۱۴۲۷/۱/۳ قمری – فراز چهارم از بیانات حضرت آیت الله ابطحی در جمع سالکین الی الله

فراز چهارم از بیانات حضرت آیت الله ابطحی در جمع سالکین الی الله  

بسمه تعالي……………………..حضرت آيت الله ابطحي در فراز ديگري از فرمايشاتشان درباره آيه شريفه تطهير فرمودند: خدا اراده كرده ، چه بخواهيد يا نخواهيد، « إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ » ، اراده پروردگار هم زمان و مكان ندارد كه اين بحثي است. يك عدّه  از اهل بيت اراده شده و خدا اراده كرده و از آنها رجس و پليدي را دفع كرده كه منظور ائمه اطهار عليهم الصلوة والسلام اند و بعضي ها هم بعداً رجس و پليدي را از آنها رفع مي كند، « لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ » ، اهل خانه پيغمبر، كساني كه وابسته به خانه پيغمبرند، زنهاي پيغمبر گفتند آيا ما هم هستيم؟ ، قاعدتاً بايد بگوييم هستند، به خاطر اينكه اهل بيت انسان همان زن انسان است، درباره حضرت موسي هست كه « قال لاهله اُمْكُثُوا إِنِّي آنَسْتُ نَاراً » (طه / ۱۰) به اهلش گفت كه شما اينجا مكث كنيد من آتش برايتان بياورم، زياد در قرآن خداي تعالي اهل را به زن اطلاق كرده، امّا اينجا اهل البيت است، آخر گاهي خانه آن قدر اهميت دارد كه اگر شما يك شمش طلا هم آن گوشه گذاشته باشيد آن را نبايد جزء خانه دانست، خانه خيلي بالاتر از اينهاست.  هر چه پيغمبر عظمت دارد بايد وابسته هاي به اين خانه و پيغمبر عظمت داشته باشند،  شما اگر در ضريح حضرت رضا عليه الصلوة والسلام ميليونها پول بريزيد نمي گويند اين مال ضريح است، بايد هميشه در ضريح باشد، امّا اگر يك قرآن برديد روي ضريح گذاشتيد، قرآن بسيار نفيس، اين مي شود مال ضريح، « إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ » ، خدا اراده كرده، چه وقت اراده كرده؟ وقتي كه پيغمبراكرم صلي الله عليه و اله را خلق كرد. يك انسان، يك مخلوق، هر مخلوقي كه باشد چون فقير است، به مجرّدي كه خلق شد تمامِ بدي ها به او متوجه مي شود. لازمه ي مخلوق بودن است، جهل، ناداني، گناه، معصيت، اشتباه، همه ي اينها هست . به مجرد اينكه پيغمبراكرم را خدا خلق كرد، علي بن ابيطالب و انوار مقدّسه معصومين عليهم السلام را خلق كرد ، تمام رجس و ناپاكي ها را از ايشان دفع نمود. « وَ وَجَدَكَ ضَالًّا فَهَدَي » (ضحي / ۷) نه اينكه اوّل گمراه شد، بعد هدايت شد. نه ، اصلاً خدا نگذاشت به آنجا برسد كه پيغمبر گمراه بشود. جهل را از پيغمبر دفع كرد ، جهل براي آنها جزء رجس است ، بنابراين پيغمبراكرم صلي الله عليه و اله وقتي خلق شد، ائمه اطهار عليهم السلام هم كه نور واحدي بودند با او خلق شدند، خداي تعالي تمام پليدي ها را از آنها دفع كرد، يعني نگذاشت وارد بشود بعد رفع بكند . تنها رجس را از آنها دفع نكرد، بلكه « يُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيراً » ؛ (احزاب / ۳۳) آن چنان هم پاكشان كرد كه وقتي ملائكه چشم شان به اين انوار مقدسه افتاد، به نور علي بن ابيطالب عليه السلام افتاد،خيال كردند اينها خدا هستند. چون مخلوق، اگر ببيند يك كسي هست ميلياردها برابر مافوق او  فكر مي كند همين خالقش هست، بعد امام عليه السلام مي فرمايد: « فسبحنا، فسبحت الملائكه » ، ما تسبيح كرديم، اينها فهميدند يك كسي بالاتر هست كه ما داريم تسبيحش مي كنيم، « و قدسنا، فقدست الملائكه » ، ما خدا را تقديس كرديم ، ملائكه هم ياد گرفتند، تقديس كردند، از اينجا « بنا عرف اللّه » ، به وسيله ما خدا شناخته شد و به وسيله ما خداي تعالي عبادت شد، « و بنا عُبد اللّه »