بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

«به نام خداوند بخشنده مهربان»

«قضیه ای از حضرت نوح علیه السلام»

إِنَّا أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ أَنْ أَنْذِرْ قَوْمَكَ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ ﴿۱﴾

قطعا ما نوح را به سوى قومش فرستادیم، اینکه قومت را قبل از آنکه عذاب دردناکى به آنها برسد، بترسان. ﴿۱﴾

قَالَ يَا قَوْمِ إِنِّي لَكُمْ نَذِيرٌ مُبِينٌ ﴿۲﴾

نوح گفت: ای قومِ من، قطعا من برای شما ترساننده آشکاری هستم. ﴿۲﴾

أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاتَّقُوهُ وَأَطِيعُونِ ﴿۳﴾

اینکه خدا را بندگی کنید و تقوای او را رعایت کنید و مرا اطاعت نمایید. ﴿۳﴾

يَغْفِرْ لَكُمْ مِنْ ذُنُوبِكُمْ وَيُؤَخِّرْكُمْ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى إِنَّ أَجَلَ اللَّهِ إِذَا جَاءَ لَا يُؤَخَّرُ لَوْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿۴﴾

تا بعضى از گناهان شما را ببخشد و اجل شما را تا زمان مقدّر به تأخیر بیندازد. قطعا زمانى که وقتِ مقدّر خدا برسد تأخیر نمى شود، اگر شما مى دانستید. ﴿۴﴾

قَالَ رَبِّ إِنِّي دَعَوْتُ قَوْمِي لَيْلًا وَنَهَارًا ﴿۵﴾

نوح گفت: پروردگار من، قطعا من شب و روز قومم را دعوت کردم. ﴿۵﴾

فَلَمْ يَزِدْهُمْ دُعَائِي إِلَّا فِرَارًا ﴿۶﴾

پس دعوت من جز بر فرارشان چیزی نیفزود. ﴿۶﴾

وَإِنِّي كُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصَابِعَهُمْ فِي آذَانِهِمْ وَاسْتَغْشَوْا ثِيَابَهُمْ وَأَصَرُّوا وَاسْتَكْبَرُوا اسْتِكْبَارًا ﴿۷﴾

و من هر وقت آنها را طلبیدم براى اینکه تو آنها را ببخشى، انگشتها را در گوشهایشان قرار دادند و لباسهاى خود را به سر کشیدند و اصرار کردند و هر چه بیشتر تکبّر نمودند. ﴿۷﴾

ثُمَّ إِنِّي دَعَوْتُهُمْ جِهَارًا ﴿۸﴾

سپس قطعا من آنها را علنی دعوت کردم. ﴿۸﴾

ثُمَّ إِنِّي أَعْلَنْتُ لَهُمْ وَأَسْرَرْتُ لَهُمْ إِسْرَارًا ﴿۹﴾

سپس من به آنها اعلام نمودم و در خلوت و پنهانی به آنها گفتم. ﴿۹﴾

فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كَانَ غَفَّارًا ﴿۱۰﴾

پس گفتم: طلب بخشش کنید از پروردگارتان، قطعا او بسیار آمرزنده است. ﴿۱۰﴾

يُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَيْكُمْ مِدْرَارًا ﴿۱۱﴾

تا از آسمان بر شما پی در پی باران بفرستد. ﴿۱۱﴾

وَيُمْدِدْكُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِينَ وَيَجْعَلْ لَكُمْ جَنَّاتٍ وَيَجْعَلْ لَكُمْ أَنْهَارًا ﴿۱۲﴾

و بوسیله اموال و فرزندان شما را کمک کند و برای شما بهشتهائی قرار دهد و برایتان نهرهائی قرار بدهد. ﴿۱۲﴾

مَا لَكُمْ لَا تَرْجُونَ لِلَّهِ وَقَارًا ﴿۱۳﴾

شما را چه شده که برای خدا عظمت و وقاری در نظر نمی گیرید. ﴿۱۳﴾

وَقَدْ خَلَقَكُمْ أَطْوَارًا ﴿۱۴﴾

و حال اینکه شما را قطعا در مراحل مختلف خلق کرده است. ﴿۱۴﴾

أَلَمْ تَرَوْا كَيْفَ خَلَقَ اللَّهُ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا ﴿۱۵﴾

آیا نمی بینید چگونه خدا هفت آسمان را طبقه طبقه آفریده است؟ ﴿۱۵﴾

وَجَعَلَ الْقَمَرَ فِيهِنَّ نُورًا وَجَعَلَ الشَّمْسَ سِرَاجًا ﴿۱۶﴾

و ماه را در این آسمانها نوری و خورشید را چراغ فروزانی قرار داده است. ﴿۱۶﴾

وَاللَّهُ أَنْبَتَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ نَبَاتًا ﴿۱۷﴾

و خدا شما را از زمین مانند گیاهی رویانده است. ﴿۱۷﴾

ثُمَّ يُعِيدُكُمْ فِيهَا وَيُخْرِجُكُمْ إِخْرَاجًا ﴿۱۸﴾

سپس شما را در زمین بر می گرداند و شما را بار دیگر از زمین کاملاً خارج می کند. ﴿۱۸﴾

وَاللَّهُ جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ بِسَاطًا ﴿۱۹﴾

و خدا برای شما زمین را پهن قرار داده است. ﴿۱۹﴾

لِتَسْلُكُوا مِنْهَا سُبُلًا فِجَاجًا ﴿۲۰﴾

تا از راههاى وسیع (و درّه هاى) آن بگذرید. ﴿۲۰﴾

قَالَ نُوحٌ رَبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِي وَاتَّبَعُوا مَنْ لَمْ يَزِدْهُ مَالُهُ وَوَلَدُهُ إِلَّا خَسَارًا ﴿۲۱﴾

نوح عرض کرد: پروردگار من، قطعا آنها نافرمانى مرا کردند و از کسى پیروى نمودند که مال و اولادش جز خسارت چیزى بر او زیاد نکرد. ﴿۲۱﴾

وَمَكَرُوا مَكْرًا كُبَّارًا ﴿۲۲﴾

و حیله و مکر بزرگی به کار انداختند. ﴿۲۲﴾

وَقَالُوا لَا تَذَرُنَّ آلِهَتَكُمْ وَلَا تَذَرُنَّ وَدًّا وَلَا سُوَاعًا وَلَا يَغُوثَ وَيَعُوقَ وَنَسْرًا ﴿۲۳﴾

و گفتند: خدایانتان را ترک نکنید و «ود» و «سواع» و «یغوث» و «یعوق» و «نسر» را حتما وانگذارید. ﴿۲۳﴾

وَقَدْ أَضَلُّوا كَثِيرًا وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا ضَلَالًا ﴿۲۴﴾

و قطعا بسیارى را گمراه کردند و (خدایا) براى ستمگران جز گمراهى چیزى زیاد نکن. ﴿۲۴﴾

مِمَّا خَطِيئَاتِهِمْ أُغْرِقُوا فَأُدْخِلُوا نَارًا فَلَمْ يَجِدُوا لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْصَارًا ﴿۲۵﴾

(بالأخره)  به خاطر خطاهایشان غرق شدند و در آتش داخل شدند و غیر از خدا یار و یاورى براى خود نیافتند. ﴿۲۵﴾

وَقَالَ نُوحٌ رَبِّ لَا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْكَافِرِينَ دَيَّارًا ﴿۲۶﴾

و نوح گفت: پروردگارِ من، روی زمین احدی از کفّار را باقی نگذار. ﴿۲۶﴾

إِنَّكَ إِنْ تَذَرْهُمْ يُضِلُّوا عِبَادَكَ وَلَا يَلِدُوا إِلَّا فَاجِرًا كَفَّارًا ﴿۲۷﴾

قطعا تو اگر آنها را بگذارى، بندگانت را گمراه مى کنند و اولادى جز فاجر و کافر بوجود نمى آورند.﴿۲۷﴾

رَبِّ اغْفِرْ لِي وَلِوَالِدَيَّ وَلِمَنْ دَخَلَ بَيْتِيَ مُؤْمِنًا وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا تَبَارًا ﴿۲۸﴾

پروردگار من، مرا و پدر و مادرم را و کسى که در خانه من وارد مى شود و مؤمن باشد، بیامرز و همچنین مردان مؤمن و زنان مؤمن را ببخش و براى ظالمین جز هلاکت چیزى زیاد نفرما. ﴿۲۸﴾

برداشت از آیات ۲۸ – ۱

استقامت در تبلیغ

سالک الی اللّه باید از سوره نوح پندهای زیر را دریافت کند:

۱  –  قبل از آن  که خدای تعالی او را به عذاب دردناکی مبتلا نماید از گناه دوری کند و به آن آلوده نگردد.

۲  –  بنده رسمی خدا باشد و تقوای الهی را رعایت کند و از انبیاء اطاعت نماید.

۳  –  آمرزش پروردگار را بخواهد و توبه و استغفار را تأخیر نیندازد.

۴  –  کوشش کند که با استقامت کامل اقوام و خویشاوندان خود را هر چند آنها سرسخت باشند به سوی خدا دعوت کند و شکایت متکبرین را به خدای تعالی عرضه نماید.

۵  –  مردم را به سوی طلب مغفرت خدای غفار دعوت کند و به آنها بگوید که اگر می خواهید نعمتهای آسمان بر شما فرو بریزد و خدا به وسیله اموال و فرزندانتان کمکتان کند و بهشت و آن چه از نعمتها در قیامت هست به شما عنایت کند از خدا طلب بخشش کنید و به سوی او برگردید.

۶  –  به مردم بگوید که چرا برای خدا عظمت و وقری قائل نیستید و نعمتهای الهی و عظمت پرودرگار را به آنها تذکر دهد و با کمال استقامت به نصیحت مردم بپردازد و خود را امام المتقین قرار دهد.

۷  –  از بت پرستی و بت و شرک مردم را بترساند و تا می تواند نگذارد که آنها از توحید سرپیچی کنند.

۸  –  زود از رحمت خدا مأیوس نشود و همیشه دل به کمک های الهی بسته باشد.

۹  –  در آخر با دعا و نیایش در خانه خدا بگوید «خدایا مرا بیامرز، پدر ومادرم را بیامرز و کسی که از مؤمنین وارد منزل من می شوند آن را هم بیامرز و به طور کلی مؤمنین و مؤمنات را ببخش و برای ظالمین هلاکت را منظور بفرما».