بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

«به نام خداوند بخشنده مهربان»

«زشتی کم فروشی»

وَيْلٌ لِلْمُطَفِّفِينَ ﴿۱﴾

وای بر کم فروشان. ﴿۱﴾

الَّذِينَ إِذَا اكْتَالُوا عَلَى النَّاسِ يَسْتَوْفُونَ ﴿۲﴾

آن کسانی که وقتی از مردم پیمانه می گیرند، کاملش را می گیرند. ﴿۲﴾

وَإِذَا كَالُوهُمْ أَوْ وَزَنُوهُمْ يُخْسِرُونَ ﴿۳﴾

و وقتی که به آنها پیمانه ای یا وزنی می دهند، کم می گذارند. ﴿۳﴾

أَلَا يَظُنُّ أُولَئِكَ أَنَّهُمْ مَبْعُوثُونَ ﴿۴﴾

آیا آنها گمان نمی کنند که مبعوث می شوند؟ ﴿۴﴾

لِیَوْمٍ عَظِیمٍ ﴿۵﴾

برای روز عظیمی. ﴿۵﴾

یَوْمَ یَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿۶﴾

روزی که مردم در مقابل پروردگار جهانیان ایستاده اند. ﴿۶﴾

برداشت از آیات ۶ – ۱

کم فروشی

سالک الی اللّه باید بداند که هر چه در دنیاست مال خداست و انسان مالک واقعی اموال خود و حتی بدن خود نیست. لذا نمی تواند برای همیشه آنها را نگه دارد و بالاخره روزی می میرد و آن اموال از دستش می رود بلکه باید تصور کند که اموالش در حقیقت مال خدا است و اگر از راه حلال به دست آورده باشد خدای تعالی موقتا به او اجازه تصرف داده و باید در هر کجا که خدا اجازه می دهد آنها را مصرف کند. بنابراین اگر تخلف کرد و کم فروشی نمود و یا از کیل و ترازو کم گذاشت نشانگر این است که او به حقیقت معتقد نیست و نمی داند که یک روزی با صاحب مال که خدای تعالی باشد روبرو می شود و خدا به حساب دقیق او رسیدگی می کند و او را به خاطر کم فروشی مؤاخذه می نماید او نمی داند که همه اعمالش در نوشته دقیقی تسجیل شده است. اینها متجاوزین گناه کارند و وقتی برای آنها آیات قرآن و احکام دین خوانده می شود می گویند اینها قصه ها و حرفهای قدیمی است این افراد حتی در قیامت هم از لقاء خدای تعالی محرومند و اینها به طرف جهنم فرستاده می شوند.

«سجین چیست»

كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٍ ﴿۷﴾

هرگز، قطعا نامه اعمال بدکاران در سجین است. ﴿۷﴾

وَمَا أَدْرَاكَ مَا سِجِّينٌ ﴿۸﴾

و تو چه می دانی که سجین چیست؟ ﴿۸﴾

كِتَابٌ مَرْقُومٌ ﴿۹﴾

نوشته ای است، رقم زده شده. ﴿۹﴾

وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ ﴿۱۰﴾

در آن روز وای بر تکذیب کنندگان. ﴿۱۰﴾

الَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ ﴿۱۱﴾

کسانی که روز جزا را تکذیب می کنند. ﴿۱۱﴾

وَمَا يُكَذِّبُ بِهِ إِلَّا كُلُّ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ ﴿۱۲﴾

و جز متجاوز گناهکار کسی آن را تکذیب نمی کند. ﴿۱۲﴾

«مسخره کردن آیات خدا»

إِذَا تُتْلَى عَلَیْهِ آیَاتُنَا قَالَ أَسَاطِیرُ الْأَوَّلِینَ ﴿۱۳﴾

وقتی که آیات ما بر او تلاوت می شود، می گوید: افسانه های پیشینیان است. ﴿۱۳﴾

كَلَّا بَلْ رَانَ عَلَى قُلُوبِهِمْ مَا كَانُوا يَكْسِبُونَ ﴿۱۴﴾

هرگز، بلکه آنچه کرده اند، بر دلهایشان زنگار زده است. ﴿۱۴﴾

كَلَّا إِنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَمَحْجُوبُونَ ﴿۱۵﴾

هرگز، آنها از پروردگارشان آن روز در حجابند. ﴿۱۵﴾

ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُوا الْجَحِیمِ ﴿۱۶﴾

سپس آنها قطعا وارد دوزخ می شوند. ﴿۱۶﴾

ثُمَّ يُقَالُ هَذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ ﴿۱۷﴾

سپس (به آنها) گفته می شود: این است آنچه را که شما آن را تکذیب می کردید. ﴿۱۷﴾

«بالاترین مرتبه بهشت»

كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ ﴿۱۸﴾

هرگز، قطعا نامه اعمال نیکان در بالاترین مرتبه است. ﴿۱۸﴾

وَمَا أَدْرَاكَ مَا عِلِّيُّونَ ﴿۱۹﴾

و تو چه می دانی که بالاترین مرتبه (بهشت) چیست؟ ﴿۱۹﴾

كِتَابٌ مَرْقُومٌ ﴿۲۰﴾

نوشته ای است رقم زده شده. ﴿۲۰﴾

«نعمتهای مقرّبان در بهشت»

یَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ ﴿۲۱﴾

که مقرّبان آن را شهادت می دهند. ﴿۲۱﴾

إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِی نَعِیمٍ ﴿۲۲﴾

قطعا نیکان در نعمتند. ﴿۲۲﴾

عَلَى الْأَرَائِكِ يَنْظُرُونَ ﴿۲۳﴾

بر تختها تکیه زده و نگاه می کنند. ﴿۲۳﴾

تَعْرِفُ فِی وُجُوهِهِمْ نَضْرَهَ النَّعِیمِ ﴿۲۴﴾

در صورتهایشان نشاطِ نعمت را می شناسی. ﴿۲۴﴾

یُسْقَوْنَ مِن رَّحِیقٍ مَّخْتُومٍ ﴿۲۵﴾

آنها از شرابی سربسته می آشامند. ﴿۲۵﴾

خِتَامُهُ مِسْكٌ وَ فِي ذَلِكَ فَلْيَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ ﴿۲۶﴾

مُهر آن از مِشک است. و در آن (نعمتها) باید به یکدیگر سبقت بگیرند. ﴿۲۶﴾

«تسنیم چیست»

وَمِزَاجُهُ مِن تَسْنِیمٍ ﴿۲۷﴾

و ترکیب آن (شراب) از «تسنیم» است. ﴿۲۷﴾

عَیْناً یَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ ﴿۲۸﴾

(تسنیم) چشمه اى است که از آن مقرّبان مى نوشند. ﴿۲۸﴾

«مسخره مجرمین مؤمنان را»

إِنَّ الَّذِينَ أَجْرَمُوا كَانُوا مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ ﴿۲۹﴾

قطعا کسانی که مجرمند، دائما به کسانی که ایمان آورده اند می خندند. ﴿۲۹﴾

وَإِذَا مَرُّواْ بِهِمْ یَتَغَامَزُونَ ﴿۳۰﴾

و زمانى که از کنار آنها مى گذرند، آنها را با اشاره مسخره مى کنند. ﴿۳۰﴾

وَإِذَا انْقَلَبُوا إِلَى أَهْلِهِمُ انْقَلَبُوا فَكِهِينَ ﴿۳۱﴾

و وقتی که به نزد خانواده شان برمی گردند، مسرور برمی گردند. ﴿۳۱﴾

وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَؤُلَاءِ لَضَالُّونَ ﴿۳۲﴾

و وقتی که خانواده شان را می بینند، می گویند: قطعا اینها گمراهانند. ﴿۳۲﴾

«مؤمنین»

وَمَا أُرْسِلُوا عَلَیْهِمْ حَافِظِینَ ﴿۳۳﴾

در حالی که مؤمنین بر آنها به عنوان محافظ فرستاده نشده بودند. ﴿۳۳﴾

فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُوا مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ ﴿۳۴﴾‏

پس آن روز کسانی که ایمان آورده اند، به کافران می خندند. ﴿۳۴﴾

عَلَى الْأَرَائِكِ يَنْظُرُونَ ﴿۳۵﴾

در حالی که بر تختها نشسته و نگاه می کنند. ﴿۳۵﴾

هَلْ ثُوِّبَ الْكُفَّارُ مَا كَانُوا يَفْعَلُونَ ﴿۳۶﴾

آیا کفّار پاداش آنچه را که انجام داده اند گرفته اند؟ ﴿۳۶﴾