۱۴۲۶/۱/۲۷ قمری – درباره زندگی خودم ( آقای حاج شیخ غلام رضا یزدی)

درباره زندگی خودم

بسمه تعالی …………… روزهای قبل درباره خودم می گفتم ………. در همان اوائل جوانی که در مسائل معنوی خیلی دوست داشتم موفق باشم به مردی برخورد کردم که برای زیارت حضرت رضا علیه السلام به مشهد مشرف می شد ولی محل سکونتشان شهر یزد بود ایشان با آنکه دارای نفس زکیه بودند و از علوم ظاهری بهره زیادی داشتند . صبح ها در مشهد بین الطلوعین در ایوان طلای صحن نو می نشست و یک عده از خواص که او را می شناختند دورش جمع می شدند و از قلب پر از حکمتش استفاده می کردند من در این زمان با اینکه خیلی جوان بودم و راهم دور بود مقید بودم در ایامی که ایشان به مشهد مشرف می شدند برای سخنان ایشان خودم را برسانم و وقتی مطالب حکیمانه ای می گفت برای اظهار تشکر از حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام می گفت : این آقا به این غلومش خیلی عنایت کرده و من جمله اسم اعظم را به من یاد داده یک روز هم در سخنانش گفت : « الرحمن » اسم اعظم خدای تعالی است. آقای حاج شیخ غلام رضا یزدی را مشهدی ها و یزدی ها به عنوان یک ولی خدا می شناختند خدا او را رحمت کند و با موالیانش محشورش نماید .