۱۴۲۷/۲/۱۶ قمری – فراز اول از بیانات حضرت آیت الله ابطحی در جمع سالکین الی الله در مشهد مقدس

فراز اول از بیانات حضرت آیت الله ابطحی در جمع سالکین الی الله  در مشهد مقدس    

 

 

بسمه تعالي……………………….حضرت آيت الله ابطحي مدظله العالي در روز جمعه مورخ ۱۶ صفر ۱۴۲۷ در جمع سالكين الي الله و در مشهد مقدس در توضيح واژه هاي تحريف شده فرمودند : يكي از واژه هاي تحريف شده كه در بين ما به اشتباه از آن استفاده مي شود كلمه ادب است. ادب در لغت عربي به معناي قرار دادن و استفاده كردن هر چيزي در جاي خودش است . به ادبيات زبان، ادبيات مي گويند چون كسي كه ادبيات را خوب بلد است ، هيچ گاه فاعل را منصوب و مفعول را مرفوع نمي خواند . ادبيات در زبان يعني هر كلمه اي را در جاي خود استفاده كردن و رعايت نمودن مخرج حروف در هنگام ادا نمودن كلمات. مثلا اگر شما در نماز صمد را با صاد بخوانيد ، به معني موجودي است كه جوف ندارد و از اسماء بسيار بلند مرتبه خداي تعالي است ولي اگر با سين تلفظ شود معناي خوبي ندارد . معظم له در ادامه توضيح معناي واژه ادب فرمودند: وقتي خداي تعالي با انسان صحبت مي فرمايد، بايد كمال ادب را رعايت كرد . هر چه خضوع داريد بايد اظهار كنيد، دو زانو بنشينيد و حرف نزنيد و كلام الهي را گوش دهيد. اينها حداقل رعايت ادب در مقابل پروردگار متعال است . حداكثرش اين است كه انسان قالب تهي كند و آب بشود . جايي كه همام در آن خطبه معروف امير المومنين عليه السلام كه اوصاف متقين را بيان مي فرمايند، پس از شنيدن كلام علي عليه السلام فريادي مي زند و جانش در همان فريادش بيرون مي آيد، كلام خدا بايد چه بكند ؟ البته بعضي از بزرگان گفته اند : همين غفلت ما خودش نعمتي است، به جهت اينكه اگر غفلت نداشته باشيم و خدا را از رگ گردن به خود نزديكتر بدانيم و دائما متوجه او باشيم به هيچ كار ديگري نمي توانيم توجه كنيم.

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *