۱۵ شعبان ۱۴۲۵ قمری – ۱۰ مهر ۱۳۸۳ شمسی – میلاد حضرت بقیه الله (ارواحنافداه)

اعوذ باللّه من الشیطان الرجیم

بسم‌ اللّه الرحمن الرحیم

الحمدللّه و الصلوه و السلام علی رسول اللّه و علی آله آل اللّه لاسیّما علی بقیة الله روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداء و اللعنه الدّائمه علی اعدائهم اجمعین من الان الی قیام یوم الدین.

اعوذ باللّه من الشیطان الرجیم، وَنُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّهً وَنَجْعَلَهُمْ الْوَارِثِینَ وَنُرِی فِرْعَوْنَ وَهَامَانَ وَجُنُودَهُمَا مِنْهُمْ مَا کَانُوا یَحْذَرُونَ (قصص / ۵ و ۶)

روز میلادِ مسعودِ حضرت بقیة الله ارواحنا فداه و روز جمعه عیدِ بزرگ مسلمانان جهان و روزِ مهمانی حضرت بقیة الله هست. بر همه مبارک باد و ان‌شاءالله همانطوری که هفته‌ی گذشته عرض شد فرج حضرت ولی‌عصر با زحماتی که شما کشیده‌اید و این روز بزرگ را اهمیّت داده‌اید و ان‌شاءالله اجرتان را به شما داده‌اند-فرج- نزدیک می‌شود و نزدیک شده است و یک مطلبی را همین دیشب متوجّه شدم در عین آنکه گله‌مند بودم و مایل بودم که دعاهای شما در هفته‌ی گذشته مستجاب شده باشد و آن این بود که این هفته یعنی هفته‌ی گذشته از آن جمعه تا این جمعه امر فرج حضرت بقیة الله امضاء شود ولی یک مطلبی دیشب به ذهنم آمد که در واقع و در حقیقت، مطلب همین است و جز این نیست: هر شیعه‌ای که دعا برای فرج می‌کند، هر جمعی که دست به دعا بر می‌دارند و برای فرج آن حضرت دعا می‌کنند، هر جشنی که در نیمه‌ی شعبان گرفته می‌شود و هر اشکی که در فراق آن حضرت از چشمی یا از چشمانی می‌ریزد و یا هر دعای ندبه‌ای که با آن سوز و گداز خوانده می‌شود، همه‌ی اینها مؤثر است در فرج امام عصر. نهایت، ما آنقدر در این هزار و صد و هفتاد و یک سال، آنقدر کارهایی کرده‌ایم که برای خودمان حجاب‌هایی بوجود آورده‌ایم و فاصله‌هایی بین خودمان و امام زمانمان قرار داده‌ایم که الان در یک تاریکی فوق‌العاده‌ای زندگی می‌کنیم که صدها حجاب، فاصله، دیوار دور این سلول زندانی که ما هستیم گذاشته‌اند. آنقدر که اصلاً فراموش کرده‌ایم که ممکن است حتّی یک درصد امام عصر ارواحنا فداه امروز تشریف بیاورد و اعلام کند: انا المهدی، من هستم آنکه خدا مرا ذخیره کرده برای روز عدالت و رفع رنج و ظلم و ستم. این حجاب‌ها از طرفی با گناهان‌مان، با غفلت‌هایمان، با بی‌توجهی‌هایمان زیاد می‌شود و از طرفی هم با دعاهایمان، با مناجات‌هایمان، با اشک‌مان و با دعای ندبه‌مان برداشته می‌شود. شما مردم شیعهِ پاکِ مهذّبی که بحمداللّه در محضرتان هستیم و خدای‌تعالی لطفی کرده که با شما جمعی که اکثرتان اهل تزکیه‌ی نفس‌ هستید، محشورمان کرده، با دعاهای شما حجاب‌ها برداشته می‌شود. مثلاً فرض کنید یک نفر را در سلّولی قرار داده اند، با دستِ خودش، با اعمال خودش پشت دیوار این سلّول، دیوارها گذاشته شده آن قدر که اگر بنا بشود خرابش بکنند مدّتها طول می‌کشد تا اینها خراب شود ولی هر چه خراب کنید، هر چه در این سلّول سر به سجده بگذارید و از خدا بخواهید که خدای‌تعالی این حجاب‌ها را برطرف کند و یک‌یک هم خدای‌تعالی این حجاب‌ها را از بین ببرد تا حجابِ آخر، تا دیوار آخر را خراب نکنند، شما متوجّه نور نمی‌شوید. با دعاهای دیشب شما، دعاهای هفته‌ی گذشته شما، یقین بدانید که دیوارهای زیادی از تاریکی و غیبت برداشته شده. وعده کرده: إِنَّ اللَّهَ لَا یُخْلِفُ الْمِیعَادَ (آل‌عمران / ۹) ما را وادار به دعا برای فرج کرده‌اند. فرج یعنی گشایش، یعنی دیواری از بین رفتن و هوایی روشن شدن. بنابراین این را بدانید تا آن یک لحظه‌ی آخری که به حضرتش اجازه داده می‌شود که پشت به خانه‌ی کعبه بزند و صدا بزند: یا اهل العالم انا امامکم المنتظر. ای اهل عالم من همان امامی هستم که همه‌تان منتظر من بودید.-بنابراین مأیوس نشوید- دعا بکنید. امروز روز دعاست، روز توجّه به خداست، دیشب شب دعا بود دعا کردید، امروز دعا کنید، روز جمعه -در حدیث داریم- که یک ساعتی دارد که در آن ساعت حتماً دعا مستجاب است. بنابراین از اوّل اذان صبح تا غروب روز جمعه باید دعا کنید که بعضی احتمال داده‌اند ساعت آخر روز جمعه آن ساعت باشد. بالاخص ساعت آخر روز جمعه را دعا کنید. دعاهای شما بی‌تأثیر نیست. إِنَّکَ سَمِیعُ الدُّعَاءِ (آل‌عمران / ۳۸) خدای‌تعالی شنواست دعاهای شما را. من خیلی منتظر بودم، شما هم منتظر بودید که امروز که روز جمعه است، روزِ ضیافت حضرت بقیة الله هست صدای آن حضرت به گوشمان برسد. اگر رسید هنوز دیر نشده چه بهتر. و ان‌شاءالله خواهد رسید و اگر یک وقت خدای نکرده صدای آن حضرت به گوش‌مان نرسید، بدانید صدها حجاب از اطرافِ این سلول تاریک برداشته شده، شما متوجه نیستید. به دلایل مختلف. -نگویید می‌خواهند ما را سرگرم کنند! نه!- همه‌تان می‌دانید حرف‌هایی که من در عرایضم عرض می‌کنم دقیقاً قبلاً خودم بررسی می‌کنم، تحلیل می‌کنم، بعد برای شما عرض می‌کنم. حتماً بدانید دیوارهای زیادی برداشته شده و ان‌شاءالله یکی دو دیوار دیگر که برای ما که داخل این سلول هستیم فرقی نمی‌کند، چون یک دیوار هم تاریک می‌کند، صد دیوار هم تاریک می‌کند. از صد دیوار، نود و نه تا را که بردارند، باز هم تاریکیم. تا آن لحظه‌ی آخر که آن دیوارِ آخر را بردارند ما چیزی متوجه نمی‌شویم. بنابراین اوّل به خاطرِ آن که خدا را معتقدیم، احدی از ما معتقد نیست که خدایی نیست. همه‌مان معتقدیم، و همه‌مان معتقد به قرآنیم و همه‌مان معتقد به روایات متواتره‌ای هستیم که از پیغمبراکرم رسیده. همه‌مان متوجه یک حقایقی هستیم که از نظر ظاهر، بیشتر مردم متوجّه آن حقایق نیستند. بنابراین همه‌ی اینها به ما می‌گوید دعاهای شما مؤثرّ است. دعا برای فرج، فرج می‌رساند. منتها یک مقدار تحمل می‌خواهد. وَلَنَبْلُوَنَّکُمْ بِشَیْءٍ مِنْ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِنْ الْأَمْوَالِ وَالْأَنفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرْ الصَّابِرِینَ  الَّذِینَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِیبَهٌ (بقره / ۱۵۵ و ۱۵۶) به خدا قسم مصیبتی بالاتر برای مردمِ زمانِ ما از اینکه یک رهبر عادلی نداریم، یک پیشوایی که دنیا را تحتِ برنامه‌ی عدالتش قرار بدهد نداریم، نیست. بزرگ‌ترین مصیبت برای شیعه، برای مسلمانها، برای کلّ مردم عالم این است که در صراط مستقیم نباشند. اگر مردمِ دنیا در صراط مستقیم حرکت کنند، نه اختلافِ اقتصادی داریم، نه اختلافِ سیاسی داریم، نه دشمن داریم، نه هیچ مشکلی در مقابل داریم. امّا متأسفانه امام‌مان غائب است، نائبش هم آن چنان که باید گوش به فرمانش باشند -حالا لااقل تمام مردم دنیا- آن هم وجود ندارد، بنابراین این مشکلاتی که سر راهمان هست بوجود می‌آید. امّا دعا کنید، یک نمونه خدای‌تعالی در قرآن برای ما بیان کرده با ضمیمه‌ی تفاسیر که بسیار امیدبخش است. آن نمونه، جریان حضرت موسی است. مردمِ بنی‌اسرائیل، حضرتِ یوسف به آنها گفته بود که شما مدّت زیادی منتظرِ حضرت موسی خواهید ماند. گرفتار خواهید شد، یُذَبِّحُونَ أَبْنَائَکُمْ وَیَسْتَحْیُونَ نِسَائَکُمْ پسر بچه‌های شما را می‌کُشند و دختران را به عنوان کنیزی نگه می‌دارند. وَفِی ذَلِکُمْ بَلَاءٌ مِنْ رَبِّکُمْ عَظِیمٌ، (ابراهیم / ۶) این یک بلایی است که از جانب پروردگار -که بسیار مهم است- متوجّه شما می‌شود. امام صادق فرمود عین این جریان منتهی این جریان کوچک است، جریان شما بسیار بزرگ -به خاطر اینکه شما شاگردان خوبی هستید، تحصیلاتِ زیادی کرده‌اید، امتحانتان بسیار بزرگتر و مشکل‌تر است. این را من گفتم- و شما مبتلا می‌شوید به غیبت امام‌تان، اگر یوسف تنها یک چنین خبری داد ولی به ما مردم مسلمان پیغمبراکرم فرموده، ائمه‌اطهار همه‌شان گفته‌اند. -دیدید در این تابلوهایی که دوستان تهیّه کرده اند که خدا خیرشان بدهد هر یک از ائمه درباره‌ی وجود مقدس حضرت بقیة الله مطلبی فرموده اند- همه گفته اند، هزارها حدیث از طریق سنّی و شیعه به مردم مسلمان درباره‌ی حضرت حجه بن الحسن ارواحنا فداه گفته شده. در کتب تورات و انجیل، در کتاب زبور، وَلَقَدْ کَتَبْنَا فِی الزَّبُورِ مِن بعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الأَرْضَ یَرِثُهَا عِبَادِیَ الصَّالِحُونَ (انبیاء / ۱۰۵) همه جا گفته اند، برای ما فرموده اند. ما اگر اسلام را قبول داشته باشیم حتماً باید وجود مقدس حضرت بقیة الله را حاضر و ناظر در بین خودمان ببینیم و بدانیم. و اگر حضرت موسی علی نبینا و آله و علیه‌السلام در چهارصد سال که وعده داده بودند، بعد از چهارصد سال می آید و مردم بنی‌اسرائیل زیاد صبر نکردند، وقتی که مشغول آن امتحانِ سخت شدند، یُذَبِّحُونَ أَبْنَائَکُمْ وَیَسْتَحْیُونَ نِسَائَکُمْ، در این وضع قرار گرفتند، چهل سال -در روایت دارد که- طول کشید. امّا ما مردم مسلمان، به خاطر رشد فکری‌مان، به خاطر شرح صدرمان، به خاطر استعداد قوی‌مان، مثل آن طفل ابجدخوان نیستیم. مثل یک دانشجوی حوزه و دانشگاهیم. امتحان ما را سهل نمی‌گیرند، هزار و صد و هفتاد و یک سال -که ان‌شاءالله سال بعدی نخواهد داشت- ما در بوته‌ی امتحانیم. بچّه‌های پسر ما را می‌کُشند. اگر فرزندان آنها را بدن‌شان را از آنها می‌گرفتند، فرزندان ما را روحشان را از آنها می‌گیرند. بچّه‌های پسر ما خدای من شاهد است که بوسیله‌ی بعضی از مشکلاتی که ما داریم -به خودتان که جوانهایتان بحمداللّه در این مجلس قرار گرفته اند نگاه نکنید- به وسیله دانشگاه، به وسیله‌ی اینترنت، به وسیله‌ی سایت، به وسیله‌ی روزنامه‌های انحراف‌دهنده، به وسیله‌ی مجلّات منحرفه،محیط بد، به وسیله‌ی هر چیزی که من حالا شاید یادم نیاید و شما می‌توانید بنشینید تا دهها چیز،فکر کنید، روحِ فرزندان شما را جلوی چشم‌ شما می‌کُشند. -حالا که ایران ما تا حدّی اسلامی است- از ایران به خارج قدَم بگذارید ببینید چطور قطعه قطعه می‌کنند فرزندان شما را. اگر دختران بنی‌اسرائیل را زنده نگه می‌داشتند برای کنیزی، -بگویم؟!- دخترهای ما را نگه می‌دارند برای تبلیغاتِ اجناس مزخرف و قلابی‌شان. به سیصد یا بیشتر کانالِ تلویزیون در ارتباطِ با ماهواره –و صدها اضافه بر آن- اگر نگاه کنید دختر را لخت می‌کنند یک جارو برقی در بغلش می‌دهند! یعنی حالا که می‌خواهید جاروبرقیِ ما را بخرید این دختر را هم نگاه کنید! ای خاک بر سر این زنهای نافهمِ دنیا که وسیله‌ی تبلیغات و پول در آوردن مردم ،آن هم مردم بی‌دین شده اند. ارزش خود را از دست داده اند. ارزشی که خدا برای زن قائل شده محبوبه‌ی الهی است، شانزده موضوع است که امتیاز به زن داده.این بیایید برقصد تا یک پیراهن را یا امثال اینها را به مردم بفروشد! آن قدر زن، بی‌ارزش بشود که -محبوبه‌ی خدا، محبوبه‌ی خداست، خدا صفت رحمانیّت و رحیمیت را در او قرار داده، خدای‌تعالی صفت ربوبیت خودش را در او قرار داده که- این زن بیاید کاری بکند که مردم با چشم شهوت به او نگاه کنند و با یک چشم خائنانه به او نظاره کنند! این بدتر است یا کنیزی فرعونیان؟! اینها بدتر از فرعونی‌ها هستند. اینهایی که در اروپا و امریکا و امثال اینها حتّی گاهی زنان مسلمان ایران هم هوس می‌کنند بروند آن‌جا و همان کنیزی، همان بدبختی، همان وضع را به خودشان نسبت بدهند و در وجودشان پیاده کنند! قدر این مجالستان را بدانید. بحمداللّه شما افرادی هستید که هم زن‌تان را، هم فرزندانتان را در حجابی که من در یکی از این کلماتِ سخن روز گفته بودم که حجاب برای زن، پرچم اسلام است و زنِ محجوبه، پرچمدار اسلام است. اگر در بین یک جمعیتی شما نگاه کنید ببینید زن‌هایشان همه حجاب دارند، می‌فهمید اینها مسلمانند. اگر پرچم لا اله الاّ اللّه را ببینید یک جمعی روی دست بلند کرده اند، می‌فهمید این جمعیت مسلمانند. اگر حتی در فیلمی ببینید زنهای محجوبه کار می‌کنند می‌گویید این فیلم را مسلمانها ساخته اند. امّا اگر دیدید نه! زن بی‌حجاب است، می‌گویید اینها یا مسلمان نیستند یا برای اسلام اهمیّت قائل نیستند. پرچم اسلام را الحمدللّه شما نگه داشته اید، نزدیک زن و دختر شما مردم مهذّبِ اهل تزکیه‌ی نفس کسی نمی‌آید، به فکر خیانتِ به آنها نمی‌افتد، ارزش او را حفظ می‌کند. وسیله‌ی تبلیغاتِ شومشان نمی‌شوند. هیچ فرقی نمی‌کند که بوسیله تصویر یک زنی، انسان بتواند کالایش را بفروشد یا یک زن واقعی باشد. اینقدر انسان خودش را بی‌ارزش کند؟ من وقت اینکه بتوانم شانزده امتیازی که تا به حال به دست آورده ام و زنها بر مردها امتیاز دارند -بیشتر از این پیدا نکرده ام- و وقت اینکه اینها را شرح بدهم ندارم. امّا این را بدانید که زنهای شما اگر از حریمِ خودشان تجاوز نکنند، از آنچه خدا برایشان قرار داده تجاوز نکنند، اینها خیلی ارزش دارند. امّا همانطوری که بنی‌اسرائیل را پسرانشان را می‌کُشتند ولی زنهایشان را نگه می‌داشتند، ما متأسفانه به دست طاغوتی‌ها هم زنهایمان از بین رفته اند و هم مردهایمان. اگر زمانِ غیبت حضرت موسی چهل سال طول کشید؛ یک روز عالِم بزرگ بنی‌اسرائیل مردم بنی‌اسرائیل را در بیابان جمع کرده بود، می‌ترسیدند اسم موسی را ببرند؛ الان هم شما خیال می‌کنید آزادید، در ممکت اسلامی شیعی، کنار مسجد جمکران، سه میلیون جمع می‌شوید، این در ایران است. در خارج از کشور، شما اگر بروید اسم امام زمان را نمی‌توانید ببرید. گاهی نفوذی‌های دشمنان امام زمان متأسفانه در ما نفوذ می‌کنند. دیشب عرض کردم بیاییم به جای همه‌ی مداحیها، به جای همه‌ جشن‌ها، به جای همه‌ی مسائلی که درباره‌ی حضرت بقیة الله عرض می‌کنیم یک چیزهایی بگوییم که مردم را نسبت به معرفت آن حضرت روشن کنیم. گاهی انسان گوش می‌دهد متأسفانه -من نمی‌خواهم بگویم چه می‌گویند که همان شاید القای حرف آنها در شما باشد.- یک چیزهایی می‌گویند که همه‌تان هم شنیده اید که علاوه بر اینکه امام زمان را معرفی نمی‌کنند دوستان حضرت ولی‌عصر را به شبهه می‌اندازند! راجع به طول عمر که دیشب عرض کردم. راجع به دیدن حضرت، بعضی هستند با اینکه نسبتاً عالمند، به صورت ظاهر اصطلاحات را بلدند، می‌گویند نمی‌شود امام زمان علیه الصلوه و السلام را دید! نمی‌شود! این خیلی حرف است! یک کسی در بدن فیزیکی باشد، در بین مردم هم باشد دیده نشود! بهتر همین است که بگویی آقا نیست! وجود ندارد! دیده نمی‌شود یعنی چه؟! محال است که حضرت دیده نمی‌شود. بله؛ می‌شود گفت همه نمی‌شناسند او را، الان در این مجلس جمعیت زیادی هستند اگر از من هم بپرسند بعضی‌ها را می‌شناسی؟ می‌گویم گاهی دیدمش، ولی اسمش را، خصوصیتش را، شغلش را، کارش را نمی‌دانم. این ممکن است. امّا باشید اینجا و دیده نشوید، این می‌شود حالتِ یک جنّی که باصطلاح دیده نمی‌شود! جنّ هم که الان شما معتقد نیستید در این مجلس باشد. پس نیست! این کار دشمن امام عصر ارواحنافداه است. حضرتش دیده می‌شود، علمای بزرگی که همه معتقدیم که اینها بسیار باعظمتند اسم می‌برم: علامه حلی، علامه مجلسی، مرحوم سیّدبحرالعلوم، اینها دروغ می‌خواستند بگویند؟! چرا دروغ بگویند؟ علت دروغ گفتن‌شان چه بوده؟ اینها دیده اند، شناخته اند، حضرت خودش را معرّفی کرده اگر نشناخته اند. علامه حلّی می‌گوید سوار اسب یا مرکَب بودم، داشتم می‌رفتم یک شلاّقی دستم بود افتاد، در عین حال از قبل یک آقایی، یک عربی، در کنار این مرکب من پیاده می‌آمد. با من صحبت کرد، سرصحبت باز شد. -معمولاً با یک عالم که انسان صحبت می‌کند اوّل از مطالب جزئی شروع می‌کند بعد کم‌کم می‌رسد به مطالب بالا- می‌گوید: هر چه من رفتم بالا دیدم او بالاتر از من آمد! رسیدم به یک بحثِ فقهی بسیار مشکل که من نظرم یک چیز بود، این عرب یک چیز. گفتم: نه! این روایت ندارد. چون ما طبق روایات حرف می‌زنیم، -آن وقتها کتابهای خطی بود، یا اگر چاپی بود خیلی به ندرت کتابها در دست مردم بود- ایشان فرمود که در کتاب تو این روایت هست منتها در حاشیه‌اش نوشته شده تو آن را متوجّه نشدی! یکدفعه با خودم گفتم که: این آقا کیست؟! –تا اینجا نشناخته- ایشان کسی هست که از کتاب من، در کتابخانه من، آن هم من مطالعه کردم ندیدم ، او دیده! این که هست؟! در ذهنم آمد شاید آن کسی است که معصومِ از جهل است، همه چیز را بخواهد بداند می‌داند. گفتم: در زمان غیبت کبری می‌شود خدمت حضرت ولی‌عصر رسید؟ ایشان در این بین دولا شده بود آن شلاق من را بردارد، به دست من بدهد – مهربان است آقا، بزرگوار است آقا، متواضع است آقا- فرمود: چطور نمی‌شود که خدمت امام زمان رسید و حال اینکه دارد شلاقت را به دستت می‌دهد؟! خودش را معرّفی کرد. در بعضی از تشرّفات بعضی‌ها خواسته اند خودشان را معرفی نکنند و جریانشان را نگویند، حضرت مکرر به آنها فرموده است: بگویید برای مردم. آنهایی که می‌گویند نمی‌شود خدمت حضرت رسید و دیده نمی‌شود، می‌دانید منظورشان چه هست؟ حالا یا خودشان –چون بعضی از افراد گفته اند که من فکر نمی‌کنم اینقدر دشمن باشند که این حرف را بزنند- با القا دشمن این کار را کرده اند. این یقینی است. که طبعاً این طور است که اگر نشود دید، کسی دنبالش نرود، این همه می‌روند مسجد جمکران، همه برگردند. از نظر روحی که امام زمان همه جا هست، از نظر بدنی باید بروند ببینند او را در مسجد جمکران. اینها برگردند! یاد امام زمان فراموش بشود، به فکر حضرت نباشند. دشمن این کار را کرده و بهترین دلیل –آقایان شما فکر کنید- بهترین دلیل بر وجود چیزی دیدنش است. اگر این دلیل را از انسان بگیرند، الان به شما بگویند اینجا ده جلد کتاب هست ولی شما نمی‌بینید، چه دلیلی بر این که این کتابها اینجا هست دارید؟ وقتی می‌توانید دلیل قانع کننده‌ی صد درصدی داشته باشید که ده جلد کتاب اینجا باشد. چطور می‌خواهند ثابت کنند وجود مقدس حضرت بقیة الله را با این جمله؟! و بهترین دلیل بر وجود مقدّسش بر این که هست، همین هست که می‌بینند او را، مشاهده‌‌اش می‌کنند-بعضی از این همسایه‌های ما در همین یکی دو شبی که اینجا دوستان داشتند خدمت می‌کردند حالا ولو اینکه در خواب گفتند ولی اگر یک مقداری تهذیب نفس کنند در بیداری هم می‌بینند- من افرادی را آقایان سراغ دارم نمی‌گویم به شما، بعضی‌هایشان چهل مرتبه، بعضی‌هایشان نود مرتبه خدمت امام زمان علیه الصلوهو السلام رسیده اند. به شما نمی‌گویم حتی شما -از دو حال خارج نیست- یا می‌گویید که چرا ما نه؟ یا اینکه خدای نکرده  باور نمی‌کنید. و اینکه حضرت ولی‌عصر علیه الصلوه و السلام گاهی به صورت‌های مختلفی دیده می‌شوند. اینطور فکر نکنید که حضرت اینقدر برای شما ارزش قائلند که تغییر قیافه می‌دهند برای شما! نه؛ در چشم‌ شما تصرّفِ لحظه‌ای می‌کنند شما یک طوری دیگر می‌بینید، مکرّر دیده شده، در یک حجّ، در یک مسجدالحرام، در تقریباً یک روز، چند شکل حضرت را یک نفر دیده بود و همه‌اش هم یقین داشت که امام زمان است. آمده بود می‌گفت چطور می‌شود؟ من به او گفتم: در چشم تو، آقا تصرّف کردند. حالا چرا این کار را می‌کنند؟ برای اینکه آشنا نشویم، ما ظرفیّت نداریم، تا شناختیمش دو سه دفعه به یک شکل و یک قیافه دیدیمش می‌رویم رفقا را خبر می‌کنیم، می‌گوییم بیا! آقا را من پیدا کردم! به همدیگر می‌گویید، کم‌کم همان چه که خدا نمی‌خواهد انجام می‌شود. این هم علّتش. خیلی هم علّت واضحی است. لذا حضرت تصرّف می‌کنند. تصرف؛ فکر نکنید یک کار فوق‌العاده‌ای حالا برای خاطر شما کرده اند، نه! ما خودمان گاهی یک نفر را می‌دیدیم، خیال می‌کردیم فلانی است، یک مقداری این را پررنگش کنید، رنگش را زیاد کنید، همان می‌شود. مسأله‌ی خیلی فوق‌العاده‌ای نیست. اگر مکرر خدمت حضرت رسیدید با لباس‌های مختلف، با قیافه‌های مختلف، گاهی تنومند، گاهی لاغر، گاهی با یک صورت‌هایی -که حالا من نمی‌توانم مفصّل عرض کنم- خدمت حضرت رسیدید انکار نکنید. حتّی اگر احتمال دادید الهام می‌شود به شما، -شما نمی‌دانید- در خواب هیچ وقت این فکر را کرده اید یا نه؟ بیدار می‌شوید می‌گویید من خواب امام رضا را دیدم. از کجا معلوم آن آقایی که تو دیدی امام رضا بود؟ می‌گویید در خواب فهمیدم. همان فهم می‌آید در بیداری. منتهی در بیداری چون انسان حواسش پرت‌تر است گاهی می‌شود که فهمش هم ضعیف‌تر می‌شود، شک و تردید هم وارد می‌شود اگر یک جایی ابتدائاً به شما الهام شد که ایشان حضرت بقیة الله ارواحنا فداه هست، خوب نگاهش کنید، لذّت ببرید، بهره‌برداری کنید، و چون در بیداری هست به طرفش نروید. اگر بخواهد خودش شما را به طرف خودش می‌کشد و با شما حرف می‌زند و خودش چون اختیار در دست آن حضرت هست به شما خودش را معرّفی می‌کند، همانطوری که به علامه حلّی معرفی فرمود. با ادب باشید. مرحوم مجلسیِ بزرگ، پدر علامه مجلسی از علماء بسیار بزرگ، می‌گوید وارد حرم سامرا شدم دیدم آقا آن‌جا تشریف دارند، دست‌ها را از آستین عبا کشیدم، زیارت جامعه را شروع کردم، خواندم. مثل مدّاح‌‌ها که می‌ایستند و با ادب من زیارت جامعه را خواندم. بعد حضرت فرمودند: بیا جلو! من ترسیدم بی‌ادبی کنم، بی‌ادب بشوم، بی‌ادبی کنم یک دو قدم رفتم جلو که اطاعت امر ایشان را بکنم، گفتند بیا جلو، رفتم جلو، رفتم جلو، تا آنکه من را در بغل گرفتند گفتند: نعمه الزیاره، این زیارتِ جامعه، زیارت بسیار خوبی است. ای کاش شک‌ّ‌ها و تردیدها، اینها را، این حرفهای بیهوده دیگران را از دل بیرون بریزیم و اگر به ما الهام شد -به مرحوم سیّدبحرالعلوم که گفته بود که این آقاست دارد قرآن می‌خواند؟ در حرم امیرالمؤمنین مشغول قرآن خواندن بودند، معلوم است با صدای بلندتری هم می‌خواندند، عرض کرد:

چه خوش است صوت قرآن ز تو دلربا شنیدن     به رخت نظاره کردن سخن خدا شنیدن

من نمی‌گویم هر وقت خدمت حضرت رسیدید برای دیگران بیان کنید، چون گاهی می‌شود انسان را عُجب می‌گیرد، گاهی بوسیله‌ی این، انسان ممکن است مستأصل از دین بشود ولی اگر اینها نیست، بگویید برای مردم. بهترین دلیل بر اثبات وجود مقدس حضرتش دیدن آن حضرت است. به دنیا اعلام کنید: آی دنیا! همه‌تان منتظرِ منجی آخرالزمان‌ هستید، امّا ما منجی را داریم، می‌بینیم، در خدمتش هستیم. ان‌شاءالله نزدیک بشوید از در خواب دیدن به بیداری دیدن، و از بیداری دیدن به کنارش قرار گرفتن، و از کنارش قرار گرفتن، اطاعت امرش کردن و ان‌شاءالله از یاوران آن حضرت باشید، این راهش است. والاّ دورادور آدم چه کاری می‌تواند بکند؟! آن کسی که مسخره می‌کند همه‌ی شما را با این جشن‌تان این می‌تواند یار امام زمان باشد؟! آن کسی که اکتفا می‌کند به چراغانی کردن، حالا یا برای اینکه مغازه‌اش رونق بگیرد یا مردم او را شیعه بدانند، این چه کاری می‌کند؟ امّا آن کسی که در دل محبّت حجه ابن الحسن را دارد، لحظه‌ای طاقت نمی‌آورد. –خدا رحمت کند- پدر من به من می‌گفت اگر دیدی کسی در می‌زند رفتی درِ خانه، دیدی آقایی است این خصوصیّات را دارد تو حرف نزنی! بیا زود خبرش را به من بده! یک شب در عمره در مکّه در خدمتش بودم که همان سال یا سال بعدش یا چند سال بعد فوت کرد.-الان در ذهنم نیست- پاهای ایشان ورم کرده بود، کلّیه‌های ایشان مریض بود. آخر شب آمدم در مسجدالحرام دیدم نشسته گریه می‌کند. من خیال کردم این شرطه‌ها اذیّتش کرده اند. گفتم چرا گریه می‌کنی؟ گفت از سرشب مکرّر برای حضرت طواف کرده‌ام امّا هنوز خدمتش نرسیده‌ام. منتظر باشید هر جا می‌روید، نگاه کنید امام زمانتان را شاید ببینید. اگر مسلمانید، اگر شیعه هستید، اگر اهل تزکیه‌ی نفس هستید، حرف احدی را در این ارتباط گوش ندهید. آقا را می‌شود دید. حتماً هم هست و حتماً هم من خواهم دید. نهایت این می شود که نباید به کسی گفته بشود. نگویید به کسی. هر کسی لیاقت ندارد اسم آقا را با گوشش بشنود. ان‌شاءالله همین طور باشید، من کمتر دوستانی که در این مجلس الان هستند که با من مأنوس بوده اند سراغ دارم که خدمت حضرت نرسیده باشند –مگر آنهایی که نمی‌شناسم-. هر کدام‌تان نرسیده‌اید از قافله عقب هستید. هر کدام نرسیده‌اید، این را بدانید که شک و شبهه‌ای که از شیطان است به قلبتان وارد شده والاّ هر کدام یا در خواب یا در بیداری خدمت حضرت رسیده اند و من همه‌تان را، اکثریّتتان را لااقل می‌شناسم. امیدواریم امروزمان روز سرنوشت‌ساز باشد برایمان. از دلتان پاک کنید این که حضرت ولی‌عصر را نمی‌شود دید. از دلتان این رجس را پاک کنید که حضرت ولی‌عصر ارواحنا فداه در بین ما نیست. در بیابانها، کجا، معلوم نیست زندگی می‌کند! دعای ندبه می‌گوید: بنفسی انت من مغیّب لم یخل منّا. ان‌شاءالله امیدواریم این حرفها تأثیر کند روز نیمه‌ی شعبان. خدایا در دهان آن کسی که مردم را از امام زمان به هر وسیله‌ای دور می‌کند در دهانش بزن. او را بیچاره‌اش کن که خودش بفهمد که از کجا خورد. خیلی دل من پُر است از دست این عدّه. خدا می‌داند از بهائی‌ها این قدر بدم نمی‌آید که از این افراد که مرموزانه می‌خواهند از امام زمان مردم را دور کنند، بدم می‌آید. چون حرف اینها تأثیرش بیشتر از حرفِ یک منحرفِ از دین خارج است. روزنامه‌ها را وادار کنید نام مقدس امام زمان را ببرند. سهم امامی که الان به دست علما، بزرگان می‌رسد، مال که هست؟ مال امام زمان. چطور پولش هست خودش نیست؟! شما سهمِ امام‌ بده، هستید. آنها هم سهم امام بگیر. پولی رد و بدل بالاخره می‌شود، این پول مال که هست؟ چه هست؟ باید هر دو طرف بفهمند. من آقا اگر پولی داشته باشم داده باشم دست شما، شما بخواهید به کسی بدهید، من این وسط مطرح نباشم، درست است این حرف؟! یا صاحب‌الزمان باید گفته بشود، توسّل به آن حضرت بشود. آقا این پول سهم امامی که به من رسیده به کجا بدهم؟ به که بدهم؟ یک مقداریش را به خود آقایی که ماشاءاللّه وضع مالی‌اش هم خیلی خوب است و با ریش تراشیده هست و تشکیلات، به خودش ببخشیدیم! و یک مقدار هم، -عجیب است توقع دارند! می‌آیند پیش من، می‌گویند آقا چقدرش را به ما می‌بخشید؟! باید بگوییم چه؟!- یک مقدارش را به او ببخشم، یک مقدارش هم خودشان بردارند خرج زندگی کنند، یک مقدارش هم حالا اگر زیاد آمد به بعضی جاها بدهند که اسم‌مان ثبت بشود که ما پول‌بده هستیم! اسم امام زمان را ترویج کنید. حالا آنکه از من و شما بر می‌آید، حالا سهم امام به شما، از نظر مالی اکثراً تعلّق نمی‌گیرد به ما هم که من چون مرجع تقلید کسی نیستم به من تعلق نمی‌گیرد. پس هیچ! مسأله‌ی مهم‌تر، نام مقدس امام زمان است. پول بدهید آقایان! پول بدهید می‌شود. در روزنامه‌های کثیرالانتشار نام مقدس امام زمان تبلیغ بشود. تو برای آن کالایی که می‌خواهی دو قِران استفاده کنی پول می‌دهی، این را هم بده. تبلیغات کنید. بگذارید امام عصر ارواحنا فداه بیایید در زندگی ما. بیایید در خانه ما. بیایید در جامعه ما و ان‌شاءالله امیدواریم موفق باشید و خدای‌تعالی کمک‌تان بکند. اگر پولی برای تبلیغات هم می‌خواهید بدهید، برای تبلیغات کالایتان، می‌خواهید بدهید، به جایش به نام امام زمان تبلیغ کنید ان‌شاءالله آن جنس شما را خدای‌تعالی ملائکه‌اش را می‌فرستد می‌خرد.

خوب! روز بسیارخوبی است. روز پر عظمتی است، نیمه‌ی ماه مبارک شعبان است. امروز یک حاجت داریم -حاجت شخصی و خصوصی- از حضرت بقیة الله ارواحنا فداه. ما نمی‌خواهیم ایشان را به مرحله‌ی خیّاط بیاوریم ولی خیّاط خدایی است. صبغهاللّه، نقّاش خدایی است، رنگ خدایی می‌زند به ‌ما. از ایشان تقاضا می‌کنیم یک دست لباس تقوا، همان  فرم لباسی که خودتان پوشیده اید. چه فرمی؟ ما هیچ فرمی جز فرم لباس خودتان نمی‌خواهیم! همان را برای ما عنایت کنید. پانزده روز هم وقت هست تا ماه رمضان، می‌خواهیم وقتی که وارد آن ضیافت‌اللّه شدیم همه بدانند لباس ما لباسی است که امام زمان به ما هدیه داده. فرم لباس امام زمان. هر کسی که لباس فرم دارد مشخص است که این مال کدام مملکت است، مال کدام جمعیّت است، مال مثلاً چه ملّتی است. ما می‌خواهیم یک لباسی باشد حتّی یک دکمه‌اش هم، -یک دکمه‌اش هم- نیفتاده باشد. پارچه‌اش هم پاره نباشد. نوی نو باشد. لباس تقوا، تقوا شامل همه چیز می‌شود، یقه‌اش هم چرک نباشد، گناه و معصیتی هم به آن متوجّه نشده باشد، شما این را امروز جدّی بخواهید، یک وقت می‌بینید واقعاً لباس تقوا داده شد. خودتان را می‌توانید تِست کنید. لباس خود حضرت لباس عصمت است، حالا آن لباس را از نظر جنس ما کاری نداریم ولی شبیه آن لباس باید باشد. فرم آن لباس باید باشد، خدایا به آبروی حضرت حجه ابن الحسن به جان مادرش زهرا، لباس تقوای ما را فرم لباس حضرت بقیة الله قرار بده. و همین امروز این لباس را به ما بپوشان.

–آقایان ان‌شاءالله بعد از جلسه تشریف نبرید چون یک ساعت، نیم ساعتی که وقت داریم تا نماز ان‌شاءالله یک چند نفر از دوستان اشعاری می‌خوانند. روز نیمه شعبان هست بعد هم ان‌شاءالله -دیشب جناب آقای گودرزی زحمت اطعام اینجا را کشیدند- امروز هم حضرت حجهالاسلام و المسلمین جناب آقای کاشانی زحمتش را کشیده اند که ان‌شاءالله این غذاهای متبرّکانه‌ی این مجلس را بخورید تا ان‌شاءالله امام زمان، لباس‌تان را هم به شما تحویل بدهند و تشریف ببرید که با لباس تقوا زندگی کنید.

نسئلک اللّهم و ندعوک باعظم اسمائک و بامام زماننا یا اللّه و یا اللّه و یا اللّه و یا اللّه و یا اللّه و یا اللّه و یا اللّه یا اللّه و یا اللّه و یا اللّه و یا اللّه و یا اللّه و یا اللّه یا رحمن یا رحیم یا غیاث المستغیثین، خدایا روز نیمه‌ی شعبان است و روز جمعه هست. به برکت وجودِ مقدس حضرت ولی‌عصر قسَمت می‌دهیم همین امروز فرج آن حضرت را برسان. خدایا ما را از بهترین اصحاب و یارانش قرار بده. قلب مقدسش را از ما راضی بفرما. دین و دنیا و آخرتمان را زیر سایه‌ی آن حضرت حفظ بفرما. پروردگارا به آبروی حجه ابن الحسنقسَمَت می‌دهیم لباس تقوایی که در قرآن بیان فرموده‌ای امروز به ما بپوشان. خدایا ما را از همه‌ی بدی‌ها دور نگه بدار. به همه‌ی خوبی‌ها موفق بفرما. معرفت خودت، معرفت امام زمانمان، معرفت دینمان، شناخت حقایق دینمان را به ما عنایت بفرما. پروردگارا فاطمه‌ی زهرا را از ما راضی بفرما. پروردگارا به آبروی حجه ابن الحسن قسَمت می‌دهیم گرفتاری‌های مسلمین جهان برطرف بفرما. مرض‌های روحی‌مان، مریض‌های اسلام، شفا عنایت بفرما. مریض‌های منظور شفای کامل عنایت بفرما. امواتمان، شهدایمان، غریق رحمت بفرما. امام راحلمان را، مخصوصاً شهدایی که بسیار عزیز بودند -می‌خواستم نام بعضی‌ها را ببرم امّا خدا خودش می‌داند منظور که هست- خدایا به آبروی حضرت ولی عصر، همه‌ی آنها را ترفیع درجات مرحمت بفرما. امام راحلمان ترفیع درجات عنایت بفرما. خدایا روز عید است و روز برکت است و روز رحمت است و روز مغفرت، خدایا همه‌ی اینها را به ما عنایت بفرما، عاقبت امرمان ختم بخیر بفرما،و عجل فی فرج مولانا. 

لینک ویدیو در آپارات: کلیک کنید

جهت دانلود صوت اینجا کلیک کنید