۱۴۲۶/۱۱/۱۳ قمری – جلسه سوم صراط مستقيم مورخ ۱۴۲۶/۱۱/۱۰ مصادف با ۱۳۸۴/۹/۲۲

جلسه سوم صراط مستقيم مورخ ۱۴۲۶/۱۱/۱۰ مصادف با ۱۳۸۴/۹/۲۲  

بسمه تعالی ……………… خدای تعالی  در چهل جاي از قرآن حرف از صراط مستقيم زده و در روايات شايد صدها بار از صراط مستقيم اسم برده شده و از همه مهمتر همين سوره حمد است, سوره  فاتحه است که در هر نماز بايد خوانده شود و فرموده اند « لا صلوة الا بفاتحة الکتاب»نماز نيست مگر اينکه فاتحه الکتاب بايد در آن  باشد نماز آيات فاتحه دارد نمازهاي مستحبي چه يک رکعتي چه دو رکعتي فاتحه دارد و بالاخره شما نمازي پيدا نمي کنيد که در آن فاتحه الکتاب نباشد. فاتحة الکتاب چه خصوصيتي دارد که در تمام نمازها بايد باشد و در شبانه روز ما بايد ده مرتبه اين سوره را لااقل بخوانيم اين سوره آن قدر پر ارزش است که امام مي فرمايد اگر اين سوره را به مريضي خواندي و شفا پيدا نکرد ديگر از آن مأيوس باش؟ حالا حتماً شفا پيدا مي کند منتها طرزخواندن و اخلاص آن شايد مطرح باشد, که اعتقاد انسان بايد مطرح باشد. اينها  بحث هايي است که اينجا جايش نيست.

سوره فاتحه الکتاب مستقلاً در قرآن, کنار قرآن ذکر شده و فرموده است که ما بر تو قرآن  و سبع المثاني را نازل کرده ايم, منظور از سبع المثاني فاتحة الکتاب است. اين فاتحه الکتاب دو بخش دارد يک بخش تعظيم پروردگار است , کرنش در مقابل خداست در بخش دوم آن  تقاضاي اين است که خدايا مواظب من باش به تعبير من با برداشت عرض مي کنم مواظب من باش  من از صراط مستقيم خارج نشوم من به اين طرف و آن طرف تمايل پيدا نکنم من بطرف مغضوبين و بطرف ضالين نچرخم, من هميشه تعادل را حفظ کنم, هميشه در راه راست باشم هيچ وقت حتّي کنار راه که خطرناک است من نيايم, اين مطلبي نيست که ما با مسامحه با آن روبرو شويم و  من نمي دانم چرا علماي بزرگ علم اخلاق به اين مسئله توجه بيشتري نکرده اند. اين مسئله ايي است که اگر نباشد هيچ چيز از معنویات و کمالات وجود ندارد.