سوره مبارکه عبس

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

«به نام خداوند بخشنده مهربان»

«تکبّر مردی از قریش به خاطر دیدن کوری فقیر»

عَبَسَ وَتَوَلَّىٰ ﴿۱﴾

صورت درهم کشید و رو برگرداند. ﴿۱﴾

أَن جَاءَهُ الْأَعْمَىٰ ﴿۲﴾

از آنکه کوری نزد او آمد. ﴿۲﴾

وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّهُ يَزَّكَّىٰ ﴿۳﴾

و تو چه مى دانى؟ شاید او تزکیه کند. ﴿۳﴾

أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ الذِّكْرَىٰ ﴿۴﴾

یا متذکر شود، پس آن تذکر به حال او مفید باشد. ﴿۴﴾

أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَىٰ ﴿۵﴾

امّا کسى که خود را بى نیاز مى پندارد، ﴿۵﴾

فَأَنْتَ لَهُ تَصَدَّى ﴿۶﴾

پس تو به او رو می آوری. ﴿۶﴾

وَمَا عَلَيْكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ ﴿۷﴾

و حال اینکه برای تو چیزی نخواهد بود، مگر اینکه تزکیه کند. ﴿۷﴾

وَأَمَّا مَنْ جَاءَكَ يَسْعَى ﴿۸﴾

و امّا کسی که با کوشش نزد تو می آید ﴿۸﴾

وَهُوَ يَخْشَىٰ ﴿۹﴾

و او از خدا می ترسد. ﴿۹﴾

فَأَنْتَ عَنْهُ تَلَهَّى ﴿۱۰﴾

پس تو از او غافل هستی. ﴿۱۰﴾

برداشت از آیات ۱۰ – ۱

مهربانی با همه

سالک الی اللّه باید با فقراء و آنهایی که از جهتی نقصی در بدن دارند ولی احتمال آن که اهل تزکیه نفس باشند و یا آن که اهل تقوی باشند و از تذکرات قرآن استفاده می کنند، بسیار مهربان باشد و او را بر قدرتمندان کافر ترجیح دهد نه آن که نسبت به قدرتمندان و کفار با مهربانی روبرو شود. و مسئله تزکیه نفس برای او مطرح نباشد و برای کسی که با سعی و کوشش برای استفاده از مجالس موعظه قرآن می آید و از خدا می ترسد احترام قائل نباشد و از او غافل باشد.

كَلَّا إِنَّهَا تَذْكِرَةٌ ﴿۱۱﴾

هرگز، قطعا قرآن یادآوری است. ﴿۱۱﴾

فَمَن شَآءَ ذَكَرَهُۥ ﴿۱۲﴾

پس کسی که بخواهد، به یاد آن خواهد بود. ﴿۱۲﴾

فِي صُحُفٍ مُّكَرَّمَةٍ ﴿۱۳﴾

در صحیفه هائی گرامی داشته شده. ﴿۱۳﴾

مَّرْفُوعَةٍ مُّطَهَّرَةٍ ﴿۱۴﴾

رتبه ای بالا و پاک شده. ﴿۱۴﴾

بِأَیْدِی سَفَرَةٍ ﴿۱۵﴾

به دستهای سفیرها(ی حقّ). ﴿۱۵﴾

کِرَامٍ بَرَرَةٍ ﴿۱۶﴾

(ملائکه مقرّب) عالی رتبه نیکو. ﴿۱۶﴾

قُتِلَ الْإِنْسَانُ مَا أَكْفَرَهُ ﴿۱۷﴾

کشته باد انسان، چه چیز او را ناسپاس کرده؟ ﴿۱۷﴾

برداشت از آیات ۱۷ – ۱۱

قرآن مذکر است

سالک الی اللّه باید قرآن را که یادآوری کننده آن چیزهائی است که خدای تعالی در عالم ارواح به او تعلیم داده و در فطرت او گذاشته است متوجه باشد و آنها را که به وسیله صحیفه هائی که محترمانه به دست سفراء الهی داده شده بگیرد و هم معلومات عالم ارواح را به یاد او بیاورد و از پروردگارش تشکر کند.

«خلقت بدن انسان»

مِنْ أَیِّ شَیْءٍ خَلَقَهُ ﴿۱۸﴾

از چه چیز او را خلق کرده؟ ﴿۱۸﴾

مِنْ نُطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ ﴿۱۹﴾

از نطفه خلقش کرده، پس موزونش ساخته. ﴿۱۹﴾

ثُمَّ السَّبِیلَ یَسَّرَهُ ﴿۲۰﴾

سپس راه را برای او آسان کرده. ﴿۲۰﴾

ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ ﴿۲۱﴾

بعد او را میرانده و در قبر قرارش داده. ﴿۲۱﴾

ثُمَّ إِذَا شَاءَ أَنشَرَهُ ﴿۲۲﴾

سپس هر زمان که بخواهد، او را زنده می کند. ﴿۲۲﴾

کَلَّا لَمَّا یَقْضِ مَا أَمَرَهُ ﴿۲۳﴾

هرگز، آنچه را که به او فرمان داده، اطاعت نکرده است. ﴿۲۳﴾

فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسَانُ إِلَى طَعَامِهِ ﴿۲۴﴾

پس انسان باید بر طعامش نظارت داشته باشد. ﴿۲۴﴾

أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاءَ صَبًّا ﴿۲۵﴾

ما آب را (از آسمان) ریختیم. ﴿۲۵﴾

ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقّاً ﴿۲۶﴾

سپس زمین را شکافتیم. ﴿۲۶﴾

فَأَنْبَتْنَا فِيهَا حَبًّا ﴿۲۷﴾

پس در آن دانه را رویاندیم. ﴿۲۷﴾

وَعِنَباً وَ قَضْباً ﴿۲۸﴾

و انگور و سبزیها(ی خوردن) را. ﴿۲۸﴾

وَزَیْتُوناً وَنَخْلاً ﴿۲۹﴾

و (درخت) زیتون و درخت خرما را. ﴿۲۹﴾

وَحَدَائِقَ غُلْباً ﴿۳۰﴾

و باغهای پر درخت را. ﴿۳۰﴾

وَفَاکِهَةً وَ أَبّاً ﴿۳۱﴾

و میوه و علف را رویاندیم. ﴿۳۱﴾

مَتَاعًا لَكُمْ وَ لِأَنْعَامِكُمْ ﴿۳۲﴾

تا بهره ای برای شما و چهارپایانتان باشد. ﴿۳۲﴾

برداشت از آیات ۳۲ – ۲۴

نظارت بر خوردنی ها

سالک الی اللّه باید بر طعامش نظارت داشته باشد که در مرحله اول از راه حلال به دست بیاورد و متوجه باشد که خدای تعالی  باران را از آسمان فرو ریخته و گیاهان و انگور و خرما را خلق کرده و بالاخره در وقت غذا خوردن به یاد محبت های الهی و نعمت های او باشد و خدا را شکر کند.

 

«روز قیامت»

فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ ﴿۳۳﴾

پس زمانی که صدای مهیب (قیامت) بیاید. ﴿۳۳﴾

یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِیهِ ﴿۳۴﴾

روزی که انسان از برادر خود ﴿۳۴﴾

وَأُمِّهِ وَأَبِیهِ ﴿۳۵﴾

و مادر خود و پدر خود ﴿۳۵﴾

وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِیهِ ﴿۳۶﴾

و رفیق خود و فرزندان خود فرار می کند. ﴿۳۶﴾

لِکُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ یَوْمَئِذٍ شَأْنٌ یُغْنِیهِ ﴿۳۷﴾

برای هر انسانی از آنها، در آن روز کاری است که او را به خود مشغول می کند. ﴿۳۷﴾

وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ مُّسْفِرَةٌ ﴿۳۸﴾

در آن روز صورتهائی بشّاش و نورانی است. ﴿۳۸﴾

ضَاحِکَةٌ مُّسْتَبْشِرَةٌ ﴿۳۹﴾

خندان و مسرور است. ﴿۳۹﴾

وَوُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ عَلَیْهَا غَبَرَةٌ ﴿۴۰﴾

و صورتهائی در آن روز بر آن غبار نشسته است. ﴿۴۰﴾

تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ ﴿۴۱﴾

دود سیاهی آنها را پوشانده است. ﴿۴۱﴾

أُولَٰئِكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ ﴿۴۲﴾

اینها همان کافران فاجر هستند. ﴿۴۲﴾

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *