سوره مبارکه تکویر

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

«به نام خداوند بخشنده مهربان»

«آثار برپائی قیامت»

إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ ﴿۱﴾

زمانی که خورشید درهم پیچیده شود. ﴿۱﴾

وَإِذَا النُّجُومُ انْكَدَرَتْ ﴿۲﴾

و زمانی که ستاره ها تیره شوند. ﴿۲﴾

وَإِذَا الْجِبَالُ سُیِّرَتْ ﴿۳﴾

و زمانی که کوهها به راه بیفتند. ﴿۳﴾

وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ ﴿۴﴾

و زمانی که اموال معطّل و بی فایده بماند. ﴿۴﴾

وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ ﴿۵﴾

و زمانی که وحوش محشور شوند. ﴿۵﴾

وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ ﴿۶﴾

و زمانی که دریاها آتش بگیرند. ﴿۶﴾

وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ ﴿۷﴾

و زمانی که نفسها جفت گردند. ﴿۷﴾

وَإِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئِلَتْ ﴿۸﴾

و زمانی که از دختران زنده به گور شده، سؤال شود. ﴿۸﴾

بِأَیِّ ذَنبٍ قُتِلَتْ ﴿۹﴾

به چه گناهی کشته شده اند؟ ﴿۹﴾

وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ ﴿۱۰﴾

و زمانی که نامه های اعمال پخش شود. ﴿۱۰﴾

وَإِذَا السَّمَاءُ كُشِطَتْ ﴿۱۱﴾

و زمانی که پرده از آسمان گرفته شود. ﴿۱۱﴾

وَإِذَا الْجَحِیمُ سُعِّرَتْ ﴿۱۲﴾

و زمانی که جهنّم شعله ور گردد. ﴿۱۲﴾

وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ ﴿۱۳﴾

و زمانی که بهشت زینت گردد. ﴿۱۳﴾

عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا أَحْضَرَتْ ﴿۱۴﴾

هر نفسی می داند که چه حاضر کرده است. ﴿۱۴﴾

«قرآن تنها از زبان رسول اکرم صلی الله علیه و آله است»

فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ﴿۱۵﴾

پس نه، قسم می خورم به ستاره های رجوع کننده. ﴿۱۵﴾

اَلْجَوَارِ الْكُنَّسِ ﴿۱۶﴾

که حرکت می کنند و از چشمها پنهان می شوند. ﴿۱۶﴾

وَاللَّیْلِ إِذَا عَسْعَسَ ﴿۱۷﴾

و قسم به شب وقتی که به آخر رسد. ﴿۱۷﴾

وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ﴿۱۸﴾

و قسم به صبح وقتی که دمیده شود. ﴿۱۸﴾

إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ ﴿۱۹﴾

قطعا آن (قرآن) حتما سخن رسول بزرگواری است. ﴿۱۹﴾

«عظمت رسول اکرم صلی الله علیه و آله»

ذِي قُوَّةٍ عِنْدَ ذِي الْعَرْشِ مَكِينٍ ﴿۲۰﴾

نیرومند است، نزد صاحب عرش مقام والائی دارد. ﴿۲۰﴾

مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِینٍ ﴿۲۱﴾

اطاعتش را مى کنند، و آنجا امین است. ﴿۲۱﴾

وَمَا صَاحِبُكُمْ بِمَجْنُونٍ ﴿۲۲﴾

و آنکه مصاحب شما بوده، دیوانه نیست. ﴿۲۲﴾

«ملاقات با جبرئیل»

وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِینِ ﴿۲۳﴾

و قطعا او جبرئیل را در افق روشنی دیده است. ﴿۲۳﴾

وَمَا هُوَ عَلَى الْغَیْبِ بِضَنِینٍ ﴿۲۴﴾

و او بر پنهانیهائی که در نزد او است، بخل ندارد. ﴿۲۴﴾

وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَیْطَانٍ رَجِیمٍ ﴿۲۵﴾

و آن (قرآن) کلام شیطان رانده شده نمى باشد. ﴿۲۵﴾

فَأَیْنَ تَذْهَبُونَ ﴿۲۶﴾

پس کجا می روید؟ ﴿۲۶﴾

«قرآن برای تذکر است»

إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِلْعَالَمِينَ ﴿۲۷﴾

این (قرآن) جز تذکری برای جهانیان نمی باشد. ﴿۲۷﴾

لِمَنْ شَاءَ مِنْكُمْ أَنْ يَسْتَقِيمَ ﴿۲۸﴾

برای کسی که از شما بخواهد راه مستقیم را انتخاب کند. ﴿۲۸﴾

وَمَا تَشَاؤُونَ إِلَّا أَن یَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ ﴿۲۹﴾

و شما جز آنچه خدای پروردگار جهانیان بخواهد، نمی خواهید. ﴿۲۹﴾

برداشت از آیات ۲۹ – ۲۷

قرآن مذکر است

سالک الی اللّه باید قرآن را مذکر و یادآورنده حقایقی که خدای تعالی در عالم ارواح به او یاد داده و سپس در فطرت او آن  را تثبیت فرموده بداند و به وسیله قرآن اعتقادات خود را در صراط مستقیم قرار دهد و آن چه خدا می خواهد همان را بخواهد.

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *