بایگانی ماه جولای, 2016

درباره خودم

 

"در شوش دانيال پس از زيارت با جمعی از دوستان"

 

بسمه تعالي……..دوستان زيادي در دزفول و شوش دانيال (كه مرقد مطهر حضرت دانيال پيغمبر در آن شهر وجود دارد) براي تزكيه نفس آمادگي داشتند. لذا مرا به آنجا دعوت كردند و من براي آنها مراحل تزكيه نفس را توضيح دادم و جمع زيادي از آنها حدود چهارده سال است كه طبق برنامه مشغول تزكيه نفس‏ اند و حضرت حجه الاسلام و المسلمين جناب آقاي سيّد جواد معلم سرپرستي و تنظيم برنامه‏ هاي آنها را به عهده دارند. ماه محرم و ماه رمضان و احيانا ايام فاطميه به آنجا مي‏روند و برنامه ‏هاي آنها را تنظيم و مراحل آنها را تاييد مي‏فرمايند. اين دوستان همه متعهد همه در قدم اول با اينجانب ميثاق بسته‏ اند كه واجباتشان را صحيح و دقيق انجام دهند و محرمات را ترك كنند و بكوشند تا كوچكترين صفت رذيله ‏اي در آنها باقي نماند. زيرا معتقدند كه اگر سرسوزني از صفات رذيله در روح و قلبشان باشد و با قلب سليم خدا را ملاقات نكنند در بهشت جايي ندارند و بايد در قيامت روزي كه پنجاه هزار سال مهلت دارد با زحمات زياد تزكيه نفس كنند. زيرا در قيامت امكاناتي كه در دنيا براي تزكيه نفس وجود دارد در آنجا وجود ندارد و اگر اهل «اعراف» به آنها كمك نكنند، محال است كه بتوانند خود را از صفات رذيله پاك كنند. آنها معتقدند كه اگر كسي يك صفت رذيله مانند جاه‏ طلبي در قلبش باشد در بهشت بخاطر تضاد منافعي كه ممكن است جاه طلبها و يا طمع كاران داشته باشند گرفتار نزاع و دعوا گردند و بالأخره به مراجعه به قاضي و دادگاه منجر شود و آرامشي كه خداي تعالي در بهشت به همه وعده كرده از بين برود لذا خداي تعالي احدي را بدون تزكيه نفس و بدون قلب سليم در بهشت راه نمي‏دهد و لو آن كه ممكن است بخاطر اعتقاداتشان آنها را به جهنم هم نبرد بنابراين در روز قيامت بايد اين افراد به هر قيمتي كه ممكن است با هر مشكلي كه ممكن است و با هر شفاعتي كه ممكن است تزكيه نفس كنند و قلبشان را سالم از هر مرض روحي بنمايند. پس چرا در دنيا كه هم وسيله ‏اش فراهم ‏تر و هم مدتش كوتاه ‏تر و هم آسان ‏تر است اقدام به تزكيه نفس نكنند تا پس از دنيا در بهشت برزخي راحت و در قيامت با سلام پروردگار روبرو و در بهشت خلد بدون معطلي وارد شوند.

درباره خودم

 

"جلسه پاسخ به سوالات هشتگانه در امتحان استقامت"

 

بسمه تعالي……..در جلسه روز پنجشنبه ۱۲ رجب ۱۴۲۶ شب ميلاد مسعود حضرت اميرالمومنين علیه السلام از دوستان اهل تزكيه نفس سوالاتي به شرح زير پرسش شد كه واقعا پاسخ ‏هاي خوبي داده بودند كه در عكس فوق دوستان مشغول به پاسخ سؤالات هستند.

سؤالات از اين قرار بود:

۱ – نام اركان استقامت را ذكر كنيد؟

۲ – صبر يعني چه و چند شعبه دارد؟

۳ – نام اقسام صبر را ذكر كنيد؟

۴ – اعتماد به نفس با اعتماد به خدا منافات دارد يا خير؟

۵ – چرا بايد سالك الي اللّه از چيزي غير از خدا نترسد؟

۶ – استقامت چه نقشي در سير و سلوك شما دارد؟

۷ – از آيه شريفه «ان الذين قالوا ربنا اللّه ثم استقاموا» در اين مرحله چه استفاده‏ اي مي‏كنيد؟

۸ – قاطعيت يعني چه و چه نقشي در استقامت دارد؟

اين سؤالات همانگونه كه در تصوير ديده مي‏شود از جمعيت زيادي كه در طبقات متعدد دفتر كانون بحث و انتقاد بودند پرسش شد اين جمعيت يك ربع ساعت بيشتر فرصت نداشتند كه پاسخ سؤالات را بگويند ولي پاسخ سؤالات به اينگونه جمع‏ بندي شد:

پاسخ سؤال اول: اركان استقامت چهار چيز است: صبر، قاطعيت، نترسيدن از غير خدا، اعتماد نكردن به غير خدا.

 پاسخ سؤال دوم: صبر به معناي تحمل مشقات در راه رسيدن به هدف و صبر به سه بخش تقسيم مي‏شود.

پاسخ سؤال سوم: اقسام صبر عبارتند از صبر در مقابل مصيبت، صبر در مقابل معصيت و صبر در مقابل زحماتي كه از اطاعت به انسان مي‏رسد.

پاسخ سؤال چهارم: اگر انسان معتقد به خدا باشد و بداند كه همه كارها در دست خداست اين دو (يعني اعتماد به خدا و اعتماد به نفس) با هم منافات ندارند.

پاسخ سؤال پنجم: زيرا تمام قدرت دست خدا است و اگر خدا بخواهد همه قدرتها را ضعيف مي‏كند و آنها نمي‏توانند عليه سالك الي اللّه اعمال قدرت كنند.

پاسخ سؤال ششم: اگر سالك الي اللّه روحيه استقامت را در خود ايجاد نكند ممكن است به هر بادي بلغزد و سير و سلوكش را ادامه ندهد و علاوه براي همه كارها استقامت كافي لازم است.

پاسخ سؤال هفتم: از اين آيه شريفه قرآن استفاده مي‏شود كه سالك الي اللّه وقتي بسوي خدا حركت كرد يعني يقظه ‏اي به او دست داد و توبه نصوح را كه بازگشت به تمام معني بسوي خدا است انجام داد و استقامت كامل در خود بوجود آورد ملائكه بر او نازل مي‏شوند و هيچ خوف و حزني به او نمي‏رسد.

پاسخ سؤال هشتم: سالك الي اللّه اگر قاطعيت در آنچه فهميده است كه درست و صحيح است نداشته باشد و دو دل باشد به هيچ وجه موفقيت نخواهد داشت.

اين سؤالات را سالكين الي اللّه كه از طلاب و علماء و اقشار مختلف تشكيل مي‏شد در ظرف ۱۵ دقيقه جواب گفتند و بعد اينجانب درباره همين مسائل مشروحا سخن گفتم و جلسه شب ميلاد مسعود حضرت اميرالمومنين علیه السلام با پذيرايي از اين جمعيت پايان يافت.

 درباره خودم

 

"در جلسه سمینار مرحله استقامت آقای هاشمی مقاله خود را قرائت می کند"

 

بسمه تعالي……..دوستان اهل تزكيه نفس بسياري مقاله‏ شان برنده شد و داراي امتياز بودند با قيد قرعه هشت نفر از آنها بنا شد مقاله خود را در جلسه به رياست حجه الاسلام والمسلمين جناب آقاي رفيعي قرائت كنند. اولين نفر كه مقاله بسيار خوبي درباره استقامت براي سالكين الي اللّه نوشته بود جناب آقاي هاشمي بودند. ايشان اهميت استقامت را در هر كاري اگر بخواهد به نتيجه برسد اينگونه توضيح داده بودند ايشان يادآور شدند كه من قبل از آن كه در اين برنامه‏ ها قرار بگيرم در خواب غفلت عميقي بودم ولي بحمد اللّه پس از آن كه در اين مراحل قدم برداشته ‏ام با بيداري خوبي از خواب غفلت از همه گذشته ‏هايم توبه كرده و مرحله توبه نصوح را زير نظر استادم گذراندم و از وقتي به مرحله استقامت وارد شده ‏ام كوشش مي‏كنم كه از چيزي نترسم و فقط پشتوانه خود را خداي تعالي بدانم و تنها از او استعانت مي‏جويم و در كارهايم قاطعيت خوبي پيدا كرده ‏ام و صبر در مشكلات دنيائي دارم و ان‏شاءاللّه مي‏روم جزو كساني باشم كه پس از امتحانات الهي مورد خطاب پروردگارم قرار بگيرم كه فرموده: «و بشر الصابرين الذين اذا اصابتهم مصيبة قالوا انا لله و انا اليه راجعون اولئك عليهم صلوات من ربهم و رحمة اولئك هم المهتدون» كه همه رستگاري در اين است كه مورد مهرباني خاص الخاص پروردگار انسان قرار بگيرد و صلوات خداي تعالي بر او نازل شود و انسان بداند كه همه چيزش مال خداست و بسوي خدا و در راه خدا مي‏رود و سير و سلوكي به طرف خداي تعالي دارد.

درباره زندگی خودم

 

 

"آقای سيدرضا ابطحی در حضور رئيس جلسه و جمعيت اهل تزکيه نفس مقاله خود را قرائت می کند"

 

بسمه تعالي…….. يكي از جواناني كه توانست در امتحان استقامت رتبه عالي را دريافت كند آقاي سيّد رضا ابطحي بود. ايشان با اين كه هنوز دو ماه بيشتر از مرحله استقامتش نگذشته بود مقاله زير را در جلسه مطرح كرد و ما چون همه مطالب مقاله ‏اش براي دوستان مفيد بود متن مقاله را به تمامه در اينجا مي‏ آوريم:

بسم اللّه الرحمن الرحيم

مقدمه: با سپاس خداوندي را كه از گمراهي ما را نجات داد و ما را در راهي كه سعادت دنيا و آخرت در آن است راهنمائيمان نمود.

«تزكيه نفس»

 تزكيه نفس تنها راهي است كه انسان بوسيله آن مي‏تواند روح خود را بسازد و تمام صفات رذيله را از روح خود پاك كند و به سعادت و حقيقت دنيا و آخرت برسد.

«يقظه»

اينجانب مختصرا از حالات روحي خود در اولين مرحله تزكيه نفس يعني مرحله يقظه به عرض شما مي‏رسانم. من در اوائل راه تزكيه نفس خيلي در فكر بودم و با خودم فكر مي‏كردم كه اصلاً براي چه و به چه علت ما بوجود آمده‏ ايم. بعضي اوقات با خودم خيلي فكر مي‏كردم كه اصلاً ما از كجا آمده ‏ايم و به كجا مي‏رويم آيا فقط در اين دنيا آمده ‏ايم كه بخوريم و بخوابيم. كار كنيم، درس دانشگاهي و يا دروس ديگر بخوانيم و ثروت جمع آوري كنيم بعد هم ما را در زير خاك كنند و تمام. آيا اين است هدف از خلقت ما يعني ما براي اين گونه كارهاي عبس خلق شده‏ ايم؟ بعد از فكرهاي زياد و صحبت ‏هاي استادم واقعا متوجه شدم كه حقيقت غير از آن است و در مرحله يقظه اين حقايق را قلبا احساس كردم و به اين مسئله پي بردم كه اسلام، قرآن، مذهب شيعه كاملترين دين و پرحكمت ‏ترين كتاب آسماني است كه با عقل يك انسان فهيم مطابقت مي‏كند. بالعكس دين‏ هاي ديگر مانند يهودي ها كه كتابشان از بس تحريف شده با عقل يك جاهل حتي مطابقت نمي‏نمايد و ديگر اين كه تمام دستورات اسلام و قرآن به اين است كه انساني كه در اين دنيا آمده بايد تزكيه نفس كند و تمام صفات رذيله را از روح خود بيرون نمايد و معرفتش را بالا ببرد و با قلبي سليم از اين دنيا بيرون آيد كه خدا در قرآن فرموده:«قد افلح من زكيها» و من از اين مطالب نتيجه زياد و مهمي گرفتم كه يك انسان روحش هميشه مي‏ماند و بدنش و اين دنيا با تمام چيزهايي كه در آن هست از بين مي‏رود و پوسيده مي‏شود. پس انسان بايد به فكر روحش باشد و آن را ترقي دهد و به دستور اسلام و قرآن آن را تزكيه كند و از صفات بد و شيطاني آن را پاك نمايد چون روح الي الابد مي‏ماند و انسان براي چيزي كه هميشه مي‏ماند بايد زحمت بكشد و آن را رشد دهد تا به سعادت دنيا و آخرت برسد.

«استقامت»

 من در مرحله استقامت با اين كه دو ماه بيشتر نيست موفق به اين مرحله شده ‏ام اما حقايقي را از اين مرحله يافته‏ ام كه بايد در اين مرحله آنها را در روح خود پياده نمايم و بصورت عملي آنها را اجرا كنم مرحله استقامت اساسا چهار ركن داد: صبر، اعتماد به خدا، نترسيدن از غير خدا، قاطعيت.

«صبر»

اولين ركن استقامت يعني صبر بسيار مهم است و از اهميت بالائي برخوردار مي‏باشد و صبر يعني تحمل و بردباري بر مشقات براي رسيدن به هدف و همانطور كه بيان شد بايد در روحيه خود صبور بودن بر مشكلات اين راه عظيم كه از مو نازكتر و از شمشير تيزتر است را بوجود آوريم و من بشدت مشغولم كه اين روحيه را در روح خود بوجود آورم و بحمد اللّه تا حدودي با كمك مادرم حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها اين روحيه را بوجود آورده ‏ام. و كلا صبر بر سه قسم تقسيم مي‏شود: صبر در اطاعت، صبر در معصيت و صبر در مصيبت.

«صبر در اطاعت»

صبر در اطاعت يعني طبق فرمان عمل كردن و گوش كردن به دستوران خدا و پيامبر اكرم صلی الله علیه و آله و ائمه اطهار علیهم السلام و استاد اخلاق كه همه اينها مي‏خواهند ما راكاملا به رشد روحي برسانند پس ما بايد با صبر و استقامت مطابق با فرمان آنها عمل كنيم و تحمل بر مشقات اطاعت پروردگار را داشته باشيم هر چند براي ما سخت باشد همانطور كه در قرآن آمده است: «و اصبر نفسك مع الذين يدعون ربهم بالغدوة و العشي يريدون وجهه و لاتعد عيناك عنهم تريد زينة الحيوة الدنيا و لاتطع من اغفلنا قلبه عن ذكرنا و اتبع هوهه و كان امره فرطا» ترجمه: «و خود را با كساني كه پروردگارشان را صبح و شام مي‏خوانند و رضاي پروردگارشان را مي‏طلبند و با صبر و استقامت نگهدار و از آنها بخاطر اين كه زنيت زندگي دنيا را بخواهي چشم پوشي نكن و از كسي كه قلب او را ما از ياد خود غافل كرده‏ ايم و پيرو خواسته خود شده است و كارهايش افراطي است اطاعت نكن. پس طبق فرموده خداي تعالي ما بايد در اين دنيا اگر خواستيم رشدي به روح خود بدهيم بايد طبق دستور و هماهنگ با استاد اخلاقمان كه مي‏خواهد ما را به مقام خليفه اللهي برساند عمل كنيم و كوچكترين كم صبري در مقابل دستورات آنها نداشته باشيم ولي اگر اين مسئله را در روح خود پياده نكرديم و بعضي اوقات و يا هيچ وقت طبق دستور عمل ننموديم الي الابد به حقيقت نخواهيم رسيد. و من در طول اين دو ماه خيلي سعي كرده‏ام تا مطابق دستورات استادم عمل كنم و بعضي اوقات كه دستورات استادم مخالف با خواسته نفسم بود اين آيه شريفه را بايد مي‏آوردم و سعي مي‏كردم كه مخالف با نفسم و طبق دستور استاد اخلاقم عمل كنم البتّه نواقصي در اين مسئله داشته‏ ام و ان‏شاءاللّه آن نواقص را در اين مرحله با جديت كامل از بين مي‏برم.

«صبر در معصيت»

دومين قسم از اقسام سه گانه صبر، صبر در معصيت مي‏باشد و به طور واضح‏تر يعني صبر در مقابل خواسته‏ هاي نفساني كه منجر به گناه مي‏شود و اگر كسي بعد از مرحله توبه در اين قسمت از استقامت خوب كار كرد و كاملا اين مسئله را در روح خود پياده نمود قطعا توبه ‏اش نصوح خواهد گرديد و من بحمد اللّه چون زير نظر پدر و مادر با تقوي تربيت شدم در اين مسئله تا حدود خيلي زيادي كاملم و تقوايم را ان‏شاءاللّه بحدي مي‏رسانم كه معتصم به حبل الله و معتصم به خدا بشوم يعني آن قدر معرفتم نسبت به حقايق بالا رود كه خود به خود نخواسته باشم معصيتي بكنم.

«صبر در مصيبت»

من معتقدم كه اگر كسي حقيقت خلقت را فهميد و دانست كه اصلاً بخاطر چه چيزي به وجود آمده و زندگي دنيا بخاطر چيست و بعد از مرگ به كجا خواهد رفت ديگر براي او مردن كاملا بي‏ ارزش مي‏شود و مرگ مانند لباس عوض كردن براي او خواهد بود مخصوصاً اگر بداند كه جزء صالحين يا صديقين و غير است بنابراين در مصيبت‏ هايي كه بر انسان وارد مي‏شود مانند از دست دادن اقوام و نزديكان انسان كاملا صبور خواهد بود چون اين معني را درك كرده كه همه ما بسوي خدا خواهيم رفت همانطور كه در قرآن آمده است:«الذين اذا اصابتهم مصيبة قالوا انا لله و انا اليه راجعون» ترجمه: « آنهايي كه وقتي به آنها مصيبتي مي‏رسد مي‏گويند: ما ملك خدائيم و ما بسوي او برمي گرديم فقط مسئله جدائي و فراق براي او مطرح خواهد شد كه آن هم بعد از سالها كه خودش از اين دنيا رفت اين مسئله براي او نيز برطرف خواهد گرديد.

«اعتماد به خدا»

ركن دوم استقامت يعني اعتماد بخدا از اهميت بسزائي برخوردار مي‏باشد و بدين معني است كه ما كاملا توكل و تكيه‏ مان فقط بايد به خداي تعالي باشد همچون در مشكلات و سختي‏ هاي متعددي كه براي يك سالك الي الله در مسائل معنوي و در مسائل دنيوي برايش وجود دارد و ما نيز بايد از تمام اسبابي كه خداي تعالي بخاطر توكل و تكيه‏ مان به او براي ما در دنيا قرار داده استفاده كنيم و همه چيزها را متكيا به خدا بدانيم ولي اگر آمديم و در خانه نشستيم و گفتيم كه ما توكل و تكيه‏ مان بخداست و خدا براي ما روزي مي‏رساند و ما نبايد به كسي يا وسيله‏ اي تكيه كنيم اين عمل كاملا غلط و بيهوده مي‏باشد چون خدا به ما روزي مي‏دهد و كارهايمان را در دنيا درست مي‏كند اگر مصلحت باشد ولي از طريق اسبابي كه در دنيا براي ما قرار داده است. مثلاً شغل و يا كار در مسائل دنيوي و در مسائل معنوي همچون استاد تزكيه نفس كه خدا براي ما قرار داده است و ما مي‏توانيم به وسيله اين سبب الهي خود را از تمام صفات رذيله پاك نمائيم و به مقام خليفه اللهي برسيم. و من در زماني كه واقعا مشكلاتي برايم بوجود مي‏آمد از خدا كمك مي‏خواستم و سعي مي‏كردم كه در تمام امور زندگيم به خدا توكل داشته باشم ولي در اين جهت بايد خيلي كار كنم مخصوصاً در ايمانم چون در اين ركن از استقامت ايمان به كسي كه يك سالك الي اللّه مي‏خواهد به آن توكل كند بسيار مهم است چون بايد بداند كه به چه كسي تكيه كرده و از چه كسي كمك خواسته است. و ان‏شاءاللّه من در طول عمرم غير از خداي تعالي و چهارده معصوم علیهم السلام و اوليايش كه همه اينها متصل به خدا هستند از كس ديگري كمك نمي‏خواهم چون حقيقت همه چيز خداي تعالي مي‏باشد.

«نترسيدن از غير خدا»

اين ركن از استقامت يعني نترسيدن از غير خدا براي روح من خيلي لازم بود و احساس مي‏كردم كه حتماً در اين خصوص بايد خيلي كار كنم و در همين دو ماه كه در مرحله استقامت بودم به وضوح احساس كردم كه اين ركن از استقامت بخوبي در روح من پيشرفت كرده است و ترس هاي وهمي از من كم‏ كم دور مي‏شود حتي قصد داشتم بعنوان تمرين در مكانهايي كه خيلي ترسناك است واقع شوم تا روح خود را براي سربازي آقا امام زمان علیه السلام آماده سازم و واقعا ترس مانند ترس ‏هاي وهمي يك چيز و يا بهتر بگويم يك صفت مسخره‏ اي است كه در روح انسان از زمان بچگي بوجود آمده است و انسان بايد آن را از خود كاملا دور كند و فقط از خداي تعالي بخاطر عظمتش بترسد.

«قاطعيت»

قاطعيت يعني كاري كه اول انسان بر آن فكر كند و اگر منتهي به عملي شد كه در صراط مستقيم بود آن را با كمال جديت انجام دهد و اساسا قاطعيت يك صفتي است كه انسان را كاملا جدي و مصمم در كارهايش مي‏نمايد و براي روح يك سالك الي اللّه اگر بخواهد استاد اخلاق بشود و براي متقين امام گردد خيلي مفيد است. پس نتيجه مي‏گيريم كه براي هر كار صحيحي قاطعيت واقعا لازم و حائز اهميت مي‏باشد و الا يك سالك الي الله بدون داشتن قاطعيت در كارهايش مثلاً قاطعيت در تزكيه نفس نمي‏تواند موفق به تزكيه نفس شود و به مقصود كه خداي تعالي باشد برسد و من در طول اين دو ماه البتّه در قبل هم اين صفت را در كارهاي مادي و دنيوي مقداري تجربه كرده بودم و مي‏ديدم كه وقتي تصميم به كاري مي‏گيرم و مي خواهم آن را با كمال قاطعيت انجام دهم كاملا موفق مي‏شوم ولي قبل از آن خيلي كم شايد هم اصلاً فكر نمي‏كردم كه آيا آن كار صحيح است يا خير ولي از وقتي كه در مرحله استقامت واقع شدم كاملا با خودم تصميم گرفتم كه اول در تمام مسائل معنوي و دنيوي كه مي‏خواهم انجام دهم اول فكر كنم واگر ديدم كه مورد رضاي خداي مهربان بود آن را با كمال قاطعيت انجام دهم و از خداي تعالي و چهارده معصوم علیهم السلام مي‏خواهم كه مرا كمك كنند تا در مرحله استقامت تمام اركاني كه از حضرت استاد كه جانم به قربانش فرا گرفته بودم با كمال قاطعيت و جديت و دقت در روح خود بوجود آورم. پايان.

سالگرد مرحوم حاج ملا آقا جان در زنجان

 

"اجتماع ارادتمندان مرحوم حاج ملا آقاجان در چهل و نهمین سال در گذشت او در کناره مقبره اش"

 

بسمه تعالي…….. در ۴۹ سال قبل در چنين روزي مرحوم آقاي حاج ملا آقا جان زنجاني غريبانه ازدار دنيا رفت. و چون او را نمي‏شناختند غريبانه در قبرستان عمومي شهر زنجان دفنش كردند. سالها گذشت تا آن كه اينجانب كتاب پرواز روح را درباره گوشه‏ اي از زندگي معنوي او نوشتم و چون حضرت ولي‏عصر علیه السلام «معز الاولياء» است، سال به سال عزت او، محبوبيت او، زياد شد تا به جايي رسيد كه پس از تقريبا نيم قرن بدون آن كه از مردم دعوتي به عمل آيد در روز بيستم ماه رجب از سراسر كشور هزارها نفر براي بزرگداشت سالگرد آن بزرگوار در زنجان جمع مي‏شوند و مزار او را زيارت مي‏كنند و احيانا حوائج خود را از او مي‏گيرند. مطلبي كه در اينجا قابل توجّه است اين است كه يك عده از كساني كه همه چيز را در ظواهر و تعيّنات فكر مي‏كنند در زمان زندگي او در دنيا او را بخاطر لباسش كه بسيار معمولي بود و گاهي كشاورزي مي‏كرد و بيلي بر شانه مي‏گذاشت و به خانه مي‏رفت، از علم و معنويت او استفاده نمي‏كردند و متوجه اين معني نبودند كه كوهي از علم و دانش با اين تواضع كه در زمان رضا شاه خائن كه مجالس عزاداري را تعطيل كرده بود او با اين وضع لباس در كوچه و بازار زنجان هر كجا چند نفري را مي‏ديد اقامه عزاداري براي حضرت سيدالشهداء علیه السلام مي‏نمود و به اين وسيله نمي‏گذاشت نام مقدّس حضرت ابي عبداللّه الحسين علیه السلام و عزاداري براي آن حضرت از بين برود. آنها او را تحقير مي‏كردند و گاهي او را ديوانه تصور مي‏نمودند ولي پس از مرگش سخنان حكمت آميزش كه من به وسيله كتاب «پرواز روح» پخش كرده بودم اهل معنا متوجه شدند كه او يكي از اولياء خداست. روح معين است، به حاجتمندان به اذن پروردگار حوائجشان را مي‏دهد و آن چنان پس از ۴۹ سال كه از وفاتش مي‏گذرد مردم به او اظهار ارادت مي‏كنند و اين چنين در سالگردش كنار قبرش اجتماع مي‏نمايند و اظهار علاقه مي‏كنند. اين همان معني كلمه «معز الاولياء» است كه درباره حضرت ولي‏عصر علیه السلام مي‏گوييم و نشانه‏ اش را مي‏بينيم. اميد است خداي تعالي مقامات آن بزرگوار را متعالي بفرمايد.

درباره خودم

 

"دوستان اهل تزکیه نفس در ۱۲رجب ۱۴۲۶ مقالات برگزيده مرحله استقامت خود را ارائه مي دهند"

 

بسمه تعالي……..در ۱۲ رجب ۱۴۲۶ شب ميلاد مسعود حضرت اميرالمومنين علیه السلام هشت نفر از كساني كه مقاله ‏شان در مرحله استقامت انتخاب شد و چهار نفر از آنها را در شبهاي گذشته معرفي نموديم كه خلاصه‏ اي از مقاله‏ شان را توضيح داديم و باقي ماند چهار نفر ديگر كه توضيح مي‏دهيم.

يكي از آنها (چنان كه در تصوير فوق ديده مي‏شود) جناب حجه الاسلام آقاي مسلم عباس پور از اهالي شيراز و از فضلاي حوزه علميه قم بودند. ايشان مقاله‏ شان در بيداري خود از خواب غفلت و سپس گذراندن مرحله توبه و بعد درباره استقامت چنين گفتند: استقامت را بايد ريشه تمام سعادت‏ها دانست و اگر انسان استقامت نداشته باشد در هر كاري معطل مي‏ماند و نمي‏تواند به هيچ وجه در هيچ چيز موفق شود. ديگري آقاي فرامرز نقوي بود (چنان كه در تصوير دوم ديده مي‏شود) ايشان درباره بيداري و يقظه خود و اين كه در منجلابي از غفلت و گناه بودند چنين گفتند: من به وسيله كتاب «پرواز روح» از خواب غفلت بيدار شدم اين كتاب مايه سعادت من بود كتاب پرواز روح من را وادار كرد كه توبه كنم و خود را از منجلاب گناه و غفلت نجات دهم. سپس درباره توبه و اين كه استقامت داراي چهار ركن است و من بحمد اللّه در اكثر اركان استقامت موفق بوده ‏ام توضيح داده‏ اند. نفر هفتم آقاي سعيد شائق پور (چنان كه در تصوير سوم ديده مي‏شود) بود كه مسئله تزكيه نفس را از اهم مسائل زندگي ابدي انسان مي‏دانست او مي‏گفت: كه اگر انسان در راه تزكيه نفس استقامت نداشته باشد همه زحماتش از بين رفته و بايد خود را در مرحله استقامت كاملا بسازد. نفر هشتم آقاي حسين خواجوئي (چنان كه در تصوير چهارم ديده مي‏شود) از طلاب حوزه علميه قم بود كه سالها است در راه تزكيه نفس فعاليت مي‏كند و بحمد اللّه موفق هم شده است. او درباره موفقيت خود چنين مي‏گفت: من خيلي دوست داشتم كه يك انسان پاك و بي ‏آلايش باشم. پس از مطالعات زياد به اين نتيجه رسيدم كه بدون تزكيه نفس روح سالمي كه خدا در قرآن فرموده:«الا من اتي اللّه بقلب سليم» براي من حاصل نمي‏شود لذا به طرف تزكيه نفس روآوردم و تا اينجا موفق هم بوده‏ ام.

به مناسبت روز مبعث رسول اكرم صلي الله عليه و آله و سلم

 

"اينجانب در مدينه منوره در مقابل باب جبرئيل در مساحت خانه امام صادق عليه السلام رو به قبله نشسته ام"

 

بسمه تعالي……..در سال ۱۳۷۱ كه به مدينه مشرف شده بودم ديدم خانه امام صادق علیه السلام و كوچه بني ‏هاشم را وهابي ها خراب كرده و مسطح نموده‏ اند. من قبل از آن مكرر به مدينه مشرف شده بودم و خوب يادم بود كه از باب جبرئيل تا كوچه بني‏ هاشم بيشتر از ده متر فاصله نبود واز اول كوچه بني‏ هاشم تا خانه امام صادق علیه السلام حدودا ده متر بود. يعني آن طرف خيابان باب جبرئيل و در حرم حضرت پيامبر اكرم صلی الله علیه و آله بود و اين طرف خيابان كوچه بني‏ هاشم كه به طرف قبرستان بقيع مي‏رفت شروع مي‏شد. وسط كوچه بني‏ هاشم خانه امام صادق علیه السلام بود فاصله بين باب جبرئيل و خانه امام صادق علیه السلام تا حدودي براي من در آن روز مشخص بود.

من در آن سفر در محل خانه امام صادق علیه السلام كه طرف چپ من قبرستان بقيع و طرف راستم باب جبرئيل و رو به قبله نشسته بودم و مشغول دعا و زيارت بودم اين تصوير كه در بالا ديده مي‏شود از من گرفته شد. در آنجا كه نشسته بودم فكر مي‏كردم كه چرا مسلك وهابيت با آثار اهل‏بيت عصمت و طهارت علیهم السلام كه بيشتر از ۱۳۰۰ سال مسلمانان آنها را حفظ كرده‏ اند اين گونه رفتار مي‏كنند؟ غار حراء كه محل عبادت پيامبر اكرم صلی الله علیه و آله است بدون هيچ وسيله رفتن به آن غار و آنها كوشش مي‏كنند كه تا مي‏توانند آن را از بين ببرند. قبر مطهر حضرت عبداللّه پدر پيامبر اكرم صلی الله علیه و آله با زمين هم سطح شده و اثري از آن باقي نگذاشته ‏اند و اينجا هم خانه امام صادق علیه السلام و كوچه بني‏ هاشم كه خاندان عصمت و طهارت علیهم السلام كه اكثرا در آن كوچه زندگي مي‏كرده ‏اند حتي اثري از آنها باقي نمانده است.

آيا اين عمل غير از اين است كه آنها مي‏خواهند آثار اسلام و آثار يكي از دو چيز گرانبهايي كه پيامبر اكرم صلی الله علیه و آله به يادگار گذاشته از بين ببرند؟ پيامبر اكرم صلی الله علیه و آله فرمود: «اني تارك فيكم الثقلين كتاب اللّه و عترتي ما ان تمسكتم بهما لن تضلّوا بعدي ابدا» و شاعر عرب مي‏گويد: «ان آثارنا تدل علينا…. فانظروا بعدنا الي الاثار» اگر آثار چيزي از بين رفت كم ‏كم آن چيز بدست فراموشي سپرده مي‏شود و به كلي فراموش مي‏گردد. خدا آنها را هدايت كند تا دست از اين اعمال ناپسند بردارند.

 

 

 

 

 

 

 

درباره خودم

 

"اينجانب با جمعی از رجال سياسی در يکی از سمينارهای مهم جمهوری اسلامی ايران"

 

بسمه تعالي…….. در تاريخ ۱۳۸۳/۱۱/۱۸ در اين برنامه به شرح حالات خودم پرداختم و تا امروز كه ميلاد مسعود حضرت ابي عبداللّه الحسين علیه السلام و از نظر تاريخ شمسي ۱۳۸۴/۶/۱۷ است مطالبي درباره زندگي خودم نوشتم تا ديگران بيهوده مسائلي را درباره من نگويند ولي مردمان گتره گو و بي‏ بند و بار نمي‏توانند دروغ نگويند، تهمت نزنند و حرف بي جا به زبان جاري نكنند زيرا آنها به دروغگوئي عادت كرده‏ اند و اين عادت بقدري در وجودشان عمق پيدا كرده كه روز قيامت هم اگر زبانشان باز باشد به خداي تعالي هم دروغ مي‏گويند لذا خداي تعالي قدرت دارد كه دهان آنها را ببندد آنجا كه مي‏فرمايد: «اليوم نختم علي افواههم» زبان دروغگوي آنها را مي‏بندد تا بيشتر از آنچه كه گفته‏ اند دروغ نگويند. به هر حال آنچه در اين مدت نوشتم فقط بخاطر اتمام حجت بود والا من در زندگيم هم با رجال علمي نشست و برخاست داشته‏ ام و هم با رجال سياسي و هم با مردم معمولي و آنچه وظيفه‏ ام را در آن ديده‏ ام اين بود كه چون رجال علمي يا علم براي آنها حجاب شده كه سخني در بيداري از خواب غفلت نمي‏ شنوند و يا علمشان سبب بيداريشان گرديده كه به مقامات عاليه رسيده‏ اند و نيازي به معاشرت و سخنان و تذكرات من ندارند و رجال سياسي هم چون عادت به سياست كرده ‏اند و ممكن است مطالب معنوي را با سياست‏هاي اصطلاحي آلوده كنند من از آنها كناره ‏گيري كرده و با آنها مخلوط نشده ‏ام لذا با اين بزرگان هم معاشرتم را كم كرده ‏ام و لذا تنها به ارشاد مردم معمولي پرداخته‏ ام. در مدت ۴۳ سال با تشكيل كانون بحث و انتقاد ديني توانسته‏ ام صدها هزار سؤال ديني و فلسفي و اعتقادي را جواب بگويم و هزارها جمعيت را به صراط مستقيم و عمل كردن صددرصد به دستورات دين وادار كنم و از آنها براي پابند بودن به دينشان تعهد بگيرم و آنها را به خواندن قرآن و ترجمه قرآن و تفسير قرآن به نحو مستمر و الزامي مقيدشان كنم و صدها نفر از غير مسلمانها را به اسلام مشرف نمايم و نام مقدّس حضرت بقيه اللّه علیه السلام را در بين مردم ترويج كنم و دوره اصول اعتقادات صحيح را از مفاهيم قرآن و احاديث و تزكيه نفس به نحو كلاسيك براي هزارها نفر توضيح دهم اميدوارم خداي تعالي اينها را از من قبول فرمايد كه اگر او قبول كند از سخنان ياوه گويان باكي ندارم و هر چه بيشتر عليه حركت من بگويند اجر و مزدم نزد خداي تعالي بيشتر خواهد بود.

ماه مبارك رمضان

 

"حضرت استاد"

 

بسمه تعالي……..در ماه مبارك رمضان كه ماه مهماني خدا است بايد منتظر فرج حضرت ولي‏عصر ارواحنا فداه بود. در اين ماه پر فيض كه همه افراد بشر به بركت و رحمت و مغفرت الهي دعوت شده ‏اند و نفس‏هاي آنها تسبيح و حتي خوابشان عبادت است گناهكاران با مغفرت و اولياء خدا با بركت و رحمت روبرو مي‏شوند و آن قدر براي اين افراد اجر و ثواب منظور شده است كه نمي‏توانند آنها را در اين دنيا دريافت كنند. بلكه ناگزير است كه خداي تعالي آن ثوابها را به حساب آنها واريز نمايد تا در زندگي بي‏نهايت و ابدي عالم آخرت از آن كمال استفاده را بكنند و تا مي‏توانند از حسابشان برداشت نمايند. مسئله ‏اي كه در اينجا باقي مي‏ماند آن هم در زمان ظهور اصغر كه نام مقدّس حضرت ولي‏عصر علیه السلام بعنوان مصلح آخر الزمان حجة ابن الحسن ارواحنا فداه در بزرگترين مجمع جهاني بشريت و سازمان ملل بعنوان ايجاد كننده عدل و داد در سراسر جهان برده مي‏شود (كه خود بارزترين علامت ظهور اصغر است) آن هم از ناحيه مملكتي كه همه مردمش شب و روز به ياد و انتظار وجود مقدّس مصلح غيبي هستند و همه پيروان واقعي آن حضرت‏ اند. اين است كه آيا اين نسل فعلي بشر توفيق ياري آن حضرت را پيدا مي‏كند يا خير كه اگر پيدا كند امتياز اعتقاد به وجود مقدّس آن حضرت در مرحله اول مخصوص مردم ايران و هر كجا كه شيعيان در آنجا زندگي مي‏كنند مي‏باشد. حضرت ولي‏عصر روحي له الفداء را همه مي‏بينند و اگر لياقت داشته باشند يا آن حضرت مصلحت بدانند او را مي‏شناسند و با آن حضرت هم كلام مي‏شوند و بزرگترين دليل بر اثبات وجود آن حضرت همين ملاقاتها است. زيرا محال است كه شخصي در بدن ظاهري در ميان مردم با مردم زندگي كند ولي ديده نشود ان‏ شاءاللّه با خواندن دعاي ندبه و اشك و آه هر لحظه و هر ساعت مخصوصاً روز جمعه دعاي ندبه را بخوانيم و اين جمله را با گريه و ناله بگوئيم: «متي ترانا و نراك و قد نشرت لواء النصرتري اترانا نحف بك و انت تام الملاء و قد ملات الارض عدلا و اذقت اعدائك هوانا و عقابا و ابرت العتاة و جحدة الحق و قطعت دابر المتكبرين و اجتثثت اصول الظالمين و نحن نقول الحمد لله رب العالمين».

«ابتكار در موفقيت تزكيه نفس »

بسمه تعالي……..از جائي كه ما افراد بشر به روحمان كمتر از بدنمان اهميت مي‏دهيم و در نتيجه به غذاي روح كمتر از غذاي بدن، به امراض روح كمتر از امراض بدن، به معالجه روح كمتر از معالجه بدن توجّه داريم و تنها دنيا و آنچه مربوط به دنيا است را چون در مقابل چشم ما است و محسوس ما است قبول داريم و حتي تمام سعادت خود را در راحتي دنيا و خوش گذراني در دنيا مي‏دانيم و بكلي حقيقت را فراموش كرده ‏ايم، اگر كسي توانست با ابتكار فكري و استنباط از آيات قرآني و روايات اهل‏بيت عصمت و طهارت (علیهم السلام) راهي را براي سلامت قلب و تزكيه نفس پيدا كند، اين مردم براي عمل او كمترين ارزشي قائل نمي‏شوند ولو آن كه ده‏ها سال روي اين مسئله مهم علمي و نجات بخش از مرگ ابدي زحمت كشيده باشد. ولي اگر يك جوان 18 ساله يا حتي كوچكتر كاري كند كه براي دنياي مردم فائده مختصري داشته باشد، او را بعنوان دانشمند و مبتكر در رسانه‏ ها علم مي‏كنند و او را به همه دنيا معرفي مي‏نمايند….

من روزي كه چگونگي تزكيه نفس و معالجه امراض روحي را به سهل‏ترين روش ارائه دادم فكر مي‏كردم كه مردم يا لااقل متفكريني كه اهميت سلامت روح و تزكيه نفس را مي‏فهمند از من لااقل تقدير مي‏كنند ولي تقدير كه نكردند بماند، موانعي هم بوجود آوردند. من با خود گفتم شايد چون نتيجه را نديده‏ اند به آن اهميت نمي‏دهند ولي متاسفانه بعد از آن كه حدود بيست سال اين برنامه را ارائه دادم و جمعي موفق به عمل به آن شدند و بهترين زندگي را لمس نمودند، ديدم باز هم به آن توجهي نشد و اذيت و آزارهايي هم به من وارد نمودند. من از كسي گله ندارم خداي تعالي به رسول اكرم (صلی الله علیه و آله)  مي‏فرمايد: «انك لا تسمع الموتي» ولي مي‏گويم «مرا به خير تو اميد نيست شر مرسان» و لااقل مي‏خواستم دانشمندان از من كيفيت كار را سؤال مي‏كردند و يا لااقل نسنجيده مرا روي حسادت مردود نمي‏دانستند. اما من كه خداي عزيزم را هميشه منظور نموده ‏ام از خدمت به سالكين الي اللّه كوتاهي نكرده و نمي‏كنم و شاهد اين مدعاء چند هزار مردمي هستند كه به اين راه وارد شده و موفق هم گرديده‏ اند اميد است مردم ما از اين خواب غفلت برخيزند و براي دنيا و آخرت خود اهميتي قائل شوند.

«فقيه»

بسمه تعالي……..حديثي كه ما را به مراحل تزكيه نفس راهنمايي مي‏كند، آن حديثي است كه اكثر مراجع براي مسئله تقليد آن را نوشته و از جمله آخر حديث برداشت اين كه بايد عوام از فقيه تقليد كنند نموده ‏اند و آن حديث اين است كه: «من كان من الفقهاء صائنا لنفسه حافظا لدينه مخالفا لهواه مطيعا لامر مولاه فللعوام ان يقلدوه» ما در اين سخن فقط درباره كلمه اول اين حديث كه فرموده ‏اند: «من كان من الفقهاء» توضيحي مي‏دهيم.

فقه در لغت به معني فهم و فقيه به معني فهيم است. بنابراين ممكن است منظور از فقهاء در حديث افرادي باشند كه بيدارند يعني مي‏فهمند زيرا فرق بين بيدار و خواب در همين است. آدم خواب هيچ چيز نمي‏فهمد ولي بيدار مي‏فهمد و همه چيز را احساس مي‏كند. لذا ما قبل از آن كه به معني اصطلاحي فقهاء در حديث بپردازيم بايد به معني لغوي آن توجّه كنيم و مرحله يقظه را از اين حديث و مراحل بعد را از بقيه حديث استنباط نمائيم و اين كه فهم و يقظه و فقاهت را به عمل انسان نسبت نداده براي اين است كه يقظه بايد خودش حاصل بشود و تا يقظه و فقاهت براي انسان از هر راهي كه ممكن باشد حاصل نشود محال است كه سالك الي اللّه بتواند راه سير و سلوك را خوب برود و تزكيه نفس كند و خود را به كمالات روحي برساند و استاد و ملجأ و مرجع ديگران گردد. و خداي تعالي در قرآن فرموده است: «فلولا نفر من كل فرقة طائفة منهم ليتفقهوا في الدين و لينذروا قومهم اذا رجعوا اليهم» اميد است همه ما در حقايق دين فهيم باشيم و از خواب غفلت بيدار شويم و حقيقت دين را بفهميم تا بتوانيم رهبري ديگران را بعهده بگيريم و از اين راه مقرب پروردگارمان گرديم.