سوره مبارکه جاثیه

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

«به نام خداوند بخشنده مهربان»

حم ﴿۱﴾

حم ﴿۱﴾

تَنْزِيلُ الْكِتَابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ ﴿۲﴾

نازل شدن این کتاب از طرف خدای عزیز حکیمی است. ﴿۲﴾

«نشانه های خدا در آسمانها و زمین و جانداران»

إِنَّ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ لَآيَاتٍ لِلْمُؤْمِنِينَ ﴿۳﴾

قطعا در آسمانها و زمین نشانه هائی برای مؤمنین است. ﴿۳﴾

وَفِي خَلْقِكُمْ وَمَا يَبُثُّ مِنْ دَابَّةٍ آيَاتٌ لِقَوْمٍ يُوقِنُونَ ﴿۴﴾

و در خلقت خودتان و جاندارانى که پراکنده نموده است، نشانه هائى است براى مردمى که یقین دارند. ﴿۴﴾

وَاخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ وَمَا أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ السَّمَاءِ مِنْ رِزْقٍ فَأَحْيَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَتَصْرِيفِ الرِّيَاحِ آيَاتٌ لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ ﴿۵﴾

و در اختلاف شب و روز و آنچه را که خدا از آسمان از رزق نازل فرموده. پس بوسیله آن زمین را بعد از آنکه مرده بود، زنده کرد و در گرداندن بادها همه نشانه هائى است براى مردمى که عقلشان را بکار بیندازند. ﴿۵﴾

تِلْكَ آيَاتُ اللَّهِ نَتْلُوهَا عَلَيْكَ بِالْحَقِّ فَبِأَيِّ حَدِيثٍ بَعْدَ اللَّهِ وَآيَاتِهِ يُؤْمِنُونَ ﴿۶﴾

اینها آیات خدا است که بر تو به حقّ تلاوت مى کنیم. پس به کدام سخن تازه اى بعد از سخن خدا و آیات او ایمان مى آورند؟ ﴿۶﴾

«وای بر تهمت زنندگان»

وَيْلٌ لِكُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ ﴿۷﴾

وای بر هر تهمت زن گناهکاری. ﴿۷﴾

يَسْمَعُ آيَاتِ اللَّهِ تُتْلَى عَلَيْهِ ثُمَّ يُصِرُّ مُسْتَكْبِرًا كَأَنْ لَمْ يَسْمَعْهَا فَبَشِّرْهُ بِعَذَابٍ أَلِيمٍ ﴿۸﴾

که آیات خدا را که بر او تلاوت مى شود مى شنود، سپس متکبّرانه (بر راه خود) اصرار دارد، مثل اینکه آیات خدا را نشنیده است. پس به عذاب دردناکى او را بشارت بده. ﴿۸﴾

وَإِذَا عَلِمَ مِنْ آيَاتِنَا شَيْئًا اتَّخَذَهَا هُزُوًا أُولَئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ مُهِينٌ ﴿۹﴾

و وقتى که چیزى از آیات ما را بداند، آن را به مسخره مى گیرد. آنها هستند که برایشان عذاب خوارکننده اى خواهد بود. ﴿۹﴾

مِنْ وَرَائِهِمْ جَهَنَّمُ وَلَا يُغْنِي عَنْهُمْ مَا كَسَبُوا شَيْئًا وَلَا مَا اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ أَوْلِيَاءَ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ ﴿۱۰﴾

پشت سر آنها جهنّم است و آنچه را که بدست آورده اند و آن اولیائى که غیر از خدا گرفته اند، بى نیازشان نمى کند و از براى آنها عذاب بزرگى خواهد بود. ﴿۱۰﴾

«قرآن هدایت است»

هَذَا هُدًى وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِ رَبِّهِمْ لَهُمْ عَذَابٌ مِنْ رِجْزٍ أَلِيمٌ ﴿۱۱﴾

این قرآن هدایت است و کسانى که به آیات پروردگارشان کافر شده اند، براى آنها عذابى از عقوبت دردناکى خواهد بود. ﴿۱۱﴾

«دریا و آسمانها و زمین مسخّر شده اند»

اَللَّهُ الَّذِي سَخَّرَ لَكُمُ الْبَحْرَ لِتَجْرِيَ الْفُلْكُ فِيهِ بِأَمْرِهِ وَلِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ ﴿۱۲﴾

خدا کسى است که براى شما دریا را به خاطر آنکه کشتیها به امر او در آن حرکت کنند، مسخّر فرموده و براى آنکه از فضل خدا طلب کنید و شاید شما شکرگزار باشید. ﴿۱۲﴾

وَسَخَّرَ لَكُمْ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا مِنْهُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ ﴿۱۳﴾  

و براى شما آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است، همه اش را از طرف خودش مسخّر فرمود. قطعا در آن نشانه هائى است براى قومى که تفکر مى کنند. ﴿۱۳﴾

«امید به ایام اللّه»

قُلْ لِلَّذِينَ آمَنُوا يَغْفِرُوا لِلَّذِينَ لَا يَرْجُونَ أَيَّامَ اللَّهِ لِيَجْزِيَ قَوْمًا بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ ﴿۱۴﴾

بگو به کسانى که ایمان آورده اند: کسانى را که امید به ایام اللّه ندارند، مورد بخشش قرار دهند تا خدا هر قومى را به آنچه مرتکب شده (در آورده) جزا دهد. ﴿۱۴﴾

مَنْ عَمِلَ صَالِحًا فَلِنَفْسِهِ وَمَنْ أَسَاءَ فَعَلَيْهَا ثُمَّ إِلَى رَبِّكُمْ تُرْجَعُونَ ﴿۱۵﴾

کسى که عمل شایسته کند، پس براى خود کرده و کسى که بدى کند، پس بر ضرر خود نموده، سپس به سوى پروردگارتان برگردانده مى شوید. ﴿۱۵﴾

«به بنی اسرائیل کتاب و حکمت و نبوّت عنایت شد»

وَلَقَدْ آتَيْنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ الْكِتَابَ وَالْحُكْمَ وَالنُّبُوَّةَ وَرَزَقْنَاهُمْ مِنَ الطَّيِّبَاتِ وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَى الْعَالَمِينَ ﴿۱۶﴾

و قطعا به بنى اسرائیل کتاب و حکمت و نبوّت دادیم و از غذاهاى پاکیزه روزیشان کردیم و بر جهانیان آنها را برترى دادیم. ﴿۱۶﴾

وَآتَيْنَاهُمْ بَيِّنَاتٍ مِنَ الْأَمْرِ فَمَا اخْتَلَفُوا إِلَّا مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْيًا بَيْنَهُمْ إِنَّ رَبَّكَ يَقْضِي بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فِيمَا كَانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ ﴿۱۷﴾

و دلائلى از امر (رسالت) به آنها عنایت کردیم، پس آنها اختلاف نکردند، مگر بعد از آنکه علم و دانش به آنها رسید. (و این اختلاف) به خاطر برترى جوئى بین آنها بود. حتما پروردگار تو روز قیامت در آن چیزى که اختلاف مى کرده اند، بین آنها قضاوت خواهد فرمود. ﴿۱۷﴾

«از شریعت پیروی کن»

ثُمَّ جَعَلْنَاكَ عَلَى شَرِيعَةٍ مِنَ الْأَمْرِ فَاتَّبِعْهَا وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَ الَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ ﴿۱۸﴾

سپس ما تو را از امر نبوّت داراى شریعتى قرار دادیم. پس آن را پیروى کن و از هواهاى نفسانى کسانى که نمى دانند، تبعیت نکن. ﴿۱۸﴾

برداشت از آیات ۱۸ – ۱

سالک الی اللّه باید نصایح زیر را عمل کند و به آنها معتقد باشد

سالک الی اللّه باید از آیات سوره جاثیه استفاده های زیر را برای پیشرفت روحیاتش بکند:

۱  –  در آسمان و زمین هر چه هست نشانه های خدای تعالی است که باید آنها را مشاهده نماید و به آنها یقین کند.

۲  –  در خلقت بدنی خود و همه جانداران روی زمین فکر کند تا یقینش کامل شود.

۳  –  اختلاف شب و روز را در نظر بگیرد و در نزول باران که زمین را زنده می کند و بادهایی که اشیاء را جابجا می نماید تعّقل نماید.

۴  –  بهترین پدیده هایی که از طرف پروردگار ایجاد شده قرآن است و نباید هیچ گفتار و پدیده دیگری را در مقابل قرآن بپذیرد.

۵  –  سالک الی اللّه نباید به کسی تهمت بزند و یا گناهکار باشد.

۶  –  نباید وقتی آیات قرآن برای او خوانده می شود، متکبرانه با آنها برخورد کند و مثل کسی که آنها را نشنیده عمل نماید. زیرا خدا در این صورت او را به عذاب دردناکی مبتلا می کند.

۷  –  آیات الهی را به مسخره نگیرد و در عمل به آنها جدّی باشد.

۸  –  برای خود غیر از پروردگار، فرمانده با محبتی اتخاذ نکند و خدا را همه چیز خود بداند.

۹  –  خدای تعالی به قدری مهربان است که دریا را مسخّر بشر کرده تا از فضل الهی بهره مند گردند.

۱۰  –  همه این نعمتها را خدای تعالی برای بشر قرار داده که شاید آنها شاکر باشند.

۱۱  –  آسمانها و آن چه در زمین هست همه اش را برای بشر مسخّر گرداند، شاید آنها فکرشان را به کار بیندازند.

۱۲  –  مؤمنین و سالکین الی اللّه باید بدیهای دیگران را پرده پوشی کنند و به خدا وابگذارند تا خدای تعالی جزای آنها را بدهد.

۱۳  –  سالکین الی اللّه باید بدانند که اگر کار شایسته ای بکنند به نفع خود کرده و اگر بدی بکنند به ضرر خود کرده اند.

۱۴  –  خدا بنی اسرائیل را روز اول، نبوت و حکمت و رزق پاک عنایت کرد و به این خاطر آنها را بر همه جهانیان فضیلت داد ولی آنها قدر ندانستند و با سرکشی بین خودشان بعد از آن که همه چیز به آنها داده شده بود اختلاف کردند و مورد مذمت پروردگار قرار گرفتند. پس نباید سالک الی اللّه این گونه عمل کند و مانند آنها باشد.

۱۵  –  سالک الی اللّه نباید خواسته های نفسانی غیر مسلمانها را عمل کند و از آنها پیروی نماید.

إِنَّهُمْ لَنْ يُغْنُوا عَنْكَ مِنَ اللَّهِ شَيْئًا وَإِنَّ الظَّالِمِينَ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ وَاللَّهُ وَلِيُّ الْمُتَّقِينَ ﴿۱۹﴾

آنها هرگز نمى توانند تو را به چیزى از خدا بى نیاز کنند و حقیقتا ستمگران بعضیشان اولیاى بعضى خواهند بود، ولى خدا ولىّ متّقین است. ﴿۱۹﴾

برداشت از آیه ۱۹

پیروی از ظالمین نکنید

سالک الی اللّه باید بداند که اگر پیروی از هوای نفس قدرتمندان ظالم بکند خدای تعالی به او عنایتی نخواهد داشت و ظالمین با یکدیگر صمیمی هستند ولی خدا، ولی متقین  است.

هَذَا بَصَائِرُ لِلنَّاسِ وَهُدًى وَرَحْمَةٌ لِقَوْمٍ يُوقِنُونَ ﴿۲۰﴾

این شریعت مایه بینش براى مردم است و هدایت و رحمت است براى مردمى که یقین دارند. ﴿۲۰﴾

برداشت از آیه ۲۰

دین بینش می دهد

سالک الی اللّه باید بداند که دین مقدس اسلام به انسان بینش کاملی می دهد و او را هدایت می کند و رحمت خاص پروردگار برای اهل یقین است.

«گناهکار و مؤمن مساوی نیستند»

أَمْ حَسِبَ الَّذِينَ اجْتَرَحُوا السَّيِّئَاتِ أَنْ نَجْعَلَهُمْ كَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَوَاءً مَحْيَاهُمْ وَمَمَاتُهُمْ سَاءَ مَا يَحْكُمُونَ ﴿۲۱﴾

آیا کسانى که مرتکب گناهان شدند، گمان کرده اند که ما آنها را مانند کسانى که ایمان آورده و عمل صالح نموده اند، زنده بودنشان و مردنشان را یکسان قرار مى دهیم؟ چه بد قضاوت مى کنند. ﴿۲۱﴾

برداشت از آیه ۲۱

سالک الی اللّه مانند دیگران نیست

سالکین الی اللّه زنده ماندنشان و مردنشان مانند زنده ماندن و مردن دیگران نیست بلکه کسانی که به سیر و سلوک خود ادامه می دهند و در دنیا زنده اند و بعد می میرند برای آنها خدای تعالی امتیازات فوق العاده ای قائل خواهد شد.

«جزای هر کس طبق عمل او خواهد بود»

وَخَلَقَ اللَّهُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ وَلِتُجْزَى كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ ﴿۲۲﴾  

و خدا آسمانها و زمین را به حقّ خلق فرموده و براى اینکه هر کسى به آنچه کسب کرده، جزا داده شود و به آنها هیچ گونه ظلمى نمى شود. ﴿۲۲﴾

برداشت از آیه ۲۲

جزای اعمال

سالک الی اللّه باید بداند که خلقت آسمان و زمین برای این است که هر کس به جزای کار خود برسد و امتحان بدهد که در این صورت به هیچ کس ظلم نمی شود.

«بعضی هوای نفس خود را خدای خود قرار داده اند»

أَفَرَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَهَهُ هَوَاهُ وَأَضَلَّهُ اللَّهُ عَلَى عِلْمٍ وَخَتَمَ عَلَى سَمْعِهِ وَقَلْبِهِ وَجَعَلَ عَلَى بَصَرِهِ غِشَاوَةً فَمَنْ يَهْدِيهِ مِنْ بَعْدِ اللَّهِ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ ﴿۲۳﴾

آیا دیدى کسى را که هواى نفس خود را خداى خود گرفته است و خدا دانسته او را گمراه کرده و بر شنوائى او و دل او مُهر زده و بر بینش او پرده قرار داده است؟ پس چه کسى بعد از خدا او را هدایت مى کند؟ پس آیا متذکر نمى شوید؟ ﴿۲۳﴾

برداشت از آیه ۲۳

هوای نفس

سالک الی اللّه نباید همه چیز خود را، خواسته های نفسانی خود بداند و نباید تا جایی بندگی هوای نفسش را بکند که اوامر نفس خود را مانند اوامر پروردگارش تصور کند. زیرا خدای تعالی او را گمراه می کند و یا به حال خود وا می گذارد و بر دل و گوشش مهر می زند و بر بصیرت و بینایی اش پرده می افکند و کسی نمی تواند او را راهنمایی کند.

«گفتار مادّیین»

وَقَالُوا مَا هِيَ إِلَّا حَيَاتُنَا الدُّنْيَا نَمُوتُ وَنَحْيَا وَمَا يُهْلِكُنَا إِلَّا الدَّهْرُ وَمَا لَهُمْ بِذَلِكَ مِنْ عِلْمٍ إِنْ هُمْ إِلَّا يَظُنُّونَ ﴿۲۴﴾

و مى گویند: غیر از همین زندگى دنیاى ما چیزى نیست، مى میریم و زنده مى شویم و ما را جز طبیعت هلاک نمى کند. و آنها به آن علمى ندارند، آنها فقط گمان مى کنند. ﴿۲۴﴾

وَإِذَا تُتْلَى عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَاتٍ مَا كَانَ حُجَّتَهُمْ إِلَّا أَنْ قَالُوا ائْتُوا بِآبَائِنَا إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ ﴿۲۵﴾

و زمانى که آیات روشن ما بر آنها تلاوت مى شود، دلیلشان جز این نیست که مى گویند: پدران ما را بیاورید، اگر راست مى گویید. ﴿۲۵﴾

«جواب گفتار مادّیین»

قُلِ اللَّهُ يُحْيِيكُمْ ثُمَّ يُمِيتُكُمْ ثُمَّ يَجْمَعُكُمْ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ لَا رَيْبَ فِيهِ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ ﴿۲۶﴾

بگو: خدا زنده مى کند شما را، سپس مى میراند شما را، سپس براى روز قیامت که شکى در آن نیست، جمعتان مى کند، ولى اکثر مردم نمى دانند. ﴿۲۶﴾

برداشت از آیات ۲۶ – ۲۴

خدا یا طبیعت

کسانی که در سیر و سلوک موفّق نبوده اند اگر چه اسما مسلمان باشند چون پیروی از هوای نفس کرده اند، همه چیز خود را دنیا و زندگی دنیا می دانند و معتقدند که طبیعت آنها را خلق کرده و طبیعت آنها را از بین می برد و آنها هیچ دلیل قاطعی بر این اعتقاد ندارند و اگر معتقد به خدای تعالی می بودند و قرآن را از جانب حضرت حقّ فکر می کردند همه حقایق را در قرآن می یافتند و این گونه در سرگردانی نمی ماندند.

وَلِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَيَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ يَوْمَئِذٍ يَخْسَرُ الْمُبْطِلُونَ ﴿۲۷﴾

و مُلک آسمانها و زمین مال خدا است و روزى که ساعت قیامت بر پا مى شود، در آن روز باطل اندیشان ضرر مى کنند. ﴿۲۷﴾

«نامه اعمال در روز قیامت»

وَتَرَى كُلَّ أُمَّةٍ جَاثِيَةً كُلُّ أُمَّةٍ تُدْعَى إِلَى كِتَابِهَا الْيَوْمَ تُجْزَوْنَ مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿۲۸﴾

و هر امّتى را به زانو درآمده خواهى دید. هر امّتى براى دریافت کارنامه خود دعوت مى شود. امروز جزا داده مى شوید به آنچه که عمل مى کردید. ﴿۲۸﴾

هَذَا كِتَابُنَا يَنْطِقُ عَلَيْكُمْ بِالْحَقِّ إِنَّا كُنَّا نَسْتَنْسِخُ مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿۲۹﴾

این نوشته ما است که علیه شما به حقّ سخن مى گوید، ما از آنچه عمل مى کردید، نسخه اى بر مى داشتیم. ﴿۲۹﴾

فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَيُدْخِلُهُمْ رَبُّهُمْ فِي رَحْمَتِهِ ذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْمُبِينُ ﴿۳۰﴾

امّا کسانى که ایمان آورده اند و عمل صالح کرده اند، پروردگارشان آنها را در رحمت خود داخلشان مى کند. این همان رستگارى آشکار است. ﴿۳۰﴾

وَأَمَّا الَّذِينَ كَفَرُوا أَفَلَمْ تَكُنْ آيَاتِي تُتْلَى عَلَيْكُمْ فَاسْتَكْبَرْتُمْ وَكُنْتُمْ قَوْمًا مُجْرِمِينَ ﴿۳۱﴾

و امّا کسانى که کافر شده اند، پس آیا آیات من نبود که بر شما تلاوت مى شد و شما تکبّر مى کردید و قوم گناهکارى بودید. ﴿۳۱﴾

«لحظه قیامت»

وَإِذَا قِيلَ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَالسَّاعَةُ لَا رَيْبَ فِيهَا قُلْتُمْ مَا نَدْرِي مَا السَّاعَةُ إِنْ نَظُنُّ إِلَّا ظَنًّا وَمَا نَحْنُ بِمُسْتَيْقِنِينَ ﴿۳۲﴾  

و زمانى که گفته مى شد: قطعا وعده خدا حقّ است و ساعت قیامت که در آن شکى نیست خواهد رسید، مى گوئید: ما نمى دانیم که ساعت قیامت چیست؟ ما گمان نمى کنیم، مگر ظنّ ضعیفى و ما به این موضوع یقین نداریم. ﴿۳۲﴾

وَبَدَا لَهُمْ سَيِّئَاتُ مَا عَمِلُوا وَحَاقَ بِهِمْ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ﴿۳۳﴾

و بدیهائى که کرده اند، براى آنها ظاهر مى شود و آنها را آنچه که به آن استهزاء مى کردند، فرا مى گیرد. ﴿۳۳﴾

«خدای تعالی عملاً کفّار را فراموش می کند»

وَقِيلَ الْيَوْمَ نَنْسَاكُمْ كَمَا نَسِيتُمْ لِقَاءَ يَوْمِكُمْ هَذَا وَمَأْوَاكُمُ النَّارُ وَمَا لَكُمْ مِنْ نَاصِرِينَ ﴿۳۴﴾

و به آنها گفته مى شود: امروز ما شما را فراموش مى کنیم، همان طورى که شما دیدار امروزتان را فراموش کرده بودید و جایگاه شما آتش است و براى شما هیچ یاورى نخواهد بود. ﴿۳۴﴾

«زندگی دنیا بعضیها را مغرور می کند»

ذَلِكُمْ بِأَنَّكُمُ اتَّخَذْتُمْ آيَاتِ اللَّهِ هُزُوًا وَغَرَّتْكُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا فَالْيَوْمَ لَا يُخْرَجُونَ مِنْهَا وَلَا هُمْ يُسْتَعْتَبُونَ ﴿۳۵﴾

این وضع شما به خاطر این است که شما آیات خدا را به مسخره گرفته بودید و زندگى دنیا شما را مغرور کرده بود. پس امروز از آن خارج نمى شوند و هیچ گونه عذرى از آنها قبول نخواهد شد. ﴿۳۵﴾

«سپاس و ستایش مال خدا است»

فَلِلَّهِ الْحَمْدُ رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَرَبِّ الْأَرْضِ رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿۳۶﴾

پس ستایش براى خدا است که پروردگار آسمانها و پروردگار زمین است، پروردگار جهانیان است. ﴿۳۶﴾

وَلَهُ الْكِبْرِيَاءُ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿۳۷﴾

و کبریائیت در آسمانها و زمین مال او است و او همان عزیز حکیم است. ﴿۳۷﴾

برداشت از آیات ۳۷ – ۳۰

پندهایی از این آیات

سالک الی اللّه باید از آیات فوق مطالب زیر را کاملاً در نظر بگیرد و هیچ گاه فراموش نکند:

۱  –  ایمانش را با تفکر در آیات الهی کامل کند و اعمال درست و شایسته انجام دهد تا از رحمت خاص پروردگار استفاده کند.

۲  –  تکبّر در مقابل آیات الهی نداشته باشد و خود را در میان مجرمین قرار ندهد.

۳  –  یقین بداند که وعده خدا عملی خواهد شد و هیچ گاه پروردگار از وعده هایی که داده است تخلف نخواهد فرمود.

۴  –  کوشش کند خود را به یقین کامل در مسائل ا عتقادی برساند و تنها به ظنّ و گمان اکتفا نکند.

۵  –  بدیهای اعمالی که در دنیا انجام داده برایش روشن باشد و حقی را مسخره نکند.

۶  –  باید کوشش کند که خدا و روز قیامت را فراموش نکند و الا خدا هم روز قیامت او را نادیده خواهد گرفت و کمکی از جایی به او نمی رسد.

۷  –  باید کوشش کند که نشانه های پروردگار را به مسخره نگیرد و زرق و برق دنیا او را گول نزند زیرا در آخرت از او عذری پذیرفته نخواهد شد.

۸  –  باید همیشه توجه کاملی به خدای تعالی داشته باشد و عظمت خلقت را در نظر بگیرد و کبریائیت خدای عزیز و حکیم را در همه حال منظور کند.

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *