بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خداوند بخشنده مهربان

« مذمّت عيب‏ جويی از ديگران »

وَيْلٌ لِكُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ ﴿۱﴾

وای بر هر عيب‏جوی بدگوئی(۱)

الَّذِي جَمَعَ مَالًا وَعَدَّدَهُ ﴿۲﴾

كه مالی را جمع می كند و آن را می شمارد.(۲)

يَحْسَبُ أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ ﴿۳﴾

گمان می كند كه مالش او را جاودان می كند(۳)

« توضيح معنای حطمه »

كَلَّا لَيُنْبَذَنَّ فِي الْحُطَمَةِ ﴿۴﴾

هرگز، در آتش خردكننده‏ ای انداخته خواهد شد.(۴)

وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْحُطَمَةُ ﴿۵﴾

و تو چه می دانی كه آتش خردكننده چيست؟(۵)

نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ ﴿۶﴾

آتش خدا كه افروخته شده است.(۶)

اَلَّتِي تَطَّلِعُ عَلَى الْأَفْئِدَةِ ﴿۷﴾

آنچنان كه بر دلها شعله می ‏زند.(۷)

إِنَّهَا عَلَيْهِمْ مُؤْصَدَةٌ ﴿۸﴾

قطعا آن آتش بر آنها احاطه دارد.(۸)

فِي عَمَدٍ مُمَدَّدَةٍ ﴿۹﴾

در ستونهائی كه كشيده شده است.(۹)

برداشت از آيات ۹-۱

عيب جوئى

سالک الى اللّه نبايد به هيچ وجه از ديگرى عيب جوئى كند و بدگويى نمايد و نبايد دائما به فكر اموالش باشد و دائما آنها را بشمارد و نبايد فكر كند كه مالش او را دائما نگه می دارد. زيرا روزى می رسد كه آتشى خرد كننده او را درهم می كوبد و عذاب دردناكى خداى تعالى بر او قرار می ‏دهد.