سوره مبارکه ملک

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

«به نام خداوند بخشنده مهربان»

تَبَارَكَ الَّذِي بِيَدِهِ الْمُلْكُ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿۱﴾

پر برکت است خدائى که سلطنت عالم هستى بدست او است و او بر هر چیزى توانا است. ﴿۱﴾

«خلقت مرگ و زندگی»

الَّذِي خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَيَاةَ لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا وَهُوَ الْعَزِيزُ الْغَفُورُ ﴿۲﴾

آن کسى که مرگ و زندگى را خلق کرده تا شما را بیازماید که کدام یک از شما بهتر عمل مى کنید. و او عزیز بخشنده اى است. ﴿۲﴾

«آسمانهای هفتگانه طبقه طبقه است»

الَّذِي خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا مَا تَرَى فِي خَلْقِ الرَّحْمَنِ مِنْ تَفَاوُتٍ فَارْجِعِ الْبَصَرَ هَلْ تَرَى مِنْ فُطُورٍ ﴿۳﴾

آن کسى که آسمانهاى هفتگانه را طبقه طبقه خلق کرده. در خلقت خداى بخشنده تفاوتى نمى بینى. پس با بینش دقیقى برگرد نگاه کن. آیا (هیچ) خللى مشاهده مى کنى؟ ﴿۳﴾

«همه خلقت را با دقّت نگاه کن»

ثُمَّ ارْجِعِ الْبَصَرَ كَرَّتَيْنِ يَنْقَلِبْ إِلَيْكَ الْبَصَرُ خَاسِئًا وَهُوَ حَسِيرٌ ﴿۴﴾

باز هم برگردان بصیرتت را دوباره، بینائى ات به تو بر مى گردد، در حالى که آن خسته و ناتوان شده است. ﴿۴﴾

«شهاب ثاقب»

وَلَقَدْ زَيَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْيَا بِمَصَابِيحَ وَجَعَلْنَاهَا رُجُومًا لِلشَّيَاطِينِ وَأَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابَ السَّعِيرِ ﴿۵﴾

و قطعا آسمان دنیا را با چراغهائى زینت داده ایم و آن چراغها را تیرهائى براى شیطانها قرار داده ایم و براى آنها عذاب آتش افروخته اى آماده نموده ایم. ﴿۵﴾

«عذاب کافران در جهنّم و گفتگو با آنها»

وَلِلَّذِينَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ ﴿۶﴾

و براى کسانى که به پروردگارشان کافر شده اند، عذاب جهنّم خواهد بود و بد بازگشتى است. ﴿۶﴾

إِذَا أُلْقُوا فِیهَا سَمِعُوا لَهَا شَهِیقاً وَهِیَ تَفُورُ ﴿۷﴾

وقتى که در آن آتش مى افتند، صداى وحشتناکى را از آن مى شنوند و این آتش فوران دارد. ﴿۷﴾

تَكَادُ تَمَيَّزُ مِنَ الْغَيْظِ كُلَّمَا أُلْقِيَ فِيهَا فَوْجٌ سَأَلَهُمْ خَزَنَتُهَا أَلَمْ يَأْتِكُمْ نَذِيرٌ ﴿۸﴾

آنچنان که نزدیک است جهنّم از شدّت غیظ از هم جدا شود. هر زمان که فوجى (از مردم) در آن انداخته مى شوند، موکلین دوزخ از آنها سؤال مى کنند: آیا براى شما بیم دهنده اى نیامد؟ ﴿۸﴾

قَالُوا بَلَى قَدْ جَاءَنَا نَذِيرٌ فَكَذَّبْنَا وَقُلْنَا مَا نَزَّلَ اللَّهُ مِنْ شَيْءٍ إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا فِي ضَلَالٍ كَبِيرٍ ﴿۹﴾

مى گویند: چرا براى ما قطعا ترساننده اى آمد، ولى ما تکذیب کردیم و گفتیم: خدا چیزى را نازل نفرموده، شما جز در گمراهى بزرگى نیستید. ﴿۹﴾

وَقَالُوا لَوْ كُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ مَا كُنَّا فِي أَصْحَابِ السَّعِيرِ ﴿۱۰﴾

و گفتند: اگر ما شنوا یا عاقل بودیم، در میان اهل جهنّم نمى بودیم. ﴿۱۰﴾

فَاعْتَرَفُوا بِذَنْبِهِمْ فَسُحْقًا لِأَصْحَابِ السَّعِيرِ ﴿۱۱﴾

پس به گناهشان اعتراف می کنند، پس دور باشند اهل جهنّم. ﴿۱۱﴾

«حالات خاشعین»

إِنَّ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَيْبِ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ كَبِيرٌ ﴿۱۲﴾  

قطعا کسانى که از پروردگارشان به پنهانى در خشیت اند، براى آنها بخشش و اجر بزرگى خواهد بود. ﴿۱۲﴾

«خدا پنهانیها و آشکارها را می داند»

وَأَسِرُّوا قَوْلَكُمْ أَوِ اجْهَرُوا بِهِ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿۱۳﴾

و چه گفتارتان را پنهان کنید و یا آن را آشکار نمایید، قطعا خدا به آنچه در دلها است، آگاه است. ﴿۱۳﴾

أَلَا یَعْلَمُ مَنْ خَلَقَ وَهُوَ اللَّطِیفُ الْخَبِیرُ ﴿۱۴﴾

آیا کسى که خلق فرموده نمى داند؟ و حال اینکه او لطف کننده آگاهى است. ﴿۱۴﴾

«خدای تعالی زمین را برای استفاده مردم رام کرده است»

هُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ ذَلُولًا فَامْشُوا فِي مَنَاكِبِهَا وَكُلُوا مِنْ رِزْقِهِ وَإِلَيْهِ النُّشُورُ  ﴿۱۵﴾

او (خدا) آن کسى است که زمین را رام شما کرد. پس بر او سوار بشوید و بروید و از روزى او (خدا) بخورید که بازگشت همه به سوى او است. ﴿۱۵﴾

«آیا مردم از عذاب خدا در امانند؟»

أَأَمِنْتُمْ مَنْ فِي السَّمَاءِ أَنْ يَخْسِفَ بِكُمُ الْأَرْضَ فَإِذَا هِيَ تَمُورُ ﴿۱۶﴾

آیا شما در امانید از کسى که در آسمان است اینکه به زمین (را بشکافد و) شما را فرو ببرد، پس ناگهان آن زمین به لرزش خود ادامه دهد؟ ﴿۱۶﴾

أَمْ أَمِنْتُمْ مَنْ فِي السَّمَاءِ أَنْ يُرْسِلَ عَلَيْكُمْ حَاصِبًا فَسَتَعْلَمُونَ كَيْفَ نَذِيرِ  ﴿۱۷﴾

یا اینکه از کسى که در آسمان است، در امانید از اینکه بر شما باد تندى بفرستد؟ پس به زودى خواهید دانست که ترساننده هاى من چگونه بوده اند. ﴿۱۷﴾

وَلَقَدْ كَذَّبَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَكَيْفَ كَانَ نَكِيرِ ﴿۱۸﴾

و قطعا کسانى که قبل از آنها بوده اند، تکذیب کردند. پس چگونه بود مجازات من؟ ﴿۱۸﴾

«پرندگان را خدای تعالی در آسمان نگه می دارد»

أَوَلَمْ يَرَوْا إِلَى الطَّيْرِ فَوْقَهُمْ صَافَّاتٍ وَيَقْبِضْنَ مَا يُمْسِكُهُنَّ إِلَّا الرَّحْمَنُ إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ بَصِيرٌ ﴿۱۹﴾

آیا به پرندگانى که بالاى سر آنها است که بال خود را پهن مى کنند و جمع مى کنند، نگاه نمى کنند؟ آنها را جز خداى رحمن چیزى نگه نمى دارد. قطعا او به هر چیزى بینا است. ﴿۱۹﴾

«کافران در غروراَند»

أَمَّنْ هَذَا الَّذِي هُوَ جُنْدٌ لَكُمْ يَنْصُرُكُمْ مِنْ دُونِ الرَّحْمَنِ إِنِ الْكَافِرُونَ إِلَّا فِي غُرُورٍ ﴿۲۰﴾

آیا این کسى که او براى شما لشگرى است، شما را غیر از خداى رحمان یارى مى کند؟ کافران جز در غرور نیستند. ﴿۲۰﴾

أَمَّنْ هَذَا الَّذِي يَرْزُقُكُمْ إِنْ أَمْسَكَ رِزْقَهُ بَلْ لَجُّوا فِي عُتُوٍّ وَنُفُورٍ ﴿۲۱﴾

یا این کسى که به شما روزى مى دهد، اگر روزیش را نگه دارد؟ بلکه آنها در سرکشى و فرار در حال لجاجت اند. ﴿۲۱﴾

أَفَمَنْ يَمْشِي مُكِبًّا عَلَى وَجْهِهِ أَهْدَى أَمَّنْ يَمْشِي سَوِيًّا عَلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ  ﴿۲۲﴾

آیا کسى که به رو افتاده و راه مى رود، بیشتر هدایت شده یا کسى که درست در راه راست قدم بر مى دارد؟ ﴿۲۲﴾

برداشت از آیات ۲۲ – ۱۵

پندهای قرآنی

سالک الی اللّه باید از آیات پانزده تا آیه بیستم سوره ملک این پندها را دریافت دارد:

۱  –  سالک الی اللّه باید از زمین بهره برداری کند و از رزقی که خدا از زمین به آنها می دهد کمال استفاده را نموده و از خدای تعالی متشکر باشد.

۲  –  به خدای تعالی ایمان داشته باشد تا در امن الهی زندگی کند.

۳  –  اگر راه صلاح را در پیش بگیرند از عذاب های ناگهانی الهی در امان اند.

۴  –  نشانه های الهی را در همه چیز با چشم عبرت ببینند و پرنده ها را که خدا در فضا نگه داشته آنها را مشاهده کنند.

۵  –  رحمانیت و مهربانی عام پروردگار را در همه چیز ببیند و کفر و غرور را کناری بگذارد.

۶  –  سالک الی اللّه نباید با خدای تعالی سرکشی و لجاجت کند و دستورات او را باید دقیقا عمل نماید.

۷  –  سالک الی اللّه باید برای خود راهنمایی که در صراط مستقیم باشد در مقابل کج رویهای دیگران انتخاب کند و از خدای تعالی در هر حال کمک بگیرد.

«شکرگذاران کم اند»

قُلْ هُوَ الَّذِي أَنْشَأَكُمْ وَجَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ قَلِيلًا مَا تَشْكُرُونَ ﴿۲۳﴾

بگو: او (خدا) آن کسى است که شما را خلق کرد و براى شما شنوائى و بینائیهائى و قلبهائى قرار داد، چه کم شکر مى کنید. ﴿۲۳﴾

قُلْ هُوَ الَّذِي ذَرَأَكُمْ فِي الْأَرْضِ وَإِلَيْهِ تُحْشَرُونَ ﴿۲۴﴾

بگو: او کسى است که شما را در زمین آفرید و به سوى او محشور مى گردید. ﴿۲۴﴾

وَيَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْوَعْدُ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ ﴿۲۵﴾

و آنها مى گویند: این وعده چه زمانى انجام خواهد شد، اگر شما راست مى گویید؟ ﴿۲۵﴾

«علم قیامت در دست خدا است»

قُلْ إِنَّمَا الْعِلْمُ عِنْدَ اللَّهِ وَإِنَّمَا أَنَا نَذِيرٌ مُبِينٌ ﴿۲۶﴾  

بگو: جز این نیست که علم آن در نزد خدا است و من جز ترساننده آشکارائى نیستم. ﴿۲۶﴾

فَلَمَّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سِيئَتْ وُجُوهُ الَّذِينَ كَفَرُوا وَقِيلَ هَذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تَدَّعُونَ ﴿۲۷﴾

و زمانى که آن وعده را از نزدیک ببینند، صورت کسانى که کافر شده اند زشت مى شود و به آنها گفته مى شود: این است آن چیزى که شما درخواست آن را داشتید. ﴿۲۷﴾

قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَهْلَكَنِيَ اللَّهُ وَمَنْ مَعِيَ أَوْ رَحِمَنَا فَمَنْ يُجِيرُ الْكَافِرِينَ مِنْ عَذَابٍ أَلِيمٍ ﴿۲۸﴾

بگو: چه مى بینید اگر خدا من و کسانى که با من هستند، (همه را) هلاک کند یا به ما مهربانى کند، پس چه کسى کافران را از عذاب دردناک پناه مى دهد؟ ﴿۲۸﴾

«باید به خدا ایمان آورد و به او توکل نمود»

قُلْ هُوَ الرَّحْمَنُ آمَنَّا بِهِ وَعَلَيْهِ تَوَكَّلْنَا فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ ﴿۲۹﴾

بگو: او خداى رحمان است، به او ایمان آوردیم و بر او توکل کردیم، پس به زودى خواهید دانست چه کسى در گمراهى آشکارى است. ﴿۲۹﴾

قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ مَاؤُكُمْ غَوْرًا فَمَنْ يَأْتِيكُمْ بِمَاءٍ مَعِينٍ ﴿۳۰﴾

بگو: چه مى بینید اگر زمانى آبهاى شما فرو رود، چه کسى آب گوارائى به شما خواهد داد؟ ﴿۳۰﴾

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *