمبر اكرم صلي الله عليه و اله و ائمه اطهار عليهم السلام بالاتر نيستي! آنها حتي به خانه كفار مي رفتند و از غذايشان تناول مي فرمودند و هيچ وقت از مردم كناره گيري و دوري نمي كردند . 

فلاح و رستگاري – فراز پنجم از فرمايشات حضرت آيت الله ابطحي در كلاردشت    

   

 

بسمه تعالي…………………. معظم له در فراز پاياني فرمايشاتشان فرمودند: بنابراين طبق دستور خدايي كه رحمان است، بايد انسان باشيم، تزكيه نفس كنيم تا روحمان تميز شود و حكمتي كه در عالم ارواح به ما تعليم داده اند به زبانمان جاري شود. چون خداي حكيم، هيچ وقت حكمت را به زبان كسي كه قلبش پر از آلودگي و صفات رذيله است جاري نمي كند. تو قلبت را از كينه توزي ها، حسادتها، تكبرها و صفات رذيله مختلف پاك كن، « إِلَّا مَنْ أَتَي اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ »شعراء/۸۹ باش تا آب حكمت، در دلت جاري شود كه فرموده است: « وَ أَنْ لَوِ اسْتَقَامُوا عَلَي الطَّرِيقَةِ لَأَسْقَيْنَاهُمْ مَاءً غَدَقاً »جن/۱۶. اگر مردم روي طريقه اسلام استقامت كنند، در صراط مستقيم حركت كنند، يك آب تميز و گوارايي به آنها مي چشانيم كه حيات آنها را تضمين مي نمايد. چون « مِنَ الْمَاءِ كُلَّ شَيْ‏ءٍ حَيٍّ »انبياء/۳۰.  حيات شما به اين آب بستگي دارد. مثل اينكه شما به اداره آب محلتان برويد و درخواست انشعاب آب بكنيد. به شما مي گويند: اول برو، لوله آبت را از كثافات تميز كن، ما آب را به تو مي دهيم، اصلا آب مال شماست. اگر بگويي من حوصله تميز كردن لوله و مجراي آب را ندارم، به رستگاري نمي رسي . چون خداي تعالي ۱۱ قسم خورده و فرموده : « قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكَّاهَا »شمس/۹. به تحقيق رستگاري مال كسي است كه تزكيه نفس كند. در ادامه خداي تعالي فرموده است « أَلَّا تَطْغَوْا فِي الْمِيزَانِ »رحمن/8. در ميزان طغيان نكنيد. منظور از ميزان، تنها ترازو نيست. بلكه در وجود خودتان، در صراط مستقيم باشيد. از افراط و تفريط دوري نماييد. « وَ أَقِيمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَ لَا تُخْسِرُوا الْمِيزَانَ »رحمن/9. يك نمونه از افراط و تفريط، همين كم فروشي است. با عدالت، وزن را انجام دهيد و كم فروشي نكنيد. در ادامه آيات، خداي تعالي با كمال مهرباني به بيان نعمت هايش پرداخته كه « وَ إِنْ تَعُدُّوا نِعْمَتَ اللَّهِ لَا تُحْصُوهَا »ابراهيم/۳۴. اگر بخواهيد نعمت هاي پروردگارتان را بشماريد، نمي توانيد حساب كنيد. « فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ »رحمن/۱۳. مكرر در اين سوره مي فرمايد: اي گروه جن و انس! كدام نعمت پروردگارتان را تكذيب مي كنيد؟ اميدواريم خداي تعالي همه ما را انسان واقعي قرار دهد و توفيق تزكيه نفس و سلامت قلب را به همه ما عنايت فرمايد. 

اهميت بيان – فراز سوم از بيانات حضرت آيت الله ابطحي در كلاردشت  

     

 

بسمه تعالي…………………. معظم له در فراز سوم از بياناتشان فرمودند : نمونه انسان ، وجود مقدس حضرت سيدالشهداء عليه السلام است كه خداي تعالي مي فرمايد: « وَ وَصَّيْنَا الْإِنْسَانَ بِوَالِدَيْهِ إِحْسَاناً حَمَلَتْهُ أُمُّهُ كُرْهاً وَ وَضَعَتْهُ كُرْهاً وَ حَمْلُهُ وَ فِصَالُهُ ثَلَاثُونَ شَهْراً » احقاف/۱۵ و انسان در اين آيه به وجود مقدس حضرت سيد الشهداء عليه السلام تفسير شده است. يا در آيه شريفه « هَلْ أَتَي عَلَي الْإِنْسَانِ حِينٌ مِنَ الدَّهْرِ لَمْ يَكُنْ شَيْئاً مَذْكُوراً » انسان/۱، انساني كه جزء نيكان است و در راس نيكان واقع شده به حضرت علي بن ابيطالب عليه السلام تفسير شده است. دوازده انسان نمونه به ما نشان داده اند كه بفهميم انسان يعني چه ، اگر انسان هميشه به فكر خوردن و خوابيدن و لذت بردن از مسائل دنيايي باشد و به فكر زندگي ابدي خود نباشد، اين انسان نيست. انساني كه همه افكارش معصيت و زشتي و انحراف است انسان نيست ، انسان آن كسي است كه اقتدا به رسول اكرم صلي الله عليه و اله كرده باشد كه خداي تعالي فرموده است : «و لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ »احزاب/۲۱ ، اقتدا به دوازده امام و فاطمه زهرا عليهم السلام كند. اگر شما يك حيواني پيدا كرديد كه كمي به انسان شبيه بود، آن را انسان نمي گوييد. انسان ارزشش، اهميتش و انسانيتش به روحش و صفات حميده اش مي باشد. همه حيوانات و آنچه در آسمان و زمين است را براي شما انسانها خلق كرده اند تا انسان باشيد ، خليفه خدا در روي زمين باشيد و داراي كرامات انساني شويد. اگر انسان به چهارده نور مقدس كه انسانهاي كامل و الگوهاي ما هستند اقتدا كند، حكمتي كه در عالم ارواح به او تعليم داده شده به زبانش جاري مي شود كه فرموده اند : « من اخلص لله اربعين صباحا جرت ينابيع الحكمة من قلبه الي لسانه ». لذا در ادامه آيات سوره «رحمن» خداي تعالي مي فرمايد : « عَلَّمَهُ الْبَيَانَ »رحمن/۴ . خداي تعالي به انسان اين امتياز را در بين همه مخلوقات داده كه بتواند حكمت هايي كه در قلبش قرار دارد بيان نمايد ، و الا بقيه حرف زدنها لغو و بيهوده است. در روايات فرموده اند : در مسجد حرف دنيا نزنيد. در موقع اذان اگر حرف دنيا زديد، زبانتان موقع مرگ بند مي آيد. « من تكلم بكلام الدنيا عند الاذان يتلجلج لسانه عند الموت »، اساسا دنيايي كه لهو و لعب است و خداي تعالي فرموده: « إِنَّمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا لَعِبٌ وَ لَهْوٌ » محمد/۳۶ ، ارزش صحبت كردن درباره اش را ندارد و از طرفی خداي تعالي درباره مومنين فرموده است: « وَ الَّذِينَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ » مومنون/3. پس خداي تعالي چرا بيان را به ما تعليم داده است ؟ براي اينكه بتوانيم حكمت هايي را كه در عالم ارواح به ما تعليم داده اند براي ديگران بيان كنيم. همچنين اين آيه دلالت بر اين دارد كه ما چيزي بلد بوده ايم كه به ديگران بگوييم و در عالم قبل از دنيا، معارف و علومي را به ما تعليم داده اند .

رحمانيت و رحيميت، فراز اول از بيانات حضرت آيت الله ابطحي در كلاردشت    

      

 

بسمه تعالي…………………. حضرت آيت الله ابطحي مدظله العالي در اولين جمعه ماه ربيع الثاني، در جمع سالكين الي الله در كلاردشت، ضمن قرائت آياتي از سوره مباركه «رحمن» فرمودند : اين سوره مباركه به ما مي فهماند كه از اول خلقت، ذات مقدس پروردگار به همه مخلوقاتش مهربان بوده ، چون در روايات تفسير آيه شريفه « بسم الله الرحمن الرحيم » فرموده اند: « رحمان » به معناي مهرباني پروردگار است به عموم مخلوقات و « رحيم » مهرباني خداي تعالي است مخصوص مومنين. مردم با ايمان، از جانب پروردگار يك مهرباني خاصي دريافت مي كنند كه سايرين ندارند. اين مهرباني ، مهرباني مادي نيست كه مثلا در دنيا افراد مومن، ثروتمندتر و سالمتر باشند و نعمتهاي ظاهري را بيشتر و بهتر از ديگران داشته باشند، بلكه در مرحله اول ، مهربانی خاص پروردگار در هدايت است ، لذا فرموده است: « وَ الَّذِينَ جَاهَدُوا فِينَا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنَا» عنكبوت/۶۹، كساني كه در راه ما جهاد بكنند ، زحمت بكشند و بر خلاف نفس اماره بالسوءشان عمل بكنند ، ما آنها را هدايت خاصي خواهيم كرد، از يك حقايقي آنها را بهرمند مي كنيم تا امام متقين باشند و بتوانند اهل تقوا را راهنمايي كنند. در ابتداي اين سوره مباركه خداي تعالي مي فرمايد: « الرَّحْمنِ » رحمن/1، يعني خدا آن كسي است كه به همه مخلوقاتش مهرباني يكساني دارد و بين خوب و بد فرقي نمي گذارد ، با مهرباني همه را خلق كرده و با مهرباني آنها را روزي مي دهد . البته مهرباني با محبت فرق دارد ، چون ممكن است خداي تعالي به چيزي مهربان باشد ولي به او محبت نداشته باشد، مثلا يزيد در آن وقتي كه قصد كرد حضرت سيدالشهداء عليه السلام را به شهادت برساند ، در آن موقع قطعا مورد غضب و تنفر خداي تعالي قرار گرفته و به هيچ وجه پروردگار متعال به او محبتي ندارد ، اما در عين حال به او نفس داده ، جان داده ، و مهرباني كرده ، يا در مثال ديگر ، شما از كوچه اي عبور مي كنيد ، سگ بسيار كثيف پر از مرض را مي بينيد كه در گوشه اي ايستاده و گرسنه است ، ممكن است شما به او غذايي روي مهرباني بدهيد ولي به هيچ وجه او را دوست نداريد . اين فرق بين مهرباني و محبت است ، كه با وجود مهرباني عام پروردگار ، فرموده است: « وَ اللَّهُ لَا يُحِبُّ الظَّالِمِينَ » آل عمران/۵۷ يا فرموده است: « إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ »بقرة/۱۹۰ ، خدا افراد فاسق ظالم فاجر را دوست ندارد، ولي به آنها روزي مي دهد، سلامتي مي دهد، نعمت مي دهد. البته اين رحمانيت، از مختصات كره زمين است، والا در قيامت آنهايي كه مورد محبت خدا نيستند ، به عذاب شديدي مبتلا مي شوند . 

تزكيه نفس، راه رسيدن به علوم كتاب علي عليه السلام – فراز چهارم  

 

 

بسمه تعالي…………………..معظم له در ادامه بياناتشان فرمودند: پس از وفات پيغمبر اكرم صلي الله عليه و اله، علي بن ابيطالب عليه السلام براي اتمام حجت و آشكار نمودن حقايق، آن كتاب را به مسجد آورد و فرمود: اين كتاب خداست. يك عده افراد ناپاك آن را نگاه كردند و ديدند با ناپاكيهايشان سازش ندارد، لذا آن را به علي بن ابيطالب عليه السلام برگرداندند و گفتند: كتاب تو براي خودت باشد. بعدها طلحه و زبير خيلي اصرار كردند ولي حضرت فرمود: ديگر اين كتاب را نخواهيد ديد مگر به دست فرزندم حضرت بقية الله ارواحنا فداه. از آن به بعد اين كتاب در دست ائمه اطهار عليهم السلام بود تا الان كه ان شاالله در زمان ظهور صغرا هستيم و اميدواريم جزء پاكان باشيم. چون اگر قبل از ظهور جدّا تزكيه نفس كنيد و خودتان را به مرحله كاملي از پاكي برسانيد و مردم و خودتان را گول نزنيد و محاسبه و مراقبه شديدي داشته باشيد به آن كتاب علي عليه السلام وصل مي شويد و كتاب علي عليه السلام هم به خداي عظيمي كه نهايت ندارد متصل است. لذا آب علم و حكمت كه از ناحيه خداي تعالي جاري شده و در قلب پيغمبر اكرم صلي الله عليه و اله وارد و از آنجا به قلب علي بن ابيطالب و ائمه اطهار عليهم السلام جاري و در كتاب علي عليه السلام تكوين شده ، به قلب شما هم سرازير مي شود ولي بايد تا مدتي قلبتان مانند سدي نفوذناپذير، آب حكمت را پشت خود ذخيره نمايد و در اين مدت به تميز كردن لوله ها و مجاري آن طرف سد بپردازيد كه بعد از پاكي « من اخلص لله اربعين صباحا جرت ينابيع الحكمة من قلبه الي لسانه » خود به خود حكمت به زبانتان جاري مي شود. چون حكمت در قلبتان هست فقط بايد ظاهر شود. نمي شود سدي پر از آب باشد و از گوشه و كنار سرريز نكند. بدست خود انسان هم نيست. با هر كس صحبت مي كنيد، اگر خداي تعالي صلاح بداند حكمت را به زبانتان جاري مي كند. بنابراين تا خودتان را پاك نكرده ايد اجازه مس و درك آن كتاب را نداريد. چون هواي نفس و آنچه در دلتان مي گذرد را با آن حقايق و حكمتها مخلوط مي كنيد. به همين علت است كه فرموده اند : «‌ من فسر القران برايه فقد كفر ». افراد پاك صد در صد تسليم پروردگارند «‌ وَ مَا تَشَاؤُنَ إِلَّا أَنْ يَشَاءَ اللَّه »دهر/۳۰. هر چه خدا مي خواهد آنها هم همان را مي خواهند و يك كلمه از خودشان حرفي نمي زنند.

كتاب علي عليه السلام – فراز دوم از تدريس حضرت آيت الله ابطحي           

 

 

بسمه تعالي…………………..معظم له در ادامه فرمايشاتشان و در توضيح كتاب علي عليه السلام فرمودند: منظور از كتاب علي عليه السلام ، نهج البلاغه نيست. چون مرحوم سيد رضي فقط بخشي از كلمات و خطبه هاي اميرالمومنين عليه السلام را كه قابل هضم براي شيعه و سني و عموم مردم بود در آن جمع آوري نموده، و الا علماي شيعه دهها جلد كتاب بعنوان مستدرك كلمات علي بن ابيطالب عليه السلام نوشته اند. با اين حال آن قدر نهج البلاغه فصاحت و بلاغت دارد كه يك دانشمند اهل سنت در جواب اين سوال كه آيا كسي مي تواند مانند قرآن را بياورد جواب مي دهد: قرآن شاگردي در فصاحت و بلاغت دارد بنام نهج البلاغه كه اگر كسي بتواند مانند آن را بياورد، ممكن است ما احتمال بدهيم مثل قرآن را هم بياورد. باز هم اينها كتاب علي عليه السلام نيست. كتاب علي بن ابيطالب عليه السلام يك كتابيست كه در روايات فرموده اند: تا هفتاد زراع طول دارد و قطر هر يك از كتابهايش به اندازه ران شتر است كه حدودا به اندازه ده هزار صفحه مي شود. در اين كتاب همه چيز هست، احكام، معارف و در يك كلمه حكمت. چرا گفته اند كتاب علي عليه السلام؟ چون به خط علي بن ابيطالب عليه السلام نوشته شده و يك حرف از آن كم و زياد نگرديده است. در روايات فرموده اند: حتي ديه خدشي كه روي دست كسي عمدا بياندازيد در آن كتاب هست. درباره نهج البلاغه گاهي اسناد بعضي رواياتش قابل خدشه است ولي كتاب علي عليه السلام يك حرفش، يك حركتش مورد اختلاف نيست. تمامش صحيح است. پيغمبر اكرم صلي الله عليه و اله فرموده و علي بن ابيطالب عليه السلام نوشته است. پيغمبر هم از جانب خودش نفرموده، خداي تعالي مي فرمايد « وَ مَا يَنْطِقُ عَنِ الْهَوَي إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَي عَلَّمَهُ شَدِيدُ الْقُوَي » نجم/۳،۴،۵.اين آيه ناظر بر اين كتاب است، يعني هر چه در اين كتاب هست از جانب خدا بوسيله جبرئيل كه امين وحي الهي است بر پيغمبر اكرم صلي الله عليه و اله نازل شده، با اين تفاوت كه كلمات قرآن معجزه است ولي كلمات آن كتاب لازم نيست معجزه باشد.

علم حقيقي- فراز پنجم از تدريس حضرت آيت الله ابطحي  

 

 

بسمه تعالي…………………….. معظم له در بخش پاياني فرمايشاتشان و در توضيح معناي علم فرمودند: در زمان پيغمبر اكرم صلي الله عليه و اله يك عده در مسجد دور فردي را گرفته بودند كه به نظر آنها خيلي دانشمند بود، تمام اشعار عرب را حفظ بود و انساب عرب را مي دانست. اگر كسي نام خود و پدرش را مي گفت او مي توانست تا حضرت آدم، اجدادش را نام ببرد. پيغمبر اكرم صلي الله عليه و اله فرمود: چه خبر است؟ گفتند: «علاّمه». يعني فردي كه خيلي علم دارد. حضرت فرمود: «و ما العلاّمة». علاّمه «چيست»؟ نفرمود: «كيست». گفتند:‌ اشعار جاهليت و انساب عرب را بلد است. حضرت فرمودند: « انما العلم ثلاثة ». منحصرا علم 3 تا است. علم خداشناسي و اعتقادات، علم تزكيه نفس و علم احكام. ما نمي گوييم علوم دنيايي مثل فيزيك و شيمي بي ارزش است ولي دانشمندترين مردم دنيا در علوم دنيايي تا زماني كه زنده است مي تواند از علمش استفاده كند. اگر هم بعد از مرگش علم او براي مردم فايده اي داشته باشد باز چون براي مردم كار كرده است بايد مزدش را از مردم طلب كند و از خدا طلبي ندارد، مگر اينكه براي خدا انجام داده باشد. اگر براي خدا باشد اين علوم فضل است، اول آن 3 علم را بياموز بعد دنبال زيادي برو. مثل اينكه شما نماز شب را بخوانيد و نماز صبح را ترك كنيد. اگر براي خدا باشد اين كار بي ارزش است، چون نماز صبح واجب است و نماز شب مستحب. سني و شيعه روايت كرده اند از پيغمبر اكرم صلي الله عليه و اله كه فرمود: « طلب العلم فريضة علي كل مسلم و مسلمة » علمي كه در اينجا فرموده اند همان علوم سه گانه است و همين علم است كه به درد دنيا و آخرتتان مي خورد و بر هر زن و مرد مسلمان، واجب است دنبال كسبش برود. شما براي ابد خلق شده ايد، نه دنيا. براي ابديت چه علمي لازم است؟ همين علوم سه گانه اي كه پيغمبراكرم صلي الله عليه و اله فرمود و عبارتند از : اعتقادات، علم تزكيه نفس و علم احكام.

قرض الحسنه – فراز سوم از بيانات حضرت آيت الله ابطحي در تدريس هفتگي

 

 

بسمه تعالي……………………..معظم له در توضيح آيه شريفه « مَنْ ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً فَيُضَاعِفَهُ لَهُ »حديد/۱۱ فرمودند: امروز متاسفانه طوري شده است كه قرض الحسنه و ثوابهاي زيادش بكلي از بين رفته، انفاق به فراموشي سپرده شده و افراد به هم اعتماد كافي ندارند. خداي تعالي در اين آيه شريفه، قرض الحسنه را به خودش نسبت مي دهد و مي فرمايد : به من قرض دهيد. اما عده اي در بين اهل تزكيه نفس هستند كه با وجود عدم توانايي شان در اداي دِين، با چك و سفته، پول مردم را مي خورند و طرف مقابل را به گرفتاري و مشكلات مي اندازند. وقتي ربا كه فرع پول است خداي تعالي درباره اش مي فرمايد: « فَأْذَنُوا بِحَرْبٍ مِنَ اللَّهِ وَ رَسُولِه »بقره/۲۷۹ اين كار كه خوردن اصل و فرع و همه پول است چه حالتي دارد؟ اگر شما يك گناه از فرد اهل تزكيه نفس ديديد، يك عمل خلاف تعهد ديديد، بدانيد كه اين فرد آدم غير متعهدي است و آدم غير متعهد، مبارز با خداست و جنگ با خدا كرده است و معنا ندارد كه در جلسات ما حضور داشته باشد. بعضي فكر مي كنند اين زرنگي است كه مال مردم را بخورند. ما در بين اهل تزكيه نفس، داريم كساني را كه مال زيادي بدستشان سپرده ايم و با وجود نيازمندي كاملي كه داشته اند هيچ استفاده اي ولو موقت از آن نكرده اند. هرچه در زندگي در اختيار شماست، ملك شما نيست، حتي بدنتان هم ملك شما نيست، ملك خداست و اگر قصد استفاده سوء و نامشروع از بدنتان، لباستان و حتي فكرتان داشته باشيد، خيانت كرده ايد و سالك الي الله اهل خيانت نيست.

توضيح آياتي از سوره مباركه حديد  در تدريس هفتگي حضرت آيت الله ابطحي

 

 

بسمه تعالي……………………..حضرت آيت الله ابطحي مدظله العالي در روز جمعه بيست و يكم ربيع الثاني سال ۱۴۲۷ ، در تدريس هفتگي خود و در جمع سالكين الي الله به توضيح آياتي از سوره مباركه « حديد » پرداخته و فرمودند: من سالها قبل، ضمن بررسي كتب فلاسفه غرب و در مقايسه مطالب آنها با آيات شريفه قرآن، مي ديدم كلمات آنها مثل هل پوچي در مقابل صدها ميليون مرواريد، در مقابل كلام الهي بي ارزش و بي محتواست و مردم مسلمان، مثل گدايي هستند كه روي گنجينه هاي بسيار پرمحتوايي خوابيده و دست گدايي بسوي افرادي فقير و محتاج دراز كرده باشند. مطالب حكمت آميز قرآن، تمامش با آخرين نظرات اهل حكمت تطبيق مي كند. در عين حال وقتي يك دانشمند غربي وارد كشور مي شود همه برايش ارزش فوق العاده اي قائلند. شما سالكين الي الله و اهل تزكيه نفس كه مي دانيد خداي تعالي فرموده است « أَ فَلَا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلَي قُلُوبٍ أَقْفَالُهَا »محمد/۲۴،  بايد در قرآن تدبر كنيد ، چرا تدبر نمي كنيد؟ آيا كليد باز كردن قفل حقايق قرآن را نداريد؟ اگرچه دوستان بحمدالله احترام ظاهر قرآن را در حد مطلوبي رعايت مي كنند و در موقع تلاوت قرآن دوزانو و مودب مي نشينند و با كسي صحبت نمي كنند، ولي احترام واقعي قرآن استفاده از كلمات حكمت آميز و درس گرفتن از مطالبش مي باشد.

 

فراز سوم از بيانات حضرت آيت الله ابطحي در تدريس هفتگي      

 

 

بسمه تعالي………………معظم له در ادامه مبحث تقوا فرمودند: خداي تعالي در اين آيات مي فرمايد: « وَ مَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً »طلاق/2. كسي كه تقوا داشته باشد، اولين فايده اش اين است كه خدا براي او گشايش و فرج در كارها مي رساند. منظور از فرج، تنها فرج امام زمان عليه السلام نيست، آن اساس فرجهاست. ولي فرج، براي هر شخصي در زندگي دنيا اهميت زيادي دارد. اگر تقوا داشته باشيد، خداي تعالي راه خروج از مشكلات و گرفتاريها و پيچيدگيهاي دنيا را به شما نشان مي دهد. در دنيايي كه « دار بالبلاء محفوفه »، خانه اي است به بلا پيچيده شده، از كجا بيرون برويم و چطور از بلاها فرار كنيم؟ راهش تقواست. تقوا يعني حواست جمع باشد و سر به هوا نباشي، و الا تصادف مي كني و در چاله مي افتي. تقوا اين  نيست كه در نماز و طهارت به وسواس بيافتيد، تقوا اين است كه انسان بد را بشناسد و بدي نكند. بد را انتخاب نكند، چيزي را كه بد باشد چه مردم بدانند يا خدا بداند آن را انتخاب نكند. فايده دوم تقوا اين است كه خداي تعالي مي فرمايد : « وَ يَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لَا يَحْتَسِبُ »طلاق/3. خدا روزي فرد با تقوا را از جايي كه گمانش را ندارد و حساب نمي كند برايش مي رساند. مثلا شما درآمدتان خيلي كم و مخارجتان خيلي زياد است و درآمد بيشتري هم نمي توانيد داشته باشيد. اگر تقوا داشته باشيد سر سال خمسي مي بينيد علاوه بر اينكه براي مخارجتان كسر نياورده ايد بلكه مقداري هم اضافه داريد كه بايد خمسش را بدهيد. با خودتان فكر مي كنيد من اينها را از كجا آوردم، دزدي كه نكردم، كلاه هم سر كسي نگذاشتم. ما صدها مورد از اين قبيل را مي توانيم براي شما نام ببريم. از آن طرف خداي تعالي مي فرمايد: « أَعْرَضَ عَنْ ذِكْرِي فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنْكاً »طه/124. كسي كه تقوا ندارد و ازياد خدا غافل شده، به فكر اين است كه چطور جنس بدش را به يك فرد پولدار قالب كند، خوشحال است كه كارهايش به ظاهر روبراه است، ولي سرسال كه حساب مي كند مي بيند چقدر عقب افتاده، با خود مي گويد من كه همه كارهايم رديف بود اين ورشكستگي از كجا آمده است. مرحوم آقاي شيخ جعفرشوشتري يك وقتي فرموده بودند: 124هزار پيغمبر آمدند و گفتند موحد باشيد، من مي گويم يك قدري مشرك باشيد. ايشان در توضيح اين مطلب فرمودند: همه انبياء گفتند: فقط خدا، من عرض مي كنم: قدري خدا را هم در زندگيتان وارد كنيد.

فراز پنجم از بيانات حضرت آيت الله ابطحي در تدريس هفتگي    

  

 

بسمه تعالي………………معظم له در فراز پاياني فرمايشاتشان درباره انفاق فرمودند: انفاق از «نفق» بمعناي جدا كردن است. مثلا شما امروز كاري انجام داده ايد و پولي بدست آورده ايد، بخشي از پول مربوط به مخارج خودتان و واجب النفقه تان است، بخشي را هم براي كارهاي خير و صحيح جدا مي كنيد. اين جدا كردن، همان انفاق است. بخشي از مال را جدا كنيد و در جايي كه خداي تعالي صلاح مي داند قرار دهيد. بطور كلي هر چه در اختيار شماست، از مال و اموال گرفته تا بدن و پيراهن، هيچكدام ملك شما نيست. توليتش را خداي تعالي در اختيار شما قرار داده است. ولايتش در دست شماست. مال شما نيست. اگر امشب سكته كردي و مال تو است فردا صبح نگهش دار. آنچه داريد، فقط توليتش در اختيار شماست و بايد خوب از آنها محافظت كنيد. يك متولي خوب، كسي است كه موقوفه را دقيقا حفظ كند و درآمد آن را خرج خود موقوفه كند و بخشي از آن درآمد را بعنوان حق الزحمه براي مخارج خود بردارد. انفاق دو بخش دارد: انفاق واجب و انفاق مستحب. انفاق واجب اين است كه واجب النفقه خود را كه زن و فرزندتان هستند در رفاه و آسايش كامل مطابق شئوناتشان قرار دهيد. هر چه از آن زياد آمد مي توانيد در جاهاي ديگر انفاق نماييد. امام صادق عليه السلام مي فرمايد : «ان لا يري العبد فيما خوله الله اليه ملكا يرون المال مال الله يضعونه حيث امرهم الله» بنده خدا، پول و مال را در جايي قرار مي دهد كه خدا دوست دارد و امر كرده است و براي خود مالكيتي نمي بيند. مسئله سومي كه در اين آيات به آن اشاره شد موانعي است كه بر سر راه شما در سير الي الله قرار گرفته  و بايد از جلوي پايتان برداريد. انسان ممكن است راه را بلد باشد ماشين سالمي هم داشته باشد ولي چند سنگ بزرگ سر راهش قرار گرفته كه مانع حركت او شده است و خداي تعالي در اين آيات بعضي از اين موانع را بيان فرموده است. اول: مال و اموال است كه نبايد سالك الي الله براي خود مالكيتي در اموالش ببيند. اموالتان را دور نريزيد ولي با آن در راه خدا جهاد كنيد كه فرموده است :‌«وَ جَاهِدُوا بِأَمْوَالِكُمْ وَ أَنْفُسِكُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ»توبه/۴۰. مالتان را فقط در راه خدا خرج كنيد. اول آنچه خدا واجب كرده است مثل واجب النفقه و بعد مستحبات. مانع بعدي در راه شما، همسر و فرزندانتان هستند كه بايد كوشش كنيد آنها را با زمينه سازي مناسب با خود همراه نماييد. در جريان نزول آيه «هل اتي»، حضرت اميرالمومنين عليه السلام ، اهل بيت خود را وادار به انفاق نكردند، بلكه حضرت زهرا و امام مجتبي و حضرت سيدالشهداء عليهم السلام هر كدام جدا سهم خود را به مسكين و يتيم و اسير دادند. زن و فرزندتان را طوري بسازيد كه مانع راهتان نشوند. از موانع غفلت آور خودتان را حفظ كنيد و اميدواريم همه شما موفق به اين كارها بشويد و در صراط مستقيم، توفيقاتتان روزبروز بيشتر شود.

فراز دوم از بيانات حضرت آيت الله ابطحي در تدريس هفتگي    

   

 

بسمه تعالي……………….. معظم له در توضيح مقام عصمت فاطمه زهرا سلام الله عليها فرمودند: فاطمه زهرا سلام الله عليها يقينا ذوي القربا و نزديكترين فرد به پيامبر اكرم صلي الله عليه و اله بوده است. هم از نظر بدني نزديكترين فرد بوده و هم از نظر روحي و صفات حميده و براي ما ثابت است كه پيامبر اكرم و علي بن ابيطالب و ائمه اطهار عليهم الصلوه و السلام معصوم از جهل هستند. آيه تطهير چند مرتبه نازل شده و هر بار يكي از افرادي كه اين آيه شريفه در شانش نازل شده، فاطمه زهرا سلام الله عليها بوده است و كوثر كه بمعناي خير كثير است همان فاطمه زهرا سلام الله عليهاست. يكي از علماي اهل سنت بوسيله سوره هل اتي ۱۲ دليل بر عصمت علي بن ابيطالب و حضرت فاطمه زهرا و امام مجتبي و حضرت سيدالشهدا عليهم السلام براي من ارائه نمود. فاطمه زهرا سلام الله عليها آن قدر  نزد خداي تعالي عزيز است كه وقتي خدا او را به پيغمبر اكرم صلي الله عليه و اله عنايت كرد فرمود: « إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَ » كوثر/۱. ما كوثر را به تو عطا نموديم. تمام الفاظ اين آيه بيانگر اين است كه خداي با عظمت، چيز بسيار مهم و گرانبهايي را به پيغمبرش عطا مي كند و پس از آن مي فرمايد: « فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَ انْحَر» كوثر/۲. براي پروردگارت نماز شكر بجاي آور. پروردگاري كه تو را تربيت كرده و به تو عظمت داده، و براي اين عنايتي كه به تو شده شتر قرباني كن. كه بزرگترين و مهمترين قرباني ها شتر است. همه اينها بخاطر اين است كه خداي تعالي مي خواهد فاطمه زهرا سلام الله عليها را به پيغمبرش عطا كند، آيا مي شود اين عطاي پروردگار با اين همه اهميت و عظمت، داراي نقص و جهلي باشد؟ در آخر اين سوره بظاهر كوچك ولي بسيار با عظمت، خداي تعالي مطلبي را فرموده كه هر روز بيشتر از قبل اعجازش آشكار مي شود. مي فرمايد: « إِنَّ شَانِئَكَ هُوَ الْأَبْتَر» كوثر/۳. به تحقيق دشمن تو مقطوع النسل است.

فراز چهارم از بيانات حضرت آيت الله ابطحي در تدريس هفتگي    

 

 

بسمه تعالي……………….. معظم له ضمن قرائت آيه شريفه «‌ هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولاً مِنْهُمْ يَتْلُوا عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَ يُزَكِّيهِمْ وَ يُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ إِنْ كَانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِي ضَلَالٍ مُبِينٍ»جمعه/۲. به توضيح آن پرداخته و فرمودند: خداي تعالي پيامبر اكرم صلي الله عليه و اله را فرستاد تا آيات قرآن را بر مردم امي و بيسواد تلاوت كند. شما هم همين برنامه را انجام دهيد و قرآن را براي كساني كه سواد خواندن ندارند يا براي خودتان بخوانيد. نكند خداي نكرده روز قيامت قرآن از شما شكايت كند كه : خدايا اين مردم مرا مهجور قرار دادند. سپس مي فرمايد : «‌ و يزكيهم » كه تزكيه نفس بصورت عملي و موفق همين ۷ مرحله اي است كه ارائه شده  است. بعد از تزكيه نفس تعليم كتاب و حكمت است. اگر كسي را ديديد كه تزكيه نفس نكرده بدانيد قرآن را نمي فهمد ولو بظاهر بزرگترين مفسر قران باشد. حكمت همان حقايق و معارفي است كه در عالم ارواح به ما تعليم داده اند و در دنيا هم يكبار ديگر پيامبر اكرم صلي الله عليه و اله به ما ياد مي دهد كه منظور از تعليم در اينجا همان تذكر است. در ادامه آياتي كه در اين هفته تلاوت نموديد خداي تعالي مي فرمايد : « مَثَلُ الَّذِينَ حُمِّلُوا التَّوْرَاةَ ثُمَّ لَمْ يَحْمِلُوهَا كَمَثَلِ الْحِمَارِ يَحْمِلُ أَسْفاراً بِئْسَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِ اللَّهِ وَ اللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ»جمعه/۵.  مثل آنهايي كه تورات را زير بغل مي گذارند و هر روز به كنيسه مي روند ولي عملشان عمل توراتي نيست، به خري مي ماند كه در خورجينش بار كتاب حمل نمايد. اين حيوان چقدر از مطالب كتابها استفاده مي كند؟ كوشش كنيد شما اينطور نباشيد و از مطالب قرآن استفاده و به آن عمل نماييد.  اگر يهودي ها آيات الهي را مي فهميدند و حقيقتا وليّ خدا بودند، بايد تمناي مرگ مي كردند. چنانكه خدايتعالي در ادامه آيات مي فرمايد:‌ « قُلْ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ هَادُوا إِنْ زَعَمْتُمْ أَنَّكُمْ أَوْلِيَاءُ لِلَّهِ مِنْ دُونِ النَّاسِ فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ »جمعه/۶. اما شما اگر تزكيه نفس كنيد و از اولياء خدا شويد و قرآن را خوب بفهميد، تمناي مرگ و لقاء پروردگارتان را خواهيد نمود. 

فراز دوم از تدريس هفتگي حضرت آيت الله ابطحي

 

         

بسمه تعالي………………معظم له در ادامه فرمايشاتشان فرمودند: اگر شخصي از مسافرت بيايد و شما هم مثلا يك آيت الله هستيد، براي شما عروسكي هديه بياورد كه صدايي هم مي كند. شما علاوه بر اينكه ناراحت مي شويد و از او تشكر نمي كنيد، بلكه اين مرد را بسيار بي عقل تصور مي نماييد. دنيا لهو و لعب و اسباب بازي است. اما آخرت حيات دائمي است. شما هم يك فردي هستيد كه دائما به فكر آخرت و اهل سير و سلوك و لقاء پروردگار هستيد. حالا يك نفر آمد و گفت: از فردا شما وزيري، مدير كلي، باور كنيد اگر انسان، انسان بشود و عاقل باشد، اين كار از آن عروسكي كه يك نفر براي يك آيت الله يا حكيم هديه آورده باشد مسخره تر است. اگر كسي به شما خانه و زندگي و ثروت زيادي هديه داد و فرد با تقوايي بود، بخاطر تقوايش از او متشكر باشيد، و الا هرقدر هديه اش ظاهرا بزرگ باشد، نبايد از ران ملخي كه مورچه به نزد حضرت سليمان برد، در نظر شما با ارزشتر باشد. كسي كه دنيا را همه چيز بداند و آخرت را اهميت ندهد، اين فرد فكرش پليد است. افكار پليد فقط فكر دزدي و خيانت و زنا نيست. اگر شخصي را ديديد كه مسافرتهاي طولاني در هواي گرم را تحمل مي كند و با بي دينيها مواجه مي شود تا مقداري پول بدست بياورد، فكرش پليد است. چون خداي تعالي مي فرمايد: « وَ مَا مِنْ دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ إِلَّا عَلَي اللَّهِ رِزْقُهَا وَ يَعْلَمُ مُسْتَقَرَّهَا وَ مُسْتَوْدَعَهَا كُلٌّ فِي كِتَابٍ مُبِينٍ » هود/6. دابة يعني جاندار. از آن موجود تك سلولي را شامل مي شود تا بزرگترين حيوانات همه را خدا روزي مي دهد. «علي الله رزقها» يعني بر عهده خداست كه روزي همه را بدهد.

فراز چهارم از تدريس هفتگي حضرت آيت الله ابطحي 

 

 

بسمه تعالي………………معظم له در بخش ديگري از  فرمايشاتشان فرمودند: خداي تعالي در اين آياتي كه در هفته گذشته تلاوت كرديد مي فرمايد: « وَ لَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنْسَاهُمْ أَنْفُسَهُمْ أُولَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ » حشر/۱۹. شما مثل كساني كه خدا را فراموش كرده اند نباشيد. زيرا در اينصورت  خداي تعالي اراده مي كند كه شما خودتان را فراموش كنيد. شما فكر مي كنيد مردم دنيا پرست خودشان را فراموش نكرده اند؟ خدا انسان را خلق كرده براي اينكه ابدي باشد، اگر فراموش نكرده اند چرا مرگ را نهايت و پايان زندگي مي دانند؟ چرا آخرت بي نهايت را به دنياي محدود مي فروشند؟ خودتان را فراموش نكنيد، شما انسانيد. حضرت اميرالمومنين عليه السلام مي فرمايد: « رحم الله امرء عرف قدره و علم من اين و في اين و الي اين…» حد خودتان را بدانيد، بدانيد از كجا آمده ايد، به كجا مي رويد و كجا هستيد. اگر به شما بگويند: خدا مرگت بدهد، بدتان مي آيد و حال اينكه اولياء خدا تمناي مرگ مي كنند. اگر شما به ديدن يك زنداني رفتيد و از پشت ميله هاي زندان به او گفتيد خدا تو را از زندان آزاد كند، بدش مي آيد؟ خودتان را فراموش نكنيد كه اگر فراموش كرديد فاسقيد و با  فرد فاسق و لو از نزديكان شما باشد نبايد ارتباط داشته باشيد. امام صادق عليه السلام يكي از اصحابشان را ديدند كه با كسي كه مذاق تصوف و اعتقاد به جبر داشت صحبت مي كرد. بعد كه او را ديدند فرمودند: او كه بود كه با تو صحبت مي كرد؟ او گفت : دائي من است. حضرت فرمودند: از اين به بعد يا با او حرف مي زني يا با ما. چون او قائل به جبر  و صوفي مسلك است. فرد منحرف آن قدر با شما حرف مي زند تا شما را هم با خود به جهنم ببرد. كوشش كنيد تحت تاثير متصوفه و وهابيت كه بخصوص در زمان ما ظاهر عوام پسندي پيدا كرده واقع نشويد. امام هادي عليه السلام كسالتي پيدا كردند و به اصحاب فرمودند: يك نفر به كربلا برود و براي من دعا كند. يكي از افراد با معرفت عرض كرد: شما در مقام بالايي هستيد كه خاك كربلا با قدوم شما بايد تبرك شود. حضرت فرمود: پيغمبر بالاتر است يا كعبه؟ كعبه يك مشت سنگ است ولي همين پيغمبر، دور خانه كعبه طواف مي كرد. مكانهايي هست كه خداي تعالي در آن مكانها دعا را مستجاب مي فرمايد. «‌ فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَ يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ » نور/36. يك خانه هايي هست كه خدا اجازه داده آنجا دعا مستجاب شود. لذا آن شخص به كربلا رفت و براي امام هادي عليه السلام دعا كرد و كسالت ايشان برطرف شد. پس كوشش كنيد تحت تاثير وهابيت واقع نشويد و توسلاتتان را زياد كنيد.

توضيح آياتي از سوره هاي حشر و مجادله – فراز اول از بيانات حضرت آيت الله ابطحي مدظله العالي در كلاردشت       

 

 

بسمه تعالي………………… حضرت آيت الله ابطحي مد ظله العالي در روز جمعه مورخ ۲۸ ربيع الثاني سال ۱۴۲۷ و در جمع سالكين الي الله به توضيح آياتي از سوره هاي « مجادله » و « حشر » پرداخته و فرمودند : يكي از چيزهايي كه افراد بشر همواره درصدد دستيابي به آن بوده اند، فلاح و رستگاري مي باشد. خداي تعالي در سوره مباركه مجادله مي فرمايد: « لَا تَجِدُ قَوْماً يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ يُوَادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ لَوْ كَانُوا آبَاءَ‌هُمْ أَوْ أَبْنَاءَ‌هُمْ أَوْ إِخْوَانَهُمْ أَوْ عَشِيرَتَهُمْ أُولَئِكَ كَتَبَ فِي قُلُوبِهِمُ الْإِيمَانَ وَ أَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ وَ يُدْخِلُهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ أُولَئِكَ حِزْبُ اللَّهِ أَلَا إِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ » مجادله/22. شما افرادي كه ادعاي ايمان به خدا و روز قيامت را دارند زياد ديده ايد. افرادي كه مومن و مسلمانند، ولي اظهار دوستي با دشمنان خدا مي كنند. در اين آيه شريفه خداي تعالي يك جديتي از افراد بشر براي رسيدن به فلاح و رستگاري خواسته كه اگر پدر، مادر، فرزندان، برادران و خانواده انسان، دشمني با خداي تعالي بنمايند و شما با آنها دوستي كنيد نمي توانيد ادعاي محبت به خداي تعالي بنماييد. آن قدر انسان بايد در تعهداتش محكم باشد كه اگر همه نزديكانش بخواهند جلوي تعهدات او را بگيرند، از آنها دوري كند. چنين فرد متعهدي را خداي تعالي به حزب خودش دعوت مي كند، هر كسي كه حزبي تشكيل مي دهد از افراد متعهد و پابرجا ثبت نام مي كند. «رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ» هم خدا از آنها راضي است و هم آنها از خدا راضي هستند. اگر شما دوست متعهدي داشته باشيد كه همه وظايف و تعهداتش را سر وقت انجام دهد، از او راضي مي شويد. او هم بخاطر مزد خوبي كه شما به او مي دهيد از شما راضي است. خداي تعالي متعهد است و به ما روزي مي دهد، چه بخواهيم و چه نخواهيم «‌ يا من يعطي من لم يسئله و من لم يعرفه تحننا منه و رحمة » رحمانيتش شامل همه مي شود. ما هم بايد متعهد باشيم تا اين معنا درباره ما تحقق پيدا كند.

تعهدات عالم ذر – فراز سوم از بيانات حضرت آيت الله ابطحي مدظله العالي در كلاردشت  

 

 

بسمه تعالي…………………معظم له در ادامه مبحث تعهد فرمودند: تعهد در مرحله سوم در مقابل خداي تعالي است. خداي تعالي در عالم ارواح بوسيله پيغمبر اكرم و ائمه اطهار عليهم السلام، همه علوم قرآن را به ما تعليم فرمود. در وقتي كه پروردگار متعال، حضرت آدم را خلق كرد و روح را در بدنش دميد و ارواح انسانها را در بدنهاي ذره اي وارد نمود كه به آن « عالم ذر » مي گويند، در همان ابتدا پروردگار متعال از همه انسانها تعهد و ميثاق گرفت. اين مطلب شايد حدود ۲۰۰۰ روايت داشته باشد و در قرآن هم خداي تعالي مي فرمايد :‌ « وَ إِذْ أَخَذَ رَبُّكَ مِنْ بَنِي آدَمَ مِنْ ظُهُورِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَ أَشْهَدَهُمْ عَلَي أَنفُسِهِمْ أَ لَسْتُ بِرَبِّكُمْ قَالُوا بَلَي » اعراف/۱۷۲. خداي تعالي فرمود: آيا من رب شما نيستم؟ رب، يعني مربي، سازنده، تربيت كننده. نفرمود: الست برحمانكم يا برحيمكم . همه ما گفتيم: « بلي ». چرا. تو خداي ما هستي، مربي ما هستي، ما تحت تعليمات تو قرار گرفته ايم. لذا اسم اول عالم ذر، عالم ميثاق است. البته شناخت خداي تعالي نياز چنداني به تعهد ندارد. چون همه خدا را قبول دارند، حتي بت پرستها هم خدا را قبول دارند، فقط در صفات خدا اشتباه مي كنند. خداي تعالي مي فرمايد: « وَ لَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ لَيَقُولُنَّ اَللَّهُ » لقمان/۲۵. لذا بعد از اينكه ما « بلي » را گفتيم، خداي تعالي پيغمبر اكرم صلي الله عليه و اله را به ما شناساند. اين همان كسي است كه ۲۰۰۰ سال روح شما را به اذن من تربيت كرد، بايد به نبوتش تعهد بدهيد. لذا كلمه اسلام دو كلمه است، شهادت به لااله الاالله و شهادت به رسالت پيغمبراكرم صلي الله عليه و اله و خداي تعالي هم در قرآن مي فرمايد: « أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ » نساء/59 و در سوره مباركه حشر نيز مي فرمايد : « وَ مَا آتَاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ مَا نَهَاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا » حشر/7. هر چه پيغمبر برايتان آورد، بگيريد. چون حرفهايش حكمت آميز و سخنانش صد در صد صحيح است. اين ميثاق دوم پروردگار بود كه در مرحله اول، انبياء لبيك گفتند و اجابت كردند و در مراحل بعد، ارواح همه انسانها اين تعهد را دادند.

تذكر اخلاقی – فراز پنجم از بيانات حضرت آيت الله ابطحي مدظله العالي در كلاردشت     

 

 

بسمه تعالي…………………معظم له در بخش پاياني فرمايشاتشان به يك مطلب اخلاقی كه در آيات هفتگي قرائت شده بود، اشاره نموده و فرمودند: اگر در مجلسي نشسته ايد و كسي وارد شد، به او جا بدهيد. خداي تعالي در اين آياتي كه تلاوت كرديد، مي فرمايد: « يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا قِيلَ لَكُمْ تَفَسَّحُوا فِي الْمَجالِسِ فَافْسَحُوا يَفْسَحِ اللَّهُ لَكُم » مجادله/11. در روايت مي فرمايند: كسي كه در جاي تنگ، چهار زانو بنشيند، احمق است. لذا براي ديگران جا باز كنيد. گاهي جا وسيع است و همه يك جا و خيلي تنگ نشسته اند، باز هم صحيح نيست. هر جايي كه بود بنشينيد. مجلس بالا و پايين ندارد. البته بعضي امتيازات را اسلام بوجود آورده است، مثلا هر كس با تقوا تر است، هر كس عالمتر است، بايد بيشتر احترامش كرد. خداي تعالي مي فرمايد: « يَرْفَعِ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجَاتٍ » مجادله/11. و مي فرمايد : « إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ » حجرات/13. فرزند يك فرد ظالم و ستمگر، ولو پادشاهي باشد، لايق احترام نيست. اما فرزند يك فرد عالم و متقي يا فرزندان پيغمبراكرم صلي الله عليه و اله و سادات، چون احترامشان احترام به پيغمبر است، فرموده اند به سادات احترام كنيد. پيغمبراكرم صلي الله عليه و اله فرموده است: « اكرموا اولادي صالحهم لله و طالحهم لي » فرزندان من را اكرام كنيد. صالحشان را براي اينكه تقوي دارند و معصيت كارشان را بخاطر من. البته نحوه احترام كردن بايد طوري باشد كه خود شخص بفهمد بخاطر انتسابش به پيغمبر است، نه بخاطر گناهانش. بنابراين اگر در مجالس جا باز كنيد، خداي تعالي در قيامت كه افراد بسيار در فشارند و جا كم و حرارت زياد است و در روايت دارد كه عرق بدن انسانها تا زانو مي رسد، جاي شما را باز مي كند. چون روز قيامت « يوم الجمع » است، همه انسانها از زمان حضرت آدم تا آخر بايد حاضر شوند و طبعا جمعيت خيلي زياد است، حتي انبياء هم بايد براي شفاعت بيايند. آنجا شيعيان و فرزندان پيغمبراكرم صلي الله عليه و اله يك قدري در وسعتند كه « وشيعتك علي منابر من نور مبيضة  وجوههم ». اميدوارم خداي تعالي همه ما را در صراط مستقيم و در هدايت كامل اهل يقين قرار دهد.

حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام (علم و جهل)

 

 

بسمه تعالی…………… حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام فرمودند : «صدیق کل امرء عقله و عدوه جهله » یعنی : هر انسانی که از روی علم و دانش که از جانب خدای تعالی و معصومین علیهم السلام رسیده است عمل کند بهترین صدیق و دوست را برای خود منظور کرده ولی اگر از روی جهل و نادانی زندگیش را تنظیم نماید دشمنش را برخود مسلط کرده و از همه خوبیها محروم گردیده است . پس ای عزیزان بکوشید حقیقت عقل را به دست آورید یعنی آن چه را قرآن و اهل بیت علیهم السلام به شما تعلیم داده اند بفهمید تا به همه خوبیها موفق شوید و از شیطان و ندانم کاری هایان دوری کنید و اعمال جاهلانه انجام ندهید تا جزء موفق ها و رستگار ها گردید .

زیارت حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام

 

 

بسمه تعالی  ………….. حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام امام هشتم مردم مسلمان است که پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم آن حضرت را پاره تن خود معرفی فرموده درباره عظمت آن حضرت همین بس که حضرت علی بن ابی طالب علیه السلام فرمود : به این زودی از اولاد من مردی در زمین خراسان دفن میشود که او هم نام من است و نام پدرش هم نام حضرت موسی بن عمران است کسی که قبر او را زیارت کند خدا گناهان قبل و بعد او را می آمرزد و لو آنکه به عدد ستاره های آسمان و قطرات باران و برگ درختان باشد زیرا با اظهار محبت به آن وجود مقدس انسان از همه گناهان و صفات رذیله پاک می شود و اگر آن را ادامه دهد و خود را پاک نگه دارد از اولیاء خدا خواهد بود .