سوره مبارکه بلد

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

«به نام خداوند بخشنده مهربان»

«خدا انسان را در رنج آفریده است»

لَا أُقْسِمُ بِهَذَا الْبَلَدِ ﴿۱﴾

نه، قسم می خورم به این شهر. ﴿۱﴾

وَأَنتَ حِلٌّ بِهَذَا الْبَلَدِ ﴿۲﴾

و تو در این شهر ساکنی. ﴿۲﴾

 وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ ﴿۳﴾

قسم به پدر و آنچه متولّد شد. ﴿۳﴾

 لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِی کَبَدٍ ﴿۴﴾

قطعا انسان را در رنج آفریدیم. ﴿۴﴾

«مال زیاد، توانایی کامل نمی آورد»

أَيَحْسَبُ أَنْ لَنْ يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ ﴿۵﴾

آیا گمان می کند که بر او احدی توانائی ندارد؟ ﴿۵﴾

يَقُولُ أَهْلَكْتُ مَالًا لُبَدًا ﴿۶﴾

می گوید: مال زیادی را از دست داده ام. ﴿۶﴾

أَيَحْسَبُ أَنْ لَمْ يَرَهُ أَحَدٌ ﴿۷﴾

آیا گمان می کند که احدی او را ندیده است؟ ﴿۷﴾

أَلَمْ نَجْعَلْ لَهُ عَيْنَيْنِ ﴿۸﴾

آیا ما برای او دو چشم قرار نداده ایم؟ ﴿۸﴾

وَلِسَانًا وَشَفَتَيْنِ ﴿۹﴾

و یک زبان و دو لب؟ ﴿۹﴾

وَهَدَيْنَاهُ النَّجْدَيْنِ ﴿۱۰﴾

و او را به راه خیر و شر هدایت نکرده ایم؟ ﴿۱۰﴾

«عقبه چیست»

فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ ﴿۱۱﴾

پس از «عقبه» نگذشت. ﴿۱۱﴾

وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ ﴿۱۲﴾

و تو چه می دانی که عقبه چیست؟ ﴿۱۲﴾

فَكُّ رَقَبَةٍ ﴿۱۳﴾

آزاد کردن برده ای است. ﴿۱۳﴾

أَوْ إِطْعَامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ ﴿۱۴﴾

یا اطعامی در روز گرسنگی است. ﴿۱۴﴾

يَتِيمًا ذَا مَقْرَبَةٍ ﴿۱۵﴾

یتیمی را از اقوام ﴿۱۵﴾

أَوْ مِسْكِينًا ذَا مَتْرَبَةٍ ﴿۱۶﴾

یا مسکینی را که خاک نشین است. ﴿۱۶﴾

«اصحاب یمین»

ثُمَّ كَانَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ ﴿۱۷﴾

سپس از کسانی باشد که ایمان آورده اند و یکدیگر را به صبر و مهربانی توصیه می کنند. ﴿۱۷﴾

أُولَئِكَ أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ ﴿۱۸﴾

اینها اصحاب یمین اند. ﴿۱۸﴾

«اصحاب شمال»

وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ﴿۱۹﴾

و کسانی که به آیات ما کافر شده اند، آنها افراد شومی هستند. ﴿۱۹﴾

عَلَيْهِمْ نَارٌ مُؤْصَدَةٌ ﴿۲۰﴾

بر آنها آتش سر پوشیده ای خواهد بود. ﴿۲۰﴾

برداشت از آیات ۲۰ – ۱

همه نعمتها از جانب خداست

سالک الی اللّه باید بداند که شرافت مدینه یا مکه به خاطر زندگی پیامبر اکرم   صلی الله علیه و آله در آنها است و باید بداند که دنیا محل ناراحتی و رنج است و نباید به آن دل ببندد و برای از دست دادن مال دنیا که در این کار تقصیری نداشته باشد ناراحت نشود. زیرا خدای تعالی او را می بیند و عذر او را می پذیرد و باید بداند که هر نعمتی چه ظاهری باشد مثل چشم و زبان و یا معنوی باشد مثل هدایت یا آزاد کردن برده و اطعام یتیم و مسکین و امر به معروف و نهی از منکر توفیقش از جانب خدا است و اگر موفق به این اعمال شد از اصحاب یمین است ولی اگر صفات رذیله اش او را مانع از این اعمال بشود این فرد از افراد شوم محسوب می شود که جهنم بر او احاطه خواهد کرد.

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *