۱۴۲۷/۳/۲۲ قمری – راه سعادت- فراز چهارم از بیانات حضرت آیت الله ابطحی در جمع سالکین الی الله در دفتر شيراز

راه سعادت- فراز چهارم از بیانات حضرت آیت الله ابطحی در جمع سالکین الی الله در دفتر شيراز

معظم له در ادامه فرمايشاتشان فرمودند: براي جلوگيري از اين انحراف، حضرت علي بن موسي الرضا عليه السلام پس از آن حديث شريف، جمله اي مي فرمايد كه سراسر قرآن و روايات آن را تاييد مي كنند. فرمود: « بشرطها و انا من شروطها ». يعني اگر مي خواهيد وحدانيت خدا را بفهميد، بايد آن طور كه من مي گويم معتقد باشيد. آن راهي كه من به شما نشان مي دهم صحيح است. اينجا ديگر ظن و گمان كنار مي رود و هر چه را خدا خوب بداند، شما هم خوب مي دانيد و هر چه را بد بداند، بد مي دانيد. « عَسَي أَنْ تَكْرَهُوا شَيْئاً وَ هُوَ خَيْرٌ لَكُمْ وَ عَسَي أَنْ تُحِبُّوا شَيْئاً وَ هُوَ شَرٌّ لَكُمْ » بقرة/۲۱۶ ظن و گمان، اگر در ارتباط با خداي تعالي نباشد، اگر « من دون الله » باشد و ارتباطي با حقايق نداشته باشد، هواي نفس شماست. اگر هدايت از طرف خدا نرسيده بود، اين ظن و گمان موجه بود و مورد مواخذه و سرزنش واقع نمي شديد، اما وقتي از طرف خدا هدايت آمده، هر كس كه ادعا مي كند مسلمان است و خدا را قبول دارد، بايد پيرو ظن و گمانش نباشد. اگر مي خواهيد در سير الي الله موفق باشيد، بايد اين كار را بكنيد: دكتر و مهندس و مجتهد و آيت الله و عالم و جاهل، همه بايد گمانهاي خود را دور بريزيد و از هدايت الهي پيروي كنيد. در روايات هست كه اگر كسي قرآن را به راي خودش تفسير كند، « ان اصاب فقد اخطا » اگر درست هم تفسير كند، خطا كرده است. مثلا شما از شيراز به قصد تهران، بدون گرفتن راهنمايي از يك فرد مطلع، در راهي حركت كرديد. احتمال اينكه به مقصد برسيد و درست رفته باشيد خيلي كم است. حتي اگر درست هم رفته باشيد، باز خطا كرده ايد. چون تحقيق بيشتري نكرديد. از اهلش سوال نكرديد و در تمام راه در شك هستيد كه آيا من درست مي روم يا نه. خدا و پيغمبر  و ائمه اطهار عليهم السلام ، راهنمايان ما در دين هستند. هر چيزي را كه به نظرتان درست رسيد و به خاندان عصمت عليهم السلام مراجعه كرديد و تاييد نمودند، درست است. و الا چه نظرتان درست باشد، چه نادرست، اشتباه كرده ايد. كسي كه در مرحله يقظه است، تازه از خواب بيدار شده، سر چند راهي قرار گرفته و نمي داند از كدام طرف بايد برود. لذا اولين قدم اين است كه اعتقاداتش را از راه صحيح بدست بياورد و صحيح فكر كند و آيات و روايات را بررسي كند و تاييداتي براي راه تزكيه نفس بدست بياورد كه البته كار بسيار مشكلي است. ولي خداي تعالي قرآن را خيلي سهل و آسان قرار داده و مي فرمايد: « وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ » قمر/۱۷ ما قرآن را براي يادآوري آسانش كرديم. در جلسه امتحان دنيا، با اينكه معلم را بالاي سرتان قرار داده اند تا اگر اشتباهي كرديد به شما تذكر دهند، يك كتاب هم به شما داده اند كه هر جا اشتباه كرديد از آن كتاب، جواب درست را پيدا كنيد و حتي فرموده اند: اگر چيزي را بلد بوديد واجب است به ديگران هم ياد بدهيد، در عين حال ما اشتباه مي كنيم، راه را عوضي مي رويم، چرا؟ چون « إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ » نجم/۲۳ مي خواهيم مستقلا فكر كنيم و از گمانهاي خود پيروي نماييم.