سوره مبارکه منافقون

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

«به نام خداوند بخشنده مهربان»

«شهادت منافقین»

إِذَا جَاءَكَ الْمُنَافِقُونَ قَالُوا نَشْهَدُ إِنَّكَ لَرَسُولُ اللَّهِ وَاللَّهُ يَعْلَمُ إِنَّكَ لَرَسُولُهُ وَاللَّهُ يَشْهَدُ إِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَكَاذِبُونَ ﴿۱﴾

وقتى که منافقین به نزد تو مى آیند، مى گویند: ما شهادت مى دهیم که تو رسول خدائى و خدا هم شهادت مى دهد که تو رسول خدائى و(لى) خدا شهادت مى دهد که منافقین دروغ مى گویند. ﴿۱﴾

«اظهار دروغی ایمان سپری برای منافقین شده است»

اِتَّخَذُوا أَيْمَانَهُمْ جُنَّةً فَصَدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ إِنَّهُمْ سَاءَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ﴿۲﴾

قسمهایشان را براى خود سپرى گرفته اند. پس راه خدا را مى بندند. قطعا آنها آنچه مى کنند، بد است. ﴿۲﴾

ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا فَطُبِعَ عَلَى قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لَا يَفْقَهُونَ ﴿۳﴾

آن به خاطر این است که آنها ایمان آورده اند، سپس کافر شده اند، پس خدا بر دلهاى اینها مُهر زده است که آنها نمى فهمند. ﴿۳﴾

«منافقین چوب خشکی هستند»

وَإِذَا رَأَيْتَهُمْ تُعْجِبُكَ أَجْسَامُهُمْ وَإِنْ يَقُولُوا تَسْمَعْ لِقَوْلِهِمْ كَأَنَّهُمْ خُشُبٌ مُسَنَّدَةٌ يَحْسَبُونَ كُلَّ صَيْحَةٍ عَلَيْهِمْ هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ أَنَّى يُؤْفَكُونَ ﴿۴﴾  

و زمانى که آنان (منافقین) را مى بینى، بدنهایشان تو را به تعجّب مى اندازد و اگر حرف بزنند، به سخنشان گوش مى دهى. امّا آنها مانند چوبهاى خشکى هستند که به دیوار تکیه داده شده اند. هر صدائى از هر جائى بلند مى شود، بر ضدّ خود فکر مى کنند. آنها دشمنان (تو) هستند. پس از آنها دورى کن. خدا آنها را بکشد، چگونه آنها (از حقّ) منحرف مى شوند؟ ﴿۴﴾

«منافقین حاضر نمی شوند که رسول خدا صلی الله علیه و آله برای آنها استغفار کند»

وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ تَعَالَوْا يَسْتَغْفِرْ لَكُمْ رَسُولُ اللَّهِ لَوَّوْا رُءُوسَهُمْ وَرَأَيْتَهُمْ يَصُدُّونَ وَهُمْ مُسْتَكْبِرُونَ ﴿۵﴾

و زمانى که به آنها گفته مى شود که بیایید تا رسول خدا براى شما استغفار کند، سرهایشان را بر مى گردانند و تو آنها را مى بینى که اعراض نموده و آنها تکبّر مى کنند. ﴿۵﴾

سَوَاءٌ عَلَيْهِمْ أَسْتَغْفَرْتَ لَهُمْ أَمْ لَمْ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ لَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ ﴿۶﴾

فرقى نمى کند براى آنها، چه براى آنها استغفار کنى یا استغفار نکنى، هرگز خدا آنها را نخواهد بخشید. قطعا خدا قومِ فاسق را هدایت نمى کند. ﴿۶﴾

«منافقین به مؤمنین انفاق نمی کنند»

هُمُ الَّذِينَ يَقُولُونَ لَا تُنْفِقُوا عَلَى مَنْ عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ حَتَّى يَنْفَضُّوا وَلِلَّهِ خَزَائِنُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَلَكِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَا يَفْقَهُونَ ﴿۷﴾

آنان (منافقین) کسانى هستند که مى گویند: بر مردمى که در نزد پیغمبر خدا هستند، انفاق نکنید تا پراکنده شوند. ولى خزینه هاى آسمان و زمین مال خدا است، امّا منافقین نمى فهمند. ﴿۷﴾

«آیا عزّت مال کیست؟»

يَقُولُونَ لَئِنْ رَجَعْنَا إِلَى الْمَدِينَةِ لَيُخْرِجَنَّ الْأَعَزُّ مِنْهَا الْأَذَلَّ وَلِلَّهِ الْعِزَّةُ وَلِرَسُولِهِ وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَلَكِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَا يَعْلَمُونَ ﴿۸﴾

(منافقین) مى گویند: اگر ما به مدینه برگردیم، حتماً عزیزترها ذلیل ترها را از مدینه بیرون مى کنند. در حالى که عزّت مال خدا و رسولش و مال مؤمنین است ولى منافقین نمى دانند. ﴿۸﴾

برداشت از آیات ۸ – ۱

دوری از بدیها

سالک الی اللّه باید به وسیله تدبر در آیات فوق از مسائل زیر دوری کند:

اول آن که: نفاق و دورویی در دین را کنار بگذارد زیرا خدا از دل همه کس آگاه است.

دوم: به وسیله قسم خوردن برای خود سپری که راه خدا بر مردم می بندد، قرار ندهد.

سوم: دین و ایمان را ملعبه خود قرار ندهد و مانند کف روی آب که روزی مؤمن و روزی کافر، نباشد.

چهارم: کاری نکند که بر دلش مهر نافهمی از جانب پروردگار زده شود.

پنجم: مانند بعضی از منافقین که جسم شان بسیار زیبا ولی روحشان مانند چوب خشک بوده که هر صدایی را بر ضرر خود فکر می کنند، نباشد و باید سالک الی اللّه از این دسته افراد برحذر باشد خدا آن منافقین را بکشد که از حق و حقیقت انحراف پیدا کرده اند.

ششم: نباید وقتی که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله یا اوصیاء آن حضرت و یا مبلغین دین که به او می گویند بیا تا برای تو از خدا طلب مغفرت کنیم، سرپیچی کند و تکبر نماید.

هفتم: نباید خود را به جایی برساند که استغفار پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و اولیای آن حضرت برای این شخص فایده ای نداشته باشد و خدا او را هدایت نکند.

هشتم: سالک الی اللّه نباید علیه متدینین تبلیغات سوء کند و مردم را از اسلام متنفر نماید در حالی که می داند تمام ثروت ها در اختیار خدا است ولی منافقین نمی فهمند.

نهم: نباید فکر کند که عزت و عظمت در نزد خدا است بلکه باید بداند که عزت مال خدا و رسول خدا و مؤمنین است.

«اولاد و اموالتان شما را غافل نکنند»

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُلْهِكُمْ أَمْوَالُكُمْ وَلَا أَوْلَادُكُمْ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَمَنْ يَفْعَلْ ذَلِكَ فَأُولَئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ ﴿۹﴾

اى کسانى که ایمان آورده اید، اموالتان و اولادتان شما را از یاد خدا غافل نکند. و کسى که آن کار را بکند، پس آنها همان زیانکارانند. ﴿۹﴾

«قبل از مردن از اموالتان انفاق کنید»

وَأَنْفِقُوا مِنْ مَا رَزَقْنَاكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ فَيَقُولَ رَبِّ لَوْلَا أَخَّرْتَنِي إِلَى أَجَلٍ قَرِيبٍ فَأَصَّدَّقَ وَأَكُنْ مِنَ الصَّالِحِينَ ﴿۱۰﴾

و انفاق کنید از آنچه به شما روزى داده ایم، قبل از آنکه مرگ دامن یکى از شما را بگیرد و بگوید: پروردگار من، چرا مرگ مرا براى مدّت کمى به تأخیر نینداختى تا صدقه دهم و از صالحین باشم؟ ﴿۱۰﴾

«خدا مرگ احدی را به تأخیر نمی اندازد»

وَلَنْ يُؤَخِّرَ اللَّهُ نَفْسًا إِذَا جَاءَ أَجَلُهَا وَاللَّهُ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿۱۱﴾

و هرگز خدا مرگ کسى را هنگامى که اجلش مى رسد، به تأخیر نمى اندازد. و خدا به آنچه مى کنید، آگاه است. ﴿۱۱﴾

برداشت از آیات ۱۱ – ۹

زن و فرزند

سالک الی اللّه نباید مال و اموال و اولادش او را از یاد خدا باز دارد. زیرا کسی که این کار را بکند بسیار ضرر کرده است و باید از آن چه خدا به او روزی فرموده انفاق کند تا از صالحین محسوب گردد. و به طور کلی این را بداند که هر وقت خدا بخواهد او را به عالم بعد از این عالم منتقل می فرماید.

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *