بایگانی ماه ژوئن, 2016

اعوذ بالله من الشيطان الرجيم

بسم‌الله الرحمن الرحيم

 الحمدلله ربّ العالمين الصلاة و السلام علي رسول الله و آله اجمعين لاسيّما علي بقيةالله  روحي و ارواح العالمين لتراب مقدمه الفداء و اللعنة الدائمة علي أعدائهم أجمعين من الان الي قيام يوم الدين.

در شبهاي گذشته درباره‌ي استقامت و صبر و ثابت بودن در راه رسيدن به خداي تعالي و قرب پروردگار شرايطي داشت كه عرض شد. صبر و قاطعيّت و نترسيدن غير از خدا آنها را توضيح داديم. يكي از چيزهايي كه از پايه‌هاي و اركان استقامت است از همه‌ي اعتماد نكردن و تهيّه نكردن به غير خداست. اعتماد معنايش اين است كه انسان دلگرم به قدرتي داشته باشد. انسان دلش بستگي به يك قدرتي كه معمولاً خودمان منظور كرده‌ايم داشته باشيد. مثلاً يك حقوق ماهانه‌اي داريم دل به او بسته‌ايم، قدرت و نيروي بدني داريم دل به او بسته‌ايم، ثروت و مكنت و رياست يا دوستان خوبي داشته باشيم دل به آنها بسته‌ايم. اين معناي اعتماد به غير خداست. چون همه‌ي اينها از خودشان هيچي ندارند، خدا خلقشان كرده، خداي تعالي هم از بين مي‌‌بردشان، و اگر خدا بخواهد محو و نابودشان مي‌‌كند و اگر قدرتمندترين افراد بشر در روي كره‌ي زمين هر چي مي‌‌خواهد باشد، اگر خدا نخواسته باشد يك لحظه‌ي زنده نمي‌تواند باشد، هر قدرتي كه در عالم هست، هر چه هم قوي باشد، يك لحظه‌ي بعد از آن لحظه‌ي اوّلش را مالك نيست. پس چطور قدرتمند است؟ شما فرض كنيد هر كسي، در هر كجاي عالم باشد، فرعون باشد، با همه‌ي آن قدرتي كه داشت و مثل فرعون زياد بودند توي عالم، اينها نمي‌دانستند يك لحظه‌ي بعد از همان لحظه‌اي كه در آن هستند يك لحظه‌ي بعدش مالك باشند. معناي مالكيّت اين است كه آنچه من حتماً يك لحظه‌ي ديگر هست هستم، حتماً صاحب اين لحظاتي كه بعداً مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آيد هستم، وقتي كه انسان مالك نيست، وقتي انسان نمي‌تواند خودش را روي پاي خودش نگه دارد، چطور ديگري مي‌‌‌‌‌‌‌‌خواهد بهش اعتماد كند. شما اگر ثروتمندترين افراد به شما بگويد فردا صبح بيا صد ميليارد تومان به تو بدهم، خوب خودش معلوم نيست تا فردا صبح باشد، چطور مي‌‌‌‌‌‌‌‌خواهد به وعده‌اش وفا كند، چطور تو بهش تكيه مي‌‌‌‌‌‌‌‌كني، چطور تو بهش اعتماد مي‌‌‌‌‌‌‌كني. چرا اعتماد به غير از خدا ضعف است و علامت بي‌استقامتي است، اين خيلي واضح است، به جهت اينكه انسان در وقتي قدرت دارد كه يك يا خودش مستقلاً قدرت داشته باشد يا به يك قدرت ثابتي تكيه كرده باشد، قدرت ثابت. قدرتي كه تا يك لحظه‌ي ديگر باشد. از باب مثال شما هيچ وقت به ديواري كه ديوار دارد خودش مي‌‌‌‌افتد يا احتمال افتادنش هست تكيه نمي‌كنيد. تكيه‌گاه شما بايد اقلاً از خود شما، سريع‌تر باشد. و الاّ معنا ندارد من به او تكيه مي‌‌كنم. شما در عالم چيزي پيدا نمي‌كنيد كه مالك يك لحظه‌ي بعدش باشد، يك قدرتي كه دارد مالك يك لحظه‌ي بعدش باشد. اغلب اين طور است. شما فرض كنيد، چي بگويم، يعني بيشتر از اين هم نمي‌شود گفت، هر چه در كه در عالم تصور كنيد، كوهها، ماه و خورشيد و ستارگان، همه‌ي اينها هستند، يك لحظه‌ي ديگر ، هستند يا نيستند؟ احتمال دارد كه نباشند. اصلاً ممكن‌الوجود معنايش همين است، چيزي كه امكان دارد باشد، امكان دارد نباشد. پس بنابراين اگر مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواهيد قدرتمند باشيد، شما بايد به چيزي تكيه كنيد، يا روي پا خودتان بايستيد كه او روي پاي خودش ايستاده باشد، و در عالم هيچي پيدا نمي‌شود كه روي پاي خودش وايستاده باشد جز خدا، خداست كه زوال ندارد، خداست كه هميشه هست، لذا، ببينيد اين جمله خيلي جالب است، وَمَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ طلاق/3، كسي كه توكّل به خدا بكند، خدا كفايتش مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌كند. امّا شما به هر چيز ديگري كه توكّل بكنيد، ممكن است كفايتتان بكند، ممكن است كفايتتان نكند. پس چيزي كه احتمالي شد كفايت نمي‌كند، دقت كرديد؟ به هيچ چيز نمي‌توانيد متكّي باشيد و از هيچ چيز نمي‌توانيد كمك بگيريد جز آنكه هست، هميشه هست. درست است، ممكن است كه انسان از خيلي قدرتها، ثروتها، طبابت‌ها، انسان كمك بگيرد امّا قطعي نيست، يقيني نيست. شما مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواهيد فردا برويد پيش طبيب معالجه بشويد، خوب طبيبش معلوم نيست مرده است يا زنده، پيش يك قدرتمندي مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواهيد برويد از قدرت او استفاده كنيد، معلوم نيست اين قدرتمند فردا باشد يا نباشد، از يك ثروتمندي مي‌‌‌‌‌‌خواهي استمداد كني، معلوم نيست اين ثروتمند باشد يا نباشيد. ببينيد خيلي ساده واضح و واضح، اگر شما به اينها تكيه كردي، چون آنها متزلزنند، احتمال دارد باشند يا نباشند، شما هم احتمال دارد سر پا باشيد، احتمال دارد سر پا نباشيد. پس يكي از اركان استقامت، اركانِ، ما چهار ركن براي استقامت منظور كرديم، صبر كه توضيح داده شد، قاطعيّت بود كه توضيح داده شد، ديشب نترسيدن غير از خدا بود كه توضيح داده شد، يكي اعتماد به خود، اعتماد به نفس، شما مي‌گوييد چطور؟ ما خودمان سر پا نيستيم. نه، ما مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواهيم اگر داراي قدرتي باشيم، و اگر ما مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواهيم قدرتي داشته باشيم، خودمان از خودمان قدرتي نداريم، ولي به يك جايي بايد تكيه بكنيم كه مورد اعتماد باشد و آن قدرت ما را نگه بدارد، و يقيني هم نگه دارد، و فردا هم نگه داشته باشد، پس فردا هم نگه داشته باشد، همه چيز. و او تنها خداست، يعني عقلمان به ما مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گويد هيچي در عالم نيست مگر خدا كه بهش     ، شما اگر غير از اين مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گوييد بگوييد. چي هست كه مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود پيدا كرد و صد درصد هم بگوييم هست؟ شما مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گوييم اين خانه تا فردا صبح هست؟         ، يك زلزله بشود، مگر اين همه‌ي زلزله‌هايي كه شد، خانه‌ها، حالا اينها محسوساتش هست، خانه‌ها مگر  خراب نشد، و حتّي آن كساني كه رفته بودند زير اين ساختمان، از سرما و گرما و همه‌ي چيز در امان باشند همان سقف بالايشان ريخت و از بين بردشان، در ايران كه زلزله زياد هست. به چي مي‌خواهي تكيه بكني كه صد

درصد مورد اعتماد باشد، به چي؟

سوار هواپيما مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شويد، مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گوييد من به اين هواپيما مطمئنم، همان هواپيمايي مطمئني كه خدمت شما عرض شود كارشناسهاي ارشد، مملكتي برداشتند آوردند هواپيما را به ايراني‌ها بفروشند و بدهند و ثابت كنند مورد اعتماد هست، همان نزديك اصفهان چپه شد، افتاد و همه‌شان مردند. پس چي؟ ما الكي به قول معروف خيالمان راحت هست، به هيچ چيز نمي‌شود اعتماد كرد، ماشين سوار مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شوي، آن قدر ماشين سوار شدند تصادف كردند، پس صد درصد نيست. مغرورترين افراد آن كسي است كه به اين وسايل دنيايي غير خدا تكيه كند، مغرور است، مغرور يعني گول خورده، مغرور ما در فارسي اصلاً يك استفاده‌ ديگر مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌كنيم، مغرور از غرر است، و غرر هم به معناي گول خوردن است و خدمت شما عرض شود كسي كه مغرور است يعني گول خورده، همه‌مان گول خورديم، البتّه خدا غفلت به ما داده كه ما از هيچي، از اين وسايل دنيايي ناراحت نيستيم و مطمئن هستيم، غفلت داده خدا، و اين نعمتي از نعمت‌هاي الهي است. و الاّ همين الان ما بايد شك داشته باشيم كه اين ساختمان الان روي سر ما مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ريزد يا نمي‌ريزد. اطمينان نمي‌شود كرد، به هيچ چيز نمي‌شود اطمينان كرد، و اگر ما به اين حقيقت رسيديم و خودمان را وابسته به اين ظواهر نكرديم و متكي به پروردگار شديم همانطوري كه خداي تعالي هميشه هست و هميشه سر پاست، هميشه ثابت هست، همين طور ما ثابتيم، كُلُّ شَيْءٍ هَالِكٌ إِلَّا وَجْهَهُ قصص/88، همه چيز توي دنياي روي اقتضاء ذاتيش هالك است، همه چيز، چيه در عالم كه هالك نيست نمي‌گويم كه هالك مي‌‌شود، بيينيد اين آيه را اينجوري معنا نكنيد كه هر چيزي هالك مي‌‌شود، نه هالك است، هالك يعني از بين رفتني، ذاتاً هر چيزي از بين رفتني است، چي هست كه از بين رفتني نباشد؟ همان روح را هم خدا نگه مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دارد، هميشه هست، و در بهشت ابداً هست، آن هم مخلوق خداست، اختيارش دست خداست، هر چيزي در عالم شما تصورش كنيد، يك روزي نبوده، بعد بود شده و ممكن است نابود بشود، اصلاً معناي ممكن‌الوجود همين است، كه ممكن است از بين برود. خوب، روي اين حساب، يكي از اركان استقامت اين است كه شما متوجّه اين معنا باشيد به جايي كه تكيه مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌كنيد اين جايي كه تكيه بهش مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌زنيد و صد درصد هم تكيه داديد آن دوامي داشته باشد. دوام، دوام قطعي داشته باشد، و هيچ چيز در عالم پيدا نمي‌كنيد كه دوام قطعي داشته باشد جز ذات مقدس پروردگار، حالا كه اينطوري شد پس كسي كه در مرحله‌ي استقامت است، ضمناً ما هر چي هم كه مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌كنيم اين مراحل معنايش اين است كه شما خوب توي اين مرحله ورزيده بشويد كه اين مرحله به دردتان بعدتان بخورد،  نمي‌توانيد رها كنيد و مرحله بعدي را مثلاً بگيريد، نه، شما استقامت را در خودتان به وجود بياوريد كه بتوانيد توي صراط مستقيم حركت كنيد، هر كس اين فكر توي مغزش باشد، من استقامت يك مدّتي مثل مثلاً فرض كنيد روزه‌ي ماه رمضان، يك مدتي من روزه‌ي ماه رمضان من از طرف خدا واجب است كه بگيريم، روز عيد فطر خوشحاليم كه تمام شد، اينجوري نيست، استقامت معنايش اين است كه شما استقامت، مثل اينكه ماشينتان را ببريد در مغازه‌ي مكانيكي، پيچ و مهره‌هايش را محكم كن. براي چه؟ مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواهي بروي مسافرت، خوب توي راه به دردتان مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌خورد، به بعضي‌ها انسان مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌گويد كه آقا شما كدام مرحله هستي؟ مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گويد من مرحله‌ي استقامت را گذارنده‌ام، مرحله‌ي استقامت را گذارنده‌اي خوب نبايد از چيزي بترسي، مرحله‌ي استقامت را گذرانده‌اي نبايد تو صبر نداشته باشي، بلكه هر چه هم جلو برود انسان بايد بيشتر اين استقامتش كاملتر باشد. مثل اين مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ماند كه شما يك نقاشي بكنيد روي ديوار، يا روي يك پارچه‌اي،      خدمت شما عرض شود كلّه‌ي آن نقاشي را، كلّه‌اش را كشيده‌ايد آن را پاك كنيد بعد برويد دستش را بكشيد، بگوييد اين را تمام كردم، اين تمام نشد كه، باز برويد پايش را بكشيد، دستش را پاك كنيد باز برويد پايش را بكشيد، نه اينها همه‌اش بايد باشد.

ببينيد ديگر آن كسي كه اين معنا را تكرار بكند، واقعاً حمل به نافهمي‌اش مي‌‌شود، ما اين مرحله‌ را گذارنده‌ايم ديگر، خوب چه فايده‌ داشته گذرانده‌اي، تو مرحله‌ي يقظه را گذارنده‌اي خوب حالا برو بخواب، تو مرحله‌ي توبه را گذارنده‌اي، حالا برو معصيت بكن، اينجور است، اين غلط‌ترين كار است اگر ما خداي نكرده اقدام بهش كرده باشيم، به جهت اينكه هي خراب مي‌‌كنيم، هي عادت مي‌‌كنيم، هي خراب مي‌‌كنيم، هيچي فايده‌اي ندارد، بعضي‌ها اينجوريند ها، ممكن است شماها بگوييد نه كسي اينجوري نيست، نخير! نه هستند ما بهتر مي‌‌دانيم. هر چه كه شما مرحله‌تان بالاتر مي‌‌رود، بايد مرحله‌ي بعدي قوي‌تر بشود، محكم‌تر بشود، اصل هر مرحله‌ي از مراحل همان عنوانش است، همان است. بقيّه‌اش بايد كار بشود، تا تثبيت بشود در انسان، خيلي‌ها هستند، اينها مرحله‌ي توبه‌شان را گذارنده‌اند باز هم بعدش گناه مي‌‌كنند، اين معلوم است توبه نكرده، به خودم مي‌‌گويد، البته اگر جوري باشد كه گناه را نتواند ترك كند كه اصلاً هيچي، بيخود معطل است. يكي از حرفهاي غلطي كه غالباً بعضي از عوام دارند اين است كه ما معصوم كه نيسيتم كه گناه نكنيم، معصوم باش و گناه نكن، حالا هر چه شرط است، بايد گناه نكرد.

نه، چهارده معصوم بيشتر نبوده‌اند، اينقدر هم خودش را مي‌‌برد بالا كه مي‌‌گويد چهارده معصوم بيشتر نبود، بقيّه همه‌ي بايد گناه بكنند، بايد هم گناه بكنند. شما خيال نكنيد ترك گناه، يك كار خيلي مهمي است، اين را ببينيد حيوانات اصلاً گناه نمي‌كنند. مرحله‌ي خيلي بالايي نيست، شرافت تو بر اين است كه تو اختيار داري و گناه نمي‌كني، حالا آنها شايد اختيارشان كمتر است، اينجوري، گناه را انسان را، بچّه‌هاي صغير گناه نمي‌كنند. ترك گناه خيلي، بعضي‌ها خيال مي‌‌كنند ترك گناه كردند بايد خدا بيايد هر روز به ايشان سلام بكند، ائمّه‌ي اطهار هم بايد احترامات ايشان را حفظ كند كه حالا آقا گناه نكرده، نه! گناه، اصلاً انسان را به هيچ جا نمي‌رساند، ترك گناه و انجام واجبات، اين يك وظيفه است، روزي كه شما بگوييد من، آدم خوبي هستم چون ملق نمي‌زنم، آدم خوبي هستم چون نجاست به صورتم نمي‌مالم، آدم خوبي هستم نمي‌دانم چون بول و غائط نمي‌خورم، ترك گناه يك همچنين خصوصياتي دارد، ترك گناه بكن و بعد تازه بيا وارد تزكيه‌ي نفس بشو، مراحل تزكيه‌ي نفس را پيش بگير، ديشب گفتم از هيچي نبايد بترسيد، اعتماد به هيچي نكنيد، اعتماد به خدمت شما عرض شود ثروت، قدرت، هيچي، آن وقت مي‌‌بينيم مرحله‌ رسيده به مرحله‌ي مثلاً خيلي بالا عبوديّت، امّا هنوز دلش وابسته به قدرت است، ثروت است، از قدرتمند مي‌‌ترسد، از همه چيز بلكه مي‌‌ترسد، علّت اين است كه گذرانده‌ اينها را، گذرانده، اين كلمه‌ي گذرانده هم غلط است، به من نگوييد كه اوقاتم تلخ مي‌‌شود، ما اين مرحله را گذارنده‌ايم، بيخود گذرانده‌اي، بايد داشته باشي، بگو اين مرحله را تكميل كرده، خودم را ساختم، سازش دادم با اين مرحله، اگر هم مي‌‌خواهيد بگوييد، گذرانده‌ايم يعني چه؟ گذرانده‌ايم يعني مثلاً، انسان از مشهد حركت مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌كند مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواهد بيايد تهران، نيشابور را گذرانده، سبزوار را هم گذرانده، ازش رد شده ولي هيچ فايده‌اي هم برايش نداشته، هيچ اثري هم برايش نداشته، اميدواريم انشاءاللّه همه‌تان در مرحله‌ي استقامت كامل باشيد و هميشه استقامت كنيد، ببينيد به پيغمبر اكرم خداي تعالي مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌فرمايد: واستقم، پيغمبر، يكي مخصوصاً آمده بود كه مگر پيغمبر مرحله‌ي استقامت را نگذرانده؟ اگر يك خورده رويش مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دادم مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گفت پس من بالاتر از پيغمبراكرم هستم چون من گذارنده‌ام تا وقتي كه انسان، از پيغمبراكرم گرفته تا       ، همه بايد در استقامت باشند، همه بايد داراي استقامت باشند،              و هيچ وقت نمي‌گذراند، هميشه بايد همه چيز را در مقابل، مقاوم، مستقيم، استقامت‌دار، پا برجا، داراي ثبات اينجوري باشيد.

اميدواريم همه‌مان از ياران حضرت بقيةاللّه، از آن كساني كه كأنهم بنيان مرصوص، آن چنان استقامت دارند كه مثل بنيان مرصوص، بنيان مرصوص، مثلاً اين ديوارهاي بتوني را مي‌‌گويند كه دو سه متر قطرش است و لشكر پشت آن ديوار به اصطلاح مي‌‌ايستد كه اگر حمله‌اي شد محفوظ باشند. انشاء اللّه همه‌مان از ياران خوب امام عصر باشيم، إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذِينَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِهِ صَفًّا كَأَنَّهُمْ بُنيَانٌ مَرْصُوصٌ صف/4، همه‌مان انشاءاللّه زمان ظهور را درك كنيم، اميدواريم خداي تعالي به همه‌ي ما توفيق تزكيه‌ي نفس را عنايت بفرمايد.و صلّ علي سيّدنا محمّد و آل اجمعين. 

جهت دانلود و یا پخش آنلاین کلیک کنید

اعوذ بالله من الشيطان الرجيم

بسم‌اللّه الرحمن الرحيم

 الحمدلله والصلاة و السلام علي رسول الله و علي آله آل‌اللّه لاسيّما علي بقيةالله  روحي و ارواح العالمين لتراب مقدمه الفداء و اللعنة الدائمة علي أعدائهم أجمعين من الان الي قيام يوم الدين.

در بحث استقامت بوديم كه خداي تعالي در قرآن مجيد در آيات مختلفي خصوصيّات استقامت را و فايده‌ي استقامت را بيان فرموده، در يك جا مي‌‌فرمايد كه: وَأَلَّوْ اسْتَقَامُوا عَلَى الطَّرِيقَةِ لَأَسْقَيْنَاهُمْ مَاءً غَدَقًا  الجن/16، اگر داراي ثبات باشند، داراي استقامت باشند، ما به آنها از آن آب گواراي ولايت و حيات و آب گواراي زندگي به آنها مي‌‌آشامانيم. در جاي ديگر مي‌‌فرمايد كه: إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمْ الْمَلَائِكَةُ فصلت/30، ملائكه بر آنها  نازل مي‌‌شوند. به پيغمبراكرم در دو آيه‌ي مي‌‌فرمايد كه: فَاسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ، يكي در سوره‌ي شوري و يكي هم در سوره‌ي هود است، در سوره‌ي هود خداي تعالي مي‌‌فرمايد: فَاسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ وَمَنْ تَابَ مَعَكَ، كساني كه با تو به سوي خدا حركت مي‌‌كنند آنها هم استقامت كنند، ولي در سوره‌ي شوري مي‌‌فرمايد: وَاسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَهُمْ شورى/15 پيروي هواهاي نفساني آنها نباش و استقامت كن. استقامت در آنچه كه خدا امر كرده بايد انسان داشته باشد، از همين دو آيه‌اي كه به پيغمبراكرم خطاب هست، استفاده مي‌‌شود كَمَا أُمِرْتَ ، آنچنان كه بهت امر شده، اگر انسان استقامت در كارهاي بد كرد، اين كار درستي نكرده، انسان اگر يك آدم لجبازي بود كه هر كار بدي را پايش وا مي‌‌ايستاد محكم واقع مي‌‌شد، اين بدترين شايد گاهي بشود، منافقين در زمان پيغمبراكرم و در زمان ائمّه‌ي عليهم الصلوة و السلام اينها در نفاقشان استقامت داشتند، اكثر شرور و افرادي كه شرند، اشرارند، اينها در بدي استقامت دارند، استقامت بايد يا در طريقه‌ي حق باشد يا بايد كَمَا أُمِرْتَ، باشد تا نتيجه بدهد. خداي تعالي راه را نشان داده به ما، الطَّرِيقَةِ، وَأَلَّوْ اسْتَقَامُوا عَلَى الطَّرِيقَةِ، طريقت را به ما نشان داده، راه را به ما نشان داده و فرموده است كه پايدار باشيد، ثبات داشته باشيد، متزلزل نباشيد و توي اين راه حركت كنيد. يا اوامري پروردگار دارد، دستوراتي دارد، ما بايد به آن دستورات استقامت داشته باشيم، چون در مقابلش شيطان هم دستوراتي دارد، در مقابلش خدمت شما عرض شود كه ممكن است انسان بر طريقه‌ي معيّن شده حركت نكند، استقامت داشته باشد در كجروي، اين وسواسي‌‌ها غالباً در همان وسواسشان استقامت دارند، مي‌‌بينيد كه پارسال هم وسواسي بوده، امسال هم وسواسي كلي هم به زحمت مي‌‌افتد در عين حال وسوسه را ول نمي‌كند، هر چقدر هم مي‌‌خواهند معالجه‌اش كنند نمي‌شود. اگر كسي در راه راست، در طريقه‌ي معيّن الهي، در اوامر پروردگار مقاوم بود با همه‌ي مشكلاتش، با همه‌ي ناراحتي‌هايش تحمّل كرد، آن وقت ملائكه بر او نازل مي‌‌شود. نزول ملائكه هم، اين را بدانيد، ديشب هم اشاره‌اي كردم كه اين طور نيست كه ملكي به صورت يك انسان بيايد جلوي شما بنشيند، يا به صورت يك نوري، به صورت هر چيزي كه با اين حواس ظاهري ما تطبيق بكند معناي: تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمْ الْمَلَائِكَةُ اين باشد نه! ملائكه نزولشان اين طور است كه كمك مي‌‌كنند، فقط كمكشان آثاري است، اثري است كه از آنها بر ما باقي مي‌‌ماند نه اينكه فكر كنيد خوب ما اين همه استقامت كرديم، ملائكه‌اي نازل نشد. اصحاب حضرت سيّدالشهداء شايد تا لحظه‌ي آخر كه از دنيا خواستند بروند ملكي بر آنها نازل نشد، بر خيلي از انبياء ملك نازل نشد به آن صورتي كه شما فكر مي‌‌كنيد. بعضي از انبياء بودند، مثل حضرت مثلاً زكريّا، خوب بهش آمدند گفتند تو، براي تو فرزندي خواهد بود. اگر ملك را مي‌‌شناخت و متوجّه بود كه اين ملك است و از جانب خداست، فَجْعَلْ لي آيَةً ديگر شايد نمي‌گفت، به من يك نشانه‌اي بدهيد، اين در صورتي است كه ترديد داشته باشد كه اين ملك است يا ملك نيست؟ آيا اين از جانب خداست يا از جانب خدا نيست؟ لذا گفت: ربِّ اجْعَلْ لي آيَةً، بهش هم گفتند كه: آيَتُكَ أَلَّا تُكَلِّمَ النَّاسَ ثَلَاثَةَ أَيَّامٍ إِلَّا رَمْزًا آل عمران/41 تو سه روز نمي‌تواني حرف بزني، اين نشانه را بهش دادند. و زبان پيغمبر را شيطان نمي‌تواند ببندد، خداست كه بسته، بنابراين خود انبياء، يعني شأن انبياء هم نيست كه ملك بيايد به صورت يك انساني بر پيغمبر نازل بشود و با او حرف بزند، شأنشان نيست، يك نكته‌اي اينجا هست از خيلي مهم است، كه خيلي از نكات علمي سطح بالا مهم‌تر است، و انشاءاللّه توجّه كنيد، اگر يك انساني، قلبش آنچنان منّور بود كه با خدا در ارتباط بود، با ملائكه در ارتباط بود، در خارج از عالم مُلك، در ملكوت ارتباط داشت، اين خيلي ارزشش بيشتر است از آن كسي كه در عالم مُلك با خدا و ملائكه و اينها ارتباط داشته باشد. يك مثال خيلي ساده‌اي مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌زنم تا شما متوجّه بشويد، يك وقت هست انسان خدمتتان عرض شود كه اكتفا مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌كند به همان چيزي كه توي خانه‌اش هست، همه چيز را منحصر به همين مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌داند و اگر يك شخصيّت هم بيايد خانه‌اش، تازه‌ آنجا مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌فهمد كه اين شخصيّت يعني چه؟ يك وقتي هست در عالم وسيعي، ماوراء اين عالم، شما بالاخره مسلمانيد، لااقل نمي‌توانيد قرآن را نديده بگيريد، قرآن را اگر يك آيه‌اش را منكر بشويد و بگوييد من اين آيه را قبول ندارم، كافريد، مرتديد، ارتداد هم معنايش اين است كه كشتن شما فوراً لازم، اموالتان مال ورثه و زنتان در خانه‌تان حرام، مرتد يعني اين، مرتد است انسان، يك آيه‌ي از قرآن را بگوييد اين را من قبول ندارم. ما نمي‌توانيم بگوييم بعضي از مسائل ماوراء، آنچه كه مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌بينيم، نمي‌توانيم بگوييم نيست، چون قرآن مكرّر اين مطلب را فرموده، هر چه كه ما نمي‌توانيم ببينيم، هر چه كه ما زورمان نمي‌رسد، هر چه كه ما نمي‌توانيم بشنويم اگر گفتيم نيست، اوّل حماقت ما را ثابت مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌كند، دوّم بي‌ديني ما را ثابت مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌كند، سوم ارتداد ما را ثابت مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌كند. هر چه كه مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌بينيم هست، و هر چه كه نمي‌بينيم نيست، غلط است. چون قرآن، شما از اول قرآن وارد بشويد بياييد جلو، دُم گاو اين چطور مرده را زنده مي‌‌‌‌كند؟ اين همه دُم گاو الآن توي همين قم هست، شما برويد بكنيد، همان گاوي كه همانجا تعيين شده، با همان رنگ و با همان خصوصيّات پيدا بكنيد، اگر مگس را زنده كرد، شما هر چه مي‌‌‌خواهيد بگوييد، دُم گاو كه آدم زنده نمي‌كند، خيلي هم مسأله‌اش واقعاً مشكل است كه آدم هضمش كند، واقعاً بني‌اسرائيل اگر ايمانشان مثل ايمان ما بوده، حقّ داشته‌اند بگويند از كجا دُم گاو، به حضرت موسي گفتند ما را مسخره گرفتي؟ دُم گاو چطور آدم زنده مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌كند؟ خود گاوش مرده، دُمش زنده مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌كند؟ قال انّي، من پناهنده به خدا مي‌‌‌‌‌شوم أَنْ أَكُونَ مِنْ الْجَاهِلِينَ، افراد مسخره كننده، جاهلند، نادانند. پس خوب اين يك، يك خورده مي‌‌آييم جلوتر، مي‌‌رسيد به جريانات مختلف كه اگر بخواهم، حالا يك دفعه توي ذهنم آمد، بخواهم اينها را نقل بكنم شايد دو سه شب بايد راجع به آنها حرف بزنيم، خيلي چيزها هست، اينقدر توي قرآن از اين مسايلي كه نه با، خدمت شما عرض شود نه با ديدنمان، نه با شنيدنمان، نه با ساير حواسمان، حتي با عقلمان جور در نمي‌آيد زياد است، توي قرآن نه براي اينكه نه عقل تو، نه ديدن تو، نه شنيدن تو، هيچي تو، هيچي نيست. آنقدر مغرور يك وقت انسان نبايد باشد ما كه نمي‌فهميم، نمي‌دانيم اينها يعني چي؟ تا اين را گفتي معلوم است كه غرور گرفته، خيلي چيزها است كه بايد ببرندش در بُقعه‌ي امكان، شما چطور مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توانيد مسأله‌ي آصف بن برخيا را اصلاً، شما بنشينيد فكر كنيد ببينيد مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود همچنين چيزي؟ تختي را يك نفر! تخت كه مفقود نشد، ناپديد هم كه نشد، از شش ماه راه، هيچكس هم نمي‌بيند كه روي آسمان دارد مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آيد و همان تخت هم بيايد، همان تخت، نه اينكه بعضي از اين آدمهايي كه عقلشان مثل عقل من است، محدود است، اينها مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گويند كه آنجا تخت را از بين برده آصف بن برخيا، اينجا ايجاد كرده، اگر اينجوري باشد، كه ديگر آن تخت نيست مَن يَأْتِينِي بِعَرْشِهَا النمل/38، تخت بلقيس را كي براي من مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آورد؟ آصف بن برخيا تخت نياورده و آنجا تخت را نابود كرده و اينجا ايجاد كرده، در همان يك لحظه نه آورد همان تخت را آورد، چطور مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌فهمي؟ هيچي، ما نمي‌فهميم، درست است يا درست نيست؟ اگر بگوييم درست نيست كافريم، بايد بگوييم درست است، چه جور اگر درست است، درست است بايد بگوييم ما نمي‌فهميم، اينجا است كه بايد بگوييم ما نمي‌فهميم نه اينكه نمي‌فهميم نخواهيم هم فهميد نه اگر اينجوري ‌‌‌‌‌‌بود خدا توي قرآن نمي‌گذاشتش، قرآن را براي ما نازل كرده، مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌فهميم منتها بزرگ بشويم، مي‌‌‌‌‌‌فهميم يك بچّه‌ي كوچك مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گويند حالا تو نمي‌فهمي، بزرگ شدي مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌فهمي، بزرگ بشويم مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌فهمي، بزرگ يعني چه؟ يعني تو هم مغز آصف بن برخيا را پيدا كن، نمي‌گوييم مغز فلان امام و فلان پيغمبر را نه به اندازه‌ي آصف بن برخيا عقلت برسد،به اندازه‌ي حضرت سليمان عقلت برسد، حضرت سليمان وقتي كه آن عفريت از جن گفت كه من تا ظهر مثلاً تا وقتي كه از جايي كه نشسته‌اي بلند بشوي، من برايت مي‌‌‌‌آورم، او قانع نشد، معلوم است كه حضرت سليمان مي‌‌‌‌دانست كه زودتر از اين هم مي‌‌‌‌شود آورد. بنابراين تو هم عقلت، مغزت، فكرت به اندازه‌ي حضرت سليمان بشود يا به اندازه‌ي حضرت آصف بن برخيا بشود تا بفهمي. اين جور مي‌‌‌‌گويم يعني بزرگ بشويم مي‌‌‌فهمي، خوب توي آيات قرآن زياد از اينها هست، حضرت عبدالمطلب آمد ابرهه مي‌‌‌خواست خانه را خراب كند، خانه‌ي كعبه را، گفت: للبيت ربّ، براي خانه خدايي هستش كه به من مربوط نيست،     من أنا ربّ الابل، من صاحب شترم، شترم را بده، خانه‌ي كعبه صاحب دارد. ابابيل صريح قرآن است تَرْمِيهِمْ بِحِجَارَةٍ مِنْ سِجِّيلٍ الفيل/4، يك سنگريزه‌هايي اينها توي منقارشان گرفته بودند مي‌‌آمدند مي‌‌انداختند روي سر اين لشكريان ابرهه، فَجَعَلَهُمْ كَعَصْفٍ مَأْكُولٍ، الفيل/5، مثل گوشت جويده شده، قابل غورت دادن، اينجوري خدمت شما عرض شود مي‌‌شدند از گوشت چرخ كرده هم بدتر، خوب اينها با كجاي عقلمان جور در مي‌‌آيد؟ اين چي بود؟ من يك وقتي يادم مي‌‌‌‌آمد يك نفر از اين علماء كه به اصطلاح مذاق فلسفه داشت، مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گفت اين از اتم‌هاي چيز استفاده كرده، اين آقاي ابابيل، آخر اتم وقتي انفجار پيدا مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌كند همه چيز را مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌زند خورد مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌كند، حالا چرا توي منقار او كار كرد ولي تو كلّه‌ي اين مرديكه كار كرد باز اين خودش مسئله هست. ببينيد مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواهم بگويم شماها فكر نكنيد هر چه كه مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌فهميد همان است و غير از آن چيزي نيست، نه! چرا يك مُشت چيزها هستش كه انسان مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌فهمد و بايد هم بفهمد، هر چه مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواند پيش برود، حالا من مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گويم شما بزرگ مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شويد مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌فهميد واقعاً بزرگ بشويد و بفهميد امّا نگوييد نيست، نگوييد درست نيست. انسان ملائكه بر او نازل مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود، شما اين كه بايد صريح قرآن است كه هر انساني يك دو نفر دو تا ملك باهاش هست، خوب اينها را كه شب شما مي‌‌‌خوابيد چكارشان مي‌‌كنيد، كدام اتاق مي‌‌خوابانيش، اصلاً بيادشان نيستيد، هستند، آيه‌ي قرآن است، مي‌‌تواني بگويي نيست، نه! بايد بگويي هست، توي قرآن است كه اين سنگهاي فضا وقتي كه پرت مي‌‌شود، شهاب ثاقب اين براي اين است كه اجنّه را نگذارند بروند به آسمان، شياطين را اين چه جوري مي‌‌شود؟ مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواهم بگويم از اين قبيل زياد داريم، اگر يك كسي، يك كسي يك وقتي به اين كتاب پرواز روح ما كه هيچي هم ندارد از اين قبيل، ايراد گرفته بود يك نفر از دوستان گفته بود اجازه مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهيد من بروم جوابش را بدهم، از علماء بود آن شخص، كه، گفتم: برو ميل خودت است، رفته بود آنجا، گفته بود اينها قابل هضم نيست براي مردم، كتاب پرواز روح، آن هم برايش از اينها شروع كرده بود از همان جريان دُم گاو، رفته بود تا ابابيل همه ابابيل را، گفته بود كدام يك از اينها هضمش آسانتر از مطالب آن كتاب است، نه خواب راست هم مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گويد، تو اوّل بايد ايراد به قرآن بگيري، به خدا بگيري كه چرا اينها نقل شده، اينها نقل نمي‌شود كه شما هم يعني همينيد، اينها نقل مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود در اين كتابها، در آيات، در روايات، آنقدر مثل چه عرض كنم، مثل ستاره‌هاي آسمان توي روايات از همين قبيل مسائل هست. كه باز توي قرآن كمتر است، آنقدر داريم كه حساب ندارد، مگر براي غذا، اوّل هاضمه‌ي جنابعالي را بايد منظور كنند، چرا شخصي باشد، بله، امّا چلوكبابي‌ها، رستورانهاي عمومي، اوّل ببينيد مسافرشان كي هست؟ بعد خدمت شما عرض شود كه مزاج او را ببرند پيش فرض كنيد يك طبيب حاذقي يا يك جاي آزمايشگاهي، خونش را آزمايش كنند، بولش آزمايش كنند، ببينند اين چه غذايي معده‌اش هضم مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌كنند آن وقت غذا را رستوران براي او اينطوري بپزد. اين درست اين كار، يك غذايي كه براي اكثر مفيد است، يك غذايي كه براي همه فايده دارد، يك غذايي كه اگر يك معده‌اي ضعيف است، آن معده به آن و آن معده را تقويت مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌كند كم‌كم قوي‌اش مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌كند، اين جور غذايي مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌پزد. يك غذاي چلوكباب برگ بسيار خوب مي‌‌پز‌ند تو بخوري، معده‌ات يك خورده‌اي قوي بشود، بعد شب هم بتواني آبگوشت بخوري، ترش هم نكني،   اينجوري است، كدام كتاب تا به حال مطابق مزاج مردم، مذاق مردم نوشته شده، كدام مطلب، تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمْ الْمَلَائِكَةُ  فصلت/30، كه بعدش هم مي‌‌‌‌‌‌‌گويد: نَحْنُ أَوْلِيَاؤُكُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا در زندگي دنيا كمك شما هستيم، خوب اين را ما نمي‌فهميم، خوب تو نمي‌فهمي نخوان فايده‌اي هم ندارد، ولي بايد برسي، بايد به جايي برسي به اينجا كه ملائكه را ببيني نازل شده، ببيني باز با چشم نه، احساس بكني كه، باز هم احساست هم حتماً نبايد اينطوري باشد كه شب ببيني يك كسي آمد صدا زد، گفت كه پا شو بعد بلند شوي ببيني كسي نيست، اين هم نه! اين هم باز احساس ظاهري است، احساس از طريق سمع و لمس است، من نصف شب خواب خواب بودم، توي اتاق هم كسي نبود، درها هم بسته بود، يك وقتي مثل اينكه ديدم يك كسي دست به بازويم مي‌‌زند صدا هم مي‌‌زند بلند شو، اين هم از راه گوش فهميدي، هم از راه دست، آن ملك خودش را خيلي نازل كرده، خيلي آمده توي اتاق تو، خيلي با حواس ظاهري ملكي تو ارتباط پيدا كرده تا اينجوري شده، نه!، اين هم نيست! خوب چيه پس؟ ديگر، آدم كور، ببخشيد رنگها را نمي‌تواند تشخيص بدهد بشناسد، چشمت را باز كن تا ببيني چيه، كسي كه دل ندارد هيچي ندارد، اينها را به خدا قسم آقايان رويش كار كنيد، خيلي لازم است، تا پيشرفت كنيد و الاّ از مجتهد اعلم اعلم فالاعلم فالاعلم هم كه بشويد و فقط با اصول و فقه پيشرفت بكنيد از همين دايره‌ي فقه‌تان خيلي عالي بشود، همه‌ي جواهر را بفهميد و اصولتان هم خيلي عالي باشد كفايةالاصول را درك بكنيد حقيقتش را، چون اينها دو تا  بسيار مهم است، من نمي‌گويم اينها خوب نيست، بايد هم باشد، بايد هم بخوانيد، نردبان لازم است براي رفتن به پشت‌بام، امّا حقيقت آن چيز ديگري است، آن يك چيزي است كه با اين مسائل درست نمي‌شود، شما با صدتا كتاب فقهي، مستدل، بزرگترين عالم مثل مرحوم انصاري، مثل شيخ انصاري نوشته‌ باشد، شما اگر توانستيد بفهميد تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمْ الْمَلَائِكَةُ كه خدا توي قرآن مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌فرمايد چطوري مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود. اينها يك علم ديگرست، اينها يك بحث ديگرست، حواستان جمع باشد، ملائكه واقعاً نازل مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود، صريح قرآن است، إِنَّ الَّذِينَ ببينيد خيلي دودوتا چهارتا، خيلي ساده إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ، اين كلمه‌ي ربّنا اللّه را اوّل بايد انسان خوب بفهمد، خدا هم قبول داشته باشد، تو هم قبول داشته باشي، رب من خداست خدا هم بگويد بله من ربّ توام، تو هم بگويي ربّي اللّه، كي مي‌‌تواند اينطوري بگويد، آن كسي كه مربّي او خدا باشد و مربّاي الهي باشد. صد درصد خدا تربيتش كرده باشد، به حضرت موسي خداي تعالي فرمود:وَاصْطَنَعْتُكَ لِنَفْسِي  طه/41من تو را براي خودم ساختم، اينجوري باشد، حضرت موسي مي‌‌تواند بگويد: ربّنا اللّه، شما در دعاي كميل مي‌‌گوييد: يا ربِّ، يا ربّ، يا ربّ، يا ربِ يعني يا ربّي، اي خداي من، اي مربي من، مي‌‌تواني بگويي؟ سبحان ربّي الاعلي و بحمده، ربّي مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گوييد، يك جوري باشيد كه مربّي‌تان خدا باشد، خدا مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌داند چطوري بسازدتان،إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ، اوّل اين را خوب در خودتان درست كنيد، وقتي كه انسان مربّي‌اش مي‌‌‌‌‌‌خواهد خدا باشد، بايد خيلي هم نرم باشد در دست خدا، شما يك آهني سفتي را برداريد هر چه بخواهيد اين را بيل بسازيد ازش، كلنگ بسازيد، نمي‌توانيد چرا براي اينكه سفت است. براي اينكه تربيت نمي‌پذيرد، تربيت نمي‌پذيرد، اشكال از سر اون است. شما بايد آنچنان ملايم در مقابل پروردگارتان باشيد كه خدا مربّي‌تان باشد، و الاّ اگر مثل سنگ أَوْ أَشَدُّ قَسْوَةً، از سنگ سخت‌تر باشيد كه ‌‌‌‌گفت از سنگ سخت‌تر آهن است. حرف گوش نمي‌كند حرف گوش كردن يك آهن در اين است كه نرم بشود و هر جوري كه مي‌‌‌خواهند كج و راستش كنند، نرم شدن شما اين است كه هر چيزي كه مي‌‌‌‌‌گويند تو اطاعت كني، گوش بدهي، بنده‌ي خدا باشي، بدون چون و چرا هر چه كه خدا، هيچ وقت آن آهني كه كجش مي‌‌كنيد نمي‌گويد من را مي‌‌‌خواهيد چكار كنيد؟ شما مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواهيد من را مثلاً بيل درست كنيد يا كلنگ، هر چه او كه مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواهد شما هم همين جور باشيد ربّنا اللّه،  و سر اين كلمه‌ي ربّنا اللّه، استقاموا، اينها مقاومند، ثابتند، مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌مانند، امروز با، ديشب عرض كردم امروز با يك نفر، فردا با يك نفر، امروز در يك صراط، فردا در يك صراط، و همج الرعاء، باشند و اتباع كل ناهق باشند نه اينجور نبايد انسان باشد تتنزل عليهم الملائكه، دو تا شرط دارد يكي ربّنا اللّه، يكي هم استقامت، نازل مي‌‌‌‌شود ملائكه، حالا ملائكه چطور نازل مي‌‌شود  ما كه نمي‌فهميم، تو چي را مي‌‌فهمي؟ تو داري غذا مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خوري، كتاب هم را گذاشته اينجا، داري مطالعه مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌كني، زنت ازت مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌پرسد چي بود غذا؟ ما اين جريان اتفاق افتاده، مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گوييد: نمي‌دانيم يك چيز بود خورديم، اينقدر تو با توجّه به كتاب كه داري مطالعه مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌كني، حواست از اين ور پرت مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود، حواست جمع باشد، حالا كه خدا گفته: تتنزل عليهم الملائكة، حواست جمع باشد كه استقامت كردي خوب، بله! خدا مربّي‌ات بوده، همه‌ي كارهات طبق دستور خدا بوده، بله، حالا حواست جمع باشد ببيني چطوري ملائكه بهت نازل مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شوند، اينجوري، بگويي: نمي‌شوي نمي‌شود گفتي اين آيه دروغ است، خدا گفته تتنزل عليهم الملائكه، بعضي علماء آمدند حالا توي تفاسيرشان نوشته‌اند كه مربوط به قيامت است، بعضي از آياتش حالا شايد نشود را بشود از ظاهرش استفاده كرد مال دنيا هم است ولي بعضي از آيات صريح است، نَحْنُ أَوْلِيَاؤُكُمْ ملائكه مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گويند: نَحْنُ أَوْلِيَاؤُكُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا، پس معلوم است توي دنيا هم هست پس يكي، كسي كه از چيزهايي كه بايد خيلي حواستان را جمع كنيد اين است كه معناي توبه همانإِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ است. و مَنْ تاب معك، همين است، مسلماناني كه با پيغمبر راه افتادند، ما در اين شبها، امروز فكر مي‌‌كردم، دوستان را ما مي‌‌خواهيم قدم به قدم در عقايد روزهاي جمعه و در اين شبها انشاءاللّه در مسائل تزكيه‌ي نفس همينطور با هم برويم، اينجوري كه هي گفتيم اينها هم توي دفترشان نوشتند تقريباً نشد، حالا با هم حركت كنيم برويم جلو و انشاءاللّه بشود. شما اگر استقامتان درست است و توبه‌تان درست است، از همين، حالا فردا باز نياييد به من بگوييد بله ديشب بر ما ملائكه نازل شده، ملائكه نازل بشود، خودت بفهم و خودت، هيچكس هم نمي‌فهمد كه تو چطور ملائكه بر تو نازل مي‌‌شود و اشتباه هم مي‌‌كنند و بعد هم تكفيرت مي‌‌كنند. نه خودت احساس مي‌‌كني كه بله توفيقاتم امشب خيلي بيشتر از ديشب است، امشب خيلي از مسائل برايم حل شده، مهم‌ترين كاري كه ملائكه از ناحيه خدا مي‌‌كنند براي انسان اين است كه شرح صدر براي يك انسان درست مي‌‌كنند و حقايق را براي انسان باز مي‌‌كنند، حقيقت، حتي توي مسائل فقهي، امروز رفتيد در درس يك مرجع تقليد نشسته‌اي يك مطلب را برايت گفته، ملائكه شب مي‌‌آيند اگر اين مطلب صحيح باشد بازش مي‌‌كنند، براي تو يك نورانيّتي احساس مي‌‌كني، اگر ناصحيح باشد مي‌‌آيند عدم صحّتش را برايت توضيح مي‌‌دهند، آخر علماء و مراجع كه همه‌شان درست نمي‌گويند، و الاّ اختلاف نداشتند، بالاخره يك وقت اختلاف يكي اشتباه مي‌‌كند، يكي درست، مي‌‌گويد مي‌‌آيند برايت باز مي‌‌كنند. ملائكه اگر كه ربّنا اللّه ثم استقامواي تو درست باشد ديگر احتياج به اين بحث‌ها ندارد، يك وقتي مي‌‌گويند يكي از علماء معروف خيلي كم استعداد بود سر درس، كه وقتي درس مي‌‌خواند همه مسخره‌اش مي‌‌كردند كه اين چرا نمي‌فهمد، هي از استاد مي‌‌پرسيد، هي سؤال مي‌‌كرد، هي از اين شاگرد، هي از آن شاگرد، همه هم بدشان مي‌‌آمد، چون خيلي كندفهم بود، بعد اين كار، اين برنامه را پياده كرد. گفت: ربّنا اللّه، داراي ثبات هم شد، ديدند آمد سر درس، يك اشكالاتي مي‌‌كند استاد تويش مي‌‌ماند. من حتّي خودم در سر درس خارج وقتي در مشهد، مرحوم آيت‌اللّه ميلاني من يك نفر را ديدم استاد تويش مي‌‌ماند، بله! روي اين مسأله فكر مي‌‌كنيد، فردا مي‌‌آمد حرف همان همان طرف را هي چند روز همينطور آمد اين اشكالات را كرد، طلبه‌ها گفتند حالا چي شده، تو كه تا پريروز حرفهاي ساده را هم نمي‌فهميدي؟ اين معناي تتنزل عليهم الملائكة، ملائكه را كه خدا خلق نكرده كه برود براي تو گنج فلان زمين را در بياورد، نمي‌دانم پولهاي گاوصندوق فلان تاجر را براي تو در بياورد، اگر ملائكه را اينجوري مي‌‌‌‌‌‌‌خواهي. اين ملائكه دزد خدا نيافريده اصلاً، ملائكه‌اي كه كار بي‌ربط بكنند اصلاً خدا نيافريده اينها عِبَادٌ مُكْرَمُونَ  أنبياء/26، ببينيد در وصفشان به جان شما، حال شما مي‌‌خنديد ولي عده‌اي هستند كه دوست دارند ملائكه بيايند خوب، آقا، حالا ملائكه سقف سوراخ شد آمد جلوي شما، چي مي‌‌خواهي ازش، يكصد ميليوني اول بياور تا ما يكخورده فكرمان راحت بشود از كجا برود بياورد بالاخره بايد يادش داده باشند دزدي را، خوب نه از كجا برود بياورد پولي كه بخواهد چاپ بزند ايجاد بكند كه اين كار را خدا هم نمي‌كند كه اين تقلّب توي مملكت است پول چاپ كردن كلّي تعقيب دارد اگر بخواهد برود از گاو صندوق بانكها بردارد و اين دزدي است تو كه هنوز نمي‌داني ملك براي چي بايد نازل بشود. بر پيغمبراكرم چه جوري؟ براي چي نازل شد؟ براي نزول حكمت و قرآن، بر انبيا‌ء براي چي نازل شد؟ براي همين، آخر يك خورده همين يك جمله را فكر كنيد، تسخير جن دارد، جن بيچاره را مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواهي چه كارش كني، خوب برود آخر براي ما يك كاري بكند، ما از اين گرفتاري نجات پيدا كنيم. همين نمي‌دانم، ارواح را احضار مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌كند، مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواهي چه كارش كني؟ ما تو مجلس يك جائي بوديم، مجلس احضار ارواح يك وقتهايي روح فلان آقا را حاضر كردند خوب يكي پرسيد كه ببينيد در خانه ما الآن چه مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌گذرد؟ آخر يك انسان مؤمن زنده‌اي را بياورند تو بگويند آقا تو كه مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تواني برو ببين خانه‌ي ما چه مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گذرد. خودت پا شو برو ببين چه مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گذرد مطمئن به زن و بچّه‌ات نيستي، خوب يك كاري بكن كه مطمئن بشوي، تا راحت بشود فكرت ببينيد ماها اصلاً نمي‌فهميم با معنويّات چگونه ارتباط برقرار كنيم، چه جوري فكر كنيم، و الاّ به خدا قسم به يك‌يك شماها اگر با صفا باشيد، اگر با صداقت باشيد، ملائكه نازل مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود، بهتان درس فقه مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهد، درس اصول مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهد، نمي‌خواهم بگويم شما درس فقه و اصول نرويد، نه برويد بايد هم برويد ولي اشتباهاتتان را رفع مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌كند، اشكالاتي كه برايتان بوجود آوردند اينها همه برطرف مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود، صاف مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود، يك صفايي انسان پيدا مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌كند، با آنهايي كه مثل خودشان هستند و هر چه او مي‌‌‌‌‌‌‌‌گويد اين هم مي‌‌‌‌گويد، هر چه او مي‌‌‌‌فهمد، اين هم مي‌‌‌‌فهمد، نمي‌شود كه در يك موضوعي در يك مسئله‌اي دو جور انسان چيز بفهمد، وقتي تو دو جور مي‌‌فهمي تو يك جور مي‌‌فهمي، او يك جور، اين يكي‌تان حتماً آن نور را نداريد، آن معنويّت را نداريد، آن ملك برايتان نازل نشده، حال كدام يكي است خدا مي‌‌داند، پس ان الذّين قالوا ربّنا الله ثم استقاموا تتنزل عليهم الملائكة، همه‌شان اين نباشد كه فكر كنيد حفظتان مي‌‌كند، تازه امام حسين هم ملائكه آمدند گفتند كه ما ياريت مي‌‌كنيم، مي‌‌آوريم روي همين جنبه‌هايي كه اگر امام حسين مي‌‌خواست تمام سي‌هزار لشكر عمرسعد با يك اراده ما اين را دلايل زيادي تو آيات و روايات داريم كه با يك اراده حضرت همه را نابود مي‌‌كرد، بناي اينكارها نيست، ملائكه براي اين هم نمي‌آيند، ملائكه حتي هم براي چي بگويم نصف شب برايتان قرآن هم بخوانند، نه نمي‌آيند قرآن را بايد خودت بخواني و خودت بخواني و خودت هم بفهمي، كمكت مي‌‌كنند در فهم حقايق، خيلي از علماء هستند، فضلاء هستند، بزرگان هستند كه ملائكه براياشن نازل نمي‌شود و خيلي مسائل عادي را نمي‌فهمند، واقعاً نمي‌فهمند ها! ما علماي بزرگي داريم همين الآن كه اينقدر نمي‌فهمند كه امام زمان قابل ملاقات است مي‌‌شود ديدش، مي‌‌شود باهاش صحبت كرد، اين اندازه را نمي‌فهمند. خوب خيلي است علماء بزرگي هستند از اهل‌سنت كه اينها فرق بين ابابكر و علي‌بن ابيطالب را نمي‌گذارند بلكه، من خودم اين را فكر نمي‌كردم يك وقت در مكه با يك نفر برخورد كردم از علماي آنجا بود حتي كرسي درس داشت، مي‌‌گفت: ابي‌بكر افضل از علي بن ابيطالب است، آقا به چه دليل؟ براي اينكه جلوتر است، خليفه اول است، خوب آخر، اين خودش خُلف است كه خليفه اول ما مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دانيمش، پس چون خليفه اول است افضل است. خوب تو بيخود خليفه اول قرارش دادي، اينقدر درك ندارد، اين كتاب تفسير فخررازي را برداريد نگاه كنيد چقدر تشكيك كرده، چقدر حرف زده، امّا فرق ابابكر و علي بن ابيطالب را نمي‌گذارد، واقعاً مثل اين است كه فرق انسان بين خورشيد و نمي‌گويم حالا سياه چال، فرق بين خورشيد و ماه را نگذارد چقدر بد است بگويد هر دو نورش مساوي است، بلكه ماه يك خورده نورش هم بيشتر است، يك وقتي نگوييد فلاني گفته ابوبكر ماه است، ابي‌بكر ماه تو مستراح است، مي‌‌‌گويم بر فرض آنقدر ما بياوريمش بالا خورشيد كجا ساير اشياء كجا بياوريمش بالا، خورشيد كجا؟ ساير اشياء كجا؟ از خدا بخواهيد كه قلبتان آن چنان پاك بشود، آنچنان پيش برويد انشاءاللّه كه ملائكه برايتان نازل بشود و حقايق را به شما تعليم بدهد و دركتان، دركي بشود كه حتي فقهاي بزرگ چه از اهل‌سنت، چه شيعه، كه ملائكه برايشان نازل نمي‌شود، آن فهم را شما پيدا بكنيد، اميدواريم همه‌ي ما از همه‌ي حقايق به وسيله‌ي ارتباطمان با خدا و وسيله‌ي آن مَلَكي كه خداي تعالي بر ما نازل مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌كند و انشاءاللّه از همه‌ي حقايق اطلاع پيدا كنيم و همه‌مان جز مؤمنين واقعي بشويم، دركمان درك حسابي باشد و انشاءاللّه به تمام حقايق و معنويّات زير سايه‌ي امام عصر ارواحنافداه برسيم.و صلي اللّه علي سيدنا محمد و آله اجمعين.

اعوذ بالله من الشيطان الرجيم

بسم الله الرحمن الرحيم

الحمد لله والصلاة و السلام علي رسول الله و آله اجمعين لاسيما علي بقية الله في العالمين روحي وارواح العالمين لتراب مقدمه الفدا‌‌‌ء و اللعنة الدائمة علي اعدائهم اجمعين من الان الي قيام يوم الدين.

در جلسه پيش درباره‌ي كم‌صبري صحبت كردم دنباله‌ي همين مسأله خداي تعالي در قرآن زياد تأكيد فرموده. انشاءاللّه دقت كنيد كه مرض كم‌صبري را از خودتان دور كندي.

كم‌صبري بزرگترين ضعف است براي انسان چنانچه كم‌صبري در برابر مصيبتها باشد، مصيبت واردشده و انسان هم دارد راهي را ادامه مي‌‌دهد و اگر انسان صبر نداشته باشد وسط راه مي‌‌ماند و راهش را ممكن است راهش را ادامه ندهد.

يكي رفت خدمت حاج ملا‌آقاجان و ايشان فرمود الان فرزندت از پشت بام افتاد و فوت كرد اگر راهت را ادامه بدهي و براي محبّت فرزندت برنگردي خوب است و آن شخص هم طاقت نياورد و در راهش باز ماند.

شما هم اگر كم‌صبر باشد در راهتان باز مي‌‌مانيد در اين آيه:وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِنْ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِنْ الْأَمْوَالِ وَالْأَنفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرْ الصَّابِرِينَ  بقره/155كساني كه صبر نمي‌كنند اينها در مقابل مصيبت‌ها مي‌‌مانند حالا مصيبت گرسنگي باشد يا مصيبت خوف و ترس باشد، برشكستگي تاجر باشد، يا فوت كسي باشد و هر يك از اينها باشد. همه اينها انسان را از هدف باز مي‌‌دارد فقط در اين بين بشارت بده به صابرين آنهايي كه تحمل مشقات مي‌‌كنند براي رسيدن به هدف يا اينكه در مقابل اطاعت انسان صبر مي‌‌كند مثلاً ماه رمضان است و روزها بلند است و خدا امر كرده روزه بگيريد و برايتان سخت است يا بسياري از عبادتهايي كه ممكن است سخت باشد. اوائلي كه شما مي‌‌خواهيد حركت كنيد به طرف خدا برايتان سخت است امّا بعد برايتان لذّت‌بخش خواهد بود.

نماز براي خاشعين آسان است امّا براي غير خاشعين سخت و سنگين و بزرگ است. همين‌طور انسان به جايي مي‌‌رسد كه عبادت و اطاعت سخت نيست در اوائل كسي كه تا حالا خورده و خاوبيده و تنبل بوده، حالا يقظه به او دست داده و برگشته به سوي خدا حالا مي‌‌خواهد صبر داشته باشد خوب برايش سخت است امّا اگر از اول تحمل او زياد باشد و صبر كند براي رسيدن به هدف و تحمّل مشقاتي كه به ظاهر در راه بندگي متوجّه انسان مي‌‌شود آنها را تحمل كرد آن شخص صبر كرده. صبر در برابر گناه، مثلاً در مجلسي نشستند همه دارند غيبت مي‌‌كنند و گناه مي‌‌كنند اين شخص بايد به خودش فشار بياورد و علاوه بر اينكه غيبت نكند و با آنها همراه نشود بايد جلوي آنها را هم بگيرد و اين سخت است ولي بشارت باد بر صابرين كه آنها به مقصد خواهند رسيد. صبر در برابر معصيت، صبر در برابر مصيبت، صبر در برابر اطاعت معنايش اين است كه امام عليه‌السلام مي‌‌فرمايند: صبر در برابر 3 چيز است: معصيت، مصيبت، اطاعت، يك هديه‌اي خداوند به انسان مي‌‌دهد اگر انسان صبور باشد كه خيلي جالب است شايد در قرآن كمتر ديده شده كه چنين لطفي پروردگار بفرمايد: مي‌‌فرمايند: إِنَّمَا يُوَفَّى الصَّابِرُونَ أَجْرَهُمْ بِغَيْرِ حِسَابٍ زمر/10.

خداي تعالي به صابرين آنقدر اجر مي‌‌دهد كه حساب ندارد، مهمترين پاداشي است كه در برابر صبر داده مي‌‌شود در مراحل تزكيه‌ي نفس انسان بايد بعد از توبه و برگشت به سوي خدا از تمام كارهاي زشتي كه داشته، استقامت كه عمده‌اش صبر است بايد داشته باشد كه بخشي از آن صبر است و دو بخش ديگر هم دارد كه شبهاي آينده برايتان مي‌‌گويم.

استقامت معنايش اين نيست كه انسان به خودش بگويد من استقامت دارم و تمام، نه بايد روز به روز به كمالات او اضافه شود و صبرش زياد شود. كه بهترين هديه را خداوند براي صابرين قرار داده و در آيه ديگر مي‌‌فرمايند: صابرين (هر صبري هم فايده ندارد، صبر بايد انسان را به جايي برساند) صبر مصيبت، صبر معصيت، صبر اطاعت، كه خدا مي‌‌فرمايند كه صابرين مي‌‌گويند: إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ بقره/156، اين إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ را راحت از كنارش نگذريد، خيلي مهم است. انا للّه مي‌‌گوئيد اين ملكيّت خدا را مي‌‌رساند كه ما مِلك خدا هستيم، مال خدا هستيم، همين را شما بفهميد، قدرت تو، بدن تو، روح تو، اراده‌ي تو بايد همه مال خدا باشد، خدا اين اختيار را به ما داده كه ما را آزمايش كند. يك بچه كوچك را اختيار نداده ولي به مرد 20 ساله اختيار داده، ما گرامي داشتيم بني‌آدم را. با همين عقل و اختيار، ولي حيوانات را اختيار نداده. انسان هم مي‌‌داند و مي‌‌تواند بفهمد عاقبت چه خواهد شد، هم مي‌‌تواند تصميم بگيرد و حتي كارهاي بسيار مهم را انجام دهد. تو را يك نفر حساب كرده و خودش در كنارت آمده و مي‌‌فرمايد: تو بنده باش و من ارباب (شايد اين تعبيرها درست نباشد امّا مي‌‌خواهم شما مطالب را خوب بفهميد) نمي‌گويد: فرمانده‌ام، به خاطر كبريايي‌ام و بزرگي‌ام، نه مي‌‌گويد به خاطر اينكه من بهتر از تو علم به هر چيز دارم، خداي تعالي آنقدر محبت دارد به ما كه مي‌‌فرمايد: اَعْلَمْ يعني تو هم مي‌‌داني، اما من بهتر از تو مي‌‌دانم. حال اينكه علم ما با علم خدا قابل مقايسه نيست و هيچ نيست او وليّ ما هست، يعني اينكه هر چه او مي‌‌فرمايد ما بگوئيم چشم و هر چه ما مي‌‌گوئيم او اگر خواست عنايت فرمايد. اگر درخواستي بود كه به نفع ما باشد خداوند اجابت مي‌‌كند. بنابراين آنچه كه خيلي مهم است مي‌‌گوئيم انّا للّه، (ما مال خدائيم)، الان جدا نيستيم از خدا، امّا فكرمان و كارمان ما را از او جدا كرده و بايد جدايي را جبران كنيم همين صبر نتيجه‌اش است هر جا مي‌‌رود و هر كار مي‌‌كني بايد خدا را در نظر بگيري، كه آيا خدا مي‌‌خواهد يا نه. امّا وقتي كار را انجام داد تازه فكر مي‌‌كند خدا مي‌‌خواست يا نه، ببينيد پس ما خودمان را از خدا جدا كرده‌ايم، امّا اولياءخدا به مقام وليّ‌خدا كه مي‌‌رسند اراده‌ي آنها اراده‌ي خداست هم خدا آن كار را دوست دارد هم او، مثلاً خدا دوست دارد شما نصف شب نماز شب بخواني، امّا تو مي‌‌خوابي و حال نداري، پس جداي از خدا شده‌اي، امّا ولي‌خدا هم او دوست دارد نماز شب بخواند هم خدا دوست دارد.

اگر به جايي رسيديد كه هر كاري را كه خدا دوست دارد شما هم با اشتهاي كامل بخواهيد از خدا، فاصله‌ي شما كم شده، يعني اين همه عبادت كه مي‌‌كنيد به قصد قربت (قربت يعني نزديكي به خدا) اگر شما نماز خوانديد بايد به خدا نزديك‌تر شده باشيد. اين نزديكي مكاني كه نيست اين است كه اراده‌ي شما اراده‌ي خدا مي‌‌شود، هر چه او مي‌‌خواهد تو هم همان را بخواهي، كه معنيانّا للّه همين است. صابرين وقتي مصيبتي به آنها مي‌‌رسد تكاني مي‌‌خورند و صبر مي‌‌كنند و مي‌‌گويند ما مال خدائيم و ا وخودش مي‌‌داند چه بكند. يكي آمده بود پيش من مي‌‌گفت: آقا ما ده سال است ازدواج كرده‌ايم هنوز بچّه‌دار نشده‌ايم گفتم: به تو چه؟ گفت: يعني چه؟ من چه خدا خودش مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌داند خوب نمي‌خواهد به تو بچه بده و تعداد افراد در روي كره‌ي زمين مربوط به خداست و اين را بدانيد به شما كه بچّه نداد آسمان به زمين نمي‌آيد (از بچه‌دارها بپرس چقدر گرفتاري دارد، مرغي قناري را از بيرون مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خري چقدر دردسر دارد، غذايش، جايش و …همه‌اش را مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌روي از فروشنده‌ي قناري مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌پرسي كه مبادا خطري متوجّه او شود، آيا يكبار پرسيدي كه بچه را كه خدا داده چطور نگهداري كنيم  تربيت كنيم، اصلاً لياقت داري بچّه‌دار شوي يا نه؟ اگر گنجشكي را بدهي دست يك بچه نادان خوب او كله‌ي گنجشك را مي‌‌‌‌‌‌كَند. تو نمي‌فهمي كله‌‌ي بچه را كَنده‌اي كه فرستادي تو يك فضاي پر از گناه، هر وقت اراده‌ات اراده‌ي خدا شد و معني انّا للّه را فهميدي و جدّي بودي آن وقت بچه‌دار شو.

معني إِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ هم خيلي معناي زيبايي دارد يعني آنقدر بروي بروي تا به خدا برسي از چه راهي مي‌‌شود به اين حقيقت رسيد از راه صبر، مي‌‌فرمايد: و بشارت بده به صابرين كه مي‌‌گويند ما از خدائيم و به سوي خدا برمي‌گرديم و اينها هستند كه خدا برايشان صلوات مي‌‌فرستد. البته ربّ خدا منظور است هم پيامبراكرم و ائمّه‌ي اطهار. چون همه يكي هستند و يكنوع مربّي هستند و يك جور تربيت مي‌‌كنند، اينها همه ربّند. در جاي ديگر پيامبر اكرم (رحمت خاص‌الخاص كه گفتم صلوات است اين آيه است كه در سوره‌ي توبه است (از اموال اينها صدقه بگير، صدقه به آن معنايي كه فكر مي‌‌كنيم نيست هر كسي به شخصي ديگر چيزي بدهد بدون اينكه مزدي در مقابلش باشد اين مي‌‌شود صدقه. به وسيله‌ي اين اموال پاك كن آنها را كه منظور روح اها است و پيامبر هم در اينجا به ما صلوات مي‌‌فرستد. چون انسان مي‌‌خواهد از مالش چيزي بدهد خيلي برايش سخت است، مخصوصاً كساني كه دنياپرستند. از اين رو مي‌‌فرمايد آنها تزكيه مي‌‌شوند و اينجا بايد انسان صبر داشته باشد يعني آنقدر صابر باشد كه مالش را بدهد و به عنوان صدقه هم بدهد نه به عنوان اينكه چيزي روي آن پول گيرش بيايد. (مثلاً ماهانه بگيرد و حرام و حلال فرقي ندارد فقط پول زياد گيرش بيايد) صدقه دادن فرق مي‌‌كند خيلي آدم بايد صابر باشد و برايش راحت باشد، آن وقت به آرمش مي‌‌رسد در مسأله استقامت اينها همه آمده براي اينكه بعد از توبه استقامت است براي اين است كه خدا فرموده (آنهايي كه مي‌‌گويند پروردگار ما خداست بعد استقامت مي‌‌كنند، ملائكه بر آنها نازل مي‌‌شوند) شما اكثرتان استقامت داشتيد، هيچ فهميديد ملائكه بر شما نازل شد يا نشد يا بالاخره، هر چه فكر كرديد ديديد چيزي نازل نشده علّت آن چيست؟ علتش آن است همانطور شما جدي نگرفتيد خدا هم جدّي نگرفته، ملائكه هم جدّي نگرفتند. اگر جدّي بوديد مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ديديد چه توفيقاتي     شما مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود، ملائكه مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آمدند. يك كمكهاي به شما مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌كنند. يك وحدتي در شما بوجود مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آورد (و اين طور نيست كه نوري باشد و بيايد جلوي شما بنشيند) واقعاً اگر كمكهاي الهي و ملائكه نبود من اينجا نبودم. مثلاً با اينكه ديشب دير وقت خوابيده‌اي و خسته هم بودي مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌بيني كسي آمد و تو را براي نماز شب بيدارت كرده. مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌بيني يك مصيبت خيلي سختي برايت نازل شده امّا قلبت آن چنان آرام است. مثلاً فكر كنيد اين همه آدمهاي بد و دشمن حسود در برابرت هستند ولي خدا مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌فرمايند نبايد تكان بخوري، در مقابل آنها و آرام باشي  ونترسي و حتّي دلگير هم نشوي، تمرين كنيد يك استقامت جدي در زندگي پيدا كندي و تصميم بگيريد ثبات داشته باشيد، پابرجا باشيد، خوب بمانيد و خواهيد ديد كه اين آيه در زندگي شما پيدا خواهد شد و به جايي مي‌‌‌رسد كه ملائكه خدمتگزاران شما خواهند شد. مگر حضرت زهرا سلام‌الله عليها در اتاق بودند هم دستاس مي‌‌چرخيد و هم گهواره تكان مي‌‌خورد و حضرت خودشان عبادت مي‌‌كردند كه يكي را ميكائيل و يكي را جبرئيل مي‌‌چرخاند. اين خدمت آنها به حضرت زهراست. تو هم استقامت داشته باش، وقتي حضرت زهرا آن مسائل به آن مهمي را تحمّل مي‌‌كرد و كمكهاي شديدي براي آنها مي‌‌شد كه حتّي عقل ما نمي‌رسد. سلامتي وجودتان را نمي‌بينيد چقدر خطرها در برابر شماهست، چقدر بلاها شما را احاطه كرده. سالك آن كسي است كه شبها بنشيد و قدري فكر كند و ببيند كه خداي تعالي چقدر بلاها را از او رفع كرده و چقدر مسائل مشكل را برايش آسان كرده. آنقدر ملائكه مي‌‌گويند ما هستيم، مراقب شما، دوستان شما هستيم. آنقدر بچّه زمين مي‌‌خورد چقدر خطر در اطراف اوست. روايت داريم كه خدا به ملائكه مي‌‌فرمايد مراقب بچّه‌هاي شيعيان باشيد و اگر جايي پرت شد بگيريد و آرام زمينش بگذاريد، زياد هم ديده شده مراتب خودتان، زن، بچّه‌تان، كسب و كارتان هستند. كسي مي‌‌گفت من جنسي داشتم كه فروش نمي‌رفت نااميد شدم، شب نصف شب پا شدم نماز خواندم و از خدا خواستم صبح ديدم مشتري آمد و همه را خريد، رفتم پيش يك عالم اهل معنا او گفت: بله آنها ملائكه خريد هستند ممكن است خودشان واقعاً بيايند و گاهي هم مي‌‌روند و دل طرف را نرم مي‌‌كنند و شخصي مي‌‌آيد و مي‌‌خرد. براي حضرت ابراهيم مجسّم شدند به عنوان مهمان، براي حضرت لوط مجسّم شدند و كارش را راه انداختند، همانطوري كه مجسّم شدند براي حضرت مريم به عنوان بشارت‌دهنده، بله اين مي‌‌شود ملائكه مي‌‌آيند و كارهاي شما را به هر صورتي راه مي‌‌اندازند و كمك مي‌‌كنند، حتي افرادي كه در خانه خدا هستند بيشترشان ملائكه هستند (روايت داريم) افرادي كه كار خير مي‌‌كنند خدا مَلكي را برايش مجسّم مي‌‌كند تا برود و حجّ انجام دهد. شخصي بنام عبدالجعفر آمد در شهري كه مي‌‌رفت به طرف مكّه، ديد زن عربي يك مرغ مرده‌اي را پيدا كرده مي‌‌ببرد براي بچّه‌هايش تا آنها بخورند، او گفت مكّه‌ي من اين است كه اين زن را كمك كنم. لذا تمام پولش را داد به آن زن و خودش در آن شهر ماند، ون آن زمان طوري بود كه نمي‌شد تنها برگشت و طول مي‌كشيد 5 يا 6 ماه. حجّاج كه برگشتند گفتند تو هميشه و همه جا با ما بودي، وقتي شخصي آمد و گفت من اينقدر پول از تو قرض كردم (همان مقداري بود كه به آن زن داده بود) و به زور به او داد. ببينيد، فكر نكنيد ملائكه در بين ما نيستند و وجود ندارند و فكر نكنيد بايد به فلان مرحله و مقام برسم تا ملائكه مرا كمك كنند. در چند كتاب نوشتم اشخاصي بودند كه خداي تعالي يك مَلكي را قرار داده تا روز قيامت به جاي او هر سال به حجّ برود. ملائكه مي‌‌آيند و كمك مي‌‌كنند. منتها ما آنقدر گيج و حواس پرت و چرتي هستيم كه اصلاً ملك و يا شيطان را نمي‌شناسيم، خدا را نمي‌شناسيم. يكي از اولياء خدا مي‌‌گفت: تو خجالت نمي‌كشي صداي خدا را از صداي شيطان فرق نمي‌گذاري؟ فرق بين الهام و وسوسه را نمي‌فهمد، صداي پدرت را از صداي دشمن پدرت تشخيص نمي‌دهي. انشاءاللّه كوشش كنيد به جايي برسيد كه الهام و وسوسه را فرق بگذاريد. ميزان داشته باشيد.

جهت دانلود و یا پخش آنلاین کلیک کنید

اعوذ بالله من الشيطان الرجيم

بسم الله الرحمن الرحيم

الحمد لله والصلاة و السلام علي رسول الله و آله اجمعين لاسيما علي بقية الله روحي وارواح العالمين لتراب مقدمه الفدا‌‌‌ء و اللعنة الدائمة علي اعدائهم اجمعين من الان الي قيام يوم الدين.

از اين به بعد هر چه عرض مي‌‌شود بايد انشاءاللّه جدّاً همه، چه آنهايي كه مراحل‌‌شان بالاست چه پايين، جدّاً به كار ببندند و عمل كنند و انشاءاللّه كاملاً روحشان، نفسشان، تزكيه بشود. يكي از امراض روحي انسان كه بسيار خطرناك است و غالباً خطرش شامل حال همه مي‌‌شود و همه‌ي مردمي كه منحرف شده‌اند شدند، مربوط به همين مرض خطرناك است، مرض غفلت است. غفلت از چيزهايي است كه هم به دين انسان صدمه مي‌‌زند، هم به دنياي انسان، هم به كار انسان، هم به انسانيّت انسان، انسان بايد خودش را عادت بدهد هر كاري، از جزئي تا كلّي، مي‌‌خواهد انجام بدهد متوجّه آن كار و عاقبت آن كار و اينكه اين كار چقدر فايده دارد باشد. و اين كاري كه عرض مي‌‌كنم، تمام كارها را شامل مي‌‌شود، اگر من گفتم شما چرا غافليد؟ فكرتان فقط به اين جهت فقط منتهي نشود كه از خدا غافليد؟ از خدا نبايد انسان غافل باشد، ولي در كارهاي ديگرش هم بايد بدون غفلت باشد. غفلت خودش يك صفت بسيار خطرناك و بلكه شايد صفتي به اين خطرناكي وجود نداشته باشد، وقتي كه انسان كاري را مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواهد انجام بدهد، مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواهد بخوابد. همين طور بيفتد توي رختخواب، و تا هر وقتي كه چشم‌هايش سنگين است بخوابد، و هيچ حسابي نداشته باشد و فكر فايده‌ي خوابش را نكند، فكر اينكه چقدر برايش مفيد است كه بخوابد، چون هم خواب زياد، هم خواب كم هر دويش مضرّ است، اين شخص غافل است، يك آدم بي‌ارزش، بي‌فايده، حالا يك شب دو ساعت بيشتر خوابيد، يك شب دو ساعت كمتر خوابيد برايش فرقي نكند، اين شخص را مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گويند غافل. كسي كه تمام فعّاليّتش روي كارهاي دنيويش باشد، نسبت به آن كار ممكن است غافل نباشد، يعني مثلاً گاهي مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود انسان عشق به يك كاري دارد، فكر فايده‌اش را نمي‌كند، فكر اين كه اين كار چقدر ارزش دارد نمي‌كند، هر كاري كه مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواهد بكند، افراد غافل اينجوريند، شروع مي‌‌‌كنند يك كاري را مي‌‌‌‌‌‌خواهند انجام بدهند، هيچ وقت به فكر فايده‌اش نيستند، ثانياً وقتي به فكر فايده‌اش هستند اندازه نمي‌گيرند. هميشه كار انسان در ظرف زمان قرار مي‌‌گيرد، اگر شما يك ظرف كوچكي داشتيد بخواهيد يك چيز بزرگي را تويش بريزد نمي‌شود. افراد غافل اين كار را مي‌‌كنند، مثلاً چي؟ يك ساعت بيشتر وقت ندارد براي كار كردن، يك كاري را شروع مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌كند كه سه ساعت طول مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌كشد. اين چطور مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود؟ طبعاً اين كار ناقص است و طبعاً اين يك ساعتش هدر رفته و طبعاً اين شخص جز غافلين است. حساب بكن، محاسبه بكن، شما يك ساعت وقت داري، يك كاري را شروع بكن كه در اين ظرف ريخته بشود، يعني نه سرخالي بماند، نه هم سرريز بكند. شما يك كار مثلاً دو ساعت فقط لازم دارد مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواهيد در ظرف يك ساعت انجام بدهيد، طبعاً يك آدم غافلي هستيد از اندازه‌گيري.

غفلت نداشته باشيد، محاسبه بكنيد اين وقتتان چقدر هست و كارتان هم چقدر طول مي‌‌كشد، دقيق محاسبه بكنيد، يك خورده هم، يك مختصري هم كمتر آن كارتان را حساب بكنيد و اين را بريزيد در آن ظرف، يا مثلاً فرض كنيد كه شما نمازتان را، حالا به يك مناسبتي يك طوري شده افتاده آخر وقت، شما محاسبه نمي‌كنيد، يك وقت اينقدر به مستحبات نماز مي‌‌پردازيد تا نمازتان قضا بشود، يعني عمده‌ي ركعاتش مي‌‌افتد به خارج وقت، اين كار غلط است و نمازتان باطل است و گناه كرديد، حتّي مستحباتش را بايد حذف كنيد و نماز را در وقت بخوانيد تا مي‌‌شود. و همين طور اين مثالهاي كوچك را مي‌‌زنم به خاطر اينكه شما غفلت را بفهميد، غفلت حتّي در اين هست كه شما يك كاري كرديد، يك طور غذايي خورديد مثلاً فرض كنيد ممكن است به محاسنتان ريخته بشود، به صورتتان ترشّح شده باشد و شما توي آيينه نگاه نكرده باشيد و همين جور آمده باشيد بيرون، غافليد، اين غفلت است ديگر. يك آقايي يك وقتي  توي مشهد، توي بازار، از علماء‌ بسيار بزرگ بود ديدم كه ايشان عمّامه سرش نيست، يك شب كلاهي سرش هست، توي بازار، توي بازار شلوغ دارد مي‌‌رود، مردم چيزي نمي‌گفتند، همه سلام مي‌‌كردند و احترام مي‌‌كردند، ايشان هم معمولي، يك دفعه رسيد در مقابل يك مغازه‌اي خدمت شما عرض شود كه چشمش توي آيينه افتاد، همچين يك دفعه، عبايش را كشيد سرش، رفت توي مغازه، گفت: يكي را بفرستيد، برود عمّامه‌ي من را بردارد بياورد، غافل بود از اينكه، ببينيد اينها همه‌ غفلت است، غافل بود تا اينجا از اينكه عمّامه سرش نيست و همين‌طور چيزها، امام جماعتي توي مسجد يك دفعه به مردم گفت مردم من جنب هستم بايد از مسجد بروم بيرون زود، شما نمازتان را ادامه بدهيد و رفت. اينها همه غفلت است، ببينيد غفلت شامل تمام كارها مي‌‌شود. و اين را هم بدانيد اين كه ما در نماز غافل هستيم، از خدا غافل هستيم، دو جهت دارد، غفلت ما از خدا دو علّت دارد، يكي اينكه عادت كرديم به كارهاي غافلانه، اصلاً عادت كرديم، هر چه شد. آقا تو صبح‌ها كي از خواب پا مي‌‌شوي؟ هر وقت شد. فلان كار را كي مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌كنيد؟ هر وقت شد. اين آدم غافلي هست، حساب ندارد، آن وقت يك كارهايي را هر وقت شد مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود، كه آبرويت مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌رود، يك كارهاي مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود كه خدا بهت غضب مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌كند، در اين بين يك كارهايي مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود كه ائمّه‌ي اطهار متنفر مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شوند، دورت مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اندازند. هر وقت شد يعني چه؟ حساب داشته باشيد، نظم داشته باشيد، غفلت، خيلي بدبختي براي انسان به وجود مي‌‌آورد، با خدا چقدر ارتباط داريد؟ هر چه ‌بشود، يك وقت توي نماز غافل غافليد، يك وقت توي مستراح به ياد خدا مي‌‌‌‌‌‌‌افتديد، نگوييد توهين كرد نه، توي مستراح خوب است به ياد خدا باشد، هميشه بايد ياد خدا باشد. ولي كسي كه توي نماز غافل است، چون حساب دستش نيست، آنجا مي‌‌‌‌‌بينيد رفت، حالا يك جاي تنهايي گير آورده به ياد مثلاً معنويّات مي‌‌‌‌افتد، انسان، ما اگر مي‌‌‌‌گوييم اوّل قدمي كه انسان بايد در راه كمالات و تزكيه‌ي نفس بردارد يقظه هست، خيال نكنيد حالا يك الفبايي است كه اوّل بايد الف را ياد گرفت، بعد ب را، بعد پ را، بعد جيم را، اينها نيست. شما در مدّتي كه در مرحله‌ي يقظه هستيد، خوب دقّت كنيد، اكثر دوستان متأسفانه، اكثر دوستان نمي‌دانند اين مراحل يعني چه؟ و از همين جا من مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواهم بهتان عرض كنم كه يك مدّتي، در حال يقظه كه مرحله‌ي يقظه را مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گذرانيد بايد غفلت‌هاي مختلف را از خودتان دور كنيد، نگوييد من، مهم‌ترين كار هم هست. تمام غفلت‌ها بايد از بين برود، چه غفلت براي طرز خوابيدنتان، مدّت خوابيدنتان، چه غفلت، از اينجا شروع مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود، چه غفلت از ذات مقدّس پروردگار، اينها را بايد رفع كنيد تا بعد بدردتان بخورد، نه الان كه توي مرحله‌ي يقظه هستيد، متأسفانه دوستاني كه ما بهشان دفتر داديم، مرحله داديم، اينها از اين سه حالي كه عرض مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌كنم غالباً خارج نيستند، يك عدّه اصلاً نمي‌دانند مرحله يعني چه؟ مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گوييم مرحله‌ات چي هست؟ مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گويد من ذكر فلاني را مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گويم، مثل اينكه از يك كسي بپرسند چه دردي داري؟ بگويد: فلان قرص را مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خورم، درد هم همينجور هست، كي بهت گفته؟ فلاني گفته است. خوب، اين را بدانيد چقدر ارزش دارد؟ هيچ بدرد نمي‌خورد، اين را شما مطمئن باشيد كه اين آدم به هيچ جا نمي‌رسد، فقط قرص مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خورد، فقط دعا مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواند، فقط نماز مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواند. اين را بدانيد، دوّم افرادي هستند كه مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گويند ما  مرحله‌ي يقظه هستيم، اينجوري فكر مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌كنند كه مرحله يقظه يك مرحله‌ي پاييني است و هر چه زودتر هم از اين مرحله‌ نجات پيدا بكنند و به اصطلاح مرحله‌ي غفلت را باز، يعني غفلت را باز از سر بگيرند. اينجوري هست، يك دسته‌اي، كه دسته‌ي سوّم هستند، اينها متأسفانه در موقعي كه مرحله‌ي يقظه هستند خيلي رويش كار مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌كنند، امّا مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گويند ما كي از اين مرحله بيرون مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌رويم؟ بيرون نبايد برويد، اين كلمه غلط است، كي اين مرحله پايان مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود، پايان مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌رسد، اين هم غلط است، مرحله اصلاً، يك كسي اگر چشمش را معالجه كردند و شفايش دادند، از توي مطب دكتر آمد بيرون يا دوران معالجه‌اش تمام شد، باز دو مرتبه بايد كور بشود؟ اين كه معالجه نشد، اين چشم را معالجه مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌كند براي اينكه هميشه بيند، براي اينكه بهتر از گذشته ببيند، براي اينكه اگر كور بوده شفا پيدا بكند، مرحله‌ي يقظه‌اي كه ما عرض مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌كنيم و مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گوييم معنايش اين نيستش كه شما تمام شد، حالا شما مرحله‌ات چي هست؟ مرحله توبه، الحمدللّه يقظه را تمام كردم، گذشتم. شما خيلي اشتباه كردي گذشتي، مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دانستيم كه تو مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گذري از مرحله‌ي يقظه، بهت مرحله‌ي يقظه را نمي‌داديم، نه خودمان را به زحمت مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌انداختيم نه تو را، بايد انسان كار كند كه اهل غفلت نشود در هيچ مورد، اهل غفلت نباشد، فراموش نكند، نظم داشته باشد كارهايش، افرادي هستند كه شايد در مراحل بالاي بالا هستند ولي من هنوز يقظه‌شان را كامل نمي‌بينم به جهت اينكه غافلند، تعهد مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌كنند فلان ساعت بيايند دو ساعت ديرتر مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آيند، كجا بودي آقا؟ من خوابم برد، اي واي، بايد برگردي به همان مرحله‌ي يقظه تا ديگر خوابت نبرد. غفلت و عدم يقظه در وجود سالك الي اللّه نبايد باشد و الاّ از بين مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌رود. شما محال است توي يك مسافرتي با يك عدّه‌اي حركت كرديد يا تنها حركت كرديد، حساب و برنامه‌اي نداشته باشيد در اين مسافرت و شما به مقصد برسيد. چون اگر با قافله حركت كرده باشيد و غفلت كنيد، و يك جا بخوابيد، همين خواب، يك جا يكي دو ساعت بخوابيد، قافله هم رفته، شما تنها مانديد، آن وقت ديگر وا مصيبت، دقت كرديد؟ اگر تنها داريد يك راهي را مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌رويد، حواستان پرت است، اگر يك مسافري دارد تنها حركت بكند، غفلت مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌كند مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌افتد توي درّه، غفلت بكند، مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواسته روز راه برود، شب يك جا استراحت بكند، روز مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خوابد، شب راه مي‌‌‌‌‌‌رود، اين نوع بي‌نظمي‌ها همه در اثر غفلت بوجود مي‌‌‌‌آيد، اين كه درس مي‌‌‌‌خوانيم، كلّي درس مي‌‌‌‌خوانيم آخرش بي‌سواد هستيم، باز مربوط به غفلت است، اين كه توي نماز حواسمان اين ور و آن ور پرت مي‌‌شود، مال اين است كه عادت نكرديم به تمركز فكر، همه‌ي اينها مربوط به غفلت است، اينها، اين غفلت يك مرضي است كه خدا نكند انسان را بگيرد. لااقل، در كلّيات نبايد غافل باشيد، در كليّات، مثلاً چي؟ شما كي هستيد؟ مرديد يا زن؟ گاهي آدم يادش مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌رود مرد است يا زن؟ ممكن است صبح به جاي عبا چادر سرش كند  برود بيرون، چون همه‌اش غفلت اين است ديگر، يادش برود بايد كجا برود؟ چكار بكند؟ چكاره هست، اينها يادش برود، يادش برود كه بايد چه خصوصيّاتي داشته باشد، يادش برود مسلمان است يا غير مسلمان، دقّت كرديد؟ اينها يادش برود، اين چي مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود؟ كليّات را لااقل بايد يادتان بماند، شما يك انسانيد، يك مرديد، يا آن خانم يك زن هست، بعد مسلمانيد، بعد زينت براي، ببينيد همين چند تايي كه من مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گويم چقدر انسان را درست مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌كند، بعد زينت براي خاندان عصمت و طهارت بايد باشيد، بعد با مردم بايد اعتلاف داشته باشيد، مؤمنين را برادر خودتان بدانيد، اينها كه ديگر قرآن هست، إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ حجرات/10، بعد بايد ظالم و جز ستمگران بايد خودتان را قرار ندهيد، اين شش تا و به وظايفتان هم چه در مقابل جامعه چه در مقابل خانواده، چه در مقابل ديگران، بايد رعايت كنيد. ببينيد همين شش، هفت چقدر انسان را مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌سازد، ببينيد حالا يك آدم غافل، من كُفرم را در مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آوريد، كُفر تو داشتي ما نمي‌دانستيم، اين را نشنيدي، يك كسي مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواهد غضب كند مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گويد فلاني اينقدر ناراحتم كرد كُفرم را در آورد، اي بدبخت، تو كُفر داشتي، باطنت كافر بوده ما نمي‌دانستيم، راست هم مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گويد، غضب مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌كند، اوقاتش تلخ مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود، حساب دستش نيست، آن باطنش ظاهر مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود. انسان، ارتباطش را با خدا قطع مي‌‌‌‌‌‌‌‌كند، به همه چيز متوجّه هست، خوب هم متوجّه شدن به همه چيز خوب است ها! فكر نكنيد من مي‌‌‌گويم بد است، چون متوجّه خدا نيست، به خاطر اينكه متوجه به همه چيز است، اين بد است، و الاّ هر كاري شما مي‌‌كنيد متوجّه باشيد چكار مي‌‌كنيد، مي‌‌خواهيد يك منبر برويد، صحبت بكنيد، برنامه‌ داشته باشيد، اولاً چند شرط دارد منبر رفتن، براي دوستان طلبه‌مان عرض مي‌‌كنم. يكي اينكه بدانيد اين جمعي كه پاي منبر تو نشسته‌اند چه نياز دارند؟ اين را بداني، البته افراد مختلف متأسفانه هر سخني كه درباره‌ي دين گفته مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود كلاسيك نيست و همين جور افراد مختلف مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آيند مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌نشيند، خوب تو هم بايد يك دارويي، يك غذايي، براي اينها تهيه كني كه بدرد همه بخورد، از خدا ياد بگيريد، بچّه‌هاي شيرخوار يك غذايي برايشان خداي تعالي تهيه كرده كه شير باشد، كه هيچ بچّه‌اي نيست كه برايش ضرر داشته باشد، همين. شما شير را به بچّه‌ي تب‌دار بدهيد خوب است، به بچّه‌ي سرماخورده بدهيد خوب است، به بچّه‌ي سرطاني بدهيد، خوب است، به بچّه نمي‌دانم گرمي مزاج بدهيد خوب است، سردي مزاج بدهي، همه‌، الان يك دانه بچّه پيدا نمي‌شود توي عالم هر نوع مرضي كه داشته باشد اين شير برايش ضرر داشته باشد يا بد باشد. شما منبري هستيد، بايد يك مطلبي را جور كنيد، حالا به گردن خودتان، يك مطلبي را جور كنيد كه براي اكثريت لااقل، مفيد باشد، و ضرر نداشته باشد، يك وقتي آنفولانزا آمده بود، اكثر مردم مبتلا به آنفولانزا بودند، يك جايي ما را مهماني دعوت كرده بودند، همه‌مان، يك غذاي ترش، پُر پياز داغي درست كرده بود، يك دكتر گفت آقا اين غذا بدرد اين زمان اصلاً الان نمي‌خورد، حالا تو اين چيه درست كردي؟ بعضي از منبري‌ اينجوريند، منبر مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌روند يك غذاي مضر براي همه، حالا شما بگوييد كه ما غذا را براي سالم‌ها درست كرديم، خوب تو آدم سالمش را پيدا كن بعد اين غذا را بهش بده، يك غذايي كه رودل بكنند همه، غذايي كه نمي‌توانند مطالبش را هضم بكنند، اينها را بايد اوّل كاري كه مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌كند مواظب باشد يك همچنين حرفهايي اقلاً، خيلي هم مشكل است فكر نكنيد منبر رفتن در اين زمان آسان است، نه افراد مختلف، افكار مختلف، مرضهاي مختلف، دارند و بايد تو لااقل كاري بكني كه براي يك عدّه اين حرفهايت ضرر نداشته باشد، اين يك، دوّم، خودت بداني چه مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواهي بگويي، غالباً منبري‌ها تا خطبه‌ي منبرشان را مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواهند بخوانند دارند من از پايين نشسته‌ام، گاهي مي‌‌‌‌بينيم، فكر مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌كنند، آن منبري‌هاي پخته‌اش اينطوريند، تازه‌كارها نه، قبلاً مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌روند مطالعه مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌كنند باز بهترند، كه چي بگويند براي مردم، تا آن موقع، تا موقع به اصطلاح همان، مثلاً حمد و صلوة به پيغمبر اينها را كه مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گويند فكر مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌كنند چي بگويند، اگر يك وقت هم تنگ بيايد، يك چيزي جعل مي‌‌‌‌‌‌‌كنند مي‌‌‌‌‌‌‌گويند، يك روايتي، يك چيزي، اينجوري نباشيد، طبيب دوّار بِطِبِّه، بشين فكر كن ببين اين جمعي كه پاي صحبت تو نشسته‌اند، اينها به دردشان مي‌‌خورد، چي مي‌‌خواهند، چه بايد بگويي و بعد هم خدا را در نظر بگير، خداي تعالي از تو چي خواسته كه براي اينها بگويي، هادي باش، تو وسيله‌ي ذات مقدّس پروردگاري در بين مردم براي هدايت مردم، خوب چرا منبر مي‌‌رويد؟ براي اينكه هدايت بشوند، يك وقت گمراهشان نكني، منحرفشان نكني، حرفي نزني كه ديگران خدمت شما عرض شود سوء استفاده بكنند، اين جور نباشد اين شرايط لازم است، بالاخره آن مطلبي كه امشب مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواستم عرض كنم اين است كه انسان در هر كاري كه مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواهد بكند نبايد غافل باشد، اوّل بايد بررسي بكند ببيند اين كار چقدر فايده دارد، بررسي كه كرد كه ديد چقدر فايده دارد بعد به اندازه‌ي فايده‌اش براي آن كار زحمت بكشد، مثلاً فرض كنيد كه يك دانشجو هيچ جا قبولش نكردند، مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گويد كه خوب برويم دانشكده ادبيات حالا، جاي ديگر ما را قبول نمي‌كنند مثلاً ، يا دانشكده‌ي پزشكي، من چند تا، دانشجويان را كه شما ديديد، من چند تا مي‌‌‌‌‌‌‌‌گويد چيز زدم كه ببينيم كجا قبول مي‌‌‌‌‌‌‌‌شوم، چون هدف ندارد، يك آدمي كه مي‌‌‌‌‌‌‌‌خواسته پزشك بشود يا مثلاً مهندس بشود، چون مهندس بشود يا پزشك بشود هر چه بشود فرقي نمي‌كند، هدف چون ندارد، خوب هدفش فقط اين است كه توي دانشگاه راهش بدهند، فقط همين، حالا هر دانشكده‌اي شد، شد. ببينيد اينها افراد بي‌هدفند. طلبه مي‌‌‌‌‌آيد توي حوزه، مي‌‌‌خواهد طلبه بشود، نمي‌خواهد به جايي برسد، هدف ندارد، لذا همين جور مي‌‌خوانند، حالا نمي‌خواهم توضيح بدهم كه چه جوري و چه طوري اين كارها انجام مي‌‌شود، درسهايتان بايد دقيق، طوري باشد كه بدردتان بخورد، مفيد برايتان باشد، تو حوزه مي‌‌خوانند من هم بايد بخوانم، موقع امتحان از او سؤال مي‌‌كنند، من هم بايد جواب بدهم، اينجوري! اين مال اهل غفلت، بايد هر روزتان بهتر از روز قبلتان باشد، اين مسئله كه من ساوا يوماه فهو مغمون، كسي كه دو روزش با هم مساوي باشد غبن دارد، اين شخص ضرر كرده، به اين توجّه داشته باشيد. اگر ديروز و امروزتان يكي بود، اگر روز قبلتان بهتر از روز بعد شما، شما از يك دهي، از شهري، با يك روحيّه‌ي پاكي، با يك علاقه‌اي به امام زماني حركت كرديد آمديد توي حوزه‌ي قم، به خاطر اينكه خوب مسجد جمكراني اينجاست، علماء هستند، روحانيون هستند، معنويّتي در اينجا هست، خوب به اين نيّت آمدي، اين پاكي را داري حالا آمدي درس خواندي، يك مدّتي هم زحمت كشيدي، با يك روحيه‌ي متكبّرانه‌ي، مغرورانه به دهت، يا به شهرت، همان جايي كه از آنجا با آن روحيّه آمدي با اين روحيه بر‌مي‌‌گردي، اين روز بعدت بدتر از روز قبلت هست، برو يك مشت معنويّات ور دار بياور توي محلّي كه از آنجا آمدي، وَمَا كَانَ الْمُؤْمِنُونَ لِيَنفِرُوا كَافَّةً فَلَوْلَا نَفَرَ مِنْ كُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طَائِفَةٌ لِيَتَفَقَّهُوا فِي الدِّينِ وَلِيُنذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذَا رَجَعُوا إِلَيْهِمْ التوبة/122، اين انذار، وَلِيُنذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذَا رَجَعُوا إِلَيْهِمْ، يعني اين انذار كار انبياء هست، إِنَّك أَنْتَ مُنذِر، كار انبياء را بايد بكني، ولي غافل بودي، رفتي آنجا لباس هم پوشيدي، يك شخصيّتي هم پيدا كردي، حالا همه بايد بيايند دستت را ببوسند، همه بايد بيايند احترامت بكنند، اگر يك كسي يك خورده كمتر احترامتان بكند ناراحت مي‌‌شويد، ببينيد آيه نمي‌گويد وقتي كه تفقّه در دين كرديد، برگرديد دستتان را بوسند. مي‌‌گويد: وَلِيُنذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذَا رَجَعُوا إِلَيْهِمْ، انذار كنيد، انذار يعني چه؟ يعني آقاي مثلاً فرض كنيد كدخدايي كه تو، حالا كدخدا نيست، بدتر از كدخدا هست، حالا باز بخواهيم بگوييم شوراي ده، آقاي نمي‌دانم عضو شوراي، تو اين كار حرام را نبايد بكني، قَوْمَهُمْ إِذَا رَجَعُوا إِلَيْهِمْ، تو اين رشوه را نبايد بگيري، تو اين ظلم را نبايد بكني، اين كارها را به بكنيم خدا قسم اگر ماها به وظايفمان، يعني غفلت نداشتيم از وظايفمان، يعني از كارهايمان غفلت نمي‌داشتيم اين جور رشوه، علني، فراوان، به اصطلاح چه عرض كنم، واقعاً آدم مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌بيند كه دارند اصلاً براي رشوه گرفتن مردم‌آزاري مي‌‌‌‌‌‌‌‌‌كنند. شما بايد برگرديد، بترسانيد، اين وَلِيُنذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذَا رَجَعُوا إِلَيْهِمْ، معنايش اين است كه انذارشان كنيد، انذار به معناي ترساندن از عواقب بد است كه در انتظارشان هست مي‌‌‌‌‌‌‌باشد، خوب اين كارها را بكن، اينها مربوط به عدم غفلت است، مربوط به بيدار بودن انسان است، انسان بايد بيدار باشد، ولي وقتي كه انسان غافل باشد، يك نفري رفته بود مكه، ازش پرسيدم كجا رفتي؟ گفت: خدا كه خانه نبود، پيغمبرش هم كه مرده بود، همينطور رفتيم و برگشتيم، بله، خر عيسي اگر به مكّه رود باز آيد همان خر است كه بود، خدا انشاءاللّه همه‌ي ما را از غفلت‌هاي مختلف، در كارهاي مختلف، حفظ كند و ما را از خواب غفلت در همه‌ي مسايل بالاخص درباره‌ي وظايفمان و ارتباطمان با پروردگار خداي تعالي از خواب غفلت ما را بيدار كند و متذكرمان كند كه ذاكر بايد باشيم، به ياد همه چيز باشيم و بالاخص به ياد ذات مقدّس پروردگار، اگر انشاءاللّه توانستيد غفلت را از خودتان دور كنيد ديگر توي نماز هم غافل نيستيد، توي زندگيهايتان هم غافل نيستيد، با خدا هم ارتباطتان محفوظ، با مردم هم ارتباطتان محفوظ، در كارهايتان كارهاي صحيح انجام مي‌‌‌‌‌دهيد و همه چيز در جاي خودش محفوظ است، خدايا به آبروي خاندان عصمت و طهارت ما را لغزش‌ها و غفلت‌ها حفظ بفرما،و صلي اللّه علي سيّدنا محمد و آله اجمعين.

جهت دانلود و یا پخش آنلاین کلیک کنید